Αν η Ν.Δ. δεν ασχολείται με τη γεωπολιτική, να μη βγάζει σχετικές ανακοινώσεις

Γιώργος Βεργόπουλος

Ένα βήμα πριν τη σύγκριση της Ελλάδας με τη Β. Κορέα έφτασε η Ν.Δ. Η προχειρότητα και ακόμη περισσότερο η άγνοια είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι σε θέματα διεθνούς πολιτικής.

Η προχειρότητα και ακόμη περισσότερο η άγνοια είναι οι χειρότεροι σύμβουλοι σε θέματα διεθνούς πολιτικής. Για ένα κόμμα που κατέχει τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης τέτοια σφάλματα είναι απολύτως απαγορευμένα. Γιατί προκαλούν το εύλογο ερώτημα με ποια σοβαρότητα θα χειριστεί τα ευαίσθητα θέματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνών στηριγμάτων της χώρας εάν αναλάβει την ευθύνη τους.

Η Ν.Δ. νόμισε ότι βρήκε λαβράκι στην άρνηση του υπουργού Δικαιοσύνης να παραστεί στις (βασικά με εθνικιστική στόχευση, όπως θα δείξουμε) εκδηλώσεις που διοργανώνει η κυβέρνηση της Εσθονίας στις 23 Αυγούστου. Και άρχισαν τα όργανα περί “σταλινισμού” και “ιδιότυπης διεθνούς απομόνωσης” της Ελλάδας. Ένα βήμα πριν τη σύγκριση της Ελλάδας με τη Β. Κορέα έφτασε η Ν.Δ. Ενώ η προσκείμενη (πλέον) στη Ν.Δ. εφημερίδα “Τα Νέα” θυμήθηκε στο εξώφυλλό της... την Άνοιξη της Πράγας και το μουστάκι του Στάλιν.

Η Πράγα όμως απέχει πολύ από τις Βαλτικές χώρες. Τις οποίες προσάρτησε στη Ρωσική Αυτοκρατορία όχι ο Στάλιν αλλά ο Μεγάλος Πέτρος το 1710, μετά τη νίκη του επί των Σουηδών στην Πολτάβα.

Οι Εσθονοί παρέμειναν 200 χρόνια ως τσαρική επαρχία και για τα όσα υπέστησαν τότε προφανώς δεν ευθύνονται... οι κομμουνιστές. Μετά την ανατροπή του τσαρικού καθεστώτος και κυρίως χάρη στην επέμβαση των δυτικών δυνάμεων στη Ρωσία για την ανατροπή της νεοσύστατης κυβέρνησης του Λένιν, οι Εσθονοί βρήκαν την ευκαιρία να κερδίσουν την ανεξαρτησία τους. Βραχύβια ανεξαρτησία, καθώς το 1940 η ΕΣΣΔ εισέβαλε στη χώρα (πράγματι στο πλαίσιο της συμφωνίας Μολότωφ - Ρίμπεντροπ, το μόνο που αναφέρει σωστά η Ν.Δ.), το 1941 εισέβαλαν οι Ναζί και το 1945 τα Βαλτικά κράτη έγιναν μέλη της ΕΣΣΔ (στο πλαίσιο της συμφωνίας διανομής της Ευρώπης μεταξύ ΗΠΑ - ΕΣΣΔ στη Γιάλτα, αυτό δεν το αναφέρει βέβαια η Ν.Δ. γιατί ξύνει πληγές...).

Μια αφήγηση αυτοκρατορικών κτήσεων και στη συνέχεια γεωπολιτικών σφαιρών επιρροής συνηθισμένη τους τελευταίους αιώνες στην Ευρώπη. Και παντελώς άσχετη με τον κομμουνισμό ή οποιαδήποτε άλλη πολιτική θεωρία. Την περίοδο που ο Χομσμπάουμ αποκαλεί Εποχή των Αυτοκρατοριών, τα περισσότερα έθνη της Ευρώπης ζούσαν ως υποτελή σε κάποιο θρόνο. Η Ελλάδα, ας πούμε, ήταν υποτελής στους Οθωμανούς και ήταν από τα πρώτη κράτη που δημιουργήθηκαν όταν άρχισε το ξύπνημα των εθνών. Ακόμη και μετά το 1919, παρά τις πράγματι φιλότιμες προσπάθειες του τότε Προέδρου των ΗΠΑ για την τυπική διάλυση των Αυτοκρατοριών, αυτές αντικαταστάθηκαν από τις σφαίρες επιρροής.

Το γεγονός ότι η ΕΣΣΔ συνέχισε να ασκεί πολιτική στην Ανατολική Ευρώπη με κριτήριο τα στενά ρωσικά εθνικά συμφέροντα αποτελεί τη βασικότερη κριτική που έχει ασκηθεί σ' αυτήν από την ανανεωτική Αριστερά. Αλλά ας είμαστε ξεκάθαροι: η ΕΣΣΔ (δηλαδή η Ρωσία) προσάρτησε ξανά την Εσθονία το 1945 όχι λόγω της όποιας ιδεολογίας αλλά λόγω της έλλειψής της.

Η σημερινή Εσθονία, μετά την αποχώρηση από την ΕΣΣΔ, χαρακτηρίζεται από τη σύγκρουση ανάμεσα στην εσθονική πλειοψηφία και τη ρωσική μειονότητα που ξεπερνά το 25%. Μεγάλο μέρος της ρωσικής μειονότητας στην Εσθονία έχει βρεθεί χωρίς υπηκοότητα και διαβατήριο καθώς οι κυβερνήσεις της Εσθονίας μετά το 1991 ψήφισαν μια σειρά από νόμους σε σκοπό τον εξαναγκασμό της ρωσικής μειονότητας σε αποχώρηση. Πολιτική που επίσης δεν ανάγεται σε κάποια ιδεολογική σύγκρουση, οι Ρώσοι κάτοικοι της Εσθονίας δεν είναι σταλινικοί λόγω του DNA τους.

Και πάλι δεν πρόκειται για κάποια γεωπολιτική ιδιοτυπία. Από την Ουκρανία μέχρι τον Καύκασο το πρόβλημα των ρωσικών πληθυσμών που βρέθηκαν εκτός Ρωσικής Ομοσπονδίας μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ ταλανίζει την Ευρώπη και έχει οδηγήσει σε αρκετές ένοπλες συρράξεις. Ενώ αντίστοιχα προβλήματα υπάρχουν με τους Σερβικούς πληθυσμούς στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Η επαναχάραξη των συνόρων δεν είναι ποτέ απλή υπόθεση...

Η Εσθονία ανησυχεί μήπως η Ρωσική Ομοσπονδία εμπλακεί στην εγχώρια αντίθεση Εσθονών - Ρώσων και επιζητεί να βρει διεθνείς εγγυήσεις απέναντι σ’ αυτό το ενδεχόμενο. Παράλληλα, η συμμαχία Εσθονών εθνικιστών με τους Ναζί στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο (καθώς οι Ναζί εμφανίστηκαν ως “ελευθερωτές” των Εσθονών από τους Ρώσους) έχει αφήσει την κληρονομιά της, ο σύγχρονος εσθονικός εθνικισμός έχει έντονη νεοναζιστική απόχρωση. Ο συνδυασμός των τριών παραγόντων, της πολιτικής διακρίσεων κατά της μειονότητας, της ανασφάλειας απέναντι στον Ρώσο γείτονα του οποίου τη μειονότητα καταπιέζει και του ισχυρού νεοναζιστικού στοιχείου, διαμορφώνει το εύφλεκτο σκηνικό της Εσθονίας.

Όπως και σε άλλα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης που αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα με τη ρωσική επιρροή (λόγω μειονότητας ή λόγω οικονομικής εξάρτησης), η επίκληση του κομμουνιστικού παρελθόντος αποτελεί εργαλείο για τον εξορκισμό της σημερινής Ρωσίας του Πούτιν. Ας δώσουμε προσοχή και σε αυτή την αντίφαση. Στη Δυτική Ευρώπη και στις ΗΠΑ ο Πούτιν δέχεται κριτική ότι είναι ακροδεξιός (στις ΗΠΑ πρόσφατα τον κατηγόρησαν ότι χρηματοδοτεί τους ρατσιστές και βέβαια ότι στήριξε τον Τραμπ). Στην Ανατολική Ευρώπη ο Πούτιν ταυτίζεται με το παρελθόν του στην KGB. Πρόκειται για τη συνηθισμένη εργαλειακή χρήση της Ιστορίας προς εξυπηρέτηση σημερινών πολιτικών αναγκών.

Η Εσθονία λοιπόν διοργανώνει την εκδήλωση της 23ης Αυγούστου με διακηρυγμένη στόχευση την ταύτιση ναζισμού - κομμουνισμού αλλά με πραγματικό περιεχόμενο την ανάδειξη του εσθονικού εθνικισμού. Η κορύφωση των εκδηλώσεων είναι η κατάθεση στεφάνων στο μνημείο του “πολέμου της ανεξαρτησίας” το 1918-20. Πολέμου που δεν είχε ούτε αντικομμουνιστικά ούτε αντιναζιστικά χαρακτηριστικά, ήταν αυτό που επονομάζεται, αγώνας για την ανεξαρτησία τους μετά 200 χρόνια τσαρικής κυριαρχίας και με την ευκαιρία της ανατροπής του.

Και αν οι Εσθονοί πολύ καλά έκαναν και διεκδίκησαν την ανεξαρτησία τους το 1918 εφόσον αυτό επιθυμούσαν, σήμερα η μνήμη του πολέμου εκείνου συνδυάζεται με τις σύγχρονες αντιθέσεις. Που δεν αφορούν την ανεξαρτησία της Εσθονίας αλλά τα δικαιώματα της ρωσικής μειονότητας στη χώρα.

Τι θα γύρευε η αλεπού στο παζάρι; Γιατί η ελληνική κυβέρνηση να εκπροσωπηθεί σε αυτές τις εκδηλώσεις; Πολύ ορθά βέβαια οι επίσημες ανακοινώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης δεν αναφέρονται σε όλο αυτό το σκηνικό αλλά στην ανιστόρητη ταύτιση κομμουνισμού - ναζισμού που, όπως είπαμε, αποτελεί το επίσημο προκάλυμμα για τον εθνικισμό στην Εσθονία αλλά και σε άλλα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης. Γιατί με τον τρόπο αυτό η ελληνική κυβέρνηση αποφεύγει να πάρει θέση είτε υπέρ του εσθονικού εθνικισμού είτε υπέρ των δικαιωμάτων της ρωσικής μειονότητας. Έχουμε πολλά προβλήματα στην περιοχή μας και δεν χρειάζεται να υπεισερχόμαστε στη γεωπολιτική της Βαλτικής.

Η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ αντιλαμβάνονται άραγε σε ποιόν κυκεώνα ζητάνε να εμπλακεί η Ελλάδα; Σε κάποιο σημείο της ανακοίνωσης της Ν.Δ. αναφέρεται “ο σεβασμός στην ιστορική μνήμη και στις ευαισθησίες του κάθε κράτους - μέλους”. Η Ν.Δ. δηλαδή παίρνει de facto θέση στα εσωτερικά προβλήματα της Εσθονίας και στη γεωστρατηγική αντιπαράθεση στην Βαλτική! Γιατί οι “ευαισθησίες” της εσθονικής κυβέρνησης σήμερα αφορούν στην πολιτική της προς τη μειονότητα. Και επίσης στη μόνιμη επιθυμία της εσθονικής κυβέρνησης για ανάπτυξη στρατευμάτων του ΝΑΤΟ στο έδαφός της, την οποία η Ρωσία έχει δηλώσει ότι θα εκλάβει ως άμεση απειλή και θα αντιδράσει. Αυτοί μπορεί να παίζουν με τη φωτιά, εμείς γιατί να ανακατευτούμε;

Πολύ λίγη σχέση έχουν όλα αυτά με τον... σταλινισμό, είναι γνωστό ότι ο Πούτιν γελάει ειρωνικά όταν τον συνδέουν με το παρελθόν της ΕΣΣΔ. Ελπίζουμε ειλικρινά να μην έχουν σχέση με τον νεοναζισμό, να μην υπάρχουν δηλαδή στελέχη της Ν.Δ. που υποστηρίζουν στ’ αλήθεια τον εσθονικό εθνικισμό (τον ουκρανικό κ.λπ.) επειδή έχει τέτοια απόχρωση.

Σε κάθε περίπτωση, αν μια πολιτική δύναμη θέλει να είναι φιλοευρωπαϊκή (όπως συνεχώς διατείνεται η Ν.Δ.), οφείλει να μελετά την ευρωπαϊκή Ιστορία και γεωπολιτική. Και αν δεν προλαβαίνει, να σιωπά. Να μην εκτίθεται με ευρω-επαρχιωτική άγνοια.

Θεσμικό όχημα για ιστορικά τραύματα

Βασίλης Σκλιας  συνδικαλιστής στην Ε.Ε.

Συμπέρασμα: Οι χώρες όπου οι διαφορετικές εκδοχές της ιστορίας τους διχάζουν ακόμη την κοινωνία δεν διανοούνται να τις φέρουν ως ζητήματα προς συζήτηση στην Ε.Ε.

