Αγωνιζόμαστε καθημερινά για την δωρεάν δημόσια υγεία

 Μαρία Καλυβιώτου

Με εκατοντάδες προσλήψεις, ενίσχυση του στόλου και έμφαση στην περιφέρεια

Ποια τα σχέδια εξυγίανσης της λειτουργίας του ΕΚΑΒ και ποια η σημερινή εικόνα του Κέντρου; Τι συμβαίνει με τις αεροδιακομιδές και ποιος ο σχεδιασμός για την κάλυψη περιοχών της επικράτειας που στερούνται υπηρεσίες άμεσης βοήθειας; Σε αυτά τα ερωτήματα απαντά μιλώντας στην «Αυγή» της Κυριακής ο πρόεδρος του ΕΚΑΒ Κωνσταντίνος Καρακατσιανόπουλος και μιλάει για τις γραφειοκρατικές αντιστάσεις του συστήματος.

* Ποια η εικόνα του ΕΚΑΒ όταν αναλάβατε τη διοίκησή του;

Ήταν ανισομερώς στελεχωμένο, με έμφαση κυρίως σε μεγάλες πόλεις. Σε περιφερειακούς τομείς υπήρχαν δραματικές ελλείψεις με τα νησιά να έχουν το μεγαλύτερο πρόβλημα και ειδικά το αρχιπέλαγος.

Έχει ήδη ξεκινήσει η διαδικασία για την πρόσληψη 186 ατόμων από τον Ανδρέα Ξανθό, όσο ήταν αναπληρωτής υπουργός, με αποτέλεσμα τον Ιανουάριο του 2016 να δεχθούμε μια ισχυρή υποστήριξη από προσωπικό. Στην Αθήνα, που είναι και το μεγαλύτερο παράρτημα της Ελλάδας, προσελήφθησαν 89 άτομα. Σε εξέλιξη βρίσκονται και οι διαδικασίες για να προσλάβουμε ακόμη 140 άτομα μέσω ΑΣΕΠ. Εκκρεμούν ακόμη 26 προσλήψεις από τον ΟΑΕΔ και έχουμε κάνει δύο προκηρύξεις για εσωτερική ενδυνάμωση. Προσλήψεις είχαν να γίνουν στο ΕΚΑΒ από το 2010.

Προσπαθούμε να πάνε ασθενοφόρα σε περιοχές όπου μέχρι σήμερα δεν είχαν παρουσία του ΕΚΑΒ, όπως η Θάσος. Μέσω του προγράμματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το προσφυγικό έχουμε πάρει 40 θέσεις και τον περσινό Νοέμβριο τρέξαμε ένα πρόγραμμα με περίπου 70 θέσεις στα νησιά του αν. Αιγαίου που δέχθηκαν τη μεγαλύτερη πίεση του προσφυγικού.

* Σοβαρές ελλείψεις έχουν καταγραφεί και στον στόλο του ΕΚΑΒ.

Παραλάβαμε έναν στόλο γηρασμένο, με 400-600 χιλιάδες χιλιόμετρα. Το ΕΚΑΒ είχε να προμηθευτεί οχήματα από το 2004. Οι διάφορες προσπάθειες που έγιναν κατά καιρούς κατέληξαν στον γνωστό διαγωνισμό που ήταν εξ αρχής κακά σχεδιασμένος. Ουσιαστικά επρόκειτο για δύο διαγωνισμούς, έναν για 186 και άλλο για 113 ασθενοφόρα.

Καταφέραμε να πάρουμε τα 90 από τα 186 με φοβερές γραφειοκρατικές αντιστάσεις. Μερικές φορές μου δόθηκε η εντύπωση ότι κάποιοι μέσα από διάφορες υπηρεσίες δεν ήθελαν να τα πάρουμε, πιθανώς ακόμη και μέσα από το ΕΚΑΒ. Ξεκινήσαμε άμεσα και την επικαιροποίηση των τεχνικών προδιαγραφών του 2007 για να τρέξει και ο επόμενος διαγωνισμός και τώρα βρισκόμαστε στο στάδιο έγκρισης. Έχουμε ανοίξει και το φάσμα των οχημάτων που θα προμηθευτούμε, ασθενοφόρα μικρού όγκου, για πόλεις με χωροταξικές ιδιαιτερότητες, παραδοσιακούς οικισμούς κ.λπ.

* Στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος βρέθηκαν οι αεροδιακομιδές με αφορμή την τροπολογία του υπ. Υγείας.

Περί τα τέλη της δεκαετίας του 1990 ξεκίνησε το τμήμα αεροδιακομιδών του ΕΚΑΒ. Στήθηκε μια συνεργασία με έναν ιδιωτικό φορέα, ο οποίος εκμεταλλευόταν τα 5 ελικόπτερα που είχε διαθέσει το υπουργείο Υγείας στο ΕΚΑΒ. Για διάφορους λόγους, κατέπεσαν τα τρία εξ αυτών, με τραγικό απολογισμό 14 χαμένες ζωές. Το ένα αγοράστηκε ξανά από την ασφαλιστική εταιρεία, τα άλλα δύο αποζημιώθηκαν. Η αλήθεια είναι ότι στο υπουργείο ψάχνουν αυτή τη στιγμή να βρουν πού πήγαν αυτές οι αποζημιώσεις και δεν μπορούν να βρουν στοιχεία.

Έμεινε το ΕΚΑΒ να έχει έναν στόλο μόνο τριών ελικοπτέρων Α109. Το τμήμα αεροδιακομιδών του ΕΚΑΒ επιχειρεί με εναέρια μέσα κυρίως της Πολεμικής Αεροπορίας, του Πολεμικού Ναυτικού, του Λιμενικού, της Αεροπορίας Στρατού, του Πυροσβεστικού Σώματος κ.λπ. Κι αυτό επειδή τα τρία εναπομείναντα ελικόπτερα άρχισαν σταδιακά να καθηλώνονται. Το πρώτο καθηλώθηκε το 2008, το δεύτερο το 2012 και το τρίτο τον Σεπτέμβριο του 2015.

Ο κύριος λόγος ήταν ότι οι κινητήρες έχουν φτάσει έναν αριθμό ωρών πτήσης και σύμφωνα με τους κανόνες συντήρησης χρειάζονται ολική επισκευή και καταβάλλουμε τεράστιες προσπάθειες για να γίνει αυτό, που εκκρεμεί από το 2008. Συνεχίζουμε και πετάμε, διευρύνουμε και τη δράση.

* Όπως έγινε στη Σύρο με την έναρξη της μόνιμης βάσης διακομιδών.

Έχει διατεθεί ένα ελικόπτερο και θα καλύπτει όλες τις Κυκλάδες. Η συγκεκριμένη βάση μειώνει κατά μία ώρα τον χρόνο πρόσβασης στο περιστατικό από την αντίστοιχη βάση αεροδιακομιδών της Ελευσίνας. Τώρα κάθε περιστατικό θα πηγαίνει στο νοσοκομείο της Σύρου, που θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο για να μη χρειάζεται να φεύγουν τα περιστατικά στην Αθήνα.

Αυτό συνεπάγεται μια εξοικονόμηση της τάξεως των 3.500 - 4.000 ευρώ ανά πτήση. Μην ξεχνάμε ότι το κόστος αεροδιακομιδών αυτή τη στιγμή είναι γύρω στα 11 εκατομμύρια τον χρόνο, ενώ το κόστος των πλωτών διακομιδών που γίνονται κυρίως στα νησιά είναι 1,5 - 2 εκατομμύρια.

* Συνδικαλιστές κάνουν λόγο για ιδιωτικοποίηση του ΕΚΑΒ.

Διάφοροι συνδικαλιστές του ΕΚΑΒ, συνεπικουρούμενοι από συνταξιούχους και από μέλη της ΠΟΕΔΗΝ και της ΑΔΕΔΥ, εισέβαλαν με τραμπούκικο τρόπο στο γραφείο της διοίκησης. Όλη αυτή η υπόθεση ξεκίνησε από την κατάθεση τροπολογίας του υπουργείου Υγείας με την οποία δίνεται η δυνατότητα στο ΕΚΑΒ να εισπράττει από τον ΕΟΠΥΥ γύρω στα 12 εκατ. ευρώ τον χρόνο προκειμένου να εξοφλεί τιμολόγια σε όσους κάνουν εναέριες και πλωτές διακομιδές.

Ο νόμος που τροποποιήθηκε ήταν ο 2733 του 1999, ένας νόμος 17 ετών. Σε αυτό το άρθρο υπάρχει μια διάταξη που παρέμεινε, σχετικά με τη δυνατότητα του ΕΚΑΒ να συνάπτει συμβάσεις με εταιρείες για διακομιδές. Οι συνδικαλιστές όφειλαν να γνωρίζουν ότι υπάρχει αυτή η διάταξη εδώ και 17 χρόνια, πιάστηκαν αδιάβαστοι και ανεπαρκείς στα καθήκοντά τους. Αλλιώς γιατί επί 17 χρόνια δεν έλεγαν τίποτε γι' αυτό το ζήτημα;

Επίσης, πριν από μερικές μέρες, έγινε μια κινητοποίηση από το σωματείο εργαζομένων του ΕΚΑΒ Αθηνών, με τη συμμετοχή 15-20 ασθενοφόρων, όταν την εντολή για την κίνησή τους δίνει το συντονιστικό κέντρο και μόνο. Συνειδητοποιήσαμε ότι πολλοί συνάδελφοι δεν ξέρουν ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν είναι νομικά κατοχυρωμένοι αν συμβεί κάτι στο ασθενοφόρο. Θεωρήσαμε λογικό και σκόπιμο να ενημερώσουμε τους συναδέλφους, ωστόσο, σκοπίμως θεωρώ, κάποιοι εξέλαβαν ως τρομοκρατία τα προαναφερθέντα.

* Σε τοποθέτησή του στο κανάλι «Ε» ο αντιπρόεδρος του ΕΚΑΒ Μ. Χειμωνάς καταλόγισε σε συνδικαλιστή του Κέντρου ότι δεν έχει εργαστεί ούτε μια ημέρα, με τον τελευταίο να απαντά ότι πήρε μαζεμένες όλες τις άδειές του.

Υπάρχει συνδικαλιστική αριστοκρατία με προνόμια. Παίρνοντας ως αφορμή το ότι κατηγορήθηκα πως έχω κι εγώ πάρει μέρος σε αντίστοιχη κινητοποίηση με ασθενοφόρα, θέλω να πω δυο πράγματα: Καταρχάς υπήρξα συνδικαλιστής στο ΕΚΑΒ Θεσσαλονίκης για πολλά χρόνια. Η φωτογραφία που δημοσιοποιήθηκε με δείχνει να περπατάω δίπλα σε ένα ασθενοφόρο, σε μια κινητοποίηση όπου συμμετείχα ως απλός εργαζόμενος, ως όφειλα. Προκαλώ από το 2010 μέχρι το 2015 να δούμε πόσες μέρες απεργιών δήλωσα απεργία και πόσοι από τους συνδικαλιστές δήλωναν ρεπό, άδεια κλειστού χώρου, διότι τα πληρώματα των ασθενοφόρων, εκτός από τις 25 μέρες άδειας, δικαιούνται και 15 μέρες τον χρόνο ακόμη, πόσοι σε ημέρες απεργιών δήλωναν κανονική άδεια, ή δεν συμμετείχαν, ή δήλωναν συνδικαλιστική άδεια.

Νομίζω ήταν διαφωτιστική η συζήτηση που έγινε με τον αντιπρόεδρο στην εκπομπή του κ. Ευαγγελάτου ξεγυμνώθηκε πραγματικά η στάση ορισμένων που εισπράττουν 500 ευρώ το έτος επίδομα στολής και ποτέ δεν τη φορούν.

Εμείς καταβάλλουμε τεράστιες προσπάθειες προκειμένου να συμμαζέψουμε την κατάσταση προς όφελος της δωρεάν δημόσιας υγείας με ταξικό πρόσημο, να διευρύνουμε ακόμη περισσότερο τη δωρεάν δημόσια υγεία, ακόμη και σε τομείς που σήμερα έχουν κατακτηθεί από τον ιδιωτικό τομέα.

Ενώπιον του ΣτΕ

 Πέτρος Κατσάκος

Τα κόμματα της αντιπολίτευσης καλούνται να προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου για τη συγκρότηση του ΕΣΡ και η κυβέρνηση αναλαμβάνει την υποχρέωση έναντι του δημοσίου συμφέροντος να ορίσει τους κανόνες λειτουργίας των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών έως ότου συσταθεί η Ανεξάρτητη Αρχή

Το ΣτΕ, που το 2010 χαρακτήρισε αντισυνταγματική την άνευ όρων και άνευ τιμήματος κατάληψη των τηλεοπτικών συχνοτήτων, με την απόφαση 3578/2010 έκρινε εξίσου αντισυνταγματικό το Άρθρο 2Α του Νόμου 4339/15. Τι ακριβώς είπε το ΣτΕ το 2010; Είπε πως η “επ’ αόριστον ανοχή της λειτουργίας τηλεοπτικών σταθμών οι οποίοι ιδρύθηκαν και λειτούργησαν παρανόμως αντίκειται προς το Σύνταγμα”, προσθέτοντας πως “η ρύθμιση της προσωρινής νομιμότητας αντιβαίνει προς τη συνταγματική αρχή της ισότητας και η υπέρβαση αυτού του ορίου δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να γίνει ανεκτή από τη συνταγματική τάξη”. Το 2010 η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε πως “η διοίκηση ξεπέρασε κάθε ανεκτό όριο συνταγματικότητας και κήρυξε τη λειτουργία των ιδιωτικών καναλιών παράνομη”.

Είναι γεγονός πως αυτή η απόφαση της Δικαιοσύνης πετάχτηκε στον κάλαθο των αχρήστων από την τότε Διοίκηση, που παρέτεινε το καθεστώς “προσωρινής νομιμότητας” συνεχίζοντας να συμψηφίζει, παρανόμως και ενάντια στις επιταγές του Συντάγματος, τα τέλη χρήσης τηλεοπτικών συχνοτήτων με το “κόστος μετάδοσης τηλεοπτικών προεκλογικών μηνυμάτων των πολιτικών κομμάτων”! Είναι γεγονός πως οι Διοικήσεις (Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς-Βενιζέλος) αγνόησαν επιδεικτικά και προκλητικά την απόφαση του ΣτΕ παραχωρώντας δωρεάν τηλεοπτικό αέρα στους σταθμούς πανελλαδικής εμβέλειας. Είναι γεγονός πως για μια ολόκληρη πενταετία (2011-2015) οι Διοικήσεις, όπως χαρακτηριστικά τις ονομάζει τη ΣτΕ, επέτρεψαν τη χρήση των τηλεοπτικών συχνοτήτων έναντι μηδενικού αντιτίμου προς όφελος του Δημοσίου, παραβιάζοντας με τη μεροληπτική τους στάση κάθε αρχή νομιμότητας.

