Τα στερνά τιμούν τα πρώτα κ. Λοβέρδο;

Η τότε κυβέρνηση ακόμη δεν έχει εξηγήσει τι έγιναν τα διαθέσιμα των κλάδων υγείας των ασφαλιστικών ταμείων που υπήρχαν στις 31.12.2011 αφού ουδείς γνωρίζει για την τύχη τους! Τι έγιναν αυτά τα χρήματα;...

Τάκης Γεωργακόπουλος  αντιπρόεδρος του ΕΟΠΥΥ

Σε πρόσφατο σημείωμά του στα “Νέα” (23.10.17) με τίτλο “Οπισθοδρόμηση ολκής: ο υπουργός - ΕΟΠΥΥ’’, ο πρώην υπουργός Ανδρέας Λοβέρδος αναφέρεται στον ΕΟΠΥΥ και σε σχέση με το νέο π.δ. 121/17 «Οργανισμός του υπουργείου Υγείας» αναφέρει μερικές ανακρίβειες άξιες σχολιασμού.

Ο ιδρυτικός νόμος του ΕΟΠΥΥ είναι ο 3918/2011 (και όχι του 2010 όπως γράφεται), ο οποίος, πέρα από «ιδρυτικός», δεν έχει κάτι άλλο που να δίνει το δικαίωμα στον πρώην υπουργό Υγείας να διεκδικεί τη... «μοναδικότητα». Η συγχώνευση των κλάδων Υγείας ασφαλιστικών ταμείων είχε αρχίσει πιο νωρίς, κατά το 2008, με τον Νόμο 3655, επί άλλης υπουργού Υγείας...

Με την ευκαιρία, αξίζει να σημειώσουμε ότι ο Ν. 3918/11 κατέστη νόμος - παγίδα αφού κληροδότησε στον ΕΟΠΥΥ, ως “καθολικό διάδοχο” μεταξύ άλλων, και όλες τις υπο-χρεώσεις των παλιών ασφαλιστικών ταμείων κι αυτές τις “αμαρτίες” πληρώνει ακόμη ο ΕΟΠΥΥ, διότι η τότε κυβέρνηση δεν φρόντισε να δημιουργήσει έναν νέο Οργανισμό, όπως ο ΕΟΠΥΥ, απαλλαγμένο από χρέη του παρελθόντος, βεβαιωμένα αλλά και μη βεβαιωμένα των ταμείων που στην πορεία όλες οι διοικήσεις του ΕΟΠΥΥ επωμίστηκαν.

Επίσης, η τότε κυβέρνηση ακόμη δεν έχει εξηγήσει τι έγιναν τα διαθέσιμα των κλάδων Υγείας των ασφαλιστικών ταμείων που υπήρχαν στις 31.12.2011 αφού ουδείς γνωρίζει για την τύχη τους! Τι έγιναν αυτά τα χρήματα; Μεταφέρθηκαν στον ΕΟΠΥΥ; Από πού προκύπτει αυτό; “Πέταξαν” προς άλλους κωδικούς;

Τώρα, σχετικά με το νέο πδ 121/2017, για το οποίο γίνεται “πολύς καβγάς για το τίποτα”, ο κ. Λοβέρδος και οι «συνοδοιπόροι», του στην άσκοπη φασαρία που ξεσήκωσαν, οφείλουν να γνωρίζουν ότι ο ΕΟΠΥΥ αποτελεί εποπτευόμενο Οργανισμό (Νπ.δ.Δ) των συναρμόδιων υπουργείων από τον ιδρυτικό του Νόμο 3918/11 και στη συνέχεια από το υπουργείο Υγείας με τον νόμο 4052/12. Κι επειδή θεωρώ πως το γνωρίζουν, παραπλανούν συνειδητά την κοινωνία και τους εργαζόμενους του ίδιου του οργανισμού!

Από πού, ως νομικός, συμπεραίνει ότι με το νέο π.δ. 121/17 -συνέχεια και εξέλιξη του π.δ. 106/14- “καταργούν την αυτοτέλεια του ΕΟΠΥΥ”; Μα υπάρχει αυτοτέλεια σε ένα Νπ.δ.Δ; Την εννοιολογική διαφορά αυτοτελούς και αυτόνομου σε έναν εποπτευόμενο φορέα, ως συνταγματολόγος, πιθανολογώ ότι την κατανοεί καλύτερα από κάθε άλλον... άρα, παραπλανά!

Το «Αυτοτελές Τμήμα Εποπτείας, Ανάπτυξης και Λειτουργίας ΕΟΠΥΥ» που υπάρχει και στο π.δ. 106/14 και ψευδώς ονομάζει «Γραφείο» και μάλιστα το χαρακτηρίζει “καθεστώς προσωπικό και ως εκ τούτου αδιαφανές”, με το νέο π.δ. 121/17 αναβαθμίζεται, διότι υπάγεται απ’ ευθείας στον υπουργό κι αποτελεί τον σύνδεσμο ανάμεσα στον ΕΟΠΥΥ και το εποπτεύον υπουργείο. Νομίζω πως αντιλαμβάνεται την ειδοποιό πολιτική και διοικητική διαφορά, διότι ώς τώρα, σύμφωνα με το π.δ. 106/14, άρθρο 19, παρ. 3, εδάφιο γ, η εποπτεία του ΕΟΠΥΥ ασκείτο επίσης από το “Τμήμα Εποπτείας, Ανάπτυξης και Λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ” που ήταν ενταγμένο στη Διεύθυνση ΠΦΥ (Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας) με ίδιες αρμοδιότητες (αα) και (ββ), όπως αυτές αναφέρονται και στις παραγράφους 1 και 2 του άρθρου 30, του π.δ. 121/2017. Ειλικρινά, δεν ξέρω αν ως νομικός έκανε τον κόπο να τα διαβάσει...

Πέραν τούτων, στο νέο π.δ. προστέθηκαν και άλλες εννέα διατάξεις, μερικές εκ των οποίων περιέχονται και σε διάσπαρτα νομοθετήματα, όπως:

* Η σύσταση της Επιτροπής Διαπραγμάτευσης και του Ανώτατου Υγειονομικού Συμβουλίου (ΑΥΣ) που καθορίζονται στην παράγραφο στ.

* Η κατάρτιση του Οργανισμού (που δεν καταρτίσατε μετά τον 3918/11 και) που είναι γεγονός με την παρούσα διοίκηση και σημερινή πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υγείας που καθορίζεται στην παρ. γ.

* Ο καθορισμός των επιτρεπομένων ορίων δαπανών για τις παρεχόμενες υπηρεσίες που προβλέπεται με την παρ. ζ, ενώ με τις παραγράφους δ, ε, η, θ, ι, ια θεσμοθετούνται, κατά την άποψή μου, ζητήματα στο πλαίσιο αναμόρφωσης της λειτουργίας του ΕΟΠΥΥ.

Δεν πιστεύω ότι ο κ. Ανδ. Λοβέρδος δεν έχει αντιληφθεί ότι το συγκεκριμένο π.δ. 121/2017 προσδιορίζει τις αρμοδιότητες του υπουργείου και του υπουργού έναντι του ΕΟΠΥΥ και ζητημάτων που άπτονται του Οργανισμού, για τις οποίες θα χρειάζεται η έκδοση Υ.Α. ή ΚΥΑ.

Κάνει όμως «την τρίχα, τριχιά» που λέει κι ο λαός μας. Το κάνει συνειδητά, παραπλανητικά, με κακοήθεια και προς τον ΕΟΠΥΥ, ακριβώς επειδή ως νομικός γνωρίζει το περιεχόμενο και την πολιτική και διοικητική σκοπιμότητα του νέου π.δ.

Σίγουρα και είναι ενοχλημένος, όπως και όλοι οι αντιπολιτευόμενοι τον ΕΟΠΥΥ και την κυβερνητική πολιτική, από τη μέχρι τώρα, νέα πορεία του ΕΟΠΥΥ. Γιατί δείχνει τις διαφορές του παλιού που εκπροσωπεί ο κ. Λοβέρδος, με το καινούργιο που εκπροσωπεί η πολιτική της κυβέρνησης και η τακτική που ακολουθεί η νέα διοίκηση του ΕΟΠΥΥ με πρόεδρο τον κ. Σ. Μπερσίμη.

Ας αφεθεί ο ΕΟΠΥΥ να λειτουργήσει απερίσπαστος και να ολοκληρώσει το έργο του, έργο ασφαλώς δύσκολο, που διενεργείται και σε αντίξοες συνθήκες και -θα’ λεγα- κλίμα διαρκούς αντιπαράθεσης με το παλιό που ο κ. Λοβέρδος εκπροσωπεί και με το οποίο δόμησε τον ΕΟΠΥΥ που παραλάβαμε τον Δεκέμβριο του 2015.

Εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων

ΣΥΡΙΖΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ

ΑΝΑΓΚΑΙΑ H ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΕΣΩ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ & ΑΙΡΕΤΩΝ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Βασικό εργαλείο για την οργάνωση της ανακύκλωσης και αυτοδιαχείρισης των δημοτικών αποβλήτων με κίνητρα και αντικίνητρα. Μεταξύ των κινήτρων που καθιερώνονται είναι η σύνδεση της τιμολογιακής πολιτικής των ΦΟΔΣΑ με τις επιδόσεις των δήμων στην ανακύκλωση.