Είναι κοινό μυστικό. Με τις διευρύνσεις της από το 2004 και μετά η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν έχει καταφέρει να αφομοιώσει τις χώρες που ήρθαν να προστεθούν εξ Ανατολών. Διαφορετικές πολιτικές διαδρομές, αντίστοιχα διαφορετικές κοινωνικές συνειδήσεις.

Σαν να επιβιώνει η βαριά σκιά που χώριζε την Ευρώπη στα δύο.

Στη δυτική, η κοινωνική πρόοδος που σημειώθηκε -ως απάντηση στο παράδειγμα του «υπαρκτού σοσιαλισμού»- μέχρι την άνοδο της Θάτσερ ανεστράφη. Η επίγνωση όμως αυτής της κοινωνικής οπισθοδρόμησης υπάρχει στα μυαλά των εργαζομένων και η φλόγα της ανατροπής της νεοφιλελεύθερης αποδόμησης, αν μη τι άλλο, συντηρείται.

Στην ανατολική, τέτοια πορεία δεν υπήρξε. Οι χώρες που βρέθηκαν στη μέγγενη της αντιπαλότητας μεταξύ Πρωσίας και Ρωσίας, αργότερα μεταξύ Τρίτου Ράιχ και Σοβιετικής Ένωσης, τώρα πάλι μεταξύ μιας γερμανικής Ευρωπαϊκής Ένωσης και μιας αυταρχικής Ρωσίας, ανέπτυξαν το άγχος της διάσωσης της ταυτότητάς τους.

Στη δυτική/νότια Ευρώπη, οι κομμουνιστές αναδείχτηκαν πρωτοπόροι στον αγώνα για την ελευθερία κατά του φασισμού και για κοινωνική δικαιοσύνη.

Στην ανατολική, αντίθετα, ο «κομμουνισμός» ταυτίστηκε στα πνεύματα των ανθρώπων με ένα καταπιεστικό (και καταθλιπτικό) καθεστώς. Ο ναζισμός, εξ ορισμού εθνικιστικός, φαινόταν πιο οικείος στην τάση αυτοσυντήρησης της εθνικής ταυτότητας, απ’ ό,τι ο «κομμουνισμός», διεθνιστικός μεν, υπό σοβιετική διαχείριση δε.

Με αφορμή την εσθονική πρωτοβουλία για τα ιστορικά δεινά που επεσώρευσαν τα «κομμουνιστικά» καθεστώτα, το ερώτημα είναι: Τι εξυπηρετούν σήμερα; Όταν μάλιστα χρησιμοποιούν ως όχημα τους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για να επιβάλουν τη δική τους θεματολογία σε ολόκληρη την Ένωση;

Στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το 2016, στήθηκε έκθεση για τα 60άχρονα της σοβιετικής εισβολής στη Βουδαπέστη του 1956. Σε μια στιγμή όπου το καθεστώς Ορμπάν προκαλεί πονοκεφάλους και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και αυτό για διάφορους λόγους. Ένας απ’ αυτούς είναι το κλείσιμο των συνόρων προς αποτροπήν εισβολής των απίστων σε μια χριστιανική χώρα.

Από πίσω είναι πρόδηλη η βούληση να προκαλέσει συμπάθεια για τα πάθη του ουγγρικού λαού παροχετεύοντας την προσοχή από τη σημερινή εθνικιστική και υπερσυντηρητική στροφή της χώρας και τη διακηρυγμένη άρνηση αλληλεγγύης της απέναντι στο πρόβλημα των προσφύγων. «Αλληλεγγύη με το ζόρι δεν γίνεται», είπε ο Ούγγρος πρέσβης στο Λουξεμβούργο.

Η Εσθονία, όπως και άλλες βαλτικές χώρες, που ζουν με την ψύχωση της κυριαρχίας της Σοβιετικής Ένωσης, μεταλλαγμένη σε ψύχωση επιβουλής της Ρωσίας, εκμεταλλεύεται σήμερα τον θεσμικό της ρόλο (εκ περιτροπής Προεδρία του Συμβουλίου) για να πει τον πόνο της.

Η αφήγηση, ή η διεκτραγώδηση, του πόνου γίνεται με κάποιον σκοπό: να προκαλέσει τη συμπάθεια. Και ασφαλώς να εξαργυρώσει αυτή τη συμπάθεια.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, προσπαθεί να συσπειρώσει τις πιο αντιδραστικές δυνάμεις στην Ευρώπη σήμερα, που ο «κομμουνισμός» δεν υπάρχει πλέον στη γειτονιά μας ως καθεστώς. Άρα, κατά τίνων στρέφεται; Κατά των σημερινών κομμουνιστών και των συνοδοιπόρων αυτών, και ο νοών νοείτω.

Αλλά και κατά των ρωσικής καταγωγής κατοίκων της που παραμένουν ανιθαγενείς, αφού η Εσθονία τους στερεί την ιθαγένεια. Η Ε.Ε. σιωπηρώς ανέχεται αυτή την κατάσταση.

Και ένα κρίσιμο ερώτημα: Τι θα γινόταν δηλαδή αν κάθε κράτος - μέλος μετέφερε τον πόνο του και τη δική του εκδοχή της ιστορίας και την επέβαλλε ως θεματολογία στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε.;

Τι θα γινόταν αν η Ισπανία έφερνε ως θέμα προς συζήτηση και, γιατί όχι, προς ψήφιση τον εμφύλιο πόλεμό της; Τι θα γινόταν αν η Ελλάδα έφερνε στην Ε.Ε. το θέμα του δικού της εμφυλίου;

Και το παρεπόμενο ερώτημα είναι: Από ποια σκοπιά θα παρουσιάζονταν αυτά τα θέματα; Ποιοι ήσαν τα θύματα και ποιοι οι θύτες;

Συμπέρασμα: Οι χώρες όπου οι διαφορετικές εκδοχές της ιστορίας τους διχάζουν ακόμη την κοινωνία δεν διανοούνται να τις φέρουν ως ζητήματα προς συζήτηση στην Ε.Ε.

Εκείνες όπου έχει επιβληθεί μια πλειοψηφία αρκετά συντριπτική ώστε να μπορεί να «συντρίβει» τις μειοψηφίες αισθάνονται αρκετά σίγουρες για το δίκιο τους και το αποτολμούν.

Δεν θα έπρεπε κάποιος από τους πολλούς «αρμόδιους» της Ε.Ε. να τους συστήσει ευγενικά ότι τέτοια πράγματα δεν πρέπει να γίνονται;

«Γελοίοι και ανιστόρητοι» όσοι αποδίδουν σταλινισμό στην ανανεωτική Αριστερά

Kst

Δεν έχουν ούτε το σθένος να βάλουν μία επιστολή ολόκληρη, να την διαβάσει το κοινό και να βγάλει τα συμπεράσματά του, αποσιώπησαν τις αναφορές στην Άνοιξη της Πράγας που έθεσε το ζήτημα του Σοσιαλισμού με ελευθερία και δημοκρατία, με ανθρώπινο πρόσωπο, το ρεύμα του ευρωκομμουνισμού, αυτοί οι πλαστογράφοι μας κατηγορούν ότι δήθεν διαμορφώνουμε την Ιστορία, είπε ο υπουργός Δικαιοσύνης Σταύρος Κοντονής μιλώντας Στο Κόκκινο και το Στάθη Σχινά. Δείτε το πλήρες κείμενο της επιστολής.

Στ. Κοντονής: Αποσιώπησαν μέρος της επιστολής με γκεμπελικές πρακτικές, θυμίζουν ναζί

«Το περιεχόμενο της άρνησης διατυπώνεται με τρόπο σαφή και καθαρό στο κείμενο της επιστολής που έδωσα στη δημοσιότητα ... μου κάνει εντύπωση ότι τμήμα από το κείμενο έχει αποσιωπηθεί εντελώς από τα συστημικά ΜΜΕ -δεν μιλάμε για αυτά του κ.Μαρινάκη, εκεί μιλάμε για μία κατάσταση που εκθέτει τη δημοσιογραφία», είπε ο κ. Κοντονής.

 

«Του κ. Βενιζέλου την ανακοίνωση την έχουν ολόκληρη ... από τη δική μου επιστολή αποσιωπούν εντελώς τα ζητήματα ... για την Άνοιξη της Πράγας, που γεννήθηκε από το ΚΚ της Τσεχοσλοβακίας το 1968 και έθεσε για πρώτη φορά στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα το ζήτημα του Σοσιαλισμού με ελευθερία και δημοκρατία, με ανθρώπινο πρόσωπο. Από εκείνη τη στιγμή δημιουργήθηκε το ρεύμα του ευρωκομμουνισμού. Όλα αυτά αποσιωπούνται ... αυτοί οι πλαστογράφοι μας κατηγορούν ότι δήθεν διαμορφώνουμε την Ιστορία κτλ. ... δεν έχουν ούτε το σθένος μία επιστολή να την βάλουν ολόκληρη, να την διαβάσει το αναγνωστικό κοινό και να βγάλει τα συμπεράσματά του ... είναι προπαγανδιστές που θυμίζουν Γκέμπελς, λογικές και πρακτικές ναζί», είπε χαρακτηριστικά ο υπουργός Δικαιοσύνης.

«Γελοίοι και ανιστόρητοι» όσοι αποδίδουν σταλινισμό στην ανανεωτική Αριστερά

Σχολιάζοντας τις αναφορές Βενιζέλου στο Facebook και συγκεκριμένα το απόσπασμα που αναφέρει: «Κυρίως όμως αναρωτιέμαι τι είδους αντίδραση περιμένει η κυβέρνηση από την Εσθονία και άλλα κράτη - μέλη, ανάλογα με τις ειδικότερες ιστορικές ευαισθησίες καθενός που συμπίπτουν όμως στον κοινό παρονομαστή του ψηφίσματος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου; Αδιαφορία ή καταγραφή σε ένα αρχείο «δοσοληψιών» αλληλεγγύης και αλληλοκατανόησης; Ποιος εθνικός στρατηγικός στόχος υπηρετείται με τον τρόπο αυτό και ποιά δημοκρατική και άρα παροδική κυβέρνηση νομιμοποιείται να προσδίδει ιδεολογικό ή μάλλον ιδεοληπτικό πρόσημο σε μια ολόκληρη χώρα τοποθετώντας την στο περιθώριο των κοινών ευρωπαϊκών αξιών και ιστορικών προσλήψεων;» ο κ. Κοντονής σχολίασε ότι «μου δίνει την εντύπωση ενός ασυνάρτητου κειμένου ... κάτι θέλει να πει, το οποίο δεν το λέει».

 

«Πρέπει να γίνει κατανοητό στην κοινωνία», τόνισε ο υπουργός, «ότι υπάρχει προσπάθεια διαστρέβλωσης και αποσιώπησης της ιστορικής πραγματικότητας, ότι αφενός ο κομμουνισμός σε οποιαδήποτε μορφή του, δεν μπορεί να ταυτιστεί με αυτό το όνειδος του ναζισμού, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, της εξόντωσης 6 εκατ. εβραίων, εκατομμυρίων άλλων αντιφρονούντων ή αιχμαλώτων πολέμου ... αφετέρου ότι δεν μπορεί κανείς να προσβάλλει το χώρο της ανανεωτικής Αριστεράς, που γεννήθηκε μέσα από την επέμβαση των Σοβιετικών στην Πράγα το 1968 ... διασπάστηκε το ΚΚΕ και δημιουργήθηκε το ΚΚΕ Εσωτερικού, ήρθαμε σε σύγκρουση οι γεννήτορες και η ηγεσία του ΚΚΕ Εσωτερικού ακριβώς με αυτές τις πρακτικές, λογικές και πολιτικές. ... Έρχονται σήμερα και αποδίδουν σταλινισμό στην ανανεωτική Αριστερά; Είναι γελοίοι και ανιστόρητοι».

Ακροδεξιός κατήφορος της ΝΔ, συντηρητική μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ
 

Σχολιάζοντας την στάση της αντιπολίτευσης, ο ίδιος τόνισε ότι «έχουμε να κάνουμε με έναν ακροδεξιό κατήφορο της Νέας Δημοκρατίας που έρχεται σε σύγκρουση με το μεταπολιτευτικό της παρελθόν και με αυτό προσπάθησαν μεγάλοι ηγέτες της, ο Καραμανλής, ο Ράλλης, ο Μητσοτάκης, ο Στεφανόπουλος, να βγάλουν από την παράταξη το μίσος του εμφυλίου και τον αντικομμουνισμό».

 

«Εδώ, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τέτοιο φαινόμενο. Δεν ξέρω εάν έχουμε καταλάβει ότι αυτή η διαδικασία που δεν είναι τωρινή, απλώς παίρνει σάρκα και οστά, ιδεολογική κάλυψη, πλήττει τον πυρήνα της ίδιας της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας, γιατί είναι η πρώτη φορά μετά το 1974 που έχουμε να κάνουμε με μία τέτοια παρέμβαση, του ίδιου του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης», όπως τόνισε.