Για πέντε ολόκληρα χρόνια, η απόφαση του ΣτΕ αγνοήθηκε από κυβερνήσεις και κόμματα που σήμερα ομνύουν στο όνομα της ανεξάρτητης και ανεπηρέαστης Δικαιοσύνης. Χρειάστηκε να φτάσουμε ώς την άνοιξη του 2015 και την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση ώστε η τότε απόφαση του ΣτΕ να πάρει σάρκα και οστά, καταλογίζοντας τέλος χρήσης συχνοτήτων για τους τηλεοπτικούς σταθμούς εθνικής εμβέλειας 24.150.633,93 ευρώ και για τα συνδρομητικά κανάλια 16.620.396,89 ευρώ, για τα έτη 2011-2014.

Οι έως τότε ευνοούμενοι των Διοικήσεων, αρνούμενοι να πληρώσουν, προσέφυγαν στο ΣτΕ για να εισπράξουν τότε μια πολυσέλιδη απόφαση του Β’ Τμήματος του ΣτΕ (2597/2015) που έκρινε επιβεβλημένη την καταβολή οικονομικού ανταλλάγματος, καθώς το φάσμα των ραδιοσυχνοτήτων συνιστά “σπάνιο πόρο, η διαχείριση του οποίου συνιστά κυριαρχικό δικαίωμα του κράτους”. Σύμφωνα δε με την απόφαση, “αποτελεί δημόσιο αγαθό εφόσον η χορήγηση άδειας χρήσεώς του δίνει στον κάτοχο αυτής τη δυνατότητα να αποκομίσει σημαντικά οικονομικά οφέλη και του παρέχει πλεονεκτήματα έναντι άλλων επιχειρηματιών που θα ήθελαν επίσης να εκμεταλλεύονται τον πόρο αυτό”, έτσι ώστε να δικαιολογείται η επιβολή του τέλους (2% επί των ακαθάριστων εσόδων). Οι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών αναγκάστηκαν τότε να πληρώσουν για πρώτη φορά στη μακρόχρονη παρουσία τους στον τηλεοπτικό αέρα, το “ενοίκιο” που τους αναλογούσε για τη χρήση των συχνοτήτων που μέχρι τότε καταλάμβαναν έναντι μπακαλίστικων “συμψηφισμών”. Και αυτή ήταν μια πρώτη επαφή των ιδιοκτητών των καναλιών με τη “συνταγματικότητα” καθώς υποχρεώθηκαν από Διοίκηση και Δικαιοσύνη να προσέλθουν στο ταμείο.

Τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε αντισυνταγματικό το Άρθρο 2Α του Νόμου 4339/15 που επιχείρησε να βάλει τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο χωρίς να λάβει υπόψιν τη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη να μπλοκάρει επί ένα χρόνο κάθε προσπάθεια σύστασης Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου. Με την απόφασή του το ΣτΕ αρνήθηκε να νομιμοποιήσει τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων από την Ανεξάρτητη Αρχή στον υπουργό Επικρατείας και μετέφερε στο Κοινοβούλιο και τα πολιτικά κόμματα την ευθύνη για την άμεση συγκρότηση ΕΣΡ, ώστε να μπορέσει να προχωρήσει και τυπικά ο διαγωνισμός αδειοδότησης οι όροι και το πνεύμα του οποίου δεν κρίθηκαν αντισυνταγματικοί.

Ευρισκόμενοι λοιπόν ενώπιον αυτών των δύο σημαντικών αποφάσεων του ΣτΕ, ουσιαστικά εισερχόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο, καθώς από σήμερα και μέχρι τη συγκρότηση του ΕΣΡ θεωρείται “επιβεβλημένη η καταβολή οικονομικού ανταλλάγματος για τη χρήση ραδιοσυχνοτήτων”. Και αυτό είναι κάτι που το γνωρίζουν καλά τόσο οι πολιτικές όσο και οι επιχειρηματικές δυνάμεις που εμπλέκονται και συγκρούονται στο θολό και άναρχο μέχρι σήμερα τηλεοπτικό τοπίο.

Το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της κυβέρνησης να επιβάλει κανόνες στη μεταβατική αυτή περίοδο καθορίζοντας το ύψος του τέλους για την “προσωρινή” χρήση συχνοτήτων δεν μπορεί από κανέναν να αμφισβητηθεί. Και δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από τους όψιμους χειροκροτητές του ΣτΕ, μιας και η όποια τους αιτίαση προσκρούει στην προηγούμενη απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας. Δεν δικαιούται κανείς να ομιλεί για νέο κυβερνητικό “πραξικόπημα” αφού το Β’ Τμήμα του ΣτΕ (2597/2015) έκρινε πριν από ενάμιση χρόνο πως “το οικονομικό αντάλλαγμα είναι επιβεβλημένο”.

Ακολουθώντας, λοιπόν τη γραμμική συνέχεια της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας τα κόμματα της αντιπολίτευσης καλούνται να προσέλθουν στο τραπέζι του διαλόγου για τη συγκρότηση του ΕΣΡ και η κυβέρνηση αναλαμβάνει την υποχρέωση έναντι του δημοσίου συμφέροντος να ορίσει τους κανόνες λειτουργίας των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών έως ότου συσταθεί η Ανεξάρτητη Αρχή. Το πολιτικό βάρος πλέον μεταφέρεται προσωπικά στον Κυριάκο Μητσοτάκη, που θα πρέπει να βρεθεί ενώπιον των ευθυνών του, και το οικονομικό βάρος μεταφέρεται στους επτά κατόχους προσωρινών αδειών, που θα πρέπει να ανταποκριθούν στην καταβολή του νόμιμου και συνταγματικού “ενοικίου” που τους αναλογεί.

Φυλαχτείτε από τους πανηγυρισμούς και μη #ντροπιάζεΣτΕ μερικοί

Δανάη Κολτσίδα  νομικός, και μέλος της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

Και μιας που μίλησαν όλοι για το ΣτΕ, να πούμε κάτι κι εμείς που - όσο να 'ναι - κατά τεκμήριο καταλαβαίνουμε και λίγο.

1. Άπειρες αποφάσεις της διοίκησης ακυρώνονται καθημερινά από το ΣτΕ και πλείστα όσα άρθρα νόμων έχουν κριθεί αντισυνταγματικά. Όποιος προβάλει στην απόφαση του ΣτΕ τους μύχιους πόθους του, να συνέλθει. Το άρθρο 2Α του ν. 4339/15 κρίθηκε αντισυνταγματικό. Ούτε ο Παππάς, ούτε ο Τσίπρας, ούτε η κυβέρνηση. Ούτε καν ολόκληρος ο νόμος.

2. Ο νόμος θέτει μια σειρά από ουσιαστικούς κανόνες (προσωπικό, εξοπλισμός κ.λπ.) ως προϋπόθεση για τη νόμιμη λειτουργία των καναλιών. Αυτοί συνεχίζουν να ισχύουν. Το μόνο που κρίθηκε αντισυνταγματικό είναι το γεγονός ότι τη διαδικασία αδειοδότησης διεξήγαγε η διοίκηση (Γεν. Γραμματεία Ενημέρωσης & Υπουργός) και όχι η ανεξάρτητη αρχή (ΕΣΡ).

3. Όταν με το καλό το ΕΣΡ συγκροτηθεί και αναλάβει την ευθύνη της διεξαγωγής του διαγωνισμού και της αδειοδότησης όσων πλειοδοτήσουν, ο νόμος που θα εφαρμόσει θα είναι ο ίδιος, ο τόσο μισητός για κάποιους "νόμος Παππά".

4. Η αρχική ρύθμιση του νόμου 4339 (άρθρο 1) αναθέτει τη διαγωνιστική διαδικασία στο ΕΣΡ. Παρ' όλα αυτά, η ΝΔ αρνήθηκε να συμπράξει, όπως απαιτείται από το Σύνταγμα, στη συγκρότηση του ΕΣΡ. Γι' αυτό και το περιβόητο άρθρο 2Α, προστέθηκε μεταγενέστερα, με τροπολογία, και αφορούσε ρητά ΜΟΝΟ την πρώτη εφαρμογή του νόμου, για να ξεπεράσει, ακριβώς το σκόπελο της σκόπιμης υπονόμευσης εκ μέρους του κ. Μητσοτάκη.

5. Ως προς τη γραμματική ερμηνεία του άρθρου 15 του Συντάγματος, ως προς το αν η αδειοδότηση των σταθμών ανήκει στην αρμοδιότητα του ελληνικού δημοσίου, εκπροσωπούμενου από την εκάστοτε κυβέρνηση ή στο ΕΣΡ, έχουν υποστηριχθεί με νομικά επιχειρήματα και οι δύο απόψεις. Το ΣτΕ έκρινε όπως έκρινε, θα δούμε και τη μειοψηφία της απόφασης, αλλά ας μην τρελαθούμε. Όποιος έχει ανοίξει έστω και ένα νομικό περιοδικό, έχει δει ότι δημοσιεύονται άρθρα σχολιασμού δικαστικών αποφάσεων, πολλά από τα οποία ιδιαίτερα επικριτικά.

6. Τα υπόλοιπα αργότερα, γιατί - ως γνωστόν - οι περισσότεροι δεν διαβάζουν πάνω από 2 σειρές και έχω γράψει ήδη πάμπολλες. Άλλωστε, έρχεται και τριήμερο, οπότε βρήκαμε με τι θα το γεμίσουμε ευχάριστα. Στο μεταξύ, φυλαχτείτε από τους πανηγυρισμούς και μη #ντροπιάζεΣτΕ μερικοί. Ιδίως ούλτρα αριστεροί.

Αρμοδιότητα για τις άδειες έδινε στον υπουργό η κυβέρνηση Παπαδήμου

Αγγέλα Νταρζάνου

Με νομοτεχνική βελτίωση από τον τότε υπουργό Μεταφορών Μ. Βορίδη - «Μίνι νόμος» για τις άδειες των τηλεοπτικών σταθμών αποσύρθηκε στη συνέχεια, άγνωστο πώς και με ποια παρέμβαση

Την «αρμοδιότητα του υπουργού» να καθορίζει τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών που θα προκηρυχθούν και θα αδειοδοτηθούν επιχείρησε να περάσει από τη Βουλή το 2012 η κυβέρνηση Λ. Παπαδήμου, με εισηγητή τον Μάκη Βορίδη, ως υπουργό τότε Υποδομών και Μεταφορών. Ωστόσο, η προσθήκη που κατατέθηκε στη Βουλή, δια χειρός Βορίδη, ενσωματώθηκε στο νομοσχέδιο και στη συνέχεια ως διά μαγείας... εξαφανίστηκε. Διεγράφη. Για ποιον λόγο; Ενδεχομένως η Ν.Δ. και ο κ. Βορίδης είναι σε θέση να απαντήσουν.

Εδώ και μήνες ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς δέχεται αλλεπάλληλα πυρά, από κοινού από τη Ν.Δ. και τους μετόχους των τηλεοπτικών σταθμών, ότι κρατάει για τον εαυτό του το «προνόμιο» να ορίζει τον αριθμό των τηλεοπτικών σταθμών που θα αδειοδοτηθούν, ενώ, όπως υποστηρίζουν, ο αριθμός θα έπρεπε (α) να ορίζεται από «την αγορά», πιθανώς με βάση τους νόμους της προσφοράς και της ζήτησης, ή (β) να είναι όσο χωράει το ψηφιακό φάσμα - έχει ακουστεί και "άπειρος" αριθμός καναλιών. «Η αγορά» βέβαια, εδώ και 27 χρόνια ορίζει τηλεοπτικούς σταθμούς ελλειμματικούς και με χρέη, διαπλεκόμενους και με ακατέβατο αριθμό επτά, παρά την απομείωση της διαφημιστικής πίτας στο 1/3.
Για την «αρμοδιότητα» να ορίζει ο εκάστοτε υπουργός τον αριθμό των σταθμών που θα αδειοδοτηθούν, ο Ν. Παππάς στολίστηκε από τη Ν.Δ. και τους καναλάρχες με τον τίτλο του «καναλάρχη». Όμως «καναλάρχη» υπουργό προετοίμαζε και η κυβέρνηση Παπαδήμου τον Απρίλιο του 2012, ενώ με προηγούμενο νόμο της Ν.Δ. από το 2007, «καναλάρχης» ήταν τότε ο Θ. Ρουσόπουλος.
Ακριβώς αυτή η «αρμοδιότητα» του «καναλάρχη», όμως, αποτελεί ένα από τα σημεία για τα οποία έχουν κατατεθεί από τους τηλεοπτικούς σταθμούς ενστάσεις αντισυνταγματικότητας, οι οποίες ελέγχονται αυτή την περίοδο από το ΣτΕ.
Έγγραφα τα οποία έχουν κατατεθεί στη Βουλή αποδεικνύουν ότι η τρικομματική κυβέρνηση Παπαδήμου το 2012 προόριζε για... «καναλάρχη» τον εκάστοτε υπουργό Επικρατείας ή Τύπου. Συγκεκριμένα, στο νομοσχέδιο με τίτλο «Ρυθμίσεις Ηλεκτρονικών Επικοινωνιών, Μεταφορών, Δημοσίων Έργων και άλλες διατάξεις» (στη συνέχεια Ν. 4070/2012), το οποίο περιλάμβανε και ρυθμίσεις για τον «πάροχο δικτύου» τηλεοπτικού σήματος -δηλαδή την Digea-, ο τότε εισηγητής υπουργός Μεταφορών Μάκης Βορίδης είχε καταθέσει «Νομοτεχνικές βελτιώσεις - Προσθήκες», στην ουσία έναν «μίνι νόμο» τριών σελίδων για την αδειοδότηση των τηλεοπτικών σταθμών. Στις νομοτεχνικές βελτιώσεις περιλαμβάνονται πολλά και ενδιαφέροντα. Μεταξύ αυτών, παράγραφος σύμφωνα με την οποία ο υπουργός Επικρατείας ορίζει τον αριθμό των τηλεοπτικών αδειών:
«Με απόφαση του υπουργού στον οποίο ανατίθενται εκάστοτε οι αρμοδιότητες της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης και Επικοινωνίας - Γ.Γ. Μέσων Ενημέρωσης, έπειτα από γνώμη του ΕΣΡ και δημόσια διαβούλευση, καθορίζεται ο αριθμός των αδειών παρόχου περιεχομένου ανά κατηγορία λήψης (ελεύθερης ή συνδρομητικής), εμβέλειας (εθνική ή περιφερειακή) και χαρακτήρα του προγράμματος (ενημερωτικός ή μη ενημερωτικός)».
Παρά την πρόβλεψη του υπουργού τότε Μάκη Βορίδη (βλ. εικόνα 1) και παρά την ενσωμάτωση της νομοτεχνικής βελτίωσης στο κυρίως σώμα του νομοσχεδίου που είχε κατατεθεί, η νομοτεχνική βελτίωση δεν έλαβε τη μορφή νομοθετικής ρύθμισης, εξαφανίστηκε, διεγράφη (βλ. εικόνα 2) ως να μην υπήρξε ποτέ. Για ποιο λόγο, με ποια αφορμή ή παρέμβαση ο κ. Βορίδης απέσυρε την προσθήκη του; Δέχτηκε παρεμβάσεις; Από ποιον; Ποιος ευνοήθηκε; Και ακόμα περισσότερο: Με ποιο σκεπτικό εισήχθη αρχικά στη Βουλή για να ψηφιστεί;
Στην ίδια νομοτεχνική βελτίωση που κατέθεσε ο τότε υπουργός Μεταφορών υπάρχει επίσης και άλλο ενδιαφέρον στοιχείο: Στην παράγραφο που περιγράφεται βάσει ποιων κριτηρίων θα γίνει η αξιολόγηση των αιτήσεων των τηλεοπτικών σταθμών για τη χορήγηση της άδειας, προβλέπεται το κριτήριο της «οικονομικής βιωσιμότητας» των σταθμών:
«Η αξιολόγηση των αιτήσεων για τη χορήγηση άδειας παρόχου περιεχομένου γίνεται με βάση τα ακόλουθα κριτήρια: α) της οικονομικής βιωσιμότητας για την οποία λαμβάνονται υπόψη η οικονομική κατάσταση του υποψηφίου και το επιχειρησιακό του σχέδιο».
Τα κριτήρια, τρία στο σύνολό τους, προέβλεπαν επίσης την πληρότητα του προγράμματος και το απασχολούμενο προσωπικό.