Στη Βουλή το ν/σχ για την εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων

Ξεκίνησε στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου, η επεξεργασία του νομοσχεδίου του υπουργείου Περιβάλλοντος

«Τροποποίηση ν. 2939/2001 για την εναλλακτική διαχείριση των συσκευασιών και άλλων προϊόντων, προσαρμογή στην οδηγία 2015/720/ΕΕ, ρύθμιση θεμάτων του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης και άλλες διατάξεις».

Να μην πετάμε τίποτα. Να υπάρξει συλλογική οργάνωση της κοινωνίας με βασικούς φορείς την Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Με το σχέδιο νόμου τροποποιείται το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο για την εναλλακτική διαχείριση συσκευασιών και ρυθμίζονται θέματα του Ελληνικού Οργανισμού Ανακύκλωσης. Επίσης, καθορίζονται εκ νέου οι όροι και προϋποθέσεις για την εναλλακτική διαχείριση των δημοτικών αποβλήτων συσκευασιών και εισάγεται πρόβλεψη για τη μείωση χρήσης της πλαστικής σακούλας. Δημιουργείται ένα πλαίσιο με κίνητρα και αντικίνητρα για να αντιμετωπίσουμε ως χώρα το πρόβλημα. Το νομοσχέδιο εισήχθη μετά από κύκλο διαβούλευσης με όλους τους εμπλεκόμενους φορείς της Αυτοδιοίκησης, της Αγοράς και της επιστημονικής κοινότητας, καθώς και των οικολογικών και κοινωνικών οργανώσεων.

Θετικά εκφράστηκαν ως προς τους στόχους του νομοσχεδίου όλα τα κόμματα, παρά τις επιφυλάξεις τους, εκτός από το ΚΚΕ και την Χρυσή Αυγή, που δήλωσαν ότι καταψηφίζουν.

Το νομοσχέδιο εκφράζει την πολιτική βούληση κυβέρνησης κόμματος για σοβαρές αλλαγές στο υπάρχον καθεστώς με προοπτική την εναλλακτική διαχείριση των αποβλήτων. Στόχος του νομοσχεδίου είναι η ενίσχυση της κυκλικής οικονομίας. Η

ανακύκλωση γίνεται με τη θεσμική αυτή προσπάθεια κυρίαρχο μοντέλο, οικονομικά, περιβαλλοντικά, κοινωνικά και πολιτικά συσπειρώνει ευρύτερες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.

Ενίσχυση των ΟΤΑ με περίπου 10 εκατ. ευρώ

Οι ΟΤΑ ενισχύονται και θεσμικά και χρηματοδοτικά με περίπου 10 εκ. ευρώ από το ειδικό πρόγραμμα επενδύσεων, ώστε να επικαιροποιήσουν τα σχέδιά τους για τη διαχείριση της ανακύκλωσης. Ο αναπληρωτής Υπουργός Περιβάλλοντος Σωκράτης Φάμελλος, όπως δήλωσε, οι δήμοι θα έχουν την απόλυτη ευθύνη για την διαχείριση της ανακύκλωσης, σημειώνοντας ταυτόχρονα ότι «στόχος του νομοσχεδίου είναι ο κοινωνικός δημόσιος πόρος να μην έχει κανένα σκοτεινό σημείο και να είναι δίκαιος».

«Το νομοσχέδιο ζητά την ενηλικίωση των δήμων. Ό,τι αποφασίζει ο κάθε δήμος θα είναι το ευαγγέλιο. Όμως θα έχει την υποχρέωση να τα εφαρμόζει, και η Πολιτεία θα έχει την ευθύνη να ελέγχει», τόνισε.

Επιβολή τέλους για τη χρήση πλαστικής σακούλας

Το νομοσχέδιο θεσπίζει την επιβολή τέλους για τη χρήση πλαστικής σακούλας, η Ελλάδα καθυστέρησε να εφαρμόσει το μέτρο και να αναφέρουμε οτι στο κύκλο διαβούλευσης που έγινε, όλοι οι παραγωγικοί φορείς συμφώνησαν με το νομοσχέδιο σε αυτο.

Το τέλος στην πλαστική σακούλα δεν θα πηγαίνει στη Πολιτεία ή στον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης αλλά όλα τα έσοδα από τα τέλη θα δίνονται στους δήμους για να πείθουν τους πολίτες να κάνουν ανακύκλωση.

Το νομοσχέδιο προβλέπει:

• Ρύθμιση και στήριξη της αγοράς και της περιβαλλοντικής συμπεριφοράς, με στόχο τη βελτιστοποίηση της λειτουργίας, τη διαφάνεια και τον έλεγχο των συστημάτων εναλλακτικής διαχείρισης και καταπολέμηση της εισφοροδιαφυγής. Ισοτιμία στην αγορά, χωρίς εκμετάλλευση προνομιακής θέσης, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς χρήση των ΣΕΔ για εμπορικούς σκοπούς: Κανονισμός προμηθειών, χαμηλό αποθεματικό, χαμηλό διοικητικό κόστος, ασυμβίβαστο ΣΕΔ -μετόχου και στελέχους- με επεξεργασία και διαχείριση ανακυκλωσίμων και σ.α.

• Καθοριστικός ρόλος των δήμων στο έργο της ανακύκλωσης, με ευαγγέλιο τα τοπικά σχέδια και τους στόχους του κάθε ΟΤΑ. Με κίνητρα και αντικίνητρα και σύγχρονους κανονισμούς καθαριότητας και με καθορισμένο πλαίσιο συνεργασίας με την κοινωνική οικονομία. Μεταξύ των κινήτρων που καθιερώνονται είναι η σύνδεση της τιμολογιακής πολιτικής των ΦΟΔΣΑ με τις επιδόσεις των δήμων στην ανακύκλωση. Παράλληλα ενθαρρύνουμε την παροχή κινήτρων στους δημότες για μείωση αποβλήτων και ανακύκλωση.

• Αξιοποίηση όλων των πόρων στην πραγματική ανακύκλωση, στην πραγματική κοινωνία και οικονομία. Άλλωστε, ο πόρος της ανακύκλωσης είναι δημόσιος και κοινωνικός πόρος και πρέπει να αξιοποιείται ορθολογικά και με πλήρη διαφάνεια.

• Μείωση χρήσης πλαστικής σακούλας, που ήδη θεσπίστηκε με ΚΥΑ.

• Ενίσχυση του ελεγκτικού και επιχειρησιακού ρόλου του ΕΟΑΝ1. Άμεση πρωτοβουλία από τον ΕΟΑΝ για την καταγραφή ποσοτήτων και σύνθεσης στερεών αποβλήτων.

ΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ διαμορφώνεται το άρθρο 9 του Νόμου 2939/2001

Άρθρο 9

Το άρθρο 9 του ν. 2939/2001 αντικαθίσταται ως εξής:

«Άρθρο  9

1. Οι Φορείς Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ΦοΔΣΑ), κατά τη διαμόρφωση του κανονισμού τιμολόγησης, προσδιορίζουν τα τέλη που καταβάλλονται από τους ΟΤΑ ανά παρεχόμενη υπηρεσία σε συνάρτηση με την απόδοση της διαλογής στην πηγή, την εκτροπή οργανικών αποβλήτων από την υγειονομική ταφή, τη συλλογή αποβλήτων συσκευασιών ανά κάτοικο και την πραγματοποιηθείσα ανακύκλωση σε σύνδεση με τους στόχους ανά ΟΤΑ, όπως αυτοί προσδιορίζονται βάσει του Τοπικού Σχεδίου και του οικείου ΠΕΣΔΑ.

2. Στην περίπτωση των νησιωτικών ΟΤΑ Α΄ Βαθμο, εφαρμόζονται κίνητρα και αντικίνητρα από τα ΣΣΕΔ αποβλήτων συσκευασιών ανάλογα με την επίτευξη των στόχων, τα οποία προβλέπονται υποχρεωτικά στα επιχειρησιακά σχέδια που εγκρίνονται από τον Ε.Ο.ΑΝ..

3. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Περιβάλλοντος και Ενέργειας καθορίζεται η διαμόρφωση του κανονισμού τιμολόγησης των ΦοΔΣΑ για την εφαρμογή της παρ. 1.». 

Δεξιά αδιέξοδακαι ΑΡΙΣΤΕΡΕΣ κορώνες

Με αυτή την έννοια ακούγονται περισσότερο σαν ανέκδοτα οι «αριστερές» φωνές, που θεωρούν περίπου ως προδοσία τη συνάντηση Τραμπ - Τσίπρα και το αναμφισβήτητα θερμό κλίμα, που επικράτησε σε αυτήν

Του Γιάννη Κουτσοκώστα

Ας κάνουμε ένα άλμα πέρα από τη λογική. Και ας φανταστούμε τον Αλέξη Τσίπρα, στη διάρκεια της κοινής συνέντευξης με τον Ντ. Τραμπ, εκεί ανάμεσα στο χρέος, τις επενδύσεις, τη Σούδα και τα F-16, να υψώνει τη γροθιά του και να φωνάζει «φονιάδες των λαών Αμερικάνοι». Φαντάζεστε τι θα είχε συμβεί; Πολλά. Πριν από όλα θα γινόταν παγκόσμια είδηση, η Ν.Δ. θα ανέβαινε στα... κεραμίδια, ο Περισσός θα πάθαινε έναν πανικό και οι επιτελείς των ΑΝΤ1, ΣΚΑΪ, Αlpha και Star θα έτρεχαν πανικόβλητοι να βρουν το στιγμιότυπο γιατί επέλεξαν να μη μεταδώσουν live τη συνέντευξη. Νομίζετε ότι θα συνέβαινε κάτι άλλο; Ότι με μια τέτοια αποκοτιά, ο Τσίπρας θα προωθούσε περισσότερο τα εθνικά θέματα, θα κέρδιζε κάτι παραπάνω για το χρέος και τις επενδύσεις ή μήπως θα βελτίωνε τη διεθνή θέση και εικόνα της χώρας; Αστεία πράγματα.