 

Αντίστοιχα, «έχουμε επίσης μία συντηρητική μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ που ταυτίζεται με τη Δεξιά και τη συντηρητική παράταξη. Όταν είχε κληθεί ο Ανδρέας Παπανδρέου να καταδικάσει τη δικτατορία του Γιαρουζέλσκι στην Πολωνία, αρνήθηκε ... ήθελε να δώσει ένα μήνυμα ότι δεν μπορούν να υπάρχουν ταυτίσεις, επικίνδυνες σε αυτά τα ζητήματα. Αυτό το ζήτημα αποδεικνύει τη συντηρητική μετατόπιση όχι μόνο της ΝΔ προς ακροδεξιές θέσεις και εμφυλιοπολεμικά κηρύγματα, αλλά και του κεντρώου χώρου ... προς συντηρητικές κατευθύνσεις. Αυτό είναι πολύ δυσάρεστο», είπε ο κ. Κοντονής.

Η επιστολή Υπουργού Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Σταύρου Κοντονή:

 

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κ. Σταύρος Κοντονής απάντησε αρνητικά στην πρόσκληση να συμμετάσχει στο Διεθνές Συνέδριο με θέμα: «Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα», που διοργανώνεται στις 23 Αυγούστου, στο Ταλίν, στο πλαίσιο της Εσθονικής Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακολουθεί το κείμενο της επιστολής που απέστειλε στους διοργανωτές, στην οποία παρουσιάζονται αναλυτικά οι λόγοι της άρνησής του.

 

«Η πρωτοβουλία σας να διοργανώσετε στο πλαίσιο της Προεδρίας του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης Διεθνές Συνέδριο με τίτλο «Η κληρονομιά στον 21ο αιώνα των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν από τα κομμουνιστικά καθεστώτα» μας προκάλεσε εύλογα ερωτηματικά. Ειδικά σε μία περίοδο, που οι θεμελιώδεις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αμφισβητούνται ανοιχτά από την άνοδο των ακροδεξιών κινημάτων και των νεοναζιστικών κομμάτων σε ολόκληρη την Ευρώπη, η προαναφερθείσα πρωτοβουλία είναι πολύ ατυχής.

 

Η Ιστορία δεν μπορεί να παραχαραχθεί παρόλο που μπορεί να γράφεται κυρίως από τους νικητές ή να αξιολογείται διαφορετικά από την οπτική των κρατών. Παρόλα αυτά, τα ιστορικά στοιχεία και γεγονότα, κατέγραψαν τον στρατό της ΕΣΔΔ ως τον απελευθερωτή της Ευρώπης και των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης και ως λυτρωτή από την φρίκη του Ολοκαυτώματος.

 

Στη σκέψη και στη συνείδησή μας, το ναζιστικό καθεστώς, δηλαδή εκείνο το  πολιτικό σύστημα, το οποίο έχει τον ρατσισμό, το μίσος τη μισαλλοδοξία και τη μαζική δολοφονία ως τον πυρήνα της ιδεολογίας του δεν θα υπήρχε καμία περίπτωση να συγκριθεί με τον κομμουνισμό, με την πολιτική ιδεολογία που αυτός αντιπροσωπεύει, ή να συγκριθεί με οτιδήποτε άλλο, απλούστατα διότι η ανθρωπότητα δεν έχει αντιμετωπίσει τίποτε παρόμοιο με τον ναζισμό και ελπίζουμε πως δε θα το κάνει στο μέλλον.

 

Η φρίκη που γνωρίσαμε μέσω του Ναζισμού είχε μία και μόνη εκδοχή, αυτή που περιγράψαμε παραπάνω. Ο κομμουνισμός, αντίθετα, γέννησε δεκάδες ιδεολογικά ρεύματα, ένα εκ των οποίων υπήρξε ο ευρωκομμουνισμός, ο οποίος γεννήθηκε μέσα σε κομμουνιστικό καθεστώς, την περίοδο της Άνοιξης της Πράγας με στόχο να παντρέψει τον σοσιαλισμό με την Δημοκρατία και την ελευθερία. Αυτό το ιδεολογικό ρεύμα μπόλιασε έκτοτε την πολιτική σκέψη όλης της Δυτικής Ευρώπης, έθεσε ζητήματα αναζήτησης, αποτέλεσε ένα μεγάλο εργαστήρι θεωρητικών επεξεργασιών, διαμορφώνοντας μια κουλτούρα διαλόγου, που το κατέστησαν έναν οργανισμό ζωντανό.

 

Θεωρούμε πως η πρωτοβουλία διοργάνωσης ενός συνεδρίου με το συγκεκριμένο περιεχόμενο και τίτλο, στέλνει ένα λανθασμένο και επικίνδυνο πολιτικό μήνυμα, το οποίο είναι προϊόν των Συμφωνιών που ακολούθησαν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αναβιώνει το ψυχροπολεμικό κλίμα που τόσα δεινά έφερε στην Ευρώπη, αντίκειται στις αξίες της ΕΕ και σίγουρα δεν αντικατοπτρίζει την οπτική της ελληνικής κυβέρνησης και του ελληνικού λαού, η οποία είναι πως ο ναζισμός και ο κομμουνισμός δε θα μπορούσαν ποτέ να υπάρχουν ως τα δύο μέρη της ίδιας εξίσωσης.

 

Έχει γίνει σαφές ότι η Γενική Γραμματεία Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Ελληνικού Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν πρόκειται να συμμετάσχει στο εν θέματι Συνέδριο».

Ποιος μάτιαξε τους μεταρρυθμιστές μας;

Γιάννης Σιδηρόπουλος

Κάθε φορά που έχουμε μια μεγάλη φωτιά οι πολίτες αγανακτούν για την οικολογική καταστροφή και την «ανυπαρξία του κράτους». Μόλις κάποιος απειλήσει με κατεδάφιση των αυθαιρέτων σε δασικές εκτάσεις ή αποτρέψει την οικοπεδοποίηση των καμένων, οι ίδιοι αντιδρούν γιατί είναι αυτοί που χτίζουν βίλες στα καμένα και συντηρούν το φαύλο κύκλο των πυρκαγιών στο Λεκανοπέδιο.
 

Το χειμώνα που θα έχουμε πλημμύρες, στο δελτίο του ΣΚΑΙ θα βγει σε δορυφορική σύνδεση ο ιδιοκτήτης του αυθαιρέτου που βρίσκεται σε πρώην καμένη έκταση, πάνω στο μπαζωμένο ρέμα και θα βγάζει πύρινους λόγους για τον «απροετοίμαστο κρατικό μηχανισμό» που άφησε τους πολίτες στο «έλεος του Θεού».

Κάθε φορά που έχουμε μεγάλες φωτιές κάποιος συγκρίνει τους μισθούς των πυροσβεστών με αυτούς των βουλευτών διά της λαϊκιστικής μεθόδου που ισοπεδώνει τα πάντα. Μόλις οι βουλευτές νομοθετήσουν αυξήσεις στις αποδοχές των πυροσβεστών, οι ίδιοι θα πουν ότι τα παίρνουν από την «πραγματική οικονομία» για να τα δώσουν στους πυροσβέστες που «το χειμώνα κάθονται», σύμφωνα με το στερεότυπο.

Κάθε φορά που κόσμος πεθαίνει σε Νοσοκομεία από έλλειψη γιατρών και νοσηλευτών, πολλοί θυμούνται ότι το κράτος μισθοδοτεί περισσότερους ιερωμένους από όσους πυροσβέστες ή υγειονομικούς. Μόλις όμως κάποιος μιλήσει για χωρισμό κράτους -εκκλησίας «φωτιά και τσεκούρι θα πέσει στους προσκυνημένους» που θα το τολμήσουν να τα βάλουν με την «ορθοδοξία». Αλλά και όσοι έκαναν καριέρες και περιουσίες ως «προοδευτικοί» και «φιλελεύθεροι» όταν ανοίγει αυτή η συζήτηση το βουλώνουν και προχωρούν «τοίχο - τοίχο».

Κάθε φορά που κάποια υπηρεσία υπολειτουργεί ή οι ασθενείς ταλαιπωρούνται στις ουρές του ΕΣΥ, ο πολίτης αγανακτεί. Μόλις προκηρυχτούν κάποιες θέσεις στο ΑΣΕΠ  τα κόμματα ξεκινούν αντάρτικο και οι πολίτες διαμαρτύρονται ότι κάνουν διορισμούς σε χαλεπούς καιρούς. Ενώ όταν μονιμοποιήθηκαν οι ίδιοι και τα παιδιά τους από την πίσω πόρτα ήταν Δευτέρα μεσημέρι.

Κάθε φορά που απεργούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς ή δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν, ο κόσμος οργίζεται στους δρόμους αλλά μόλις κάποιος πειράξει το ισχύον καθεστώς, η  απροσδιόριστη «κοινή γνώμη» θα ταυτιστεί με τις συντεχνίες και θα ξεχάσει την ταλαιπωρία και τα σκάνδαλα.

Για κάθε ατύχημα, καταστροφή, αδικία και αβλεψία που εξοργίζει την «κοινή γνώμη» υπάρχει ένας πολιτικάντης που θα ζητήσει… ΕΔΕ ώστε όλα να συγκαλυφθούν.

Για κάθε προκλητικό προνόμιο που παραμένει για επαγγελματικές ομάδες, κατηγορίες εργαζομένων, πρόωρα συνταξιούχους, άγαμες θυγατέρες κλπ., η Ελλάδα εξανίσταται, ιδιαίτερα τα χρόνια των μνημονίων. Μόλις κάποιος απειλήσει τα προνόμια για να γεφυρώσει ανισότητες, θα τον «κάψουν» οι θιγόμενοι και στη συνέχεια και η «κοινή γνώμη».

Όταν πηγαίναμε σχολείο, η πλέον υποκριτική στιγμή ήταν η προσευχή και η έπαρση σημαίας, την οποία άπαντες ήθελαν να αποφύγουν και καθυστερούσαν εσκεμμένα ή έκαναν πλάκες και κρυφογελούσαν. Σε κάθε εθνική γιορτή όλοι προσπαθούσαν να γλιτώσουν τις παρελάσεις εκτός αν έχαναν μάθημα ενώ οι σημερινοί ανορθόγραφοι ακροδεξιοί ήταν πάντα οι χειρότεροι μαθητές της τάξης και την ώρα των θρησκευτικών έπαιζαν SOS στο τελευταίο θρανίο. (Kατά σύμπτωση όλοι αυτοί κάπου διορίστηκαν). Μόλις όμως κάποιος τολμήσει να «πειράξει» τις σημαίες, τις προσευχές, τις παρελάσεις και ο,τιδήποτε από αυτά που απέφευγαν, σηκώνουν το λάβαρο της επανάστασης και κάνουν κηρύγματα πατριδογνωσίας και «αριστείας».

Οι «παρτάκηδες» Νεοέλληνες της μεταπολίτευσης έχουν γνώμη για τα πάντα: για τη διαφθορά ενώ λαδώνονται, για τη φοροδιαφυγή ενώ κλέβουν το κράτος, για το «νόμο και την τάξη» ενώ παρανομούν καθημερινά. Προτάσσουν το  χουντικό τρίπτυχο «Πατρίς -Θρησκεία - Οικογένεια» ενώ πάνε για ψώνια στη Βουλγαρία, πατάνε στην εκκλησία κάθε Ανάσταση (απ’ έξω) και μοιχεύουν μόλις στρίψουν από τη γωνία. Αλλά και αυτοί που διαθέτουν πραγματική πίστη ως προσωπική τους εσωτερική ανάγκη, συχνά πιστεύουν ότι κάποιος τους έχει «ματιάξει»!

Πίσω από όλες αυτές τις κατηγορίες Νεοελλήνων, υπάρχουν πολιτικοί που συστήνονται ως «μεταρρυθμιστές» και γράφουν βιβλία και περισπούδαστα άρθρα για το σύγχρονο κράτος, το οποίο διοίκησαν για 40 χρόνια αλλά το άφησαν τριτοκοσμικό. Γιατί στην πραγματικότητα αυτό που κάνουν είναι να ικανοποιούν κάθε μικροσυμφέρον, να υποτάσσονται σε κάθε προκατάληψη και δεισιδαιμονία, να διαιωνίζουν κάθε μεσαιωνικό στερεότυπο.

Μετά από όλα αυτά, πού καιρός για Διαφωτισμό στη χώρα που παράγει περισσότερους «μεταρρυθμιστές» από όσους μπορεί να καταναλώσει. Μάλλον είναι «ματιαγμένοι»…

Από τον πολιτικό δικομματισμό στον κοινωνικό διπολισμό

Αντώνης Κοτσακάς

«Είναι ευθύνη των κομμάτων και συνολικά του πολιτικού προσωπικού να μελετήσουν την διεργασία που συντελείται. Να την αναλύσουν και να την μετεξελίξουν σε πολιτική πρόταση».