ΕΣΡ: Κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ... πάθαινε Ν.Δ;

 Γιώργος Μελιγγώνης

Η αγωνία σε πολιτικά και, κυρίως δημοσιογραφικά, γραφεία για τη σημερινή Διάσκεψη της Ολομέλειας του ΣτΕ είναι διάχυτη και δεδομένη. Τυπικά, οι Σύμβουλοι Επικρατείας καλούνται να αποφασίσουν αν η...

Η αγωνία σε πολιτικά και, κυρίως δημοσιογραφικά, γραφεία για τη σημερινή Διάσκεψη της Ολομέλειας του ΣτΕ είναι διάχυτη και δεδομένη. Τυπικά, οι Σύμβουλοι Επικρατείας καλούνται να αποφασίσουν αν η κυβέρνηση “δικαιούτο” να “παρακάμψει” το ΕΣΡ και να δώσει στη Γενική Γραμματεία Επικοινωνίας και Ενημέρωσης την αρμοδιότητα διεξαγωγής του διαγωνισμού για τις τηλεοπτικές άδειες. Το πολύ - πολύ -επίσης τυπικά- το Ανώτατο Δικαστήριο να γνωμοδοτήσει και περί τον αριθμό των αδειών. Ωστόσο, επί της ουσίας, οι Σύμβουλοι Επικρατείας καλούνται να αποφανθούν για ένα κατά πολύ κρισιμότερο θέμα από έναν διαγωνισμό ή πόσες άδειες καναλιών μπορούν να εκδοθούν. Το ΣτΕ καλείται να πάρει θέση κατά πόσο μία κυβέρνηση έχει δικαίωμα να κυβερνά σε όλο το φάσμα των θεμάτων διακυβέρνησης -πολλώ δε μάλλον όταν πρόκειται για το άκρως “ευαίσθητο” θέμα του “τριγώνου διαπλοκής”, το οποίο έχει εκθέσει την κοινωνία σε απερίγραπτη προπαγάνδα και έχει στοιχίσει αλμυρά σε όλους μας τρεις ώς τώρα φορές, όταν κληθήκαμε ως πολίτες αυτής της χώρας να χρεωθούμε και να υποβληθούμε σε βαριές θυσίες για να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες και να κλείσουν -μεταξύ άλλων- και οι “μαύρες τρύπες” που προκλήθηκαν από τα “θαλασσοδάνεια” των ΜΜΕ.
Σημείο - κλειδί στις έως τώρα εξελίξεις δεν είναι η “παράκαμψη” του ΣτΕ. Αλλά το τι οδήγησε σε αυτή την “παράκαμψη”. Η κυβέρνηση δεν ξύπνησε ένα πρωί και αποφάσισε να αφαιρέσει από μία συνταγματικά κατοχυρωμένη Ανεξάρτητη Αρχή τις αρμοδιότητες επί των τηλεοπτικών αδειών -κι αυτό αν υποτεθεί ότι η φράση “ο έλεγχος και η επιβολή διοικητικών κυρώσεων” που καθορίζει το Σύνταγμα ως αρμοδιότητες του ΕΣΡ αφορούν και στο μοίρασμα της τηλεοπτικής τράπουλας. Η “παράκαμψη” προέκυψε έπειτα από τη δεδηλωμένη βούληση της Ν.Δ. να κινηθεί αντισυνταγματικά και να “μπλοκάρει” τέσσερις φορές ώς τώρα τη συγκρότηση νέου ΕΣΡ. Πρόκειται για σαμποτάζ ομολογημένο, το οποίο μόλις την περασμένη εβδομάδα συνδέθηκε με θεσμικό εκβιασμό: ήταν όταν η Ν.Δ. εκβίασε πως δεν συναινεί στη συγκρότηση ΕΣΡ αν δεν καταργηθεί ένας νόμος που θέσπισε η κυβέρνηση.
Υπόθεση εργασίας
Με άλλα λόγια, η Ν.Δ. με τη στάση της ομολόγησε ότι δεν αναγνωρίζει την “αρμοδιότητα” και τη δυνατότητα μιας εκλεγμένης κυβέρνησης να νομοθετεί επί συγκεκριμένου θέματος: της ρύθμισης του τηλεοπτικού τοπίου. Το ΕΣΡ, συνεπώς, καλείται τώρα να αποφανθεί κατά πόσο μια κυβέρνηση μπορεί να κυβερνά “εφ' όλης της ύλης”.
Και για να γίνει περισσότερο αντιληπτό αυτό, αρκεί μια υπόθεση εργασίας: η Ν.Δ. έχει δηλώσει πως όταν γίνει κυβέρνηση, θα καταργήσει τον “νόμο Παππά”, θα αποδώσει στο ΕΣΡ πλήρεις αρμοδιότητες και σύνθεση και θα διεξαγάγει εξαρχής τον τηλεοπτικό διαγωνισμό. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι γίνονται εκλογές -οψέποτε γίνουν- και όντως κερδίζει η Ν.Δ. Τι θα γίνει αν ο ΣΥΡΙΖΑ... πάθει Ν.Δ.; Τι θα γίνει, δηλαδή, αν ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετήσει την ακραία αντιθεσμική στάση της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης και μπλοκάρει τη συγκρότηση της Ανεξάρτητης Αρχής; Είτε η Ν.Δ. θα πρέπει να “προσπεράσει” το ΕΣΡ είτε θα πρέπει να πει στην κοινωνία ότι δεν μπορεί να κάνει αυτά που έλεγε προεκλογικά εξαιτίας... της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ε, αυτά τα πράγματα δεν γίνονται. Οι κυβερνήσεις νομοθετούν, οι αντιπολιτεύσεις αντιπολιτεύονται. Άλλο πράγμα είναι να αντιμετωπιστεί η υπαρκτή ανάγκη για “αντίβαρα” σε ένα αμιγώς πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα (βάσει της οποίας ανάγκης συνεστήθησαν οι Ανεξάρτητες Αρχές) και άλλο να μην μπορεί μια κυβέρνηση να κυβερνήσει επί συγκεκριμένων θεμάτων, επειδή η αξιωματική αντιπολίτευση έχει άλλη άποψη.

Υπ. Εργασίας: Συνεχίζεται ο κύκλος μαύρης προπαγάνδας για τις συντάξεις από «τα Νέα»

 Kst

Με τίτλο «Κρυφός κόφτης απειλεί τώρα τις επικουρικές συντάξεις» η εφημερίσδα ισχυρίζεται ότι βάσει αναλογιστικών μελετών «από 1/1/2017 θα ισχύσει ο μηχανισμός περικοπής συντάξεων αν προκύπτουν ελλείμματα» - «Η αλήθεια (που συνειδητά διαστρέφει η εφημερίδα) είναι ακριβώς αντίθετη», τονίζει σε απάντησή του το υπουργείο Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης

Όπως αναφέρει αναλυτικά το υπουργείο:

"Ο  εβδομαδιαίος  κύκλος μαύρης προπαγάνδας για τις συντάξεις  συνεχίζεται  από «Τα Νέα», τα οποία πρωταγωνιστούν στην παραπληροφόρηση και στο εμπόριο φόβου. 

Με τίτλο «Κρυφός κόφτης απειλεί τώρα τις επικουρικές συντάξεις» το δημοσίευμα ισχυρίζεται ότι βάσει αναλογιστικών μελετών «από 1/1/2017 θα ισχύσει ο μηχανισμός περικοπής συντάξεων αν προκύπτουν ελλείμματα».  Η αλήθεια (που συνειδητά διαστρέφει η εφημερίδα) είναι ακριβώς αντίθετη. Ο νόμος της μεταρρύθμισης, δεν καθιερώνει «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» που είχαν ασμένως αποδεχθεί Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ και που επέβαλε απόλυτη αντιστοίχιση εισφορών-παροχών. Αντιθέτως, επιτρέπει χρήση των αποθεματικών του ΕΤΑΕΠ για κάλυψη ελλειμμάτων που προκύπτουν αναπόφευκτα, λόγω κρίσης.

Οι δε αναλογιστικές μελέτες, στις οποίες αναφέρεται το παραπλανητικό δημοσίευμα, προβλέπονται πράγματι στο άρθρο 14 παρ. 4 του νόμου 4387/2016, για τη διασφάλιση της μακροπρόθεσμης βιωσιμότητας του ασφαλιστικού συστήματος. Κατά τη ρητή διατύπωση της διάταξης, αναλογιστικές μελέτες κατατείνουν στην επίτευξη αποτελεσμάτων ώστε «Το ύψος των δαπανών για την εθνική, την ανταποδοτική και την επικουρική σύνταξη, προβαλλόμενο έως το έτος 2060, δεν πρέπει να υπερβαίνει το περιθώριο αύξησης των 2,5 ποσοστιαίων μονάδων του ΑΕΠ, με έτος αναφοράς το 2009».

Η προϋπόθεση αυτή έχει εξασφαλισθεί ήδη με την αναγκαία αναπροσαρμογή στην οποία προχώρησε η μεταρρύθμιση και έχει αποτυπωθεί στον προϋπολογισμό.  

Δεν πρόκειται το επόμενο έτος να αυξηθεί το ποσοστό της συνταξιοδοτικής δαπάνης σε σχέση με το ΑΕΠ, το οποίο, άλλωστε, σύμφωνα με όλες τις προβλέψεις των διεθνών οργανισμών θα αυξηθεί".

Συμβολή της Συνέλευσης Εργαζομένων της ΑΥΓΗΣ στο 2ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ

Kst

Το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ διεξάγεται εντός μιας πυκνής και κρίσιμης πολιτικής και οικονομικής συγκυρίας, με την κυβέρνηση να δίνει μάχες εντός και εκτός της χώρας με το σύστημα της διαπλοκής και τις δυνάμεις του νεοφιλελευθερισμού.

Στην πρώτη γραμμή αυτής της επίθεσης ήταν και συνεχίζουν να είναι τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ τα οποία διαδραματίζουν κομβικό ρόλο στη διασπορά ψευδών ειδήσεων, συκοφαντιών που μοναδικό στόχο έχουν την υπεράσπιση των “φίλων τους” και την παλινόρθωση του παλιού καθεστώτος.

Εκ των πραγμάτων, η συζήτηση και για τα ΜΜΕ του χώρου μας έχει ανοίξει. Το ερώτημα που τίθεται επιτακτικά είναι: “Τι ΜΜΕ θέλουμε;” Aυτό το ερώτημα είναι η αφετηρία για μια ανοιχτή δημοκρατική συζήτηση μέσα και έξω από το κόμμα, και οι απαντήσεις θα πρέπει να δοθούν από τα μέλη του κόμματος και τα νέα όργανα που θα εκλεγούν στο Συνέδριο, καθώς και από τους εργαζόμενους στα μέσα του χώρου (έντυπα, ηλεκτρονικά, ραδιόφωνο).

Νέα κατάσταση, νέα καθήκοντα, νέα ερωτήματα, νέες προκλήσεις

Η ΑΥΓΗ, η εφημερίδα μας, η εφημερίδα των φίλων και των μελών του κόμματος, βρίσκεται όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ σε ένα πρωτόγνωρο ρόλο και αντιμέτωπη με μεγάλες προκλήσεις, ερωτήματα και προβλήματα, καθώς για πρώτη φορά η Αριστερά βρίσκεται στην κυβέρνηση.

Με άλλα λόγια, έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια νέα, πρωτόγνωρη κατάσταση που ορίζει εκ των πραγμάτων νέα δεδομένα, αλλά και καθήκοντα.

Από τις εκλογές του περασμένου Γενάρη με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, η ΑΥΓΗ προσπάθησε και προσπαθεί καθημερινά με επιμονή και με δημοσιογραφική δεοντολογία να καλύψει και να μεταφέρει την πραγματικότητα της δύσκολης καθημερινότητας, των επίπονων διαπραγματεύσεων, πάντα από τη σκοπιά της μαχητικής εφημερίδας της Αριστεράς που υποστηρίζει την κυβέρνηση. Αυτό δεν ακυρώνει την αυτονομία της και τη δυνατότητα άσκησης κριτικής και ελέγχου, καθώς, αν και εξακολουθεί να συνιστά οργανικό στοιχείο του ΣΥΡΙΖΑ, πάνε χρόνια που σταμάτησε να είναι κομματικό όργανο (παλαιότερα του ΚΚΕεσ), ενώ δεν έπαψε ποτέ να υπερασπίζεται τον ρόλο και τον χαρακτήρα της ως αριστερό δημοκρατικό μέσο ενημέρωσης.

Με μια κατάσταση στον χώρο των μίντια που ορίζεται ως απολύτως εχθρική για την κυβέρνηση, με οκτώ ιδιωτικά κανάλια στον ρόλο της αντιπολίτευσης τα οποία όχι απλώς διαστρεβλώνουν αλλά αποκρύπτουν κρίσιμες πτυχές του κυβερνητικού έργου, η ΑΥΓΗ αποτελεί το έντυπο που προβάλλει όλα τα σημεία της κυβερνητικής πολιτικής πάντα με κριτήριο την αλήθεια, την πλήρη ενημέρωση. Όχι ως ένα “οπαδικό” φύλλο αλλά πάντα ως μια έγκυρη εφημερίδα της Αριστεράς.

Σήμερα, η ΑΥΓΗ δέχεται επιθέσεις από τα ΜΜΕ της διαπλοκής, από παραδημοσιογραφικά κέντρα, βρίσκεται στο στόχαστρο της συμμαχίας ΜΜΕ – Ν.Δ. Απόδειξη είναι σειρά δημοσιευμάτων που ήρθαν στο φως το προηγούμενο διάστημα. Η ΑΥΓΗ όμως είναι συνηθισμένη από τα πρώτα χρόνια της κυκλοφορίας της να βρίσκεται στο στόχαστρο των πολιτικών αντιπάλων και της διαχρονικής διαπλοκής τα τελευταία 30 χρόνια.