Ας σοβαρευτούμε λοιπόν. Και αυτοί, που δεν θεώρησαν είδηση και δεν μετέδωσαν απευθείας ολόκληρη τη συνέντευξη Τραμπ και Τσίπρα. Και αυτοί που κυκλοφορούν με ρομφαία το... αριστερόμετρο στο χέρι αλλά και αυτοί -κυρίως αυτοί- που έμειναν με την προσδοκία της αποτυχίας και τη μικροψυχία τους στο... χέρι. Ας σοβαρευτούν γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με σοβαρά πράγματα. Με το μέλλον της χώρας, την οικονομία, τις επενδύσεις, τον βραχνά του χρέους τη διεθνή θέση αλλά και την εικόνα της χώρας σε έναν κόσμο, που αλλάζει αλλά δεν γίνεται καλύτερος. Και ας συνειδητοποιήσουν ότι ο Τσίπρας δεν πήγε στον Λευκό Οίκο για μια φωτογραφία με τον Τραμπ, ούτε για... φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, όπως έκαναν άλλοι στο παρελθόν και όπως πρόθυμα θα ήθελαν να κάνουν κάποιοι άλλοι. Δεν πήγε ως ηγέτης ενός αριστερού κόμματος με τις δεδομένες διαφωνίες, αντιθέσεις και ευαισθησίες για τον ρόλο των ΗΠΑ στον κόσμο και την πολιτική, που επαγγέλθηκε και υλοποιεί ο Ντ. Τραμπ.

Η ευθύνη ενός πρωθυπουργού

Πήγε ως πρωθυπουργός μιας χώρας, που παλεύει με νύχια και με δόντια για να απαλλαγεί από τη μέγγενη της οικονομικής κρίσης, τα μνημόνια και την επιτροπεία και να βγει στο ξέφωτο της ανάπτυξης με την κοινωνία όρθια. Και συναντήθηκε με τον Πρόεδρο μιας υπερδύναμης, η οποία εξακολουθεί να πρωταγωνιστεί, να επηρεάζει και να διαμορφώνει τις διεθνείς εξελίξεις. Όπως έκανε με τους ηγέτες της Ρωσίας, της Κίνας αλλά και των χωρών της Ευρώπης. Είναι ο πρωθυπουργός, που αναζητά και βρίσκει πιθανούς και απίθανους συμμάχους, αξιοποιεί κάθε συγκυρία, εκμεταλλεύεται ευκαιρίες και ρωγμές για να προωθήσει τα εθνικά συμφέροντα και να αναβαθμίσει τη θέση της χώρας στον σύγχρονο κόσμο. Κάνει δηλαδή ό,τι θα έπρεπε να κάνει ένας Πρωθυπουργός, που σέβεται τον ρόλο και την ευθύνη, που του έχουν αναθέσει οι πολίτες. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Και το γεγονός ότι είναι αριστερός, προσθέτει δεν αφαιρεί για να είναι αποτελεσματική αυτή η προσπάθεια.

Με αυτή την έννοια ακούγονται περισσότερο σαν ανέκδοτα οι «αριστερές» φωνές, που θεωρούν περίπου ως προδοσία τη συνάντηση Τραμπ - Τσίπρα και το αναμφισβήτητα θερμό κλίμα, που επικράτησε σε αυτήν. Δείχνουν παντελή άγνοια και του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων και των μεγάλων αλλαγών που έχουν συντελεστεί στον σύγχρονο κόσμο και των μεγάλων κινδύνων, που εγκυμονούν. Όπως είναι αστεία και τα... δεξιά τροπάρια, που προσπαθούν να υποβαθμίσουν τις επαφές Τσίπρα στις ΗΠΑ και να την περιορίσουν σε μια συμφωνία για τα F-16. Δεν κρύβουν μόνο μικροψυχία, κρύβουν υποκρισία και δείχνουν ότι το στρατηγικό αδιέξοδο, στο οποίο έχουν περιέλθει είναι πλήρες, βαθύ και αγιάτρευτο. Και αυτό θα αποκαλυφθεί πιο γρήγορα από ό,τι φαντάζονταν.

ΤΑΤΟΥΛΗΣ-ΤΕΡΝΑ μία φωνή, ένα συμφέρον...

Στα παλιά του τα παπούτσια γράφει ο Περιφερειάρχης Πελοποννήσου τις όποιες βελτιώσεις πέτυχε η κυβέρνηση στην αρχική συμφωνία του έργου της διαχείρισης των απορριμμάτων.

Αναμφίβολα τα βήματα του έργου της διαχείρισης των απορριμμάτων στη Περιφέρεια Πελοποννήσου δυσκολεύουν, ύστερα από την επιμονή του Περιφερειάρχη, που θέλει σώνει και καλά να υποβαθμίζει έως και να αγνοεί  τα πέντε βελτιωτικά σημεία που πέτυχε η κυβέρνηση, στη προγραμματική σύμβαση του έργου,  ύστερα από διαπραγματεύσεις που έκανε με την ανάδοχο εταιρεία. και τα οποία έχουν ήδη συμπεριληφθεί  στην απόφαση του ΦΟΔΣΑ

Όπως έχει ανακοινωθεί επίσημα με συνέντευξη του υπουργού Επικρατείας κου Φλαμπουράρη στην ΕΡΤ 1 τον Απρίλη του 2017, αλλά και όπως ανακοινώθηκε στη συνεδρίαση του ΦΟΔΣΑ από το προεδρείο του Φορέα πριν ακριβώς από τη ψηφοφορία, το έργο της διαχείρισης θα γίνει αφού η κυβέρνηση κατάφερε να πετύχει τις παρακάτω βελτιώσεις της αρχικής συμφωνίας που είναι:

1. Η διάρκεια του έργου θα είναι 21 χρόνια και εφ όσον θα συμφωνήσουν οι εμπλεκόμενες πλευρές θα μπορούν να παραταθεί για 7 ακόμη χρόνια, αντί για 28 συνεχόμενα που ήταν αρχικά.

2. Η ελάχιστη εγγυημένη ποσότητα παράδοσης απορριμμάτων στο εργοστάσιο από τους δήμους, έγιναν 100.000 τόνοι αντί 150.000 τόνοι που ήταν αρχικά.

3.  Οι Σταθμοί Μεταφόρτωσης των Απορριμμάτων (ΣΜΑ) θα είναι 9 συνολικά αντί για 2 που προβλέπονταν αρχικά, με τη διαφορά όμως ότι οι 7 επί πλέον θα γίνουν με δαπάνη του δημοσίου.

4.  Η κατασκευή Φωτοβολταικού πάρκου παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας για τις ανάγκες των δήμων ισχύος 3 Mvatt.

5.  Η ίδρυση πράσινου ταμείου όπου θα κατατίθεται από την εταιρία μέρος των κερδών της και στη συνέχεια το συγκεντρωθέν ποσό θα διανέμεται στους δήμους

Οι παραπάνω όμως βελτιώσεις που αφορούν τη σύμβαση, θα πρέπει να σημειωθεί,  δεν εξασφαλίζονται μέσα στην υπό ψήφιση-έγκριση  προγραμματική σύμβαση του έργου, από τα αρμόδια όργανα που είναι : το Περιφερειακό Συμβούλιο και ο ΦΟΔΣΑ, παραπλανώντας έτσι τόσο τα μέλη του ΦΟΔΣΑ όσο και τα μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου για το τι ψήφιζαν τελικά.

Μετά το πέρας της ψηφοφορίας στο Περιφερειακό Συμβούλιο και αφού πρώτα ο Περιφερειάρχης εξασφάλισε την ψήφιση της προγραμματικής σύμβασης του έργου, σε συνέντευξη τύπου που έδωσε στα ΜΜΕ, αναφέρθηκε με πολύ σαφή τρόπο, ότι το έργο θα γίνει  όπως ακριβώς αναφέρει η αρχική σύμβαση,  με βάση της οποίας έγινε, η ανάδειξη της αναδόχου εταιρείας,. ύστερα από διεθνή διαγωνισμό

Ύστερα από αυτές τις εξαπατήσεις των θεσμών, άλλα να θέλουν και να ψηφίζουν και άλλα να εγκρίνονται τελικά, και μετά από αυτό το θεαματικό άδειασμα της κυβέρνησης και πιο συγκεκριμένα του αρμόδιου υπουργού Επικρατείας του κου Φλαμπουράρη από τον Περιφερειάρχη Πελοποννήσου, σύμφωνα πάντα με τα όσα υποστήριξε στη συνέντευξή του, όσοι θίγονται προσέφυγαν ήδη στη δικαιοσύνη και όλοι  περιμένουμε να δούμε την αντίδραση του υπουργού Επικρατείας σ αυτές τις μεθοδεύσεις  του κου Περιφερειάρχη.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, το τελικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στο πιο αρμόδιο όργανο που είναι ο ΦΟΔΣΑ για τη διαχείριση των απορριμμάτων, αναφέρει σαφέστατα πως η προγραμματική σύμβαση του έργου εγκρίνεται, μόνο και μόνο εφ όσον συμπεριληφθούν σ αυτή και οι πέντε βελτιώσεις που ισχυρίζεται πως πέτυχε η κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις με την ανάδοχο εταιρεία. 