Η κρίση της τελευταίας περιόδου βιώνεται από το λαό ως οικονομική κρίση. Είναι όμως και κρίση αξιών και αντιπροσώπευσης . Τα επιφαινόμενα της κρίσης δεν αφορούν μόνο την υλική και παραγωγική βάση αλλά και το εποικοδόμημα. Ένα σύνολο δεδομένων που είχαν διαμορφωθεί στη διάρκεια της μεταπολίτευσης, αμφισβητούνται. Η κάθετη αντιστοίχιση κομμάτων με κοινωνικές δυνάμεις έχει ουσιαστικά ακυρωθεί.
Μεγάλο μέρος των κοινωνικών δυνάμεων κινούνται οριζόντια διαπερνώντας ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Εκατοντάδες χιλιάδες των επισφαλώς εργαζόμενων, των ανέργων, των χαμηλοσυνταξιούχων αναζητούν πολιτική έκφραση που να υπερβαίνει τα γνωστά σχήματα. Η Ν.Δ. με εντυπωσιακά γρήγορους ρυθμούς ξεπέρασε την φιλελεύθερη - συντηρητική της ταυτότητα, και τα χαρακτηριστικά της «λαϊκής δεξιάς». Ο νέος χαρακτήρας του νεοφιλελεύθερου μοντέλου οδηγεί σε μετατόπιση κοινωνοικοοικονομικά αλλά και ιδεολογικοπολιτικά των ταυτοτικών της χαρακτηριστικών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που ανεδείχθη μέσα από τα κινήματα με αντιμνημονιακό προσανατολισμό, ως Κυβέρνηση πλέον είναι υποχρεωμένος να αναζητήσει νέες διαιρετικές τομές μέσα στον λαό, και ένα νέο μοντέλο κόμματος. Παράλληλα με την άσκηση κυβερνητικών ευθυνών βρίσκεται σε φάση μετεξέλιξης, η οποία δεν είναι εμφανής αλλά υφίσταται και χρήζει προσοχής. Το ΚΚΕ εξακολουθεί να αρνείται την πραγματικότητα μεταθέτοντας την ανάγκη για μεγάλες αλλαγές και ανατροπές στο ακαθόριστο μέλλον. Ο λεγόμενος μεσαίος χώρος αρνείται να αντιληφθεί ή δεν αντιλαμβάνεται πραγματικά ότι τα προβλήματά του είναι κατά βάση απόρροια της βίαιης φτωχοποίησης των μεσαίων στρωμάτων. Η άθροιση προσωπικών στρατηγικών και επιδιώξεων δεν συνιστά πλατφόρμα που να αφορά τον λαό . Η Χ.Α. καιροφυλακτεί ψαρεύοντας στα θολά νερά και προσπαθεί να ενσωματώσει τον κοινωνικό ριζοσπαστισμό.
Τα κινήματα που έχουν μεγάλη προσφορά, τον τελευταίο καιρό δείχνουν ως να βρίσκονται σε αμηχανία. Υπάρχουν εξαιρέσεις με σοβαρές παρεμβάσεις , όμως είναι εμφανής η έλλειψη μιας συνολικής πρότασης για το μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης. Δυστυχώς το πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν αντιλαμβάνεται ή αδυνατεί να αναλύσει την κοινωνική διεργασία που συντελείται και να εκφράσει τις πραγματικές ανάγκες. Οι πολίτες βιώνουν τα προβλήματα της καθημερινότητας και δεν εναποθέτουν ελπίδες και προσδοκίες στα κόμματα .
Εάν η περιγραφή είναι σωστή, έστω και μερικώς, οι εξελίξεις θα οδηγήσουν σε κοινωνικό διπολισμό. Οι σύγχρονες εξελίξεις στον «αναπτυγμένο καπιταλισμό» κυρίως στην Ευρώπη αλλά και στην Αμερική οδηγούν στη διαμόρφωση δύο κοινωνικών πόλων στο ευρύτερο πλαίσιο της κλασικής συντηρητικής παράταξης. Ο ένας πόλος για παράδειγμα στις ΗΠΑ εκφράστηκε από τον Τραμπ. Συσπείρωσε το παραγωγικό κεφάλαιο εν αντιθέσει με το χρηματοπιστωτικό. Συσπείρωσε μέρος της εργατικής τάξης που βρίσκονταν σε αντίθεση με τους μετανάστες. Συσπείρωσε τον κλασικό δεξιό αμερικανό που φοβάται την εξέλιξη και τις αλλαγές. Ο άλλος πόλος με εκφραστή την Χίλαρι Κλίντον εμμέσως αλλά σαφώς πήρε θέση υπέρ του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και της Wall Street. Εξέφρασε το λευκό μορφωμένο εργαζόμενο που θέλει ελευθερίες και δικαιώματα. Εξέφρασε μεγάλο μέρος των επισφαλώς εργαζόμενων ( precariato ), και νέες παραγωγικές δυνάμεις που ασφυκτιούν.
 Αντίστοιχα αλλά όχι ίδια είναι η εξέλιξη στη Γαλλία μεταξύ Μακρόν και Λεπέν. Με δεδομένο ότι παραδείγματα υπάρχουν αρκετά αλλά διαφέρουν από χώρα σε χώρα με βάση εθνικές, ιστορικές, κοινωνικοοικονομικές και πολιτισμικές ιδιαιτερότητες, πρέπει να σημειώσουμε την ελπιδοφόρα ενδυνάμωση του Σάντερς στις ΗΠΑ του Μελανσόν στη Γαλλία και του Κόρμπιν στο Ηνωμένο Βασίλειο.
 Στη χώρα μας ειδικότερα οι δύο πόλοι θα έχουν άλλα χαρακτηριστικά. Εδώ υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι στη Κυβέρνηση. Αλλά εδώ είναι Βαλκάνια…. έχει προηγηθεί εμφύλιος και δικτατορία. Δεν υπάρχει Εθνική αστική τάξη σε συγκρότηση πάρα μόνο μεταπρατικό και παρασιτικό κεφάλαιο. Οι παραγωγικές δομές είναι σε μεγάλη υστέρηση. Προκλήθηκε πολυετής διακυβέρνηση ΠΑΣΟΚ που είχε επίπτωση στη συγκρότηση των κοινωνικών δομών.
 Οι τάξεις και τα στρώματα του Ελληνικού λαού για αμυντικούς λόγους θα διαμορφώσουν δύο πόλους με χαρακτηριστικά μετώπων . Ο ένας πόλος θα συσπειρώσει την οικονομική ελίτ της χώρας , μαζί με τις επιρροές σε μεγάλο μέρος του «λούμπεν προλεταριάτου». Θα συσπειρώσει κάθε πυρήνα της δεξιάς στο κράτος , στους μηχανισμούς καταστολής, και στα Μ.Μ.Ε. Θα συμπεριλάβει τους θιασώτες του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, και της «ελεύθερης αγοράς», καθώς και πολίτες που για λόγους ιστορικούς και οικογενειακούς δεν μπορούν να αποστούν από τη δεξιά .
Ο άλλος πόλος θα συσπειρώσει όλους εκείνους που θέλουν να υπερασπιστούν και να διευρύνουν το κοινωνικό κράτος και την Δημοκρατία. Εκείνους που αγωνίζονται για ελευθερίες και κοινωνικά δικαιώματ . Εκείνους που αγωνιούν για την εξάντληση των φυσικών πόρων και την κλιματική αλλαγή. Όλους εκείνους που προβληματίζονται από τις επιπτώσεις από την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας στην ανθρώπινη αυταξία.
Η συγκρότηση των δυο πόλων δεν θα γίνει μόνο με ταξικά χαρακτηριστικά. Θα γίνει κυρίως με αξιακά κριτήρια και με χαλαρή επιρροή των κομμάτων. Κατά συνέπεια είναι ευθύνη των κομμάτων και συνολικά του πολιτικού προσωπικού να μελετήσουν την διεργασία που συντελείται. Να την αναλύσουν και να την μετεξελίξουν σε πολιτική πρόταση. Αν δεν το μπορέσουν θα ξεπεραστούν. Ιδιαίτερα για τον ΣΥΡΙΖΑ η ευθύνη είναι μεγαλύτερη όχι γιατί είναι κυβέρνηση αλλά γιατί μπορεί και πρέπει να αποτελέσει μοντέλο για ευρύτερες εξελίξεις στην Ευρώπη. Ο ΣΥΡΙΖΑ ως υβριδικό κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς συμπυκνώνει στις τάξεις του κατά μία έννοια όλα τα ιστορικά ρεύματα της αριστεράς. Τις εμπειρίες τα λάθη, τα επιτεύγματα και τις αποτυχίες. Μπορεί και πρέπει να τα μετεξελίξει σε σύγχρονες επεξεργασίες για να αποτελέσουν το πλαίσιο παρέμβασης και δράσης του προοδευτικού κοινωνικού πόλου.

Ποιος είναι ο άριστος τελικά;

 Γιώργος Χριστοφορίδης ειδικός σύμβουλος του υπουργού Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης

Ποιο είναι το κριτήριο της αριστείας, αλήθεια; Η βαθμολογία και μόνο, όπως λέει η Ν.Δ.; Μα, ακόμα κι έτσι, ποιος είναι ο πραγματικά άριστος; Αυτός που πήγε από το 9 στο 10 ή εκείνος που προσπάθησε τριπλάσια από τους άλλους και κατάφερε να πάει από το 4 στο 8;

Ο Κώστας Π. είναι δυσλεκτικός. Κάθε μέρα αναγκάζεται να καταβάλλει πολλαπλάσια προσπάθεια από τους συμμαθητές του για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις τού σχολείου.
Ο Γιώργος Μ. είναι ο μικρότερος από τα πέντε παιδιά μιας φτωχής οικογένειας. Στο σπίτι μοιράζεται το ίδιο δωμάτιο με άλλα δύο αδέλφια του και τα απογεύματα βοηθά τη μητέρα του. Χρόνο για διάβασμα βρίσκει μόνο το βράδυ, που γυρίζει κουρασμένος στο σπίτι. Όμως, κάθε μέρα κάνει κουράγιο και ετοιμάζει τις εργασίες του. Πάντα διαβασμένος, ό,τι και να συμβεί.
Ο Πέτρος Σ. είναι ο γιος τού γνωστού καθηγητή. Κάνει ιδιαίτερα από την Ε’ δημοτικού και πάντα βρίσκεται ένα μάθημα μπροστά από τους υπόλοιπους στη σχολική ύλη. Στο τέλος της χρονιάς, καταφέρνει και παίρνει σε όλα τα μαθήματα 10, βγάζοντας την υψηλότερη βαθμολογία.
Ο Γιάννης Τ. δεν παίρνει καλούς βαθμούς. Όμως, όταν συνέβη εκείνο το τρομερό τροχαίο έξω από το σχολείο, ήταν ο μόνος που έτρεξε να βοηθήσει τη γυναίκα οδηγό που είχε εγκλωβιστεί στο αναποδογυρισμένο αυτοκίνητο. Μέχρι να έρθουν η τροχαία και το ασθενοφόρο, ο Γιαννάκης είχε καταφέρει να θέσει εκτός κινδύνου τη νεαρή γυναίκα, που σημειωτέον ήταν έγκυος. Η στιγμή που η γυναίκα τον αγκαλιάζει και τον ευχαριστεί θα του μείνει αξέχαστη. Όπως και τα χειροκροτήματα όλων των συμμαθητών του που ήταν αυτόπτες μάρτυρες του περιστατικού. Τότε τον αποκάλεσαν «ήρωα».
Ο Νίκος Δ. έχει να φάει μήνες από το κυλικείο του σχολείου. Οι γονείς του του δίνουν χαρτζιλίκι καθημερινά, όμως εκείνος προτιμά να αφήνει κάθε μέρα το ευρώ του στον άστεγο παππού που ζητιανεύει ένα τετράγωνο μακριά από το σχολείο του. Μια μέρα τον είδε ο δάσκαλός του και τον ρώτησε γιατί το κάνει αυτό. Ο Νίκος του απάντησε ότι ο παππούς έχει μεγαλύτερη ανάγκη από εκείνον.
Αλήθεια, ποιος από τους πέντε αυτούς μαθητές αξίζει να σηκώσει τη σημαία στο τέλος της χρονιάς; Ποιος είναι ο άριστος που θα δώσει το σωστό παράδειγμα στους υπόλοιπους; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης λέει ξεκάθαρα ότι τη σημαία δικαιούται ο Πέτρος Σ., ο γιος τού γνωστού καθηγητή, με τα 10άρια σε όλα. Εγώ, από την άλλη, αν είχα τη δυνατότητα, σίγουρα θα έδινα τη σημαία σε κάποιον από τους άλλους τέσσερις. Εσείς;
Το θέμα της κλήρωσης για τον σημαιοφόρο της ΣΤ’ δημοτικού μπορεί να ξεκίνησε ως ακόμη μία απέλπιδα προσπάθεια της Ν.Δ. να αλλάξει την ατζέντα, ωστόσο φαίνεται πως τελικά χτύπησε πολιτική φλέβα, αφού αναδεικνύει τη χαώδη ιδεολογική διαφορά που χωρίζει την κυβέρνηση από τη Ν.Δ. Και αυτή η διαφορά -στη συγκεκριμένη περίπτωση- έχει όνομα: Τη λένε «αριστεία».
Αλήθεια, λοιπόν, ποιος είναι ο άριστος;
Αυτός που παίρνει 10άρια ή αυτός που έχει μάθει να βοηθά τον διπλανό του;
Αυτός που παίρνει 10άρια ή αυτός που έχει μάθει να σέβεται τη διαφορετικότητα των άλλων;
Αυτός που παίρνει 10άρια ή, μήπως, αυτός που, προκειμένου να σώσει μια ζωή, δεν διστάζει να θέσει σε κίνδυνο τη δική του;
Ποιο είναι το κριτήριο της αριστείας, αλήθεια; Η βαθμολογία και μόνο, όπως λέει η Ν.Δ.; Μα, ακόμα κι έτσι, ποιος είναι ο πραγματικά άριστος; Αυτός που πήγε από το 9 στο 10 ή εκείνος που προσπάθησε τριπλάσια από τους άλλους και κατάφερε να πάει από το 4 στο 8;
Το σόι λογική είναι αυτή που θεωρεί άριστο αυτόν με την υψηλότερη βαθμολογία χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν της τις συνθήκες;
Είναι η αστική λογική του Κυριάκου Μητσοτάκη. Αυτή που επικρατούσε εδώ και δεκαετίες. Αυτή που «καπέλωνε» όλη τη χώρα. Τώρα, ήρθε η ώρα να αλλάξει. Και καλώς αλλάζει. Για να καταφέρουμε να δώσουμε επιτέλους στη λέξη «αριστεία» το πραγματικό της νόημα.