Θεωρούμε ότι οι αναγνώστες της ΑΥΓΗΣ και τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να αδιαφορήσουν μπροστά σε αυτά τα φαινόμενα της παραδημοσιογραφίας και να απαντήσουν στο τι Μέσα θέλουμε.

Χωρίς τους αναγνώστες της η ΑΥΓΗ δεν μπορεί να υπάρξει!

Σήμερα η ΑΥΓΗ έχει προβλήματα, λειτουργικά και οικονομικά, ενώ δεν πρέπει να παραβλέπονται οι σοβαρές συνέπειες που προκύπτουν από την μεγάλη κρίση στον χώρο του Τύπου που επιδεινώθηκε ραγδαία τα τελευταία χρόνια. Ιδιαίτερη επιβάρυνση υπήρξε η κατάργηση δημοσίευσης των ισολογισμών που αποτελούσε έναν εξαιρετικά πολύτιμο πόρο για την ΑΥΓΗ, ένας πόρος ο οποίος δεν αναπληρώθηκε.

Τούτων δοθέντων, είναι επιτακτική ανάγκη για ένα συγκροτημένο σχέδιο προοπτικής των ΜΜΕ του χώρου και της εφημερίδας. Η ΑΥΓΗ έχοντας υποστεί τις συνέπειες από την πληγή της διάσπασης του 2015 και της αποχώρησης μεγάλης μερίδας μελών του κόμματος, αλλά και κόσμου που αποτελούσε το αναγνωστικό της κοινό καθώς και προνομιακό ακροατήριο για τον ΣΥΡΙΖΑ, συνέχισε να εκφράζει και να αναδεικνύει τα επίδικα της συγκυρίας και την πραγματικότητα της κυβερνητικής πολιτικής απέναντι στη διαστρέβλωση και στην απόκρυψη από το μιντιακό κατεστημένο.

Η ΑΥΓΗ δεν μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει χωρίς τους αναγνώστες της. Η Συνέλευση των εργαζομένων καλεί τους αναγνώστες, τη διοίκηση αλλά και το κόμμα ως βασικό μέτοχο να προχωρήσουμε μαζί στη συγκρότηση ενός σχεδίου ανάπτυξης της εφημερίδας, με ανανέωση και αναδιαμόρφωση της, για μια σύγχρονη εφημερίδα της Αριστεράς. Μέσα από έναν ουσιαστικό και πλούσιο διάλογο από την επόμενη μέρα του συνεδρίου.

Εμείς, οι συντάκτες και οι εργαζόμενοι στην εφημερίδα, έχουμε ανοίξει τη συζήτηση για το παρόν και το μέλλον του εντύπου και απευθύνουμε έκκληση στα μέλη, τους φίλους του ΣΥΡΙΖΑ, στον κόσμο της Αριστεράς που σήμερα έχει απομακρυνθεί, στους πρώην και νυν συνεργάτες μας να συμμετάσχουν σε αυτή την προσπάθεια. Ταυτόχρονα, αντιμετωπίζουμε σοβαρό οικονομικό πρόβλημα. Παρά τις προσπάθειές μας, μέχρι στιγμής δεν υπήρξε ανταπόκριση στο θέμα αυτό από το κόμμα, ενώ εμείς οι εργαζόμενοι συνεχίζουμε με αυτοθυσία να «κρατάμε» την εφημερίδα, παρά το γεγονός ότι, όπως και στο παρελθόν, αντιμετωπίζουμε και σήμερα σημαντικά μισθολογικά προβλήματα και καθυστερήσεις, οι οποίες έρχονται να προστεθούν σε παλαιότερες οφειλές, χωρίς ενημέρωση για το τι μέλλει γενέσθαι, κάτι που δημιουργεί μια πρόσθετη ανησυχία.

Η ΑΥΓΗ πρωταγωνίστησε ιστορικά στους αγώνες για τη δημοκρατία, τα δικαιώματα, την Αριστερά. Από το 1952 έως και σήμερα -με εξαίρεση το “λουκέτο” που επέβαλε η Χούντα κατά την επταετία- αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής, κινηματικής και ιδεολογικής δουλειάς της Ανανεωτικής και Ριζοσπαστικής Αριστεράς. Όλα τα χρόνια της μνημονιακής καταστροφής, η ΑΥΓΗ, ως εφημερίδα αλλά και οι εργαζόμενοι, έδωσε με αυταπάρνηση μικρές και μεγάλες μάχες, πάντα με βάση της αρχές και τις αξίες της Αριστεράς, αναδεικνύοντας τον αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ και των κινημάτων για ανατροπή της λιτότητας, του νεοφιλελευθερισμού και του μνημονιακού καθεστώτος. Μια μάχη για πραγματική ενημέρωση των πολιτών τη στιγμή που όλα τα υπόλοιπα Μέσα είτε έριχναν πέπλο σιωπής είτε λειτουργούσαν ως προπαγανδιστικά εργαλεία των κομμάτων του μνημονίου και της Τρόικα.

Η ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς δεν πρέπει να περάσει στο περιθώριο και να οδηγηθεί σε δρόμους δίχως επιστροφή. Η στήριξη που ενδεχομένως απολαμβάνει σήμερα η κυβέρνηση από σειρά ΜΜΕ είναι συγκυριακή, το έχουμε δει το έργο και με άλλες κυβερνήσεις.

Πιστεύουμε ότι τώρα όσο ποτέ άλλοτε είναι αναγκαία η στήριξη της εφημερίδας από τα μέλη και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, η επανάκτηση της επαφής με τους αναγνώστες που απομακρύνθηκαν τον τελευταίο χρόνο, οι οποίοι συνεχίζουν να αποτελούν τον κόσμο της Αριστεράς. Παράλληλα, βασικό καθήκον είναι η προσέγγιση νέων αναγνωστών και η διάδοση της εφημερίδας. Τώρα είναι η ώρα η ΑΥΓΗ να περάσει ξανά χέρι-χέρι στους ανθρώπους της Αριστεράς, να διαβαστεί από τη νεολαία, να συνεχίσει να δίνει μαζί με την Αριστερά τις μάχες τού σήμερα και του μέλλοντος που διαρκεί πολύ.

Μια χιουμοριστική ματιά στην πραγματικότητα!!!

Το κουλούρι

Γονιός που δεν πιστεύει στα εμβόλια ιδιαίτερα ανήσυχος ότι τα παιδιά των προσφύγων θα κολλήσουν το γιο του αρρώστιες

Σε «αναμμένα κάρβουνα» κάθεται τις τελευταίες ημέρες ο Γιώργος Σ., πατέρας ενός πεντάχρονου παιδιού το οποίο πήγε για πρώτη φορά στο σχολείο τον περασμένο μήνα.
Ο μικρός Σοφοκλής, παρακολουθεί τα μαθήματα της πρώτης δημοτικού παρέα με αρκετά προσφυγόπουλα, με αποτέλεσμα ο 37χρονος πατέρας να αισθάνεται ιδιαίτερα ανήσυχος, αφού δεν έχει εμβολιάσει τον μικρό για καμία αρρώστια. Αντίθετα, ο άνδρας δηλώνει κατηγορηματικά αντίθετος στον εμβολιασμό, θεωρώντας πως τα εμβόλια δεν είναι τίποτα παραπάνω από φτηνά κόλπα των φαρμακευτικών εταιρειών ώστε να δημιουργήσουν στα μικρά παιδιά ευαισθησία, ωθώντας τα προς τα φάρμακα.
«Σιγά μην πάρω κι εγώ μέρος στο πάρτι εκατομμυρίων που στήνεται με θύματα τα παιδιά μας. Το ανοσοποιητικό τους σύστημα δουλεύει μια χαρά, χωρίς να χρειάζεται τις πανάκριβες σύριγγες. Για το μόνο που ανησυχώ, είναι για τις αρρώστιες που φέρνουν τα παιδιά των προσφύγων, οι οποίες είναι άγνωστες στους ελληνικούς οργανισμούς. Δεν πιστεύω κάτι παραμύθια ότι δήθεν όλα τα παιδιά κολλάνε τις ίδιες αρρώστιες. Σιγά μην κολλάει τα ίδια ο Σοφοκλάκος με τον κάθε ξένο», εξανίσταται ο Γιώργος, ο οποίος σε ερώτηση δημοσιογράφου μας για το ενδεχόμενο να ευθύνεται η απουσία εμβολίων για τις πιθανές αρρώστιες του παιδιού του ξεσπά:
«Είστε κι εσείς, τα βρωμερά ΜΜΕ, μέρος του συστήματος, για να εξυπηρετήσετε τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αν αρρωστήσει ο μικρός δεν θα φταίει ότι δεν έβαλε στο σώμα του τα βλαβερά εμβόλια, αλλά ότι έκατσε στο ίδιο θρανίο με έναν πρόσφυγα. Ίσως τα μικρόβια του πρόσφυγα μιλάνε άλλη γλώσσα, δεν ξέρω. Πάντως είναι επικίνδυνα».
Σε ό,τι αφορά τους γιατρούς, συστήνουν στα παιδιά των προσφύγων να μένουν μακριά από όσα Ελληνόπουλα δεν έχουν εμβολιαστεί, για λόγους προστασίας της πνευματικής υγείας και της κοινής λογικής των προσφυγόπουλων, ενώ διαψεύδεται η φήμη πως διάφοροι Σύλλογοι Γονέων και Κηδεμόνων ανά τη χώρα ψάχνουν εξονυχιστικά τα τάπερ των προσφύγων για να ελέγξουν αν οι γονείς τους τα βάζουν να κουβαλάνε με το ζόρι στο σχολείο ιούς για να πλήξουν την υγεία των συμπατριωτών μας.

Καταρρέει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Δημήτρης Γιατζόγλου

 

Η κυβέρνηση και η πλειοψηφία του κόμματος επέλεξαν. Όρισαν το τραχύ έδαφος της διακυβέρνησης ως πεδίο μάχης με το κοινωνικο-πολιτικό μπλοκ της νεοφιλελεύθερης κανονικότητας και επιβεβαίωσης του δεσμού με την κοινωνία. Η επιλογή αποτελεί ένα στοίχημα. Και η έκβαση του στοιχήματος είναι ανοιχτή. Σε πείσμα των βεβαιοτήτων και των απειλητικών προφητειών με τις οποίες μας βομβαρδίζουν η «νέα Δεξιά» και οι περιφερόμενοι θίασοι πολιτικών ποικιλιών

Η αντιπολίτευση, δεξιά και αριστερή, κοινονοβουλευτική και εξωκοινοβουλευτική, χοροστατεί σε ένα ρέκβιεμ για τον ΣΥΡΙΖΑ. Το λιμπρέτο αφηγείται την άνοδο και την πτώση, προαναγγέλλοντας την τελική κατάρρευση του εγχειρήματος. Δεξιοί και αριστεροί ψάλτες άδουν αντιστικτικά, αλλά η πολυφωνία συγκλίνει στο κοινό μήνυμα: είναι η ύβρις της «κυνικής κωλοτούμπας» που προκαλεί την ταχύτατη πτώση. Για κάποιους ως αποτέλεσμα μιας μετάλλαξης, για άλλους ως αυτονόητη συνέπεια μιας τυχοδιωκτικής ανόδου - θεολογία απλή και εύληπτη σε κάθε περίπτωση.

Αυτή η «αφήγηση» επικαλείται ως πραγματολογικό υπόβαθρο τα δημοσκοπικά ευρήματα και μια περιρρέουσα «ατμόσφαιρα» στο κοινωνικό σώμα. Δεν θεμελιώνεται σε μια συνολική ανάλυση της συγκυρίας. Προηγείται και υπαγορεύει η ίδια τις δικαιωτικές ερμηνείες του πολιτικού της στόχου για το κλείσιμο της «παρένθεσης». Σ’ αυτό το αμόνι χτυπούν όλα τα σφυριά: Τα δεξιά και τα κεντροαριστερά, για να εξαλειφθεί ένα πολιτικό αντιπαράδειγμα που βραχυκυκλώνει την επιστροφή της χώρας στην απολεσθείσα «κανονικότητα». Τα αριστερά, για να ηττηθεί ο φορέας του ταξικού συμβιβασμού και να αναγεννηθεί ο ριζοσπαστισμός της «ρήξης».

Τα έχουμε ξανακούσει σχεδόν όλα. Μόνο που τώρα εκφέρονται με μεγαλύτερη επιθετικότητα και απολυτότητα, συναρτημένες με την προφητεία του τέλους. Δεν περιμέναμε την υιοθέτηση από την Κεντροαριστερά μιας πολιτικής στάσης στοιχειώδους αλληλεγγύης. Η πλειοψηφία της έχει ήδη επιλέξει ως σύμμαχο τον κ. Μητσοτάκη και τους ακροδεξιούς πραιτωριανούς του, ρητά ή υπόρρητα. Περιμέναμε ωστόσο ότι για ορισμένους, η μνήμη του 1989, (όταν η κατάρρευση του κομμουνιστικού παραδείγματος ενεργοποίησε την κρίση και της δυτικής σοσιαλδημοκρατίας) θα λειτουργούσε ως επίγνωση, ότι μια ενδεχόμενη εκλογική και πολιτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ θα αποτελέσει ένα ταυτόχρονο πλήγμα για κάθε εκδοχή της Αριστεράς· και για την κοινωνία, την έλευση της μακράς νύχτας της αυταρχικής, νεοφιλελεύθερης Δεξιάς. Ελπίζαμε, επίσης, ότι η κριτική από συλλογικότητες και άτομα της ριζοσπαστικής αριστεράς δεν θα σήμαινε την αναβίωση της τριτοδιεθνιστικής θεωρίας περί του «κύριου εχθρού», που σήμερα «δείχνει» τον ΣΥΡΙΖΑ.

Όσοι, πέρα από τη Δεξιά του Κυρίου, ασπάζονται την εκτίμηση για την «παρένθεση» και προεξοφλούν την επαλήθευσή της, πράττοντας τα δέοντα, κάνουν -ηθελημένα ή μη- ένα σοβαρό λάθος:

Οι κεντροαριστεροί θιασώτες της θεωρούν την κοινωνική απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ ως βραχύβιο και εύθραυστο αποτέλεσμα της συνάντησης μιας λαϊκιστικής παραμυθίας με την κατά βάση συντηρητική κοινωνική νοσταλγία του παρελθόντος των συντεχνιακών προνομίων· "ως πρόσκαιρη εναπόθεση ελπίδων σε μια δημαγωγική αντιμνημονιακή υπόσχεση που γρήγορα εξατμίστηκε, με τις επενδεδυμένες προσδοκίες να ακυρώνονται από τον κυνισμό της κωλοτούμπας". (Το διαρκώς επαναλαμβανόμενο μοτίβο της εξαπάτησης των μαζών - ανώριμων και εξαχρειωμένων όταν συντάσσονται μαζί του, ώριμων όταν τον εγκαταλείπουν).