Έχει λοιπόν μαλλιά να ξάνει ο αρμόδιος υπουργός, ύστερα από αυτό το κουβάρι στο οποίο έχει μεταμορφωθεί η όλη υπόθεση, αφού με το τρόπο που την έχει διαχειριστεί η Περιφέρεια Πελοποννήσου σε συνεργασία με την ανάδοχο εταιρεία,  όλα δείχνουν πως οι μεθοδεύσεις αυτές, στόχο έχουν τη διασφάλιση των αρχικών κερδών της με την απόρριψη των πέντε βελτιωτικών σημείων που ισχυρίζεται πως έχει συμφωνήσει  η κυβέρνηση.

Η όλη υπόθεση θα πάει, όπως προβλέπεται από τη διαδικασία,  στο Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο και θα αποφανθεί για τη νομιμότητα της όλης διαδικασίας, λαμβάνοντας υπόψη του ως οφείλει, τον δεσμευτικό όρο που τέθηκε από μερικούς συμβούλους του ΦΟΔΣΑ, που όπως προαναφέρθηκε, αποτελεί προϋπόθεση  της έγκυρης ψήφισης της προγραμματικής σύμβασης του έργου..

Τάσος Παπαζαχαρίας

Συντονιστής της Ν.Ε

του ΣΥΡΙΖΑ Αρκαδίας

 
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΝΙΚΟΛΑΚΟΥ
Από την πλευρά της η Ντίνα Νικολάκου απαντάει:

“Δύο χρόνια χρειάστηκαν για να κάνει τη μεγάλη του «κωλοτούμπα» ο συντονιστής του ΣΥΡΙΖΑ σ’ ό,τι αφορά το σχέδιό μας για τη διαχείριση των απορριμμάτων και χαιρόμαστε που πλέον το αποδέχεται ως το μόνο έργο υπέρ του δημοσίου συμφέροντος και αυτό που θα καθαρίσει την Πελοπόννησο από τη μαφία των σκουπιδιών.

Είναι αδιανόητο να θεωρεί ότι οι ιδεοληψίες του, η ευκαιριακή και δόλια μικροκομματική του συμπεριφορά και τα προσωπικά του στοιχεία με τις δεύτερες και τρίτες σκέψεις του, μπορούν να τεθούν υπεράνω της νομιμότητας, επιχειρώντας να επιρρίψει τις δικές του ευθύνες στον περιφερειάρχη και την περιφερειακή αρχή που διαρκώς δικαιώνονται από τις εξελίξεις.

Είναι επίσης θράσος να εγκαλεί την Περιφέρεια Πελοποννήσου γιατί σε όλα τα στάδια του έργου έχει τηρήσει παραδειγματικά τη νομιμότητα, ελληνική και ευρωπαϊκή.

Του ξαναλέμε και οφείλει αυτή τη φορά να το παραδεχτεί δημόσια. Η Περιφέρεια Πελοποννήσου ολοκλήρωσε ένα διεθνή διαγωνισμό υποδειγματικά, απ’ τον οποίο προέκυψε η σύμβαση του έργου.

Η σύμβαση αυτή έχει εγκριθεί ως υπέρ του δημοσίου συμφέροντος από το Ελεγκτικό Συνέδριο.

Θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα, έστω και ως απλός πολίτης, να προτρέπει δημόσια την Περιφέρεια να παραβιάσει αυτή την απόφαση; Τι συμφώνησε η κυβέρνηση με την ανάδοχο εταιρεία στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους, χωρίς τη συμμετοχή της Περιφέρειας, είναι δικό τους ζήτημα.

 Η Περιφέρεια έχει την ευθύνη να υλοποιήσει αυτά ακριβώς που προβλέπει ο διεθνής διαγωνισμός, καθώς σε διαφορετική περίπτωση το έργο δεν θα μπορέσει ποτέ να υλοποιηθεί και θα συνεχίσει το έργο της η μαύρη μαφία των σκουπιδιών.

Το ψέμα του είναι συνειδητό και απροκάλυπτο. Εκφράζει την πιο επικίνδυνη μορφή λαϊκισμού για να παραπληροφορήσει τους πολίτες, οι οποίοι όμως είναι προφανές ότι δεν παρασύρονται.

Του εφιστούμε την προσοχή ότι ως πολίτης και ως πολιτευτής δεν έχει κανένα τέτοιο δικαίωμα να συμπεριφέρεται κατ’ αυτό τον τρόπο.

Η κα Νικολάκου ως φαίνεται κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια.

Η ταραχή και ο εκνευρισμός που κατέλαβαν τη κα θεματική αντιπεριφερειάρχη από το άρθρο μου, για τα όσα συμβαίνουν στην υπόθεση ‘διαχείριση των απορριμμάτων στη Περιφέρεια Πελοποννήσου’ είναι έκδηλες, και προφανώς δεν την άφησαν να διαβάσει σωστά για να καταλάβει σε τι αναφέρεται το πρόσφατο άρθρο μου η σκόπιμα προσποιείται πως δεν κατάλαβε.

Κα Αντιπεριφερειάρχη δεν πρόκειται περί προσωπικής κωλοτούμπας, κάτι που εσάς μπορεί να σας διακρίνει και να σας χαρακτηρίζει, αφού αλλάξατε στη σύντομη σχετικά πολιτική σας διαδρομή, δύο και τρείς φορές πολιτικό και κομματικό προστάτη, με τον  οποίο ζητήσατε κάθε φορά την ψήφο του λαού της Περιφέρειας.

Ούτε προσωπικά άλλαξα τις θέσεις μου και τα πιστεύω μου, γύρω από τον πιο αποτελεσματικό και φιλικό με το περιβάλλον τρόπο διαχείρισης των απορριμμάτων, που παραμένουν σταθερά για πολλά χρόνια και με οδηγό αυτά, ψήφισαν οι ομοϊδεάτες μου και συναγωνιστές μου, στα δύο όργανα (ΦΟΔΣΑ και Π.Σ) πρόσφατα.

Δεν υποστήριξα  σε κανένα σημείο του συγκεκριμένου άρθρου μου,  αυτό το τερατούργημα που πάτε να φτιάξετε στη περιοχή της Παλαιόχουνης του Δήμου Τρίπολης και σας συνιστώ να ξαναδιαβάσετε το άρθρο μου με την ανάλογη νηφαλιότητα.

Το άρθρο μου στόχευε και στοχεύει στις τρικλοποδιές που μπήκανε τόσο στη συνεδρίαση του ΦΟΔΣΑ όσο και στη συνεδρίαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, προκειμένου να γίνει υφ αρπαγή της απόφασης που σας βολεύει, ώστε να προχωρήσει  αυτή η εγκληματική για το περιβάλλον, αλλά και ληστρική για τη τσέπη των δημοτών σύμβαση ΣΔΙΤ που εσείς με πάθος υποστηρίζετε.

Θα το επαναλάβω λοιπόν για να μάθετε, αλλά να μάθει και ο λαός της Περιφέρειας, ότι ο ΦΟΔΣΑ αποφάσισε με 22 ΥΠΕΡ και 17 ΚΑΤΑ να γίνει το έργο,  με τη προϋπόθεση όμως να συμπεριληφθούν μέσα στη σύμβαση τα πέντε βελτιωτικά σημεία που πέτυχε η κυβέρνηση ύστερα από συζητήσεις που έγιναν με την ανάδοχο εταιρεία.

Περιέργως η προϋπόθεση αυτή δεν συμπεριελήφθη μέσα στην απόφαση του ΦΟΔΣΑ αλλά ούτε και στην απόφαση του Περιφερειακού Συμβουλίου, που ήδη έχετε στείλει για έγκριση στο Ελεγκτικό Συνέδριο, κάτι που έχει προκαλέσει την αντίδραση πολλών συμβούλων και δημάρχων οι οποίοι έχουν προσφύγει στη δικαιοσύνη.