Ξήλωσε το δισέλιδο...

 Ανδρέας Πετρόπουλος

Χειμώνας του '14, Παρασκευή βράδυ, τα κυριακάτικα σχεδόν κλειστά... Ποτάκι χαλαρά με συναδέλφους στο γνωστό και ιστορικό Galaxy... Λίγοι θαμώνες, η ώρα 9 μ.μ., κουβέντες από...

Του ΑΝΔΡΕΑ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Χειμώνας του '14, Παρασκευή βράδυ, τα κυριακάτικα σχεδόν κλειστά... Ποτάκι χαλαρά με συναδέλφους στο γνωστό και ιστορικό Galaxy... Λίγοι θαμώνες, η ώρα 9 μ.μ., κουβέντες από την κούραση της εβδομάδας. «Τι παίζεις κυριακάτικο;», κουτσομπολιά από τα media που έχουν πάρει την κάτω βόλτα, σχέδια για καμιά βόλτα το σαββατοκύριακο...

Τη ραστώνη χαλάει ένα τηλέφωνο και περισσότερο η έκφραση συναδέλφου σχεδόν σε πανικό... «Τι, να τους πω τώρα να ξηλώσουν δισέλιδο;» “Ναι” απαντάει ο υπουργός από την άλλη μεριά της γραμμής... “Έχω έτοιμη συνέντευξη, έχει και είδηση, πρέπει να την παίξετε πρωτοσέλιδο”. Οι υπόλοιποι καταλαβαίνουμε τι έχει συμβεί. Η συνάδελφος συνεννοείται με την εφημερίδα (έκλεισε πριν από δύο μήνες) για το... απρόσμενο ρεπορτάζ, θέμα, συνέντευξη που θα είχε και την υπογραφή της την Κυριακή!

Παίρνει πίσω τον υπουργό και του λέει “Όλα ΟΚ”... Αρχίζουμε το δούλεμα: «Άντε, πάλι αποκλειστικό θα ‘χεις», πειράγματα και γέλια μέχρι δακρύων. Αλλά το πράγμα είχε και άλλη όψη, πέρα από τη συνήθη. «Τι να πω, ρε παιδιά;... Φωνάζει τους διευθυντές στο γραφείο του και μοιράζει θέματα... Μας τα δίνουν και τα γράφουμε...». Τα χρόνια πέρασαν και μάθαμε ότι η δουλειά γινόταν απευθείας με τους διευθυντές μεγαλόσχημων εντύπων με το αζημίωτο...

Πριν από λίγους μήνες, συγγενείς μου στην Άνδρο πήγαν σε μια κηδεία φίλου. Ο βουλευτής Κυκλάδων, αν και δεν γνώριζε, όπως μου είπαν, τον θανόντα, έμενε δίπλα στο φέρετρο καθ’ όλη την εξόδιο ακολουθία. Οι οικείοι του νεκρού απορημένοι, έγινε σούσουρο, τον διαολόστειλαν στο τέλος ακόμα και οι ομοϊδεάτες του...

Τα γράφω όλα αυτά, καθώς αυτές τις μέρες συμπληρώνω αισίως 25 χρόνια στο εργατικό ρεπορτάζ και κάθε μέρα πρέπει να ασχολούμαι με ένα πολιτικό φαινόμενο: Ένα νεκραναστημένο (τηρουμένων των αναλογιών) κακέκτυπο της ΕΡΕ, όπως τουλάχιστον την έχω από τις διηγήσεις του συγχωρεμένου του πατέρα μου και μεγαλύτερων φίλων. Το σύνθημά του: “Άδραξε τη μέρα με ένα fake news”... Κάθε μέρα ένα ψέμα, μια διαστρέβλωση εξόφθαλμη, έστω μια μισή αλήθεια στην καλύτερη...

Είμαι υπερβολικός; Σωπάτε, καλέ! Μπαίνοντας στο στούντιο τηλεοπτικού σταθμού, όταν του είπε υπουργός της κυβέρνησης «Λες ψέματα, θα σε διαψεύσω...», ο τιτάνας γύρισε και είπε: «Έλα βρε, πολιτική κάνουμε...»

Ο Σάλλας έφυγε, ο Κυριάκος είναι μακριά και ο Θέμος απελπίζεται

 Δημ. Χρήστου

Kαθώς οι κάνουλες των θαλασσοδανείων έκλεισαν και στην εξουσία δεν βρίσκονται οι διαπλεκόμενοι της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, οι τρακαδόροι της διαπλοκής αισθάνονται το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια τους

Στην εφημερίδα «Documento» διάβασα τη διαδικασία με την οποία πλούτιζαν οι μέτοχοι της εφημερίδας “Πρώτο Θέμα”. Ήταν τότε που λειτουργούσε, καλά λαδωμένο, το τρίγωνο της διαφθοράς, πολιτικής, τραπεζών και εκδοτών. Ήταν τότε που τα δάνεια δίνονταν με εγγυήσεις αέρα κοπανιστό. Έτσι ο λοιπόν ο άριστος Θέμος, που σκούζει για τους σημαιοφόρους της σημαίας στις παρελάσεις των δημοτικών σχολείων, κατάφερε από δημοσιογράφος να γίνει νονός της χειραγώγησης και να βάλει στην τσέπη μπόλικα εκατομμύρια με τη συνεργεία του περίφημου Πασοκογενούς τραπεζίτη Μιχάλη Σάλλα, που απολύθηκε πυξ - λαξ, όταν άλλαξε η μετοχική σύνθεση και η διοίκηση του πιστωτικού ιδρύματος που διηύθυνε. Υπό κανονικές συνθήκες οι μέτοχοι της Πειραιώς θα έπρεπε να τον εγκαλέσουν για τις πρακτικές του, αλλά ο διαπλεκόμενος Σάλλας είχε καταφέρει να αυξήσει τα περιουσιακά στοιχεία της τράπεζας με εξαγορές (π.χ., Αγροτική) και συγχωνεύσεις, έχοντας δυνατές επαφές με το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα.

ΑΣ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ τώρα στο θέμα μας. Τον Ιούνιο του 2005, ιδρύθηκε η εταιρεία Εκδόσεων Πρώτο Θέμα -ΕΚΔΟΤΙΚΗ Α.Ε., η οποία εξέδωσε την εφημερίδα “Πρώτο Θέμα”. Σε αυτή την εταιρεία ο Θέμος Αναστασιάδης κατείχε το 40%, ο Μάκης Τριανταφυλλόπουλος επίσης 40% και ο Τάσος Καραμήτσος το 20%. Το μετοχικό κεφάλαιο της εταιρείας ήταν 100.000 ευρώ. Στις 23 Οκτωβρίου του 2007, ιδρύεται η εταιρεία ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ Α.Ε, με τους ίδιους μετόχους και ακριβώς τα ίδια ποσοστά. Δύο μόλις βδομάδες μετά, στις 9 Νοεμβρίου του 2007, η Τράπεζα Πειραιώς, δίνει δάνειο 18 εκατομμύρια, στη νεοσυσταθείσα εταιρεία ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ, η οποία αγοράζει τις μετοχές των Αναστασιάδη, Τριανταφυλλόπουλου και Καραμήτσου στις 22 Νοεμβρίου. Δηλαδή οι τρεις τους μοιράζονται 18 εκατομμύρια ως φυσικά πρόσωπα, για να πουλήσουν τις μετοχές στην εταιρεία της οποίας οι ίδιοι είναι μέτοχοι.

ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ μετά, η εκδοτική ΠΗΓΑΣΟΣ της οικογένειας Μπόμπολα αγοράζει το 70% των μετοχών της ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ. Συγκεκριμένα, αγοράζει το σύνολο του ποσοστού του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου (40%), το 20% του Αναστασιάδη και το 10% του Καραμήτσου. Το συνολικό τίμημα είναι 12.780.000 ευρώ. Η συνεργασία δεν πήγε καλά και στη συνέχεια στήθηκε νέο κόλπο. Ο Θέμος και ο συνέταιρος στήνουν μια τρίτη εταιρεία, την ΝΕΟ ΘΕΜΑ Α.Ε. Η εταιρεία αυτή εξ ολοκλήρου δική τους, παίρνει δάνειο 18 εκατομμύρια (μαγικό νούμερο) και πάλι από την Τράπεζα Πειραιώς, για να αγοράσει τις μετοχές που κατέχει ο Μπόμπολας στην ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ. Έτσι η εφημερίδα “Πρώτο Θέμα” περνά στους δύο, μέσα από εταιρείες των οποίων είναι μέτοχοι. Οι εταιρείες που παίρνουν τα δάνεια δεν έχουν καμιά παραγωγική λειτουργία. Είναι απλώς οχήματα που λαμβάνουν δάνεια και κάνουν αγοραπωλησίες.

ΕΤΣΙ σήμερα, καθώς οι κάνουλες των θαλασσοδανείων έκλεισαν και στην εξουσία δεν βρίσκονται οι διαπλεκόμενοι της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, οι τρακαδόροι της διαπλοκής αισθάνονται το έδαφος να φεύγει κάτω από τα πόδια τους. Η εφημερίδα που για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα πούλαγε και έβγαζε κέρδη, έχει πλέον περάσει σε ζημίες, λόγω συρρικνωμένης κυκλοφορίας από το ζενίθ των 150.000 φύλλων στο ένα τρίτο, τα 50.000 φύλλα (λίγα για το κόστος της έκδοσης) και συνεχίζει να χάνει αναγνώστες αφού ο κ. Θέμος, με προκλητικό τρόπο, τους θεωρεί πρόβατα που δεν καταλαβαίνουν τι σερβίρει.

ΟΜΩΣ όπως διαβάζουμε, ο κύριος Θέμος έχει σκορπίζει τα χρήματα που κέρδισε με τα δανεικά του Σάλλα σε διάφορες κρυφές off shore, ώστε στην περίπτωση που ρίξει κανόνι να του μείνουν τα πλουσιοπάροχα κέρδη του, για να ζήσει άνετα και ωραία όπως η οικογένεια Ψυχάρη. Μπορεί η νέα διακυβέρνηση να μην κάνει κόλπα διαπλοκής, όμως το διεθνές σύστημα όπου καταφεύγουν τα κλεμμένα έχει ακόμα το πάνω χέρι. Ο χρεοκοπημένος ΔΟΛ του Ψυχάρη μάς άφησε χρέη 200 εκατ. και ο Πήγασος της οικογένειας Μπόμπολα 157 εκατ. Αυτοί, δεν ξέρω τι ήξεραν για το μέλλον, αλλά δεν περίμεναν να έρθει στα πράγματα ο Κυριάκος για να σωθούν.

ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ όμως ο κ. Θέμος ώστε να το σώσει, προστατεύοντας τα χρήματα που δεν μπορεί να δικαιολογήσει και που δεν επιθυμεί να τα επιστρέψει, υπακούοντας στις αποφάσεις των σεβαστών κατά τα άλλα ανεξάρτητων αρχών. Περιμένει και η ζάμπλουτη οικογένεια Βαρδινογιάννη να γλιτώσει το STAR από τα τιμήματα για την παραχώρηση νόμιμης άδειας λειτουργίας, ύστερα από 30 χρόνια ασυδοσίας. Ένας Κυριάκος και γρήγορα...

Έργα και αριστείες...του Γ. Μπαμπινιώτη

ΟΙΕΛΕ: Δικαστική απόφαση - κόλαφος για τη «Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία» του Γ. Μπαμπινιώτη

Ο Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, Γ. Μπαμπινιώτης, ραπίζεται από την ελληνική δικαιοσύνη για τρίτη φορά, διότι όχι μόνο απέλυσε παράνομα εκπαιδευτικό που ήταν έγκυος, αλλά μέχρι την απόλυσή της την απασχολούσε εν αγνοία της με παράνομες μονοετείς συμβάσεις ως δήθεν αναπληρώτρια, αν και δεν αναπλήρωνε κανέναν καθώς κάλυπτε οργανική θέση στο σχολείο της!

Όπως αναφέρει αναλυτικά η ΟΙΕΛΕ:

Ο Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας Γ. Μπαμπινιώτης ραπίζεται από την ελληνική δικαιοσύνη για τρίτη φορά, διότι όχι μόνο απέλυσε παράνομα εκπαιδευτικό που ήταν έγκυος, αλλά μέχρι την απόλυσή της την απασχολούσε εν αγνοία της με παράνομες μονοετείς συμβάσεις ως δήθεν αναπληρώτρια, αν και δεν αναπλήρωνε κανέναν καθώς κάλυπτε οργανική θέση στο σχολείο της!