Οι εξ αριστερών υποστηρικτές της ανάγουν την έκπτωση στην κρίση των σχέσεων εκπροσώπησης του ΣΥΡΙΖΑ με τις θεμελιώδεις κοινωνικές του αναφορές: "Είναι σαφές ότι τα συμφέροντα των εργαζομένων και της κοινωνικής πλειοψηφίας δεν μπορούν πλέον να εκπροσωπούνται από την κυβέρνηση εφ’ όσον αυτή θα υλοποιεί το 3ο Μνημόνιο", επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει συνειδητά τη «μετάλλαξη» ή επειδή το 3ο Μνημόνιο οριστικοποιεί την αμετάκλητη εγκατάσταση στην κοινωνική πραγματικότητα "μιας καταναγκαστικής, μη διαχειρίσιμης χρονικά συνθήκης, που διαμορφώνει το μέλλον με τους δικούς της όρους". (Η «προ-πολιτική» αντίληψη του αριστερού κόμματος ως έκφρασης «συμφερόντων» και ο ασφυκτικός ντετερμινισμός των αντικειμενικών συνθηκών, που εκ προοιμίου ακυρώνει κάθε δυνατότητα πολιτικής παρέμβασης ).

Και οι δύο προσεγγίσεις κατασκευάζουν την αφήγηση της πτώσης επιλεκτικά και προτείνουν μια απλουστευτική ερμηνεία της σχέσης κοινωνικού - πολιτικού. «Ξεχνούν», για παράδειγμα, το αποτέλεσμα των εκλογών του Σεπτεμβρίου του 2015 μετά τη συμφωνία του Ιουλίου, που δεν μπορεί να ερμηνευτεί αποκλειστικά με όρους «αδράνειας» της εκλογικής συμπεριφοράς του κοινωνικού σώματος. Αφαιρούν από τη σύνθετη σχέση ενός πολιτικού υποκειμένου με την κοινωνία την ιστορική μνήμη, τις ιδέες, την αξιακή διάσταση· στοιχεία που χωρίς αυτά η σχέση περιορίζεται σε μια εκπροσώπηση συνδικαλιστικού τύπου. Κατακερματίζουν τη μεγάλη εικόνα.

Επιβάλλεται λοιπόν να επιστρέψουμε σ’ αυτήν. Να ανακαλέσουμε στη μνήμη τη συνολική περίοδο, από το 2010 και μέχρι σήμερα, κόντρα σε μια συστηματική εκστρατεία λήθης. Να ερμηνεύσουμε, μ’ έναν στοιχειώδη ορθολογισμό, το γιατί και το πώς της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και το σοκ που προκαλεί το 3ο Μνημόνιο. Να προτείνουμε έναν εναλλακτικό «πολιτικό απολογισμό» χωρίς υπεκφυγές, ωραιοποιήσεις και θρήνους, θέτοντάς τον στη δοκιμασία μιας δημόσιας συζήτησης:

* H πολιτική ισχυροποίηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν προκύπτει ως παθητική υποδοχή της κοινωνικής διαμαρτυρίας και ως αποτέλεσμα ενός αντιμνημονιακού λόγου, εν πολλοίς πολιτικά και προγραμματικά ακατέργαστου. Εμπεριέχει και στοιχεία κατάφασης σε μια ταυτότητα και στις αδρές γραμμές ενός πολιτικού σχεδίου που ιχνηλατεί μια εναλλακτική κοινωνική προοπτική. Οι σχέσεις που διαμορφώνονται με τα κοινωνικά του στηρίγματα είναι ένα πρόπλασμα, μια δυνατότητα για μια ηγεμονία διάρκειας και βάθους. Η αμφισβήτηση του μονόδρομου της λιτότητας ως θετικής επιλογής οικονομικής και κοινωνικής ανόρθωσης και ο ευρωπαϊσμός που θέτει με άμεσο τρόπο το ζήτημα για ένα δημοκρατικό - προοδευτικό αναπροσανατολισμό της ευρωπαϊκής ενοποίησης εγγράφονται στη συνείδηση ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας ως θετικά κεκτημένα, δύσκολο να κλειστούν στη φαντασίωση της «παρένθεσης».

* Από απέναντι, αντιπαρατίθεται αδιάλειπτα ο υστερικός αρνητισμός, που εξαντλείται σε απελπισμένα ερωτήματα του τύπου "ποιος θα διώξει τον Έλληνα Μαδούρο" ή στη ρητορική της «ρήξης», και που μονίμως συναντιέται με το κενό της κοινωνικής συγκατάθεσης.

* Η διεκδίκηση και η ανάληψη της κυβερνητικής εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ το 2015 αποτελούν για τη χώρα μια ιστορική τομή, σηματοδοτώντας την αφετηρία μετάβασης σ’ έναν νέο ιστορικό κύκλο. Το «συμβάν» γίνεται σημείο αναφοράς στο πλαίσιο της έρπουσας ευρωπαϊκής κρίσης, σε πείσμα της μυθολογίας περί της «ελληνικής ιδιαιτερότητας». Η Αριστερά βγαίνει από το περιθώριο, η κατάρρευση του ιστορικού δικομματισμού ολοκληρώνεται. Οι πολιτικές ισορροπίες της μεταπολίτευσης αλλάζουν. Η φάση της μετάβασης δεν έχει ολοκληρωθεί. Τα χαρακτηριστικά του νέου ιστορικού κύκλου αποτελούν τα επίδικα μιας πολιτικής και κοινωνικής σύγκρουσης εδώ και στην Ευρώπη, της οποίας η σφοδρότητα θα ενταθεί. Ο Ιούλιος του '15 δείχνει ότι η εξέλιξη δεν θα είναι γραμμική· η φάση μετάβασης θα είναι η περίοδος της «μεγάλης δοκιμασίας»: για τις διαφορετικές στρατηγικές, για τις πολιτικές πρακτικές και την πολιτική ηθική, για την κοινωνία, για όλα τα πολιτικά υποκείμενα και πρωτίστως για τον ΣΥΡΙΖΑ, ως κεντρικής δύναμης του κομματικού συστήματος.

* Η συμφωνία του Ιουλίου είναι ένα ορόσημο της μεταβατικής φάσης. To αποτύπωμά της είναι βαρύ. Προκαλεί σιωπές, αμηχανία, μια ενοχική απολογητική από τον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν γίνεται να την παρακάμψουμε, να την υποβαθμίσουμε, να την αντιμετωπίσουμε με ασάφεια. Δεν αρκεί ο χαρακτηρισμός της (ήττα, συνθηκολόγηση, επώδυνος συμβιβασμός, τακτική αναδίπλωση), η αυτονόητη επίκληση των δυσμενών συσχετισμών (που τους γνωρίζαμε από πριν), η εκ των υστέρων κριτική σ’ έναν ριψοκίνδυνο βολονταρισμό, τα ερωτήματα για την επάρκεια της διαπραγμάτευσης. Και δεν προσφέρει τίποτα η αλλοπρόσαλλη και κυνική καταγγελία της αντιπολίτευσης που δεν δηλώνει τη σκοπιά της. Δεν πρέπει να σταθούμε μόνο στις προφανείς οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της μη συμφωνίας. Το κεντρικό πρόβλημα είναι να την αποτιμήσουμε ως στρατηγική και πολιτική επιλογή.

* Την ύστατη στιγμή της διαπραγμάτευσης, κυβέρνηση και κόμμα βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα αμείλικτο πολιτικό δίλημμα με προφανείς στρατηγικές συνέπειες: ρήξη, απόσυρση από την ευθύνη της διακυβέρνησης και αλλαγή στρατηγικού παραδείγματος ή διαχείριση μιας συμφωνίας (που στον σκληρό της πυρήνα εξακολουθεί να διαπνέεται από τη λογική της εωτερικής υποτίμησης) και παραμονή στο πεδίο των ευρωπαϊκών συγκρούσεων ως δύναμη διακυβέρνησης; Επανέκδοση της αντίληψης της μακράς πορείας στο πεδίο των κοινωνικών κινημάτων, αμόλυντοι από τις ιώσεις του κυβερνητισμού, ή μια πεισματική προσπάθεια να υλοποιηθούν ψηφίδες του παράλληλου προγράμματος, να πραγματοποιηθούν δομικές αλλαγές στο σύστημα της πιολιτικής εξουσίας, μέσα από έναν παρατεταμένο πόλεμο θέσεων; Η κυβέρνηση και η πλειοψηφία του κόμματος επέλεξαν. Όρισαν το τραχύ έδαφος της διακυβέρνησης ως πεδίο μάχης με το κοινωνικο-πολιτικό μπλοκ της νεοφιλελεύθερης κανονικότητας και επιβεβαίωσης του δεσμού με την κοινωνία. Η επιλογή αποτελεί ένα στοίχημα. Και η έκβαση του στοιχήματος είναι ανοιχτή. Σε πείσμα των βεβαιοτήτων και των απειλητικών προφητειών με τις οποίες μας βομβαρδίζουν η «νέα Δεξιά» και οι περιφερόμενοι θίασοι πολιτικών ποικιλιών.

Ποινή φυλάκισης 12 μηνών και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για ένα χρόνο στον περιφερειάρχη Πέτρο Τατούλη

Ποινή φυλάκισης 12 μηνών και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για ένα χρόνο στον Πέτρο Τατούλη

Ποινή φυλάκισης 12 μηνών και στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων για ένα χρόνο επέβαλε χτες το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Καλαμάτας στον περιφερειάρχη Πελοποννήσου Πέτρο Τατούλη και την αντιπεριφερειάρχη Ντίνα Νικολάκου για παράβαση καθήκοντος.

Τη μήνυση έχει καταθέσει η «Ελευθερία» για τον αυθαίρετο, παράνομο και εκδικητικό τρόπο αποκλεισμού της από τη δημοσίευση διακηρύξεων της Περιφέρειας Πελοποννήσου ως αντίποινα εκ μέρους Τατούλη - Νικολάκου της έντονης πολιτικής κριτικής που τους ασκούσε και συνεχίζει να τους ασκεί η εφημερίδα.

Σύμφωνα με το Ν. 3548/2007 προβλέπεται ίση κατανομή των δημοσιεύσεων στις εφημερίδες που έχουν το σχετικό από το νόμο δικαίωμα. Παρ’ όλα αυτά το ηγετικό δίδυμο της Περιφέρειας αγνόησε επί διετία (2011-2012) το νόμο και τον εφάρμοσε μόνο με την κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων. Το αδίκημα όμως είχε συντελεστεί στην διάρκεια της πρώτης διετίας της θητείας τους.

Η δίκη έγινε μετά από δύο αναβολές. Την πρώτη επειδή οι κατηγορούμενοι δεν εμφανίστηκαν στο δικαστήριο και τη δεύτερη λόγω αποχής των δικηγόρων.

Η ποινή 12μηνης φυλάκισης έχει ανασταλτικό χαρακτήρα.

Τι σημαίνει η καταδίκη για το πολιτικό μέλλον του; Ο γενικός γραμματέας Αποκεντρωμένης Διοίκησης θα επιβάλει τη διοικητική κύρωση της αργίας ακόμη και αν δεν τελεσιδικήσει η υπόθεση.

Αν, δε, στο Εφετείο παραμείνει η ποινή, θα ακολουθήσει οριστική παύση άσκησης καθήκοντος και στέρηση του δικαιώματος του εκλέγεσθαι.

Ναυάγιο ενημέρωσης στο ΒΗΜΑ

Άντα Ψαρρά

Ένα δράμα συνταράσσει το στελεχικό δυναμικό του Βήματος δεδομένου ότι σε πείσμα των πρωινών σχολιαστών του ραδιοσταθμού που ήθελαν πάση θυσία να αποδειχτεί ότι :

Α) Για το δυστύχημα στην Αίγινα έφταιγε πρωτίστως ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Θοδωρής Δρίτσας που είπε ότι όπως τον είχαν πληροφορήσει οι λιμενικοί ο Θ. Λυκουρέζος ήταν έμπειρος χειριστής, αρνούμενοι να κατανοήσουν ότι αυτό ήταν μεν αλήθεια αλλά εξίσου αλήθεια ήταν ότι είχε σοβαρά προβλήματα υγείας και όφειλε να μην οδηγεί. Θυμίζουμε εδώ ότι αυτομάτως με την ανανέωση ενός διπλώματος ΙΧ το λιμενικό ανανεώνει νόμιμα και το δίπλωμα ταχύπλοου.

Β) Ότι δεν ήταν ο Θ. Λυκουρέζος ο πραγματικός χειριστής  παρόλο που ο ίδιος είχε ομολογήσει και παλαμικό του αποτύπωμα βρέθηκε στο χειριστήριο του σκάφους. Και πάλι εδώ υπήρχε ο υπαινιγμός ότι κάποιον καλύπτει ο Υπουργός. 

...ήρθε σήμερα το δημοσίευμα άλλου συντάκτη του ΔΟΛ που επιβεβαιώνει με έγγραφο ότι καπετάνιος στο τιμόνι του φονικού ταχύπλοου ήταν ο Θ. Λυκουρέζος

Το δημοσίευμα της REAL της περασμένης Κυριακής αφορούσε έγγραφο που είχε συνταχθεί την 1/9/2016 πριν ακόμα γίνει από τις ανακρίτριες αντιστοίχηση βιολογικού υλικού και για το λόγο αυτό έκανε λόγο για άγνωστο άνδρα. 

Ενώ όμως η εφημερίδα REAL ήταν σχετικά προσεκτική στην εξαγωγή συμπερασμάτων την επομένη στο ραδιοσταθμό του ΔΟΛ οι παρουσιαστές έλεγαν επί λέξει: «Χάθηκαν ζωές και γίνανε και κανιβαλισμοί και επειδή έρχετεν η ώρα σας... θα ξυπνήσουμε όσους βυσσοδόμησαν, σκύλευαν επί αξιοπρεπειών, επί υπολήψεων, επί την νοημοσύνης των πολιτών, γιατί θυμάσαι πώς ξεκίνησε αυτή η ιστορία όλη;  Κύριε Δρίτσα μου πήγατε με ελικόπτερο στην Αίγινα. Λέτε την επομένη ότι ο Λυκουρέζος ήταν έμπειρος χειριστής και αποδεικνύεται ότι κατά πάσα βεβαιότητα δεν ήταν ο χειριστής του μοιραίου σκάφους διότι δεν βρέθηκαν πουθενά στοιχεία DNA. Ακούσαμε τότε τα εξ αμάξης από ένα πανικόβλητο και αλήτικο πολιτικό σύστημα με το οποίο έρχεται η ώρα να λογαριαστούμε!  Από ένα παρακράτος το οποίο λειτουργεί οργανωμένα και αμείβεται από την κυβέρνηση! Έχει ονόματα και επώνυμα το παρακράτος. Την κυρία Σβίγκου την κυρία Μπαλάφα κάποιον Α. Τσέκερη που γράφει κατάπτυστα non paper». Στη συνέχεια δε και παρά την προσπάθεια του Αλέξη Κουγια (προσκεκλημένου) να κρατήσει επιφυλάξεις γνωρίζοντας πιθανότατα ότι ακόμα δεν είχε γίνει η ταυτοποίηση, οι σχολιαστές προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να του αποσπάσουν την απόλυτη βεβαιότητα ότι δεν οδηγούσε ο Λυκουρέζος. Αγνωστος παραμένει φυσικά ο λόγος αυτής της επιμονής.