Τη παραποίηση αυτή της απόφασης του ΦΟΔΣΑ πως αλλιώς μπορεί να τη χαρακτηρίσει κανείς, όταν κατά κόρο υποστηρίχτηκε στις εισηγήσεις και των δύο οργάνων(ΦΟΔΣΑ και Π.Σ) προκειμένου να γίνει η υφ αρπαγή της ψήφου των συμβούλων;;;;

Αφήστε λοιπόν στην άκρη τα περί κωλοτούμπας και τρίτων σκέψεων που υποτίθεται πως υπάρχουν στη σκέψη του κάθε ενεργού πολίτη, όταν σας κάνει κριτική και παρακολουθεί από κοντά ως οφείλει, τα όσα διαδραματίζονται στον περίγυρό του και προπαντός τα όσα αφορούν τη ποιότητα της ζωής του και τη τσέπη του, πολύ δε περισσότερο σ αυτούς τους δύσκολους καιρούς που ζούμε.

Όσο για την επιτυχία του συγκεκριμένου έργου σας που επικαλείστε και που τόσο επαίρεστε, να σας θυμίσω ότι έχετε την πανελλαδική πρωτοτυπία στο:

1ο. Να το έχετε ξεκινήσει από το 2011 με κυβερνήσεις που το στήριζαν προκλητικά και ακόμη το έργο είναι στον αέρα και

2ο. Καταφέρατε να έχετε απέναντί σας τους μεγαλύτερους δήμους της περιφέρειας αλλά και τις τοπικές κοινωνίες, που με απανωτές προσφυγές σε όλους τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους ζητούν την ακύρωσή του.

Τάσος Παπαζαχαρίας

Συντονιστής της Ν.Ε ΣΥΡΙΖΑ

Αρκαδίας

Όταν οι δημοσιογράφοι σιωπούν

Ν. Τσαγκρής

Το παράδοξο της εκκωφαντικής απουσίας ενημέρωσης για την εργασιακή εξαθλίωση των 18.500 εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης

Οι Φροϋδικοί και µετα-Φροϋδικοί ψυχαναλυτές επιχειρούν να ξεκλειδώσουν το ανθρώπινο Ασυνείδητο προκειμένου να διερευνήσουν τη σκοτεινή αυτή αποθήκη απωθημένων εμπειριών και εικόνων. Πιστεύουν ότι σε όλες τις εκδοχές ανθρωποειδών λειτουργεί ένας αυτόνομος μηχανισμός, ο μηχανισμός της Απώθησης. Ο οποίος μπαίνει σε λειτουργία κάθε φορά που το ανθρωποειδές πιέζεται από κάποιο αφόρητο συµπεριφορικό βάρος και το μεταφέρει στην "αποθήκη" του Ασυνείδητου.

Υποθέτω, αυτή είναι η λειτουργία (ο «μηχανισμός της απώθησης») που επιτρέπει στους δημοσιογράφους να μη γράφουν ό,τι βλέπουν και αντιλαμβάνονται, αλλά ό,τι πρέπει να βλέπουν και να αντιλαμβάνονται∙ υπό την πίεση, ασφαλώς, του αφόρητου συμπεριφορικού βάρους που τους επιβάλλεται από το περιρρέον, στις δημοσιογραφικές αίθουσες σύνταξης, εκδοτικό «θέλω». Και τους κάνει να απωθούν στην «αποθήκη απωθημένων» τους ακόμα και ειδήσεις που αφορούν την ίδια τη ζωή τους, την υγεία τους, τη ζωή και την υγεία των παιδιών τους: την κοινωνική τους ασφάλιση, την ιατρική τους περίθαλψη (την «ασπιρίνη» τους, που λέγαν οι παλαιότεροι), τις επικουρικές τους συντάξεις, τα εργασιακά τους «κεκτημένα»...

Τον ΕΔΟΕΑΠ που χάνεται στη σκόνη... Της αφασίας και της απραξίας των μνημονιακών κυβερνήσεων... Της κρίσης του καθεστώτος διαφθοράς και διαπλοκής που έτρεφε την μιντιοκρατία ως κυβερνητικό παρακράτος. Με την ανοχή και τη συμβολή των δημοσιογράφων. Την εκκωφαντική σιωπή τους...

Ο ΕΔΟΕΑΠ είναι το ταμείο που παρέχει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και επικουρική σύνταξη στους δημοσιογράφους και στους εργαζομένους στον Τύπο, με 18.500 ασφαλισμένους. Ένα υγιέστατο, μέχρι πρότινος, Ασφαλιστικό Ταμείο, το οποίο άρχισε να καταρρέει από τότε που οι κυβερνώντες του αφαίρεσαν τον βασικό του πόρο, το Αγγελιόσημο.

* Ο κλάδος του Τύπου χτυπήθηκε από την ανεργία σε ποσοστό άνω του 45%. Κανείς δημοσιογράφος ή Μέσο Ενημέρωσης δεν το ανέφερε.

* Οι καναλάρχες, εκδότες, είναι οι μοναδικοί εργοδότες που δεν πληρώνουν εργοδοτική ασφαλιστική εισφορά! Κανείς δημοσιογράφος ή Μέσο Ενημέρωσης δεν το ανέφερε.

* Το νομοσχέδιο Κατρούγκαλου, από τον Μάιο του 2016, δεν έκανε καμία πρόβλεψη για τον ΕΔΟΕΑΠ και τους 18.500 ασφαλισμένους του, πετώντας τους ουσιαστικά στον δρόμο. Κανείς δημοσιογράφος ή Μέσο Ενημέρωσης δεν το ανέφερε.

* Τον Σεπτέμβριο του 2017 διακόπηκε η παροχή Επικουρικής Σύνταξης λόγω των άδειων ταμείων του ΕΔΟΕΑΠ. Κανείς δημοσιογράφος ή Μέσο Ενημέρωσης δεν το ανέφερε.

* Στις 5 Οκτωβρίου ο δημοσιογράφος Θοδωρής Βαρίκος άρχισε απεργία πείνας διαμαρτυρόμενος για την κατάρρευση του Ταμείου. Ελάχιστοι δημοσιογράφοι έσπευσαν για συμπαράστασή του. Κανείς δημοσιογράφος ή Μέσο Ενημέρωσης δεν το ανέφερε.

* Την Τετάρτη, 11 Οκτωβρίου, η δημοσιογράφος Αφροδίτη Υψηλάντη άρχισε απεργία πείνας στο πλευρό του Θ. Βαρίκου, διαμαρτυρόμενη για τη στάση πληρωμών επικουρικών συντάξεων στους συνταξιούχους συναδέλφους της. Κανείς δημοσιογράφος ή Μέσο Ενημέρωσης δεν το ανέφερε.

 

«Είναι ο «μηχανισμός της απώθησης», που επιτρέπει στους δημοσιογράφους να μη γράφουν ό,τι βλέπουν και αντιλαμβάνονται, αλλά ό,τι πρέπει να βλέπουν και να αντιλαμβάνονται», επαναλαμβάνω εγώ: υπό την πίεση, βεβαίως, του αφόρητου συμπεριφορικού βάρους που τους επιβάλλεται από το περιρρέον, στις δημοσιογραφικές αίθουσες σύνταξης, εκδοτικό «θέλω». Και τους κάνει να απωθούν στην «αποθήκη απωθημένων» τους, ακόμα και ειδήσεις που αφορούν την ίδια τη ζωή τους, την υγεία τους, τη ζωή και την υγεία των παιδιών τους...

Είναι μια έκφανση αυτοχειρίας, ο θάνατος της δεοντολογίας και η απούσα κοινωνική συνείδηση, γράφει σε ένα σχετικό με το θέμα μας κείμενό του, στο Facebook, ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργος Δουατζής: «Όταν οι εντεταλμένοι για την ενημέρωση των πολιτών δημοσιογράφοι αδιαφορούν για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ίδιων και των οικογενειών τους. Όταν δημοσιογράφοι μένουν απαθείς σε απεργία πείνας συναδέλφου τους για τη διάσωση του δικού τους Ασφαλιστικού Ταμείου. Όταν τρέμουν τους εργοδότες τους και δεν τολμούν να γράψουν λέξη για την κατάρρευση του Ταμείου που καλύπτει τις ανάγκες των παιδιών τους. Όταν ως απεργοσπάστες αδιαφορούν για την αγωνία του κύριου σώματος των δημοσιογράφων που απεργεί. Τότε, για ποια ενημέρωση να μιλήσουμε, για ποια δεοντολογία, για ποια υπευθυνότητα, πώς και γιατί ο Έλληνας να εμπιστεύεται την ενημέρωση που του κάνουν οι δημοσιογράφοι;»

Ακριβώς: οι δημοσιογράφοι εξαθλιώνονται, χειραγωγούνται, και σιωπούν, η ενημέρωση χτυπιέται από παντού και η Δημοκρατία δεν αισθάνεται καθόλου καλά τελευταία.

Οι μειώσεις φόρων δεν φέρνουν ανάπτυξη

Καθημερινή / N.Y. Times 

[...] Τη δεκαετία του 1970 [...] ο φορολογικός συντελεστής για τα υψηλότερα εισοδήματα έφθανε το 70%. Επί τρεις δεκαετίες, κάτι περισσότερο από το 10% του εθνικού εισοδήματος κατέληγε στο 1% των πλουσιοτέρων της χώρας. Πολλοί οικονομολόγοι συμφωνούσαν με το επιχείρημα του κ. Λάφερ ότι οι υψηλοί φόροι θα αποθαρρύνουν κάποια στιγμή τις επενδύσεις, με αρνητικές επιπτώσεις στην ανάπτυξη. [...] «Το 1986 μειώσαμε τον ανώτατο φορολογικό συντελεστή από το 50% στο 28% και τον συντελεστή φορολόγησης των επενδύσεων από το 46% στο 34%», σχολιάζει ο Μπρους Μπάρτλετ, οικονομικός σύμβουλος του Ρόναλντ Ρέιγκαν. «Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς μεγαλύτερη δημιουργία κινήτρων, αλλά δεν ενθυμούμαι να δόθηκε ισχυρή ώθηση στην ανάπτυξη». [...]