Δυστυχώς, ο φαρισαϊσμός δεν έχει όριο…. Τις τελευταίες ημέρες ο κ. Μπαμπινιώτης περιοδεύει τα συστημικά πάνελ και εξαπολύει μύδρους κατά του Υπουργείου Παιδείας για την επιλογή των σημαιοφόρων στην παρέλαση επικαλούμενος (όπως και κάποιοι άλλοι) την αριστεία. Εμείς, βέβαια, γνωρίζουμε την αιτία της οργής του. Με τις τελευταίες νομοθετικές παρεμβάσεις στην ιδιωτική εκπαίδευση όλα τα ιδιωτικά σχολεία, όπως βέβαια  και τα Αρσάκεια Σχολεία, δεν μπορούν πλέον να λειτουργούν άναρχα και ασύδοτα, με την καταπάτηση της εκπαιδευτικής και της εργατικής νομοθεσίας, όπως συνέβαινε την πενταετία 2010-2015.

Για να δούμε όμως λίγο τη δράση «αριστείας» του κ. Μπαμπινιώτη στην ιδιωτική εκπαίδευση.

ΤΟ ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΤΩΝ ΑΡΣΑΚΕΙΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Η συνάδελφος Ε.Δ. υπηρετούσε ως καθηγήτρια στα Αρσάκεια Σχολεία από τον Σεπτέμβριο του 2007 έως τον Ιούνιο του 2010 (για 3 χρόνια), οπότε και της ανακοινώθηκε αιφνιδίως η απόλυσή της, ενώ μάλιστα ήταν έγκυος! Όταν μετά την απόλυσή της προσπάθησε να προσληφθεί στη δημόσια εκπαίδευση ως αναπληρώτρια, αξιοποιώντας τις σχετικές διατάξεις που της έδιναν τέτοια δυνατότητα (τουλάχιστον 2ετή υπηρεσία), διαπιστώθηκε από τις αρμόδιες υπηρεσίες του Υπουργείου ότι τα διοριστήριά της ήταν παράνομα (3 μονοετείς δήθεν αναπληρώσεις, χωρίς να αναπληρώνει κανέναν), εν αγνοία της!

Γι’ αυτούς τους λόγους προσέφυγε στα αστικά δικαστήρια προκειμένου να ακυρώσει την παράνομη απόλυσή της και να επαναπροσληφθεί και στα διοικητικά προκειμένου να αποκαταστήσει τα διοριστήριά της.

Μετά από 5ετή τιτάνιο αγώνα, άνεργη με ένα μικρό παιδί, δικαιώθηκε τόσο από το Διοικητικό Εφετείο Αθηνών με την απόφαση 567/2014, όσο και από το Πρωτοδικείο Αθηνών με την απόφαση 433/2015. Παρόλα αυτά, δημιουργήθηκαν αρκετά προσκόμματα στην εκτέλεση της απόφασης του Διοικητικού Εφετείου (για την αποκατάσταση των διοριστηρίων της), ενώ η Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία άσκησε έφεση επί της απόφασης 433/2015 που ακύρωνε της απόλυση και διέτασσε την επαναπρόσληψη της εκπαιδευτικού.

Χρειάστηκαν άλλα δύο χρόνια δικαστικών αγώνων ώστε τελικά το Εφετείο Αθηνών με την απόφαση 3270/30-6-2017 να απορρίψει την έφεση της Φιλεκπαιδευτικής και να δικαιώσει πανηγυρικά τη συνάδελφο. Η Φιλεκπαιδευτική του κ. Μπαμπινιώτη αναγκάστηκε να δεχτεί τις υπηρεσίες της, καθώς η απόλυσή της κρίθηκε παράνομη και άκυρη και ήδη η συνάδελφος αναλαμβάνει υπηρεσία στο σχολείο της. Οφείλουμε εδώ να σημειώσουμε ότι ο Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ κατέθεσε ως μάρτυρας υπεράσπισης της συναδέλφου σε κάθε δικαστική διαδικασία.

Πρόκειται για μια τεράστια νίκη του κόσμου της εργασίας ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία. Κι όλα αυτά σε ένα σχολείο που θεωρείται ισότιμο των δημοσίων, σε ένα σχολείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

Πρόκειται, επίσης, για κόλαφο στους λίγους (ευτυχώς) δημόσιους «λειτουργούς» σε Διευθύνσεις Εκπαίδευσης που ενέκριναν τις παράνομες πράξεις Μπαμπινιώτη και δεν δίσταζαν να εγκρίνουν παράνομα διοριστήρια προκειμένου να κάνουν το χατίρι του αμύντορα της εκπαιδευτικής …αριστείας…

Ο «ΣΗΜΑΙΟΦΟΡΟΣ» ΤΗΣ …ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ…

Σε μια πράξη επιβράβευσης της …επιχειρηματικής «αριστείας» το 2012 η τότε κυβέρνηση αποφάσισε να τοποθετήσει τον κ. Μπαμπινιώτη στη θέση του Υπουργού Παιδείας προβάλλοντας το ακαδημαϊκό του προφίλ, αλλά «ξεχνώντας» ότι ήταν ταυτόχρονα επικεφαλής 29 ιδιωτικών σχολείων. Ο Πρόεδρος της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Στο σύντομο χρονικό διάστημα που διήρκεσε η θητεία του ως Υπουργού Παιδείας, προσπάθησε να εξασφαλίσει εκατομμύρια ευρώ  για τους επιχειρηματίες της εκπαίδευσης. Πιο συγκεκριμένα ο κ. Μπαμπινιώτης ως Υπουργός Παιδείας λειτούργησε ως ιδιοκτήτης ιδιωτικού σχολείου, ικανοποιώντας τα ρουσφέτια του Συνδέσμου των σχολαρχών και στρεφόμενος εναντίον των ιδιωτικών εκπαιδευτικών:

• Η έκδοση και αποδοχή της γνωμοδότησης 214/2012 του ΝΣΚ με την οποία έκανε ένα δώρο 32 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως στους σχολάρχες και αφαίρεσε 27 εκατομμύρια ευρώ από τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, αλλά και 20 εκατομμύρια από τα ασφαλιστικά τους ταμεία. Την εν λόγω γνωμοδότηση την παράγγειλε, την εξέδωσε και την υπέγραψε ο ίδιος την τελευταία κυριολεκτικά ημέρα της θητείας του, λίγες ώρες πριν διαλυθεί η Βουλή το Μάιο του 2012!

Οι απίστευτες παρατυπίες κατά την υπηρεσιακή διακίνηση της σχετικής γνωμοδότησης υποχρέωσαν την ΟΙΕΛΕ να υποβάλει μηνυτήρια αναφορά κατά του κ. Μπαμπινιώτη και κατά παντός υπευθύνου για πιθανή παραποίηση δημόσιου εγγράφου, ψευδή βεβαίωση και παράβαση καθήκοντος.

Το καλύτερο, βέβαια, είναι ότι ο επικεφαλής του Συμβουλίου που συνέταξε τη γνωμοδότηση, (προφανώς επειδή αρίστευσε στα «καθήκοντά» του εκδίδοντας νομικό κείμενο που «εξυπηρετούσε» τον τότε Υπουργό Παιδείας) βρέθηκε ξαφνικά μετά από λίγο καιρό στο ΔΣ της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας.

• Επιχείρησε τρις να προωθήσει τροπολογία στη Βουλή, κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Υπουργός Παιδείας, με την οποία απελευθερώνονταν οι απολύσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και αποσυρόταν η κρατική εποπτεία από την ιδιωτική εκπαίδευση. Η τροπολογία αυτή τελικά δεν ψηφίστηκε και αποσύρθηκε ύστερα από παρεμβάσεις των πολιτικών κομμάτων και υπό την κατακραυγή της κοινωνίας.

Αυτό ήταν όλο κι όλο το νομοθετικό «έργο» του κ. Μπαμπινιώτη στην ιδιωτική εκπαίδευση…. Μια διευθέτηση εις βάρος των εργαζόμενων…

ΠΡΟΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΝ κ. ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ

Έχουμε πολλάκις προκαλέσει τον κ. Μπαμπινιώτη σε δημόσιο διάλογο, προκειμένου να απολογηθεί για όσα του καταμαρτυρούμε σχετικά με τη δράση του στην Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία. Όμως ο κ. Μπαμπινιώτης προτιμά το μονόλογο στα γνωστά «στασίδια» ενημέρωσης, όπου ακούγεται μόνο η δική του φωνή και από όπου εξαπολύει, χωρίς ίχνος επιχειρήματος, τις γνωστές ύβρεις εναντίον των κακών «συνδικαλιστών» (ενώ το 2009 επαινούσε την ΟΙΕΛΕ για τις εμπεριστατωμένες θέσεις της στον Εθνικό Διάλογο για την Παιδεία...)

Τον προκαλούμε και πάλι. Έχει το θάρρος δημόσια να αντιπαρατεθεί μαζί μας και να δώσει λόγο για τα έργα και τις ημέρες του, όχι ως καταξιωμένου ακαδημαϊκού (όπου εμείς δεν μπορούμε να τον κρίνουμε), αλλά στην ιδιωτική εκπαίδευση;