Για καλή μας τύχη όλων των υπολοίπων που δεν βλέπαμε ούτε σκοτάδια ούτε ύποπτα παιχνίδια της κυβέρνησης για το θανατηφόρο δυστύχημα, πέρα από τον τρόπο που φυγαδεύτηκαν οι δράστες και κυρίως τον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν στους ανθρώπους που βρέθηκαν στη θάλασσα, το νέο έγγραφο δημοσιεύτηκε από δικό τους συνάδελφο στον δικό τους ιστότοπο! Θα είναι δύσκολο τώρα να αποδώσουν σε παιχνίδι της κυβέρνησης την ταυτοποίηση πέραν πάσης αμφιβολίας του Θ. Λυκουρέζου στο τιμόνι, στο χειριστήριο και στο κουπί του ταχύπλοου.

Απομένει λοιπόν να δούμε το μέγεθος της αυτοκριτικής και φυσικά της συγνώμης για όσους εξύβρισαν από την αφιλόξενή τους συχνότητα. 

Ο Παττακός ζει!!!

Πέτρος Κατσάκος

Ο Παττακός ζει στις συνάξεις και τις θολές συγκεντρώσεις του μίσους και της ψηφοθηρίας. Ζει ο χουντικός εφιάλτης στις ανακοινώσεις και τα ψηφίσματα των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων που μπορούν και καταπίνουν αμάσητες στοίβες φωτοτυπιών και αμέτρητα κενά μαθημάτων αλλά φτύνουν αηδιασμένοι μια εγκύκλιο συνύπαρξης και ελάχιστης φιλοξενίας.

Ζει στα μυαλά και στις ψυχές αυτών που έτρεξαν να κλειδαμπαρώσουν τα σχολεία των παιδιών τους μην τυχόν και καθίσουν στα ίδια θρανία με τους ανήλικους “λαθρομετανάστες”. Ζει και βασιλεύει ο Παττακός στις ρατσιστικές διαγνώσεις των “γιατρών” που έσπευσαν να μεταγγίσουν τον φόβο της ελονοσίας στις πόλεις, τα χωριά και τις γειτονιές που έρχονται σε επαφή με τους εξ ανατολής μολυσμένους.

Ο Παττακός ζει στις συνάξεις και τις θολές συγκεντρώσεις του μίσους και της ψηφοθηρίας. Ζει ο χουντικός εφιάλτης στις ανακοινώσεις και τα ψηφίσματα των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων που μπορούν και καταπίνουν αμάσητες στοίβες φωτοτυπιών και αμέτρητα κενά μαθημάτων αλλά φτύνουν αηδιασμένοι μια εγκύκλιο συνύπαρξης και ελάχιστης φιλοξενίας.

Ζει ο Παττακός στις καρδιές τους. Κι αυτοί ζουν ανάμεσά μας. Τους συναντάμε καθημερινά στο λεωφορείο, στην ουρά της ΔΕΗ, στο καφενείο, έξω από το σχολείο, μέσα στο νοσοκομείο, στο διπλανό διαμέρισμα και μπροστά στην κάλπη. Και δυστυχώς δεν είναι μόνο χρυσαυγίτες. Δυστυχώς είναι περισσότεροι αυτοί που κινούνται στους “ενδιάμεσους χώρους” του πολιτικού συστήματος.

Σε κοινωνικούς θυλάκους που ευδοκιμεί η μικροαστική έκφραση των νοσταλγών του Παττακού πολύ πριν από την κοινοβουλευτική παρουσία της συμμορίας Μιχαλολιάκου.

Αυτών που αναπολούν εκείνα τα χρόνια της τάξης και της ασφάλειας των εντίμων και εθνικοφρόνων αξιωματικών που κοιμόμασταν με τα παράθυρα ανοιχτά, που η κυβέρνηση χάριζε δάνεια και άνοιγε δρόμους, που οι αλήτες -προδότες- πολιτικοί είχαν βγει από τη μέση, που όποιος κοίταζε τη δουλειά του δεν είχε να φοβηθεί τίποτα από τον χωροφύλακα και τα παιδιά μας μοίραζαν τις ώρες τους δημιουργικά ανάμεσα σε σχολεία και κατηχητικά.

Αναπολούν ακόμη κι αυτοί που δεν έζησαν τα χρόνια του Παττακού. Αναπολούν και ας ήταν και αγέννητοι την εποχή που ο Παττακός έλεγε πως “η δύναμη επιβάλλεται διά παντός τρόπου”. Έτσι σαν τη δύναμη του ίδιου του φασισμού που επιβάλλεται στην κοινωνία “διά παντός τρόπου” και την περιγράφει ο Φώντας Λάδης στην επανέκδοση των ποιημάτων του για τον “Καθημερινό Φασισμό”:

«Ο ευτελισμός, ο με κάθε τρόπο παραμερισμός του κοινοβουλίου, η ουσιαστική παραβίαση του συντάγματος, η σύμφυση οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, όπου τα ίδια πρόσωπα παίζουν πότε τον έναν και πότε τον άλλο ρόλο, η εξασθένιση και η εξουδετέρωση της πολιτικής, η αλλοίωση των συνειδήσεων μέσα από τα ΜΜΕ, η αδρανοποίηση και αποπολιτικοποίηση του καταναλωτικού ανθρώπου και τόσα άλλα.

Όλα αυτά πριονίζουν σιγά - σιγά όλη, την λίγη ή πολλή δημοκρατία και τις ατομικές ελευθερίες που οι εργαζόμενοι μπορεί ακόμα να έχουν σε ορισμένες χώρες και οδηγούν ολοφάνερα σε μια κοινωνία ευνουχισμένων, λοβοτομημένων ατόμων, που όλο και περισσότερο τυπικά θα ασκούν κάποια δικαιώματά τους, που την ίδια στιγμή θα παραβιάζονται σε χίλιους άλλους, πολύ σημαντικούς επίσης τομείς».

Σε αυτήν την πριονισμένη δημοκρατία των αλλοιωμένων συνειδήσεων του ποιητή ο Παττακός εξακολουθεί να ζει, να χαρίζει δάνεια, να φτιάχνει δρόμους, να εγγυάται την ασφάλεια του κάθε νοικοκύρη και να προσφέρει βολικούς αποδιοπομπαίους τράγους διά πάσα φτώχεια και διά πάσα ελονοσία.

Πλειστηριασμοί: Απάντηση στην δημιουργία πανικού.

Τα δεδομένα για τους πλειστηριασμούς η απάντηση στην προσπάθεια δημιουργίας πανικού

Λεπτομερείς απαντήσεις και στοιχεία για τον «θόρυβο» στον Τύπο και τα social media για τους πλειστηριασμούς ακινήτων, δίνουν κυβερνητικές πηγές, απαντώντας στην «προσπάθεια δημιουργίας πανικού, που ενορχηστρώνεται από τα γνωστά κέντρα εξουσίας».

«Είναι εντελώς διαφορετικές περιπτώσεις το πρώτο σπίτι ενός άνεργου ή εργαζόμενου, που δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις του, με ένα ακίνητο αξίας άνω των 300.000 ή 400.000 ευρώ ή το ακίνητο ενός μεγαλοεπιχειρηματία που χρωστάει και είναι ένα από τα πολλά που διαθέτει προς εκμετάλλευση», αναφέρουν οι κυβερνητικές πηγες, παραθέτοντας τα δεδομένα και στοιχεία για συγκεκριμένες περιπτώσεις.

Άλλο η βίλα στην Εκάλη, άλλο το τριάρι στο Παγκράτι

«Η κυβέρνηση προστατεύει την πρώτη κατοικία –και μάλιστα με σημαντικά μέτρα ενίσχυσης των πιο αδύναμων. Η περίπτωση της Θεσσαλονίκης που προβλήθηκε στα ΜΜΕ και το διαδίκτυο ή κάποιες άλλες περιπτώσεις δεν αναιρούν τον γενικό κανόνα προστασία της πρώτης κατοικίας. 

Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν θα προστατεύσει τις περιουσίες μεγαλοεπιχειρηματιών που χρωστούν τεράστια ποσά –ανεξάρτητα με το αν το κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς και κάποιοι πολίτες έχουν (την ισοπεδωτική και λανθασμένη πολιτικά) θέση ότι πρέπει να μη γίνει κανένας πλειστηριασμός. Γιατί είναι διαφορετικό πράγμα οι πανάκριβες βίλες στην Εκάλη και αλλού, και εντελώς διαφορετικό το τριάρι στο Παγκράτι ή το Περιστέρι, κ.λπ. 

Η προσπάθεια δημιουργίας πανικού, που ενορχηστρώνεται από τα γνωστά κέντρα εξουσίας, δεν πιάνει, παρότι τα θέμα είναι τόσο ευαίσθητο, γιατί οι πολίτες που χρωστούν και έχουν στεγαστικά δάνεια, παρά την ανησυχία τους, γνωρίζουν ότι δεν απειλούνται. Εκτός αν κάποιοι –και σε καμία περίπτωση, βέβαια, αυτοί δεν είναι όσοι συμμετέχουν σε κινήματα στήριξης των φτωχών συνανθρώπων μας– εκτιμούν ότι με τον Μητσοτάκη θα προστατευθούν καλύτερα τα συμφέροντα της μεγαλοαστικής τάξης. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγήσουμε τη στήριξη, για παράδειγμα, μεγαλοεπιχειρηματία, με πολλά ακίνητα και καταστήματα στον εμπορικότερο δρόμο της Αθήνας, να μη βγει σε πλειστηριασμό οικόπεδό του στην Εκάλη;

Μεγάλα ακίνητα που είναι πάνω από δύο χρόνια «στο κόκκινο»

Μέχρι το τέλος του 2016 οι τράπεζες έχουν εντάξει στον προγραμματισμό 2.000 πλειστηριασμούς. Από τα μέχρι στιγμής στοιχεία προκύπτει ότι στοχεύουν σε μεγάλα ακίνητα, που βαρύνονται με δάνεια τα οποία έχουν βρεθεί στο "κόκκινο", πάνω από δύο χρόνια. 

Με βάση τα Δελτία Πλειστηριασμών που διατίθενται, μόνο ένα μικρό ποσοστό αφορά πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας και πρόκειται για ακίνητα μεγάλης αξίας. Συνεπώς, τα δημοσιεύματα που αναφέρονται στο ζήτημα δεν ευσταθούν –και ιδίως ως προς την έκταση της δημοσιότητας που παίρνουν. Οι τράπεζες, μάλιστα, με βάση τους στόχους που τέθηκαν, σε συνεργασία με την ΤτΕ και τον ESM, προχωρούν σε γενναίες ρυθμίσεις δανείων για τα 29 από τα 41 δισ. ευρώ των "κόκκινων δανείων", που θα απομειωθούν ως το τέλος του 2019.

Η ασπίδα του «νόμου Κατσέλη»

Στον αναθεωρημένο νόμο Κατσέλη, για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, μπορούν να ενταχθούν σε προστατευτικές ρυθμίσεις για την πρώτη κατοικία δύο στους τρεις δανειολήπτες. Μάλιστα, για το 25% που αντιστοιχεί στους πιο αδύναμους, προβλέπεται η ενίσχυσή τους από το κράτος, ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις δόσεις. 

Η προστασία παραμένει η ίδια, και δεν επηρεάζεται καθόλου από ενδεχόμενη μεταβίβαση του δανείου σε μη τραπεζική εταιρεία. Σε κάθε περίπτωση, μέχρι και σήμερα απαγορεύονται οι πλειστηριασμοί όσων έχουν καταθέσει αιτήσεις υπαγωγής στις διατάξεις του νόμου Κατσέλη.

Το όριο της αντικειμενικής αξίας

Σύμφωνα με το νόμο προστατεύονται οι δανειολήπτες –αλλά πρέπει βέβαια να κάνουν αίτηση– που διαθέτουν ακίνητο αντικειμενικής αξίας έως 180.000 ευρώ εάν είναι άγαμοι, 220.000 ευρώ εάν είναι έγγαμοι, προσαυξημένο κατά 20.000 ευρώ ανά παιδί και μέχρι τρία παιδιά.

Αντίστοιχα, θα πρέπει να έχουν ετήσιο εισόδημα (με βάση τις εύλογες δαπάνες διαβίωσης), 13.906 ευρώ αν πρόκειται για ένα άτομο, 23.659 ευρώ αν πρόκειται για δύο άτομα και για κάθε παιδί 5.714 ευρώ, έως τρία παιδιά.

Η αντιμετώπιση από τις τράπεζες

Με τον Αναθεωρημένο Κώδικα Δεοντολογίας, που εφαρμόζεται ήδη από 1.10.2016, οι υπόχρεοι για την τήρησή του (Τράπεζες, χρηματοδοτικά ιδρύματα, Εταιρίες Διαχείρισης) οφείλουν να παίρνουν υπόψη τους την οικονομική κατάσταση του δανειολήπτη (τεκμηριωμένα) και αναλόγως να προτείνουν λύσεις (ενδεχόμενη ευνοϊκή επιμήκυνση, απομείωση οφειλής, κ.ά.).

Tα πιστωτικά ιδρύματα, τηρώντας τις διατάξεις του Κώδικα Δεοντολογίας και την άτυπη δέσμευση τους, δεν έχουν προχωρήσει σε διενέργεια πλειστηριασμών κύριας κατοικίας, ακόμη και στις περιπτώσεις που δεν πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις προστασίας, προκειμένου να αποφύγουν εμπλοκή σε αβέβαιες και μακροχρόνιες δικαστικές διενέξεις.

Καθοριστική η συμπεριφορά του δανειολήπτη

Σε περίπτωση που οι δανειολήπτες είναι συνεργάσιμοι με τις τράπεζες, ακόμα και αν αδυνατούν να πληρώσουν, είναι πρακτικά αδύνατον οι τράπεζες να ξεκινήσουν δικαστικές διαδικασίες εναντίον της περιουσίας τους χωρίς το χρέος τους να έχει ρυθμιστεί σε επίπεδα τέτοια που να μπορούν να αποπληρώνουν τη δόση.

Τι ισχύει για τις μεταβιβάσεις

Υπενθυμίζεται ότι μέχρι το 2018 δεν επιτρέπεται η μεταβίβαση δανείων που συνδέονται με πρώτη κατοικία:

– Ανεξαρτήτως κατηγορίας, δηλαδή όχι μόνο τα στεγαστικά δάνεια αλλά και τα καταναλωτικά, τα επισκευαστικά, τα δάνεια των ελεύθερων επαγγελματιών, των εμπόρων και αγροτών, καθώς και τα δάνεια μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, που έχουν διασφάλιση σε πρώτη κατοικία.