Σήμερα, το 1% του πληθυσμού απορροφά πάνω από το 20% του εθνικού εισοδήματος, διπλάσιο ποσοστό από το 1974. Ο ανώτατος φορολογικός συντελεστής βρίσκεται στο 39,6%, λίγο παραπάνω από το ήμισυ που ίσχυε τότε. Ποτέ άλλοτε δεν αλληλοεπηρεάζονταν περισσότερο η φορολόγηση των υψηλότερων εισοδημάτων με την παραγωγικότητα της χώρας. Αρχίζει να γίνεται ευρέως ξεκάθαρο ότι η μείωση των φόρων για τους πλούσιους όχι μόνον δεν θα ενισχύσει την ανάπτυξη αλλά μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη. Αυτό επισήμανε ο Γάλλος οικονομολόγος Τομά Πικετί μαζί με συναδέλφους του στα Πανεπιστήμια Μπέρκλεϊ και Χάρβαρντ. Ανέλυσαν τις οικονομίες του βιομηχανοποιημένου κόσμου από τη δεκαετία του 1970 μέχρι τα χρόνια πριν από το ξέσπασμα της χρηματοπιστωτικής κρίσης και δεν διαπίστωσαν καμία σχέση ανάμεσα στη μείωση της φορολογίας και στην ανάπτυξη.

Χώρες όπου μειώθηκαν οι φόροι, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, δεν παρουσίασαν υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης απ' ό,τι χώρες με αυστηρό φορολογικό καθεστώς, όπως η Δανία. Οι οικονομολόγοι διαπίστωσαν, εντούτοις, αλληλεπίδραση ανάμεσα στη μείωση των φόρων και στη διεύρυνση της εισοδηματικής ανισότητας. Τα εισοδήματα του πλουσιότερου 1% των κατοίκων αυξήθηκαν πολύ περισσότερο στις χώρες όπου μειώθηκαν οι ανώτατοι φορολογικοί συντελεστές, όπως είναι οι ΗΠΑ, απ’ ό,τι στη Γαλλία ή τη Γερμανία, όπου δεν υπήρξε καμία μείωση. Δηλαδή, οι χαμηλότεροι φόροι ενίσχυσαν περισσότερο τα εισοδήματα των υψηλόβαθμων στελεχών και των πλουσίων αλλά όχι με ευεργετικό τρόπο για όλη την οικονομία, δηλαδή με τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και επενδύσεων. Αντ’ αυτού δημιουργήθηκε πρόσφορο έδαφος για τη χειραγώγηση του συστήματος, ώστε κάθε απόφαση που λαμβανόταν να καταλήγει σε αύξηση των προγραμμάτων αποζημίωσης. Μάλιστα, ο κ. Πικετί καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο ανώτατος συντελεστής στις ΗΠΑ θα μπορούσε να ξεπεράσει το 80%, χωρίς καμία επίπτωση στην ανάπτυξη της οικονομίας.

Απόσπασμα άρθρου του Eduardo Porter στους N.Y. Times

Η έκλειψη, η αμοιβάδακαι το μεγάλο πλιάτσικο

Αν τα γεράκια - εισπράκτορες καταφέρουν και εισπράξουν έστω και το 30% του κεφαλαίου από τα δάνεια αυτά, αν βάλουν στο χέρι και ενέχυρα και υποθήκες, σημαίνει ότι μέσα σε δυο χρόνια πλούτος πολλών δισ. θα πετάξει αλλού

Του Γιάννη Κιμπουρόπουλου

«Έκλειψη», «Αμοιβάδα» (Amoeba) και “Arctos”. Έτσι έχουν ονομάσει οι διοικήσεις της Eurobank και της Πειραιώς τα σχέδια μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων τους, κυρίως μέσω της πώλησής τους σε επενδυτικά κεφάλαια, τα κοινώς επονομαζόμενα «γεράκια». Δεν ξέρω τι είδους συνειρμός οδήγησε τους ιθύνοντες των τραπεζών να δώσουν αυτά τα ευφάνταστα ονόματα στη διαδικασία παράδοσης των δανειοληπτών στους νέους εισπράκτορες. Περιμένω να ακούσω πώς θα ονομάσουν τα αντίστοιχα πρότζεκτ η Alpha και η Εθνική, μήπως βγάλω συμπέρασμα.

Όση κρυπτογραφία και συμβολισμούς κι αν επινοήσουν, πάντως, οι συναλλαγές αυτές μόνο ένα όνομα αξίζουν: το μεγάλο πλιάτσικο. Το ότι αυτό έχει όχι μόνο νομιμοποίηση, αλλά και επιβράβευση και εξαναγκασμό εκ μέρους των δανειστών δεν ελαφρύνει την κατάσταση. Οι συστημικές τράπεζες, με τις τρεις ανακεφαλαιοποιήσεις τους, έχουν από το 2008 μέχρι σήμερα «εισφέρει» μια καθαρή επιβάρυνση του δημοσίου χρέους τουλάχιστον 70 δισ., χωρίς να υπολογίζονται οι ζημίες που μετακύλισαν στο Δημόσιο και στους φορολογούμενους (π.χ. μέσω του PSI). Έστω κι αν μικρό μέρος αυτού του «αναγκαστικού δανείου» έχει αποπληρωθεί, ως δημόσιο χρέος θα επιβαρύνει και θα αποπληρώνεται για δυο γενιές ακόμη.

Η Eurobank ανακοίνωσε διθυραμβικά ότι πέτυχε να πουλήσει στην Intrum Justitia μη εξυπηρετούμενα καταναλωτικά δάνεια ύψους 1,5 δισ. - με μέσο όρο καθυστέρησης τα 7,8 χρόνια, όσο και η μνημονιακή μας εποχή- με τίμημα που αντιστοιχεί στο 3% του οφειλόμενου κεφαλαίου (δηλαδή περίπου 45 εκατ. ευρώ -η επίσημη ανακοίνωση προφανώς ντράπηκε να αναφέρει το νούμερο, περιορίστηκε στο ποσοστό).

Η συμφωνία χαιρετίστηκε ως «στρατηγική επένδυση» -ποιος επενδύει σε τι;-, αλλά κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξηγήσει τι θα γίνει μετά. Τι θα κάνει ακριβώς η σουηδική εταιρεία, η μεγαλύτερη διαχείρισης οφειλών στην Ευρώπη; «Εστιάζουμε στη συλλογή των χρεών σας, ώστε εσείς να αφοσιωθείτε στην ανάπτυξη» αυτοδιαφημίζεται η Intrum.

Η συναλλαγή είναι διαβολικά απλή: ο «εισπράκτορας» πληρώνει 3 λεπτά για κάθε ευρώ δανείου, επομένως εξασφαλίζει ένα άκοπο κέρδος για κάθε λεπτό παραπάνω που θα εισπράξει από τον δανειολήπτη. Κι αυτό το κέρδος, που προφανώς δεν θα είναι μόνο 1-2 λεπτά, θα διακτινιστεί στη Σουηδία, αφήνοντας μια τρύπα στο χαρτοφυλάκιο της ελληνικής τράπεζας, την οποία προφανώς θα καλύψουμε εμείς, όχι απαραίτητα με νέα ανακεφαλαιοποίηση. Τα περί «χρηματοοικονομικά ουδέτερης» πώλησης είναι ρητορικό και λογιστικό τρικ. Πρόκειται για κραυγαλέα μεταφορά πλούτου εκτός χώρας.

Γιατί αυτή η απλούστατη συναλλαγή δεν μπορούσε να γίνει απευθείας με τον δανειολήπτη και, μάλιστα, με πολύ υψηλότερο τίμημα; Το ότι ανάμεσα στους ακάλυπτους δανειολήπτες υπάρχουν και συστηματίες μπαταχτσήδες ουδόλως μετριάζει τον αρπακτικό μηχανισμό που έχουν επιβάλει οι δανειστές. Κι αυτό που έκανε η Eurobank θα γίνει σε πολύ μεγαλύτερη κλίμακα. Μέσα στους επόμενους 2-3 μήνες οι τράπεζες θα ξεφορτωθούν ακάλυπτα δάνεια μέχρι 7 δισ. ευρώ προκειμένου να προλάβουν τα stress tests που θα γίνουν πανευρωπαϊκά μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαΐου του 2018, ενώ το διετές πλάνο που τελεί υπό την αιγίδα της EKT προβλέπει πωλήσεις δανείων δεκάδων δισ. ευρώ. Αν τα γεράκια - εισπράκτορες καταφέρουν και εισπράξουν έστω και το 30% του κεφαλαίου από τα δάνεια αυτά, αν βάλουν στο χέρι και ενέχυρα και υποθήκες, σημαίνει ότι μέσα σε δυο χρόνια πλούτος πολλών δισ. θα πετάξει αλλού. Στο μεταξύ θα πρέπει να μας ικανοποιεί το ότι οι τράπεζες -που εδώ και οκτώ χρόνια δεν έχουν δώσει ούτε ευρώ δανείου- θα έχουν «εξυγιάνει» τα χαρτοφυλάκιά τους. Έστω κι αν χρειαστούν μια μικρή, τέταρτη ανακεφαλαιοποίηση, όπως θέλει το ΔΝΤ, αλλά εξορκίζει η ΕΚΤ.