Η άρση βαρών, ο Πύρρος Δήμας, ο ΣΥΡΙΖΑ κι ο Μητσοτάκης

Νίκος Πανταζίδης

"Πολιτικός πρόσφυγας" στις ΗΠΑ ο τέσσερις φορές Ολυμπιονίκης

Τον Απρίλιο του 2008, λίγους μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, ανακοινώνονται 11 «θετικά» δείγματα της Εθνικής ομάδας ανδρών - γυναικών της άρσης βαρών, στην ουσία μεθυλτριενολόνη. Μεταξύ των «ντοπέ» και ο «ασημένιος» Ολυμπιονίκης του Σίδνεϊ, Βίκτωρας Μήτρου, μέλος της «dream team» του Χρήστου Ιακώβου. Οι άλλοι ήταν οι Αρθούρος Ακριτίδης, Κώστας Παπαδόπουλος, Βασίλης Κωνσταντινίδης, Δημήτρης Παπαγερίδης, Μαρία Πιπιλιαρίδου, Άννα Αθανασιάδου, Ολυμπία Τόκα, Ελένη Κουρτελίδου, Κατερίνα Ροδίτη και Βασιλική Κασάπη.
Το φθινόπωρο του 2008 αναλαμβάνει πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών ο τέσσερις φορές Ολυμπιονίκης Πύρρος Δήμας, κι ένας από τους βασικούς στόχους του ήταν η καταπολέμηση του ντόπινγκ στο «άθλημα των δυνατών». Στα χρόνια που ακολούθησαν, αντί να συμβεί αυτό, πιάστηκε να έχει κάνει χρήση ντόπινγκ και «ξεκληρίσθηκε» και η υπόλοιπη Εθνική ομάδα.
Κουρτίδης και Τριανταφύλλου ήταν οι δύο αθλητές που ήταν «καθαροί» στον έλεγχο του 2008, αφού λόγω τραυματισμού δεν ακολουθούσαν το πρόγραμμα της Εθνικής ομάδας. Ο Νίκος Κουρτίδης, πρωταθλητής Ευρώπης, κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια το 2009 στους Μεσογειακούς Αγώνες της Πεσκάρα. Λίγες ώρες μετά την επιτυχία μαθαίνει ότι είναι θετικός σε έλεγχο που είχε υποβληθεί προτού αναχωρήσει για τους αγώνες από το ΕΣΚΑΝ.
Πιάστηκαν και οι "καθαροί"
Στις 28 Απριλίου του 2009 επιβάλλεται διετής αποκλεισμός από την ΕΟΑΒ στους Γιώργο Παπαδόπουλο και Χριστίνα Φιλανδριανού, οι οποίοι βρέθηκαν «θετικοί» στη μεθυλεξαναμίνη σε έλεγχο ντόπινγκ στο Πρωτάθλημα Επιλέκτων. Τον Ιούνιο του 2009 βρίσκεται «θετικός» στην ίδια ουσία στη διάρκεια του Πρωταθλήματος Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο Τάσος Τριανταφύλλου, ο οποίος είχε «γλιτώσει» έναν χρόνο πριν. Την ίδια χρονιά, η Ευτυχία Ανανιάδου βρίσκεται «θετική» σε έλεγχο αντιντόπινγκ, για χρήση της ουσίας 4-μεθυλ 2-εξαναμίν.
Για πέντε χρόνια -είναι αλήθεια- δεν παρουσιάστηκε άλλο σοβαρό κρούσμα ντόπινγκ στην ελληνική άρση βαρών. Τον Φεβρουάριο του 2015 ο Τάσος Τριανταφύλλου (σύντροφος της Ανανιάδου), βρέθηκε «θετικός» για δεύτερη φορά σε αγώνες επιλέκτων στη Μεγαλόπολη, απ' όπου διεκδικούσε την επιστροφή του στην Εθνική ομάδα. Το «τελειωτικό χτύπημα» ήταν αυτό που ανακοινώθηκε παραμονή Χριστουγέννων του 2015 από τη Διεθνή Ομοσπονδία Άρσης Βαρών και αφορούσε και πάλι την Ευτυχία Ανανιάδου. Ήταν η μοναδική αθλήτρια που εκπροσώπησε τη χώρα μας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (κατατάχθηκε 20ή στην κατηγορία της) και βρέθηκε «θετική», αυτήν τη φορά στην αναβολική ουσία δεϋδρο-χλωρ-μεθυλτεστοστερόνη.
Λίγες μέρες μετά, ο Πύρρος Δήμας παραιτήθηκε, έπειτα από επτά χρόνια και τέσσερις μήνες θητείας, από πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών. Στη σχετική ανακοίνωση διαβάζουμε: "Το Δ.Σ. της ΕΟΑΒ στη σημερινή του συνεδρίαση προχώρησε σε αναδιάρθρωση του Διοικητικού της Συμβουλίου. Ο πρόεδρος της ΕΟΑΒ Ολυμπιονίκης Πύρρος Δήμας εξέφρασε την επιθυμία για λόγους αποκλειστικά προσωπικούς να απέχει για μικρό χρονικό διάστημα από τη θέση του προέδρου, παραμένοντας μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου".
"Πολιτικός πρόσφυγας"
Πριν από λίγες μέρες ο Πύρρος Δήμας κατηγόρησε, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον αθλητικό ραδιοφωνικό σταθμό της Θεσσαλονίκης «Arena FM 89,4», τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ουσιαστικά αυτός τον έδιωξε από την Ελλάδα:
«Είμαι σύμβουλος στην Άρση Βαρών των Ηνωμένων Πολιτειών, βλέπω τους καλύτερους αθλητές στην Άρση Βαρών, τους έχω σε ένα καμπ και, μαζί με τους προπονητές τους φυσικά, κάνουμε σεμινάρια μαζί τους, βγάζουμε προγράμματα προπόνησης, βελτίωση τεχνικής και συνεχίζουμε σιγά σιγά μέσα από συνεχή επικοινωνία και το άθλημα αυτό το αναπτύσσουμε. Προσπάθησα να το κάνω με την ομοσπονδία, αφιλοκερδώς, χωρίς να πληρώνομαι, αλλά με το που βγήκε ένα κόμμα στην κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ, την επόμενη μέρα κόψανε το 55% της Ελληνικής Ομοσπονδίας, και όχι σε μένα, αλλά στη νέα γενιά των αθλητών. Αυτοί έκαναν κακό στα νέα παιδιά που δεν μπορούν να συμμετέχουν σε αγώνες. Στη μόνη Ομοσπονδία που κόψανε 55% ήταν αυτή της Άρσης Βαρών, με είδαν ως εχθρό λόγω του ότι μάλλον ήμουν από άλλο κόμμα. Ήταν σαν να μου έλεγαν μάζεψέ τα και φύγε.»
Και ο Πύρρος Δήμας συνέχισε: «Ο ΣΥΡΙΖΑ με έδιωξε ουσιαστικά από την Ελλάδα, και οι λόγοι είναι πολιτικοί. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι και για να μη δημιουργώ πρόβλημα στο άθλημά μου και σε όλα τα παιδιά που αγωνίζονται στην άρση βαρών, τα μάζεψα και έφυγα στην Αμερική. Γι’ αυτό τον λόγο έφυγα, αλλά δεν ξεχνώ όσα πέρασα. Εδώ θα μείνω μέχρι το 2028 και θα έρθει σε λίγο καιρό και η οικογένειά μου, μόλις τελειώσει το σχολείο η κόρη μου».
Τη δήλωση του Πύρρου Δήμα σχολίασε ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης στο Twitter: "Ο Πύρρος Δήμας θα μείνει στις ΗΠΑ ώς το 2028, επειδή τον έδιωξε ο ΣΥΡΙΖΑ! Βρήκε μια καλύτερη δουλειά ή κάνει πολιτικές προβλέψεις 10ετίας;"
Πολλά τα λεφτά...
Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Πύρρος Δήμας παραιτήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 2016, ενώ οι επιχορηγήσεις των αθλητικών ομοσπονδιών για το 2016 ανακοινώθηκαν στις 29 Ιανουαρίου, και ειδικά για αυτήν της ΕΟΑΒ υπήρξε αύξηση της τάξης του 30%, από 250.000 ευρώ το 2015, σε 325.000 ευρώ το 2016.
Βέβαια, τα ποσά αυτά δεν συγκρίνονται με την αύξηση που πήρε η ΕΟΑΒ μετά το σκάνδαλο ντόπινγκ του 2008, όταν από 1.100.000 ευρώ το 2008 (ήταν μάλιστα ολυμπιακή χρονιά) ανέβηκε στα 1.500.000 ευρώ το 2009 και τα ποσά αυτά διατηρήθηκαν πάνω από το 1.000.000 ευρώ και τα πρώτα χρόνια της κρίσης (1.256.000 ευρώ το 2010 και 1.150.000 ευρώ το 2011). Το 2012 η επιχορήγηση της ΕΟΑΒ ήταν 850.000, για να πέσει στις 595.000 ευρώ το 2013 και στις 500.000 ευρώ το 2014.
Με αυτά τα λεφτά, όλα αυτά τα χρόνια, ουσιαστικά η διοίκηση Δήμα κατάφερε να στείλει μόλις έναν αθλητή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου κι αυτόν με πρόσκληση από τη Διεθνή Ομοσπονδία, τον Δαυίδ Καβελασβίλι (δεν είχε πιάσει το όριο συμμετοχής στην κατηγορία του). Ο Καβελασβίλι είχε πάρει στο Λονδίνο την 13η θέση στα 94 κ., αλλά τον Σεπτέμβριο του 2016 ανέβηκε στην... 7η θέση, αφού οι έξι από τους δώδεκα, που τον είχαν προσπεράσει, βρέθηκαν στους επανελέγχους της WADA «ντοπέ»!
Θαυμαστής Μητσοτάκη
Τον Οκτώβριο του 2016 ο Πύρρος Δήμας έδωσε συνέντευξη στην "Καθημερινή" και με αφορμή τη διένεξή του με την "Αυγή" για το άρθρο "Πρωταθλητισμός χωρίς αθλητισμό" ήταν "κατηγορηματικός" (σύμφωνα με τη συνάδελφο που του πήρε τη συνέντευξη): "Δεν φεύγω από την Ελλάδα. Ό,τι και να γίνει, ό,τι και να κάνουν κάποιοι δεν θα με διώξουν από τη χώρα μου».
Στην ίδια συνέντευξη και στην ερώτηση ''αν πιστεύει ότι μέσα στην κρίση αναδύεται κάποια νέα πολιτική δύναμη", ο πρώην βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ απάντησε: "Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι νέος, δεν λέει ‘θα’ και δίνει την εντύπωση ότι πραγματικά θέλει να αλλάξει τα πράγματα. Βέβαια, για να αλλάξουν, για να μάθουμε να στηρίζουμε την αξιολόγηση και την αρχή ότι ‘προχωράει ο άξιος’, θέλει χρόνο. Είναι πολλές οι γενιές που μεγάλωσαν με ‘μαυρογιαλούρους’. Αρκεί να έχει στήριξη από το πολιτικό σύστημα".
Καλύτερα στην Αλβανία...
Μιλώντας στο κορυφαίο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες site Insidesthegames, ο Πύρρος Δήμας, μετά την κατάκτηση των έξι μεταλλίων από την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο και τη γενικότερη "άνθηση" του ελληνικού αθλητισμού, ειδικά στις μικρές ηλικίες, που ζούμε με τις διαδοχικές επιτυχίες, δεν δίστασε να πει: "Τα πράγματα είναι άσχημα στην Ελλάδα. Η χώρα είναι διασπασμένη και δεν υπάρχει καμία επένδυση στον αθλητισμό. Η εθνική ομάδα της Αλβανίας είχε έδρα την Αθήνα για έναν χρόνο μέχρι πρόσφατα, που επέστρεψε πίσω στη χώρα της γιατί τα πράγματα εκεί είναι καλύτερα από ό,τι στην Ελλάδα...»
Μάλιστα είναι τόσο... άσχημα τα πράγματα στην Ελλάδα, που τον Ιούνιο η ΓΓΑ ενέκρινε αίτημα της Ελληνικής Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών και θα πραγματοποιηθούν σχολές προπονητών Γ’ Κατηγορίας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, για πρώτη φορά έπειτα από 14 χρόνια!
Μέλος της διοίκησης της IWF
Όμως ο Πύρρος Δήμας δεν είναι μόνο τεχνικός σύμβουλος στην Εθνική ομάδα Άρσης Βαρών των ΗΠΑ, αλλά και μέλος εκτελεστικής επιτροπής της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών. Στις αρχαιρεσίες της IWF, που έγιναν στην Μπανγκόκ και οδήγησαν στην επανεκλογή για πέμπτη φορά του 79χρονου Ούγγρου Ταμάς Άγιαν, ο Δήμας, που βρίσκεται «παρά τω Άγιαν», εξελέγη, και μάλιστα με τις περισσότερες ψήφους!
H Παγκόσμια Ομοσπονδία της Άρσης Βαρών είναι αυτή που έχει το μεγαλύτερο πρόβλημα με το ντόπινγκ μεταξύ των ολυμπιακών αθλημάτων, κάτι που πολλοί χρεώνουν στον πρόεδρο Τάμας Άγιαν, που βρίσκεται από το 2000 στην ηγεσία της και θα παραμείνει -«αιωνόβιος»- μέχρι το 2021. Είναι χαρακτηριστικό ότι δόθηκε έξι μήνες διορία στην Παγκόσμια Ομοσπονδία Άρσης Βαρών να πείσει το συμβούλιο της ΔΟΕ ότι γίνονται σοβαρές κινήσεις στο αντι-ντόπινγκ, προκειμένου να διατηρήσει τη θέση της στο ολυμπιακό πρόγραμμα.
606 οι "ντοπέ"!
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών, Αντόνιο Ούρσο, μετά το τελεσίγραφο της ΔΟΕ, αλλά και την απόφασή της να κόψει 64 αθλητές και αθλήτριες από τις συμμετοχές που δικαιούτο η άρση βαρών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο το 2020, κατηγόρησε τον Άγιαν και τους συνεργάτες του πως οδηγούν την άρση βαρών στον αφανισμό.
Ο Ούρσο υποστηρίζει πως πρέπει να υπάρξουν και περισσότερες αποβολές προς τους προπονητές και τους γιατρούς που εμπλέκονται στις υποθέσεις ντόπινγκ της άρσης βαρών, που από το 2003 φθάνουν τις 606, και ο αριθμός θα ήταν πολύ μεγαλύτερος αν γίνονταν περισσότεροι έλεγχοι εκτός αγώνων. «Για λόγους που μόνο η IWF γνωρίζει, το 71% των ελέγχων επιμένει να γίνονται στους αγώνες. Το πρόγραμμα της IWF για το ντόπινγκ είναι αστείο» δήλωσε ο Ιταλός παράγοντας. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός πως στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που έγινε το 2015 στο Χιούστον, από τους 24 που βρέθηκαν «θετικοί» σε χρήση απαγορευμένων ουσιών, οι 19 είχαν κατακτήσει μετάλλια!

Λιγότεροι στο Τόκιο...

Ο πρόεδρος της ΔΟΕ Τόμας Μπαχ ανακοίνωσε ότι τα ολυμπιακά αθλήματα μέχρι το 2020 θα παραμείνουν 28 και δεν θα υπάρξουν αφαιρέσεις αθλημάτων, μετά τις προσθήκες νέων για το 2020. Ωστόσο προειδοποίησε αυστηρά την άρση βαρών, ότι η θέση της για τους Αγώνες του 2024 είναι επισφαλής: «Πρέπει να ακολουθήσει τον κώδικα αντι-ντόπινγκ και έχει περιθώριο μέχρι τον Δεκέμβριο του 2017, όταν και θα λάβουμε την αναφορά, να διορθώσει τα προβλήματά της» ανέφερε για την άρση βαρών ο Μπαχ, μετά την ανακοίνωση ότι αφαιρέθηκαν 64 θέσεις από το άθλημα, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο, περιορίζοντας σε 196 τον συνολικό αριθμό συμμετοχών σε άνδρες και γυναίκες. Ήταν μια απόφαση εν πολλοίς αναμενόμενη, καθώς 49 αθλητές και αθλήτριες της άρσης βαρών βρέθηκαν «θετικοί» στους επανελέγχους της ΔΟΕ από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 και 2016!

Επιστροφή των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας στην Αυτοδιοίκηση

 Ηλ. Βισκαδουράκη

Υπογραφή μεταξύ υπ. Εσωτερικών και ΠΟΕ-ΟΤΑ ύστερα από 6 χρόνια

Συνέχεια των ευνοϊκών ρυθμίσεων για τους εργαζόμενους στους δήμους από τον υπουργό Εσωτερικών Π. Σκουρλέτη αποτελεί η χθεσινή υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΣΣΕ) με την ΠΟΕ-ΟΤΑ. Η ΣΣΕ ρυθμίζει ζητήματα ωραρίου, αδειών, ενώ περιλαμβάνει ευνοϊκές διατάξεις για ευάλωτους εργαζόμενους. Η υπογραφή της εκκρεμούσε από το 2011, καθώς η τελευταία είχε υπογραφεί το 2009.

“Η υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας συνιστά ένα απτό δείγμα της θετικής πολιτικής στάσης της κυβέρνησης και του υπουργείου απέναντι στα δικαιώματα του κόσμου της εργασίας. Ταυτόχρονα, επιβεβαιώνει τον σταθερό προσανατολισμό προς μια ανάπτυξη με κύριο χαρακτηριστικό τη διάχυση των ωφελειών στους πολλούς” τονίζει η ηγεσία του υπουργείου Εσωτερικών.