– Με αντικειμενική αξία μέχρι 140.000 ευρώ, δηλαδή παραπάνω του 90% του συνόλου των στεγαστικών δανείων πρώτης κατοικίας.

Η ιδιόμορφη περίπτωση της Θεσσαλονίκης

Η περίπτωση της Θεσσαλονίκης είναι ιδιόμορφη. Πρέπει, ασφαλώς, να αντιμετωπιστεί με σεβασμό προς το πρόσωπο του δανειολήπτη που, όμως, οφείλει και αυτός να σεβαστεί και να κάνει χρήση των νόμων σχετικά με την προστασία της περιουσίας του. Όσο για τα οφειλόμενα από την ΕΡΤ προς το πρόσωπό του ισχύουν τα εξής:

- Η ΕΡΤ δεν του χρωστά ούτε ένα ευρώ καθώς δεν είχε καμιά σύμβαση εργασίας με την ΕΡΤ! Η ΕΡΤ, λοιπόν, "δεν αρνείται να τον πληρώσει", ούτε άλλωστε παραδέχεται και ο ίδιος.

- Η εταιρεία που είχε αναλάβει το έργο, και η οποία πληρώθηκε κανονικά από την ΕΡΤ, του οφείλει δεδουλευμένα, καθώς εργαζόταν σ’ αυτή. Η ΕΡΤ δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα γι’ αυτό.

Τα γεγονότα του Πρωτοδικείου

Στην περίπτωση των όσων συνέβησαν στο Ειρηνοδικείο Αθηνών καθώς και στα κατά τόπους ειρηνοδικεία κάθε Τετάρτη, ημέρα διενέργειας πλειστηριασμών, οι αρχές κινούνται με γνώμονα την προστασία της έννομης τάξης καθώς και της αποφυγής εντάσεων.

Δεν μπορεί, όμως, να μείνει αναπάντητη η προσπάθεια διόγκωσης και παρερμηνείας ενός και μόνο πλειστηριασμού στην Αθήνα, ο οποίος έγινε από το Δήμο Αθηναίων, για τον οποίο μεν δεν υπάρχει νομική απαγόρευση, αλλά λόγω του ποσού της οφειλής εγείρεται ηθικό θέμα, στο οποίο οφείλει να τοποθετηθεί ο Δήμαρχος Αθηναίων, κ. Καμίνης. 

Οι πολιτικές σκοπιμότητες

Η προσπάθεια των γνωστών κέντρων, αφού δεν ευοδώθηκαν οι "ευσεβείς πόθοι" τους να ενεργοποιηθεί ο δημοσιονομικός "κόφτης", είναι να εκμεταλλευθούν το πολύ ευαίσθητο θέμα της κατοικίας. Δεν θα έχουν, όμως, καμία τύχη γιατί οι πολίτες έχουν γνώση και κρίση. Ασφαλώς ενδιαφέρονται –και ορθώς– για την προστασία του σπιτιού τους, δεν επιθυμούν, όμως, να έχουν ασυδοσία οι μεγαλόσχημοι που χρωστάνε κατά σύστημα και παντού.

Το ζήτημα για τους πολίτες που ανησυχούν και κινητοποιούνται τίθεται εντελώς αλλιώς. Το ερώτημα είναι: Ενδιαφέρονται για την ουσιαστική προστασία της πρώτης κατοικίας των εργαζόμενων και ανέργων ή ψάχνουν να βρουν (άλλη) μια αφορμή για να κάνουν μικροπολιτική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, εκμεταλλευόμενοι ένα τόσο ευαίσθητο θέμα; Όσοι ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, όσοι αγωνιούν ειλικρινά, δεν παρασύρονται από τις κραυγές ούτε πείθονται από μια ισοπεδωτική λογική που λέει «κανένας πλειστηριασμός»: ξέρουν να κάνουν τις αναγκαίες διακρίσεις, αναγνωρίζουν ότι η κυβέρνηση έχει πετύχει να προστατέψει σε πολύ μεγάλο βαθμό την πρώτη κατοικία, καταλαβαίνουν ότι με Σαμαρά ή Μητσοτάκη πρωθυπουργό τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα. Και βγάζουν τα συμπεράσματά τους», καταλήγουν οι κυβερνητικές πηγές.

Η νεο-Δεξιά καλεί το ιππικό. Οι "αριστεροί" τον χαβά τους

 Κλέαρχος Τσαουσίδης

Έβλεπα το κακοστημένο σκετς με τους δέκα περίπου «Ρουβίκωνες», που φώναζαν άναρθρα συνθήματα και πετούσαν χαρτάκια, ακριβώς όπως οι «επιστήμονες» οπαδοί στις γνωστές «θύρες» των ποδοσφαιρικών γηπέδων. Είμαι βέβαιος ότι η επόμενη εκδήλωση που θα διακόψουν, μόλις ξεπεζέψουν, θα είναι της Χρυσής Αυγής...

Ολοι στον αγώνα λοιπόν. Για να φύγει αυτή η αντιλαϊκή κυβέρνηση και να έρθει ποια; Μα του δημοκράτη, φιλολαϊκού Μητσοτάκη. Ή έχουν κάτι άλλο στον νου τους αυτοί οι τάχαμου αριστεροί που ήθελαν να διακόψουν την εκδήλωση για την παραχώρηση στον Δήμο Καισαριανής του Σκοπευτηρίου, ή τα καλομαθημένα παιδάκια που βάφτισαν την παρέα τους «Ρουβίκωνα» και διακόπτουν όποια εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ τους κάνει κέφι επειδή γνωρίζουν ότι δεν πρόκειται να έχουν επιπτώσεις;

Έβλεπα το κακοστημένο σκετς με τους δέκα περίπου «Ρουβίκωνες», που φώναζαν άναρθρα συνθήματα και πετούσαν χαρτάκια, ακριβώς όπως οι «επιστήμονες» οπαδοί στις γνωστές «θύρες» των ποδοσφαιρικών γηπέδων. Είμαι βέβαιος ότι η επόμενη εκδήλωση που θα διακόψουν, μόλις ξεπεζέψουν, θα είναι της Χρυσής Αυγής...

Οι άλλοι, της ΛΑΕ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που ήθελαν να χαλάσουν την εκδήλωση στο Σκοπευτήριο, είναι απλώς θλιβεροί. Αυτοί (της ΛΑΕ) που το καλοκαίρι του '15 πρόδωσαν όσους τους εκλέξανε για να κυβερνήσουν, αυτούς που από άγνωστους και άσημους τους έκαναν γνωστούς. Από κοντά τα τηλεοπτικά μέσα των μπαταξήδων που, μονοφωνικά, με τις ίδιες βρισιές, τους κρατούν ακόμη στην επιφάνεια, όταν ο λαός τούς έδειξε την πόρτα της εξόδου.

Το ΚΚΕ άλλα ψηφίζει στη Βουλή, άλλα λέει στον δήμαρχό του στην Καισαριανή να κάνει, αλλά ξεχνά ότι τη δημαρχία τη χρωστά στους ακροδεξιούς, δεξιούς, πασόκους και λοιπές αντισυριζικές δυνάμεις που στην επαναληπτική εκλογή έσπευσαν να ψηφίσουν τον εκλεκτό του.¹ 

Δηλαδή, αν παραχωρούσε η Ν.Δ. ή το ΠΑΣΟΚ το Σκοπευτήριο, τι θα έπραττε το ΚΚΕ; Θα το αρνιόταν για να το κάνουν resort οι βασιλόφρονες σκοπευτές; Επί ποιας κυβέρνησης υποστηρίχτηκε και κερδήθηκε στο ΣτΕ η ανάκληση της παραχώρησης των 710 στρεμμάτων στη Σκοπευτική Εταιρεία; Μήπως επί ΣΥΡΙΖΑ, πέρσι;

Κάποιοι επικαλούνται ειρωνικά και τον Αλιέντε, ξεχνώντας ότι ακριβώς οι υπερβολές των πολύ «αριστερών» συνασπίσανε εναντίον της Λαϊκής Ενότητας και τους μικρομεσαίους με τις made in USA κατσαρόλες.

Η νεο-Δεξιά (Ν.Δ., Χρυσή Αυγή, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.λπ.) έχει λυσσάξει. Χάνει τα πάντα. Οι εκδότες - καναλάρχες τα θαλασσοδάνεια, οι πολιτευτές τις αργομισθίες, οι κυρίες των κυρίων τα ψιχία από τη διαφημιστική καμπάνια για αντιμετώπιση μεταδοτικών νόσων όπως ο καρκίνος, οι καφενόβιοι τις επιδοτήσεις για τις κοτρώνες που πετούσαν στις χωματερές, οι μεγαλογιατροί τις «ειδικές» εξετάσεις, οι εκκλησιαστικοί παράγοντες την ανέλεγκτη ΜΚΟ τους και πάει λέγοντας.

Τα νομοσχέδια που ψηφίζει η Βουλή για απλή αναλογική, για ενίσχυση των μη εχόντων, για έλεγχο της φορολογητέας ύλης, για καταβολή ενοικίου για τις ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, για αναδιάρθρωση της διοίκησης (δηλαδή για περιορισμό του βαθύτατου κράτους), για ενδυνάμωση της δημόσιας εκπαίδευσης και τόσα άλλα, τους έχουν πανικοβάλει, τους φτάνουν πέρα από τα όρια της παράκρουσης. Το βλέπουμε καθημερινά στα κανάλια τους. Τα έχουν παίξει! Χάνουν το ψωμί τους, εκ δεξιών και εξ «αριστερών».

Οπότε, τώρα, μιας και δεν δύνανται να ξεσηκώσουν τον κόσμο ενάντια στην κυβέρνηση, κατεβάζουν και το ιππικό: την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος. Προσοχή, την Ιεραρχία, όχι την Εκκλησία. Και έχουν το θράσος να υπαινίσσονται την ανάγκη δημοψηφίσματος οι σύγχρονοι μουτχαζεντίν που πριν από χρόνια εκμεταλλεύονταν την αμηχανία των «εκσυγχρονιστών» ζητώντας να συνεχίσουμε να δηλωνόμαστε στις ταυτότητες όπως αυτοί γούσταραν. Τώρα θέλουν το κεφάλι του Φίλη, οι ημιμαθείς φανατικοί και οι δηλωμένοι φασίστες, όσα χρυσά κι αν φοράνε στο σώμα τους. Αυτό να το ξεχάσουν: και οι ρασοφόροι που εκτοξεύουν μίσος και χολή και κάποιοι «πραγματιστές». Τον υπουργό Παιδείας τον διορίζει πλέον η κυβέρνηση, όχι ο Πειραιώς Σεραφείμ με τον κ. Άνθιμο.

Αν θέλουν δημοψήφισμα, ας αρχίσουμε από τα απλά: να συνεχιστεί η μισθοδοσία των κληρικών από το κράτος ή να εφαρμοστεί π.χ. το γερμανικό σύστημα όπου αναγράφεις στη φορολογική σου δήλωση αν θέλεις να πληρώσεις για τους μισθούς των κληρικών του δόγματος που εσύ ακολουθείς ή καθόλου, αν είσαι μη θρησκευόμενος, άθρησκος.

Τα άλλα, όσα άπτονται των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δεν είναι αρμοδιότητα καμιάς πλειοψηφίας ή μειοψηφίας και τα των σχέσεων κράτους - Εκκλησίας είναι αρμοδιότητα της Βουλής που συντάσσει και αναθεωρεί το Σύνταγμα. Όχι αυτών που στη συντριπτική τους πλειοψηφία είχαν πάθει αφωνία επί χούντας.

¹ Στον πρώτο γύρο των δημοτικών εκλογών του ’14 στην Καισαριανή, ο υποψήφιος του ΚΚΕ κ. Σταμέλος έμεινε στην τρίτη θέση με 2.766 ψήφους, με δεύτερο τον νεοδημοκράτη κ. Καμπάκα (2.767 ψήφοι) και πρώτο τον υποψήφιο του ΣΥΡΙΖΑ κ. Κοντόσταυλο (3.249 ψήφο). Ο κ. Σταμέλος έκανε ένσταση, πήρε τη δεύτερη θέση και στον δεύτερο γύρο επικράτησε με 7.355 ψήφους! Από ποιους άραγε;

Απάντηση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης στους γυρολόγους – συκοφάντες της περιοχής μας.

Ενισχύσεις ρεκόρ, άνω των 4 δις. Ευρώ, στους αγροτοκτηνοτρόφους για φέτος!

Με την επιστροφή 130-140 εκατ. ευρώ στους αγρότες, σε σχέση με τον ειδικό φόρο κατανάλωσης πετρελαίου και τον συμψηφισμό του ΦΠΑ, συνεχίζεται η στήριξη του αγροτικού δυναμικού, που φέτος αναμένεται να εισπράξει συνολικά κεφάλαια ρεκόρ άνω των 4 δισ. ευρώ σε επιδοτήσεις, τόνισε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Βαγγέλης Αποστόλου μιλώντας στην Οικονομία Στο Κόκκινο και το Στ. Σχινά. 

Η επιστροφή των 130-140 εκατ. ευρώ αφορά χρονιές της διακυβέρνησης Σαμαρά και δεν είναι η μόνη, υπάρχουν και άλλα ποσά που θα ακολουθήσουν, όπως είπε ο κ.Αποστόλου. Υπενθύμισε ότι για τον ΕΦΚ στο πετρέλαιο για το 2015 θα επιστραφούν 23 λεπτά ανά λίτρο και το 2016 10 λεπτά ανά λίτρο, ενώ από το 2017 με την πλήρη αναπροσαρμογή του συντελεστή σταματάει η επιστροφή.

Υπογράμμισε ωστόσο ότι η απώλεια αυτή «υπεραντισταθμίζεται» από το νέο φορολογικό καθεστώς για τους αγρότες, που προβλέπει πλέον αφορολόγητο με όριο από 9.500 ως 11.000 εισοδήματος.

Η ρύθμιση αυτή οδηγεί σε μείωση του φόρου εισοδήματος για το 95%-97% του αγροτικού πληθυσμού, ο οποίος ενώ στο παρελθόν πλήρωνε 13% από το πρώτο ευρώ, τώρα δεν θα πληρώσει καθόλου μέχρι τα 11.000 ευρώ, σημείωσε. «Αυτό το "καθόλου" είναι πολύ μεγαλύτερο από την σταδιακή επιβάρυνση στο ασφάλιστρο του ΟΓΑ» τόνισε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, καθώς «εκεί υπάρχει επιβάρυνση αλλά είναι πολύ μικρότερη από την φορολογική ελάφρυνση».

Ο κ.Αποστόλου ανέφερε επίσης ότι «μέχρι τώρα έχουμε πληρώσει 2,1 δισ. ευρώ σε ενισχύσεις ... σύμφωνα με τον προγραμματισμό μέχρι το τέλος του έτους θα ξεπεράσουν τα 4 δισ. ευρώ ... πρόκειται για ιστορικό ρεκόρ για τον αγροτικό χώρο», όπως είπε.