Πρόκειται για τη συνέχεια του μεγάλου πλιάτσικου που ξεκίνησε το 2008. Οι χώρες της Ε.Ε. φόρτωσαν τα δημόσια χρέη τους με τουλάχιστον 2,5 τρισ. ευρώ για να διασωθούν οι χρεοκοπημένες τράπεζες. Παρ’ όλα αυτά το ευρωσύστημα κάθεται ακόμη σε βουνό 1 τρισ. κόκκινων δανείων. Η ΕΚΤ, ως γνήσιος δικτάτορας του ευρώ και του χρηματοπιστωτικού συστήματος, απαιτεί να εξαφανιστεί αυτό το βουνό μέσα σε δύο χρόνια.

Ποιος θα πληρώσει γι’ αυτό; Εν μέρει οι ίδιοι οι δανειολήπτες, αλλά το μεγάλο βάρος θα διαχυθεί, χωρίς διακηρύξεις και πανικούς, στα φορολογικά υποζύγια και στους καταθέτες. Τα αποκαλυπτήρια θα γίνουν μέσω του σχεδίου της Κομισιόν για το περίφημο Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων, που θα ανακοινωθεί την προσεχή εβδομάδα: καμιά εγγύηση, για κανέναν καταθέτη.

Μέχρι οι τράπεζες να εξαφανίσουν το βουνό 1 τρισ. επισφαλών δανείων, οι καταθέτες θα δικαιούνται απλώς δάνεια (!) σε περίπτωση χρεοκοπίας της τράπεζάς τους. Το χρηματοπιστωτικό σύστημα, φιλοδωρημένο επιπλέον με την άφθονη φθηνή ρευστότητα 1,5 τρισ. της ποσοτικής χαλάρωσης, αναγορεύεται σε μεγάλο μπαταχτσή της Ευρωζώνης με τις ευλογίες της πολιτικής ηγεσίας της.

ΑΘΕΜΙΤΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΑΠΟ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥΣ ΠΑΡΟΧΟΥΣ

ΑΝΤ. ΖΟΥΝΤΑ

Ηλεκροπληξία απο...φουσκωμένους λογαριασμούς

Αυξάνονται οι καταγγελίες καταναλωτών για τους λογαριασμούς στην απελευθερωμένη αγορά ηλεκτρικού ρεύματος

Ζητήματα προστασίας των νοικοκυριών απέναντι σε αμφισβητούμενες εμπορικές πρακτικές, αλλά και υγιούς ανταγωνισμού στην απελευθερωμένη αγορά προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας αναδεικνύονται μέσα από τη διόγκωση των καταγγελιών καταναλωτών στον τομέα της παροχής ηλεκτρισμού.

Σύμφωνα με στοιχεία καταναλωτικών οργανώσεων και αρχών, ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, βαίνουν ολοένα αυξανόμενες οι διαμαρτυρίες των καταναλωτών που αφορούν κυρίως στην αδιαφάνεια των λογαριασμών και υπέρογκες και άδικες χρεώσεις.

Η καταναλωτική οργάνωση ΕΚΠΟΙΖΩ, όπως ανακοίνωσε πριν από λίγες ημέρες, κατόπιν σχετικής έρευνας που διεξήγαγε, διαπίστωσε ότι η αγορά ενέργειας δεν λειτουργεί πάντα προς όφελος των καταναλωτών και εμφανίζει σοβαρές δυσλειτουργίες που πρέπει άμεσα να αποκατασταθούν.

Πιο συγκεκριμένα, οι καταγγελίες των καταναλωτών σχετίζονται με:

- Αθέμιτες εμπορικές πρακτικές από ορισμένους παρόχους τόσο κατά τη διαφήμιση των υπηρεσιών όσο και κατά την προσφορά τους στους καταναλωτές. Για παράδειγμα, κάποιοι ισχυρίζονται πως προσφέρουν το φθηνότερο ρεύμα στην αγορά ενέργειας, άλλοι υπόσχονται δωροεπιταγές 100 ευρώ για αγορές σε σούπερ μάρκετ, ενώ σε μία περίπτωση τουλάχιστον ο καταναλωτής δεν την έλαβε ποτέ κ.λπ.

- Ελλιπή ενημέρωση των καταναλωτών πριν από τη σύναψη της σύμβασης, με στόχο την προσέλκυση όσο το δυνατό περισσότερων πελατών. Για παράδειγμα, δεν αναφέρουν στον καταναλωτή την “ποινή” που θα κληθεί να πληρώσει σε περίπτωση διακοπής του συμβολαίου του πριν από τη λήξη του συμφωνημένου χρόνου ή ότι η προσφερόμενη χαμηλή τιμή της κιλοβατώρας (kWh) ισχύει για ορισμένους μήνες ή ότι στον λογαριασμό υπάρχει χρέωση με την ένδειξη “ρήτρα αναπροσαρμογής” για την ύπαρξη και τον τρόπο λειτουργίας της οποίας δεν ενημερώθηκε πριν από τη σύναψη της σύμβασης.

- Αδιαφάνεια των χρεώσεων και του τρόπου υπολογισμού τους όπως αποτυπώνονται στους λογαριασμούς ρεύματος και στα συμβόλαια που υπογράφουν οι καταναλωτές. Οι συμβάσεις των περισσότερων παρόχων είναι πολυσέλιδες, με δυσνόητους όρους και με ψιλά γράμματα. Οι δε λογαριασμοί των περισσότερων εναλλακτικών παρόχων δεν αναφέρουν τον τρόπο υπολογισμού των ρυθμιζόμενων χρεώσεων. Θα μπορούσαν π.χ. να αναφέρουν ότι οι ΥΚΩ (Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας) υπολογίζονται πολλαπλασιάζοντας τον αριθμό των κιλοβατώρων με την τιμή μονάδας (1.200 kWh X 0,00699 = 8,4 ευρώ).

- Δεν υπάρχει στους λογαριασμούς όλων των προμηθευτών πίνακας με το ενεργειακό μείγμα, παραβιάζοντας έτσι την εθνική και κοινοτική νομοθεσία. Σύμφωνα με τον Κώδικα Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας σε Πελάτες, κάθε προμηθευτής ενημερώνει τους πελάτες του με ένθετο ή σχετική επιστολή που συνάπτεται στον λογαριασμό κατανάλωσης ή συμπεριλαμβάνεται σε ειδικό πεδίο τού λογαριασμού για τη συμβολή κάθε ενεργειακή πηγής στο συνολικό μείγμα καυσίμου κατά το προηγούμενο έτος, καθώς και τις αντίστοιχες περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

- Πολλοί προμηθευτές δεν διαθέτουν υποδείγματα λογαριασμών για το κάθε πακέτο προσφοράς στην ιστοσελίδα τους έτσι ώστε ο καταναλωτής να ενημερώνεται ορθά και να μπορεί να συγκρίνει και να επιλέγει τον προμηθευτή σύμφωνα με τις ανάγκες του.

- Ορισμένοι προμηθευτές προβαίνουν σε επιμερισμό των Ρυθμιζόμενων Χρεώσεων κατά μήνα, γεγονός που καθιστά τον λογαριασμό αδιαφανή και προκαλεί σύγχυση στον καταναλωτή, δεδομένου ότι οι χρεώσεις αυτές εξαρτώνται από την κατανάλωση όπως μετράται κάθε τέσσερις μήνες και ως εκ τούτου καθίσταται δυσχερής η σύγκριση μεταξύ εναλλακτικών προμηθευτών. Η υιοθέτηση μιας κοινής πολιτικής ως προς τη μεθοδολογία του υπολογισμού των χρεώσεων από όλους τους προμηθευτές συνιστά αυτονόητη υποχρέωση της Πολιτείας προς την κατεύθυνση προστασίας του καταναλωτή.

Μάλιστα, η ΕΚΠΟΙΖΩ ζητά την παρέμβαση τόσο της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας όσο και της Γενικής Γραμματείας Εμπορίου και Προστασίας Καταναλωτή, ώστε να υποχρεωθούν οι προμηθευτές ηλεκτρικού ρεύματος να αναπροσαρμόσουν τους λογαριασμούς προκειμένου να είναι αναλυτικοί, σαφείς, κατανοητοί και πλήρεις, εμπεριέχοντας όλες εκείνες τις πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την κατανόησή τους,

Πέρα των ανωτέρω, προβλήματα δημιουργούν και τα ιλιγγιώδη νούμερα που περιλαμβάνονται στο πλαίσιο των ρυθμιζόμενων χρεώσεων και ιδιαίτερα των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ), του ΕΤΜΕΑΡ (Ειδικό Τέλος Μείωσης Εκπομπών Αέριων Ρύπων, πρώην τέλος Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας) και χρεώσεων υπέρ τρίτων, (ΕΡΤ και δήμων), που ανεβάζουν σε πολύ υψηλά επίπεδα το συνολικό ποσό του λογαριασμού ηλεκτρισμού.