Η ΣΣΕ ορίζει ότι για δύο ειδικές κατηγορίες εργαζομένων στους δήμους η απασχόληση είναι 32 ώρες σε εβδομαδιαία βάση. Η πρώτη κατηγορία είναι οι εργαζόμενοι σε χώρους υγειονομικής ταφής, σε ανακύκλωση, κέντρα διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών, σταθμούς μεταφόρτωσης και στις μονάδες επεξεργασίας απορριμμάτων. Σε αυτούς τους εργαζόμενους μετά τη συμπλήρωση ενός έτους απασχόλησης χορηγούνται επιπλέον πέντε ημέρες κανονικής άδειας τον χρόνο.

Στη δεύτερη κατηγορία εργαζομένων μετά τη συμπλήρωση πέντε ετών απασχόλησης χορηγούνται τρεις ημέρες επιπλέον κανονική άδεια τον χρόνο. Πρόκειται για τους εργαζόμενους στην αποκομιδή, συγκομιδή, επιστασία και μεταφορά απορριμμάτων, στην ταφή και εκταφή νεκρών, στην ασφαλτόστρωση, στην ύδρευση και την αποχέτευση, στα αφοδευτήρια, στα συνεργεία συντήρησης και επισκευής των μέσων καθαριότητας, σε οικοδομικές εργασίες. Επίσης, στην ίδια κατηγορία εμπίπτουν υδραυλικοί, δενδροκηπουροί - δενδροκόμοι, κηπουροί - ανθοκόμοι, εναερίτες ηλεκτρολόγοι, ψυκτικοί, εργαζόμενοι στα δημοτικά σφαγεία, οδηγοί βαρέων οχημάτων, τοποθετητές κεραμικών σκεπών.

Ειδική διάταξη περιλαμβάνεται για τις εγκύους, όπου οι δήμοι υποχρεούνται να τις μετακινήσουν υποχρεωτικά στην πρωινή βάρδια, εάν αυτές απασχολούνταν στη βραδινή. Τέλος, για τις συνδικαλιστικές άδειες αναφέρεται ότι είναι “αμειβόμενες και ο εργοδότης βαρύνεται με την καταβολή των αναλογούντων ασφαλιστικών εισφορών”.

Περί πάτρης Κυριάκο, όχι περί πάρτης

 Θαν. Καρτερός

Η σημαία ήταν πάντα για την Αριστερά όχι ανταμοιβή κάποιων αρίστων, αλλά θυσία, υποχρέωση, σύμβολο αγώνων, από τους οποίους εσύ και οι όμοιοί σου συνήθως απουσιάζατε

Εντάξει, μια παράδοση στη σύνδεση αριστείας και σημαίας η παράταξη των ακραιφνών, ειδικών στη... σημαιολογία, την έχει. Θυμάμαι, για παράδειγμα, όταν ήμουν στην τελευταία τάξη του δημοτικού, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του πενήντα, τη σημαία την έπαιρνε ο πιο ψηλός και ευσταλής μαθητής. Αλλά τελικά την πήρε ένας πιο κοντός από τον πιο ψηλό, για άγνωστη αιτία, την οποία έμαθα αργότερα. Ο μπαμπάς του πιο ψηλού ήταν εξορία, ενώ ο μπαμπάς του πιο κοντού ήταν χωροφύλακας. Όπερ, έδει, δείξαι.

Θέλω να πω ότι και η αριστεία έχει κάθε εποχή, και για κάθε δουλειά, τις δικές της προδιαγραφές. Ζήσαμε διάφορα και στα τελευταία χρόνια. Αν ήσουν Αλβανός άριστος, γιοκ. Αν ήσουν μελαψός άριστος, γιοκ. Αν ήσουν Έλλην, έστω λιγότερο άριστος, εντάξει. Εκτός από άριστος, δηλαδή, θα έπρεπε να είσαι και ευχάριστος. Στο δημοτικό. Εφτά χρονώ και οχτώ, να διαγκωνίζονται τα παιδιά ποιος θα γίνει σημαιοφόρος. Και καλά τα παιδιά. Να δείτε καβγάδες μεταξύ αριστο-γονέων, να σας ανέβει στα ύψη ο εθνικός παλμός.

Είσαστε του τζόγου, και της ήσσονος προσπάθειας, είπε ο σημαιολόγος Μητσοτάκης. Πού να ξέρει ο πρίγκιπας πόσοι άνθρωποι χωρίς ούτε απολυτήριο δημοτικού έδωσαν τη ζωή τους γι’ αυτήν τη σημαία. Πόσοι, ούτε άριστοι, ούτε ευχάριστοι, πατεράδες εκείνων που τώρα συκοφαντεί, δίπλωσαν τη σημαία στο στήθος τους και τη φύλαξαν σε χαλεπούς καιρούς από κατακτητές, συνεργάτες, ρουφιάνους, και σημαιοφόρους άλλων σημαιών. Πόσο ούτε άριστο, συνήθως ούτε και ευχάριστο, αίμα έχει χυθεί για όσα η σημαία αυτή συμβολίζει.

Με τη σημαία, ανιστόρητε, τα παιδιά της πατρίδας και της Αριστεράς κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο. Τη σημαία τσαλαπάτησαν τα τανκς των ακραιφνών της χούντας. Τη ματωμένη σημαία κρατούν ακόμα μπροστά στις πορείες του Πολυτεχνείου οι φοιτητές, και ακολουθούν εκείνοι που εσύ αποκαλείς τζογαδόρους, και δεν ξέρω ’γω τι άλλο. Και αυτή η σημαία ήταν πάντα για την Αριστερά όχι ανταμοιβή κάποιων αρίστων, αλλά θυσία, υποχρέωση, σύμβολο αγώνων, από τους οποίους εσύ και οι όμοιοί σου συνήθως απουσιάζατε.

Αλλά πού να καταλάβεις κι εσύ και οι επαγγελματίες πατριδοκάπηλοι ότι η σημαία δεν μπορεί να είναι έπαθλο οποιουδήποτε ανταγωνισμού. Μια αριστεία συμβολίζει: Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης. Κατάλαβες, Κυριάκο; Περί πάτρης. Όχι περί πάρτης...

Οι επιπολαιότητες Βαρουφάκη και οι γελοιότητες της αντιπολίτευσης

Δημ. Χρήστου

 

Πολιτικό αδίκημα παράγεται από αποφάσεις, όχι από σκέψεις και σενάρια που ο καθένας έχει το δημοκρατικό δικαίωμα να διατυπώσει

Κακός χαμός ξαφνικά. Αιτία το βιβλίο του τέως υπουργού Οικονομικών Γιάνη Βαρουφάκη. Όλα όσα καταγράφει για τη θητεία του λίγο ώς πολύ ήταν γνωστά. Μάλιστα το βιβλίο έχει κυκλοφορήσει από τον Μάιο. Τι συνέβη λοιπόν; Τίποτα δεν συνέβη. Απλά η συντονισμένη με τη Ν.Δ. αντιπολίτευση σε συνεργασία με τα ΜΜΕ που αγωνίζονται να ρίξουν την κυβέρνηση αποφάσισαν να φουντώσουν νέο θέμα, για να προκαλέσουν πολιτική φθορά. Περί αυτού πρόκειται.

ΤΟ ΘΕΜΑ όμως έχει δύο όψεις. Η πρώτη είναι ο ίδιος ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο οποίος με αχαρακτήριστη επιπολαιότητα κάνει χρήση όλων όσων έμαθε στη θητεία του ως υπουργού και διαπραγματευτή. Και τα έμαθε, επειδή ο πρωθυπουργός και ο ΣΥΡΙΖΑ τον εμπιστεύτηκαν, κρίνοντας ότι είχε τις γνώσεις, το ήθος και το ταλέντο να φέρει σε πέρας το πολύ δύσκολο έργο που ανέλαβε για να βοηθήσει την πατρίδα του. Και ο συνάδελφός του, που πήρε τη θέση του και αγωνίστηκε με σοβαρότητα και υπομονή, δικαίωσε απολύτως τους λόγους που υποχρέωσαν τον Αλ. Τσίπρα να σταματήσει τη συνεργασία μαζί του.

ΜΕΤΑ την αντικατάστασή του, λόγω πολιτικής ανεπάρκειας, ανωριμότητας και επικίνδυνων εξελίξεων από τη διαπραγματευτική συμπεριφορά του, ο καθηγητής απασφάλισε για λόγους εκδίκησης. Αυτός, η μεγάλη πριμαντόνα που γοητεύει και καθηλώνει τα πλήθη, να απολυθεί; Απαράδεκτο. Και αμέσως μετά, άρχισε τις αποκαλύψεις σε δόσεις. Το αν αυτές εξυπηρετούν ή πλήττουν τα συμφέροντα της χώρας, του είναι δευτερεύον ζήτημα. Προηγείται το υπέρ εγώ του. Η περίπτωση Βαρουφάκη προσφέρεται για συμπεράσματα και επιβεβαιώνει πως: ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.

Η ΔΕΥΤΕΡΗ όψη αφορά την αντιπολίτευση. Η κυβέρνηση, εκείνους τους δύσκολους καιρούς του 2015 με το ευρωπαϊκό ιερατείο (σε συνεννόηση με τον Σαμαρά) να έχει αφήσει τη χώρα χωρίς ρευστότητα και με προφανή στόχο να ανατρέψει το ταχύτερο δυνατόν την πρώτη αριστερή κυβέρνηση στην Ε.Ε., ώστε να μη... μολυνθούν και άλλες χώρες, άκουγε εναλλακτικά σενάρια αντιμετώπισης των ασφυκτικών πιέσεων. Είναι έγκλημα να εξετάζεις σενάρια; Κατά τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜ.ΑΡ. είναι πολιτικό αδίκημα η σκέψη(!) που χρίζει ακόμα και εξεταστικής επιτροπής! Εξεταστικής επιτροπής όχι γιατί χρεοκόπησε η χώρα και εγκλωβίστηκε στα Μνημόνια, αλλά επιτροπής για τα πιθανά σενάρια, που κανένα δεν εφαρμόστηκε. Και πώς άλλωστε να εφαρμοστεί για παράδειγμα το σενάριο επιστροφής στη δραχμή, όταν αυτό, αυτομάτως σήμαινε έξοδο της χώρας από την Ε.Ε.; Άλλωστε τα σενάρια εφαρμόζονται σε όλες τις επιστήμες (και τους πολέμους) και είναι μέθοδος αφαιρετικού καθορισμού της στρατηγικής σε όλους τους τομείς δράσης.

ΣΕΝΑΡΙΑ είχε και ο Παναγιώτης Λαφαζάνης. Η έφοδος στο Νομισματοκοπείο και η κρατικοποίηση της ΤτΕ ήταν σενάρια, μόνο που αυτά δεν προέβλεπαν την κρίση των πολιτών, διότι δεν συνάδουν με την επαναστατική ιδεοληψία του σκηνοθέτη. Και φυσικά, όπως κάθε σοβαρός και νοήμων πολίτης καταλαβαίνει, θα οδηγούσαν τη χώρα στην καταστροφή και την Αριστερά σε εξαφάνιση. Σενάριο ήταν και το παράλληλο νόμισμα που πρότεινε ο Βαρουφάκης. Και όλα τα σενάρια αυτά, και πολλά άλλα, απορρίφθηκαν από τον πρωθυπουργό και το υπουργικό συμβούλιο. Που είναι λοιπόν το πολιτικό αδίκημα; Πολιτικό αδίκημα παράγεται από αποφάσεις, όχι από σενάρια που ο καθένας έχει το δικαίωμα να διατυπώσει. Η χώρα όμως ξεπερνάει την κρίση και έχει τις προϋποθέσεις να επιστρέψει σύντομα σε κανονικούς ρυθμούς ζωής, να χτίσει ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον, όχι με σενάρια αλλά με τις αποφάσεις.

ΑΥΤΟ ακριβώς είναι το πρόβλημα για τη Ν.Δ. και τους πιστούς ακολούθους της. Αν πετύχει η κυβέρνηση, λιγοστεύουν οι πιθανότητες της παλινόρθωσης εκείνων που έφτασαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Και αντί να συζητάμε για πράξεις με τεράστιο τίμημα για τον ελληνικό λαό, επιχειρούν να χτυπήσουν την κυβέρνηση, που στηρίζεται πλέον από όλο το πολιτικό φάσμα της Ε.Ε., ώστε η Ελλάδα να γίνει πραγματικά ισότιμο και πολύτιμο μέλος της Ένωσης. Ένας πολιτικός μαραθώνιος φτάνει στο τέλος. Και αντί η αντιπολίτευση να ξεδιπλώσει το δικό της καλύτερο σχέδιο για το μέλλον του τόπου, επιχειρεί με πρωτοφανή λαϊκισμό και υποκρισία να γυρίσει η πολιτική ζωή στο 2015! Όχι στις αιτίες και τους υπεύθυνους της χρεοκοπίας του 2010, αλλά σε αυτούς που σεβάστηκαν τα εθνικά συμφέροντα και τους κοινοβουλευτικούς θεσμούς.