Τρίπολη 6-10-2016

Τάσος Παπαζαχαρίας

Συντονιστής Ν.Ε ΣΥΡΙΖΑ

Αρκαδίας

Να μην αφήσουμε τίποτα να πέσει κάτω

Γιώργος Κυρίτσης βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

Η ανάδειξη για πρώτη φορά κυβέρνησης της Αριστεράς στην Ελλάδα αποτελεί
για την ίδια τη χώρα και για την Ευρώπη γεγονός τεράστιας σημασίας. Άλλοι, όπως εμείς, θα το θεωρήσουν επίτευγμα και άλλοι, όπως η Δεξιά και αρκετοί στην Αριστερά, καταστροφή. Σε κάθε περίπτωση, είναι τουλάχιστον άξιον απορίας και αποτίμησης. Εμείς, ακόμα περισσότερο ως κομματικός οργανισμός μάλιστα, είμαστε επιφορτισμένοι και με το καθήκον να ανταποκριθούμε στη νέα κατάσταση.

Μετά τις εκλογές του 2012 δεν μπορέσαμε να αντιληφθούμε ότι οι επεξεργασίες που εκπονήθηκαν αν και έδειχναν επαρκείς για το 2012 (παρ’ ότι ανέλυαν την πραγματικότητα του 2010 με όρους 2007), δεν απαντούσαν στη συνθήκη του 2015: Οι δανειστές είχαν καλύψει επαρκώς τα νώτα τους και ήταν διατεθειμένοι να πάρουν «λελογισμένο ρίσκο» προκειμένου να μην υπάρξει εξάπλωση του «ελληνικού ιού» στην Ισπανία. Δεν είχαμε επίσης συνυπολογίσει ότι το αστικό μπλοκ δεν θα ορρωδούσε προ ουδενός και θα συντασσόταν ανοιχτά με τους δανειστές.

Με αυτά τα δεδομένα και χωρίς πείρα από τέτοιες καταστάσεις, πήγαμε στη διαπραγμάτευση του 2015 και χάσαμε. Το ότι περιορίσαμε την έκταση της ήττας είναι και ο λόγος για τον οποίο κυβερνάμε τη χώρα. Μπορεί να μην κοροϊδέψαμε κανέναν, αλλά στο μέτρο που είχαμε υποσχεθεί ότι δεν θα πάμε σε Μνημόνιο, είναι ηλίου φαεινότερο ότι χάσαμε. Και τον Σεπτέμβριο του 2015 μάς ανατέθηκε από τον λαό εκ νέου να αντιμετωπίσουμε εμείς την κατάσταση. 

Ενδεικτική του αμέριμνου τρόπου με τον οποίο προσεγγίσαμε τα θέματα ήταν η μνημειώδους κενότητας σύνοψη της γραμμής μας «καμία θυσία για το ευρώ, καμία αυταπάτη για τη δραχμή». Τελικά, το κομμάτι του κόμματος που ήταν «καμία θυσία για το ευρώ» αποχώρησε χωρίς πριν, ή στη συνέχεια, να παρουσιάσει σχέδιο εθνικού νομίσματος, το δε κομμάτι που έμεινε, καθώς δεν είχε «αυταπάτες για τη δραχμή», υποχρεώθηκε σε «θυσίες για το ευρώ». Δεν ήμασταν επίσης σε θέση να προβλέψουμε το προσφυγικό και τις επιπτώσεις του στην Ελλάδα και την Ευρώπη, ειδικά στη Γερμανία, ούτε τις εξελίξεις σε Τουρκία και Συρία. Δεν θα μπορούσαμε άλλωστε.

Πρέπει όμως σήμερα να αντιληφθούμε ότι η συνθήκη του προσφυγικού έχει «μνημονιακά» χαρακτηριστικά, τα οποία μάλιστα δεν μπορεί να αντιπαλέψει ούτε η κυβέρνηση ούτε η κοινωνία, γιατί ξεφεύγουν από το ελληνικό πλαίσιο. Η Ελλάδα είναι ένας διάδρομος με δύο πόρτες, που για καμιά τους δεν έχει το κλειδί. Είναι μια κατάσταση οιονεί ομηρείας. Η αυταξία της κυβέρνησης της Αριστεράς σε μια χώρα με την πολιτική παράδοση και Ιστορία της Ελλάδας, και μάλιστα στη δοσμένη συγκυρία και στον συγκεκριμένο συσχετισμό δυνάμεων, είναι κάτι που για τους αποχωρήσαντες από τον ΣΥΡΙΖΑ, για κάποιον λόγο που δεν έχει εξηγηθεί μέχρι στιγμής, δεν μετράει, συνιστά μάλιστα πισωγύρισμα.

Την ίδια στιγμή, και ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τη στρατηγική αφήγηση που θα νοηματοδοτούσε την πραγματικότητα της κυβέρνησης της Αριστεράς. Γιατί έχει σημασία που είμαστε κυβέρνηση; Τι απαντάμε στο «είστε για τα φράγκα»; Ωστόσο, το αστικό μπλοκ, τα κόμματα και τα μαγαζιά του καταλαβαίνουν πολύ καλά αυτό που δεν καταλαβαίνουμε εμείς: Πόσο σημαντικό είναι να τους έχουν πάρει για πρώτη φορά τη χώρα από τα χέρια «οι κουμουνισταί». Οι «νόμιμοι ιδιοκτήτες της χώρας» αισθάνονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ σφετερίζεται την ιδιοκτησία τους και δεν σέβεται τα συμφέροντά τους ή απειλεί στο πεδίο της ιδεολογίας τη συντηρητική στροφή που χρειάστηκαν 30 χρόνια «υπαρκτού νεοφιλελευθερισμού» για να στήσουν.

Διαπιστώνουν δηλαδή ότι, παρά το Μνημόνιο, η κυβέρνηση δίνει μάχες που είναι εμβληματικά «αντινεοφιλελεύθερες», όπως στην Παιδεία, με το μέτωπο ενάντια στην εμπορευματικοποίηση, και στην Υγεία, με το ξήλωμα των εργολαβιών στον καθαρισμό. Υπάρχουν δεκάδες μικρές και μεγαλύτερες τέτοιες μάχες με νικηφόρα προοπτική και θα ήταν πολύ καλύτερες οι προϋποθέσεις τους αν οι εκτός ΣΥΡΙΖΑ αριστεροί τις στήριζαν και τις πλαισίωναν, αντί να τις απορρίπτουν σε μια επίδειξη ακραιφνούς, δομικής αντιπολίτευσης. 

Στο σημείο αυτό είναι αναντικατάστατος ο ρόλος του κόμματος. Πρέπει να είναι κατάλληλα διαρθρωμένο ώστε να μπορεί να διευρύνει και να δίνει απτό περιεχόμενο στις ρωγμές που επιτυγχάνει η κυβέρνηση και ταυτόχρονα, καθώς δεν είναι το ίδιο στα γρανάζια της διακυβέρνησης, να μπορεί να επιλέξει και να οργανώσει το ίδιο μέτωπα στα οποία θα μπορεί η κυβέρνηση να τοποθετηθεί με καλύτερους όρους. 

Η κυβέρνηση δίνει και μάχες «αστικού εκσυγχρονισμού», όπως τα Θρησκευτικά και κυρίως ο πόλεμος κατά της διαφθοράς, γύρω από τις οποίες μάλιστα οργανώνεται η λυσσαλέα επίθεση από τα ΜΜΕ και τη Ν.Δ. Το «όλοι ίδιοι είναι», η προσπάθεια δηλαδή να αφαιρεθεί από τον ΣΥΡΙΖΑ το ηθικό πλεονέκτημα, αποσκοπεί ακριβώς στο να απενοχοποιήσει ένα παρελθόν το οποίο δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του και προσπαθεί με ψευδείς αναλογίες να αμαυρώσει τη σημερινή κατάσταση. Στον Εμφύλιο, το αστικό πολιτικό σύστημα ήταν τόσο ένοχο, που χρειάστηκε η φυσική εξόντωση του αντιπάλου.
Σήμερα, που οι πολιτικές διαφορές δεν είναι με κουμπούρια στα χέρια, αρκεί η ηθική εξόντωση, ιδίως όταν επικουρείται και «εξ αριστερών». Σε κάθε περίπτωση, η κυβέρνηση αμύνεται και όπου μπορεί επιτίθεται, με δεδομένο όμως το μνημονιακό πλαίσιο. Το οποίο παραμένει συνεκτικό και νεοφιλελεύθερο και στρέφεται εναντίον των τάξεων και στρωμάτων τα οποία εκπροσωπούμε. Και η επιτυχία του συνδέεται με το μέγεθος της καταστροφής που θα τους επιφέρει. Γι’ αυτόν άλλωστε τον λόγο δεν δεχόμαστε την «ιδιοκτησία του προγράμματος». Διότι το «έξοδος από την κρίση» δεν περιλαμβάνει το «με την κοινωνία όρθια». Αυτό είναιη δική μας δουλειά να το επιτύχουμε και πρέπει να το επιτύχουμε σε κάθε περίπτωση. 

Η ονομαστική έξοδος από την κρίση, δηλαδή η αφήγηση της εξόδου στις αγορές με απομείωση του χρέους και με δημοσιονομικό χώρο δεν είναι εγγυημένη, με βάση ακριβώς τις σωστές ως προς αυτό το σκέλος αναλύσεις μας. Συνεπώς, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να ετοιμαζόμαστε για κάθε ενδεχόμενο. Και πρωταρχική προϋπόθεση για να μπορούμε να το κάνουμε αυτό είναι στην επόμενη σύγκρουση να μην είμαστε εκβιάσιμοι.

 Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει εφόσον συντρέχουν δύο παράγοντες: Ένας διεθνής συσχετισμός κατά της λιτότητας και της γερμανικής Ευρώπης, όπως αυτόν που περιέγραψαν αλλά δεν συγκρότησαν οι χώρες του Νότου, και δεύτερο, και κυριότερο, η επανασύνδεση του κόμματος με τις κοινωνικές του αναφορές και η λαϊκή στήριξη. Σχηματικά, αυτό που πρέπει να κάνει το κόμμα είναι η σύγκρουση οριζόντια, να νικήσει δηλαδή στην κοινωνία, και αυτό που πρέπει να κάνει η κυβέρνηση είναι η σύγκρουση κάθετα, να κερδίσει δηλαδή μάχεςστην πολιτική. Να μη αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω.

Τα χημικά της Αριστεράς και οι υποκριτικές φωνές της αντιπολίτευσης!

  Τάσος Παπαζαχαρίας

Είναι γεγονός ότι ο συσχετισμός των κομματικών δυνάμεων και η στελέχωση της Αστυνομίας, είναι κάτι που μας έρχεται από το πρόσφατο παρελθόν μεν, αλλά από το Πασοκοδεξιό πολιτικό σύστημα δε, που κυβερνούσε τη χώρα μας επί δεκαετίες.

Επ αυτού δεν μπορεί κανείς μας να υποβάλει τις ενστάσεις του, γιατί τα αποτελέσματα των εκλογικών τμημάτων, όπου ψηφίζουν τα σώματα ασφαλείας, μας το αποδεικνύουν με το πιο περίτρανο τρόπο!

Ύστερα οι καταγγελίες όλα τα προηγούμενα χρόνια, για ζαρντινιέρες και δολοφονίες αθώων πολιτών μέχρι και δεκαπεντάχρονων παιδιών, αλλά και τα όσα ακούγονται από αυτόπτες μάρτυρες στη δίκη της Χρυσής Αυγής, όπου δικάζονται στελέχη της για τις εγκληματικές τους πράξεις, αποδεικνύουν του λόγου του αληθές, για το τι είδους αστυνομία και γενικά σώματα ασφαλείας, παρέδωσαν στη παρούσα κυβέρνηση, οι κύριοι - κύριοι της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ, πού τώρα ζητάνε εξηγήσεις για την απαράδεκτη τακτική και συμπεριφορά της αστυνομίας απέναντι στους συνταξιούχους που διαμαρτύρονται.

Άν όμως η τωρινή κυβέρνηση επιχειρούσε να βάλει κάποια τάξη μέσα στα σώματα ασφαλείας, με την έννοια του δικαίου και της σωστής συμπεριφοράς απέναντι στο πολίτη που διαμαρτύρεται, τότε το μόνο που είναι σίγουρο είναι, ότι τα κόμματα που έχουν την ευθύνη αυτής της αστυνομίας, με το αποκρουστικό πρόσωπο απέναντι στο πολίτη, θα βγαίνανε στα κάγκελα και θα διαμαρτύρονταν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να ελέγξει τα σώματα ασφαλείας.

Θα γίνονταν κάτι ανάλογο με αυτό που γίνεται τώρα, με τη προσπάθεια της παρούσας κυβέρνησης, να βάλει μία στοιχειώδη τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο και σύσσωμη η αντιπολίτευση απορρίπτει ακόμη και αυτό που αναγκάστηκαν οι καναλάρχες να κάνουν, ύστερα από 27 χρόνια λειτουργίας, να δώσουν δηλαδή κάτι στο δημόσιο ταμείο, από την εκμετάλλευση τόσων χρόνων των τηλεοπτικών συχνοτήτων.

Γι αυτό κύριοι της αντιπολίτευσης και ιδιαίτερα της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ, δεν δικαιούστε να μιλάτε για σχοινί στο σπίτι του κρεμασμένου, αφού όλη η γειτονιά γνωρίζει τα πως και τα γιατί κρεμάστηκε ο συγχωρεμένος.

Όσο για τα κανάλια και τις εφημερίδες θα τους θυμίσω μόνο τούτο!

Όταν οι κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, κατακλύζανε με χημικά το Σύνταγμα μέχρι το Μοναστηράκι, ακόμα και τους υπόγειους σταθμούς του Μετρό, με κίνδυνο να σκάσουν από ασφυξία εκατοντάδες διαδηλωτές που τους είχαν σαν καταφύγιο και μάλιστα όλα αυτά χωρίς αφορμή,  εύκολα τότε δικαιολογούσαν αυτή τη κατάσταση με το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση Παπανδρέου, Παπαδήμου, Σαμαρά, είχε πληροφορίες ότι οι διαδηλωτές είχαν κρυφό σχέδιο να εισβάλουν στη βουλή!!!

Ήμαρτον λοιπόν βαρόνοι της ενημέρωσης για το όψιμο ενδιαφέρον σας για τους διαδηλωτές και για τις φωνές σας με αφορμή το ψέκασμα, χωρίς χειροβομβίδες κρότου-λάμψης και άγριο κυνηγητό μέχρι το Μοναστηράκι!

Αλλά έστω και για αυτό το  ψέκασμα, ο πρωθυπουργός σας έδωσε την αρμόζουσα απάντηση!

Κανένα χημικό η άλλο μέσο καταστολής των διαδηλώσεων, από τώρα και στο εξής!

 Έχετε να πείτε κάτι επί αυτού???

Όχι βέβαια ! Γιατί οι δικοί σας πρωθυπουργοί, τέτοια ανάλογα περιστατικά τα κάνανε γαργάρα!!!