Συνήγορος του Καταναλωτή

Συστάσεις από πέρσι στους προμηθευτές

Με αφορμή την “εντατικοποίηση της λειτουργίας του ανταγωνισμού στην αγορά της προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας”, ο Συνήγορος του Καταναλωτή έχει προβεί από πέρσι σε συστάσεις προς τους προμηθευτές σχετικά με την πιστή τήρηση των υποχρεώσεών τους που απορρέουν από την κείμενη νομοθεσία και διασφαλίζουν την ορθή και πλήρη προσυμβατική ενημέρωση των καταναλωτών.

Ειδικότερα, οι συστάσεις αφορούν:

- Την παρέλευση χρονικού διαστήματος από τη στιγμή που ο καταναλωτής θα λάβει τη σύμβαση προμήθειας έως τη στιγμή που θα την επιστρέψει υπογεγραμμένη, ώστε να έχει την ευχέρεια να τη μελετήσει.

- Την παροχή διακριτού αναλυτικού εγγράφου με όλες τις χρεώσεις του λογαριασμού κατανάλωσης (χρεώσεις προμήθειας, ρυθμιζόμενες χρεώσεις και χρεώσεις τρίτων), αλλά και την έγγραφη εκτίμηση του συνολικού ετήσιου κόστους προμήθειας για την παροχή του καταναλωτή σύμφωνα με το ισχύον τιμολόγιο προμήθειας.

Παράλληλα, ο Συνήγορος του Καταναλωτή συνέστησε σε όλους τους προμηθευτές να απαιτούν τη διακριτή υπογραφή τού τιμολογίου προμήθειας από τους καταναλωτές, ώστε να διασφαλίζεται η χορήγησή του.

Ως προς τη διαφάνεια των χρεώσεων, η αρχή παρενέβη με έγγραφη σύσταση, επισημαίνοντας τις υποχρεώσεις των προμηθευτών σχετικά με την παροχή δυνατότητας επιβεβαίωσης από τον καταναλωτή των τιμών χρέωσης τυχόν ρητρών αναπροσαρμογής του τιμήματος, με παραπομπή στην οικεία ιστοσελίδα και την ενημέρωση των καταναλωτών αναφορικά με τις μοναδιαίες τιμές ρυθμιζόμενων χρεώσεων τόσο στην ιστοσελίδα του εκάστοτε προμηθευτή όσο και με ετήσια αποστολή ειδικού ενημερωτικού εντύπου, καθώς και σε κάθε τροποποίηση των σχετικών χρεώσεων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην προηγούμενη ετήσια έκθεση του Συνηγόρου του Καταναλωτή ο τομέας “Ενέργεια και Ύδρευση” συγκέντρωσε το 8,3% επί του συνόλου των αναφορών καταναλωτών, έναντι 3,3% την περίοδο 2009-2010, με πάνω από τις 7 στις 10 (73,9%) περιπτώσεις να αφορούν αποκλειστικά τον τομέα του ηλεκτρικού ρεύματος.

Η ΑΥΓΗ στο ξημέρωμα, όχι στο σούρουπο

 Δημήτρης Σεβαστάκης

Η «Αυγή» εκδόθηκε ως φωνή της διωκόμενης Αριστεράς και του κόμματος της ΕΔΑ τη δεκαετία του 1950. Δύσκολα χρόνια, σχεδόν παρανομίας, με διώξεις, φυλακίσεις, εκτελέσεις για πολιτικά φρονήματα. Η ηττημένη του εμφυλίου Αριστερά προσπαθούσε τρεκλίζοντας να βρει τον κοινοβουλευτικό βηματισμό της, σε μεγάλο βαθμό να σωθεί από τη διωκτική λύσσα των νικητών. Η καθαρεύουσα γλώσσα δεν ανταγωνιζόταν τη ευθύβολη ματιά.

Το 1964 για παράδειγμα, με διευθυντή τον Πότη Παρασκευόπουλο, προειδοποιούσε εύστοχα για επερχόμενο πραξικόπημα. Μετά τη χούντα ξανακυκλοφόρησε στηρίζοντας το ΚΚΕ εσωτερικού και τις δυνάμεις της Ανανεωτικής Αριστεράς. Μετά την περίοδο του Συνασπισμού και εν συνεχεία του ΣΥΡΙΖΑ η «Αυγή» ήταν πάντα εδώ. Ένα ΕΔΩ πολύ ισχυρό όχι μόνο πολιτικά, αλλά γλωσσικά, θεματικά, συναισθηματικά. Πάντα εδώ. Η μόνη διακοπή ήταν λόγω της χούντας, με βίαιη διακοπή της κυκλοφορίας της.

Δεν χρειάζεται να απαριθμήσω φωνές, γραφείς, στιγμές, πρόσωπα. Με ενδιαφέρει όμως να σταθώ στην προσωπική μου σχέση. Στο σπίτι μας προδικτατορικά αγοράζονταν η «Αυγή», τα «Νέα», η «Ελευθερία». Μεταδικτατορικά η «Αυγή», το «Βήμα», η «Καθημερινή» και ο «Ριζοσπάστης».

Η «Αυγή» είχε πάντα την ποιότητα να συναναγνωστεί, να συγκριθεί, να συνομιλήσει, να αντιδικήσει. Τη δεκαετία του 1990 μέχρι και το τέλος της (Ιούνιος 1999), ο πατέρας μου ο Αλέξης κρατούσε τη στήλη «Εξ αφορμής» με τα εξαιρετικής πυκνότητας κείμενά του. Αρκετά χρόνια αργότερα, η «Αυγή» μού κάνει την τιμή να με φιλοξενεί ως συνεργάτη του κυριακάτικου φύλλου.

Η αγχωμένη πάντα και πιεσμένη αποστολή του κειμένου συνδέεται με το τέλος της εβδομάδας, με τις μικρές συνήθειες της Παρασκευής. Απογευματινά ψώνια στο σούπερ μάρκετ, βραδινό σινεμά ή ταβέρνα με φίλους ή, το καλύτερο, σπίτι με την οικογένεια, με τα κορίτσια μου. Τα τελευταία βουλευτικά χρόνια η αποστολή του κειμένου συνδέεται με αγωνία. Και για τη δουλειά του σαββατοκύριακου, αλλά και γιατί η «Αυγή» συμπεριλαμβάνει (και χωνεύει) όλες τις αντιφάσεις που συνδέουν την κυβέρνηση με την ιδεολογία.

Η «Αυγή» πρέπει να είναι ο φορέας της είδησης και της αντίρρησης, της στήριξης και της κριτικής, του εύληπτου κειμένου και του σύνθετου συλλογισμού. Δύσκολες εξισώσεις, αλλά η «Αυγή» μπορεί σε ικανοποιητικό βαθμό να τις λύνει. Τη δύσκολη εξίσωση όμως της κυκλοφορίας δεν μπορεί να τη λύσει. Η σταδιακή πτώση της κυκλοφορίας σχετίζεται βεβαίως με την κρίση του παραδοσιακού Τύπου. Όλες οι εφημερίδες έχουν συμπιεστεί μαζί με την καθημερινή αναγνωστική συνήθεια.

Ο χρόνος ανάγνωσης δεν υπάρχει, οι χώροι ανάγνωσης έχουν αλλάξει, ο Τύπος ανάγνωσης και πρόσληψης της πληροφορίας έχει αναδιαρθρωθεί. Είναι προφανές ότι η γιγαντοοθόνη στο καφενείο για τους ηλικιωμένους και τα smartphones για τους νεότερους καταλαμβάνουν τον αναγνωστικό χώρο, τον αντιληπτικό τρόπο, τον διαθέσιμο χρόνο.

Εν τούτοις η σχέση της εφημερίδας της Αριστεράς με τον αναγνώστη της ορίζεται σε μια βαθύτερη στοιβάδα. Την πολιτική ταυτότητα του αναγνώστη της, κυρίως τον δημόσιο λόγο του.

Το μοναχικό πιστό μέλος στο ορεινό χωριό, οι διανοούμενοι της μικρής πόλης, τα εναλλακτικά αγροτικά στελέχη στην περιφέρεια, ο πεισματάρης ηλικιωμένος που δεν διστάζει να πλακωθεί στο καφενείο για τη μείωση της σύνταξης, ο φοιτητής που αντιδικεί με τους εξωκοινοβουλευτικούς για τις πολιτικές του υπουργείου Παιδείας, όλοι αυτοί ταυτοποιούνται δημόσια με την «Αυγή», χρειάζεται να είναι ενεργητικοί πολιτικοί αναλυτές και όχι απλοί καταναλωτές του κειμένου.

Αυτή η γείωση, η διασύνδεση με το μοναχικό μέλος, με το στέλεχος, με τον παλιό αριστερό του βιώματος, με τον νέο αριστερό, αυτή η σχέση δεν έχει αποκατασταθεί ή δεν έχει συναφθεί. Οι οργανώσεις πρέπει να βοηθήσουν. Θα βοηθηθούν και οι ίδιες, θα βοηθηθούμε όλοι στον δύσκολο δρόμο.