«Το Όχι που έγινε Ναι» και άλλα παραμύθια

 Αντώνης  Σαχπεκίδης(φιλόλογος – συγγραφέας)

Η δίχως όρια διαστρέβλωση της αλήθειας και η αδίστακτη χρήση ακραίων χαρακτηρισμών εκ μέρους των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των διαπλεκόμενων ΜΜΕ, όπως και τα χαλκευμένα ψεύδη εις βάρος της κυβέρνησης, καταρρέουν το ένα μετά το άλλο, αυτά όμως, κόμματα και ΜΜΕ, απτόητα, όλο και κάτι «ανακαλύπτουν» ή, εν ανάγκη, εφευρίσκουν, σε μια λυσσαλέα επιχείρηση να διασωθούν αυτά τα ίδια. Κάθε τόσο η κυβέρνηση «πέφτει» («το Πάσχα», «τα Χριστούγεννα»...).

«Ο ΣΥΡΙΖΑ διαλύεται» και «ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του αναζητούν ελικόπτερα για να φύγουν»! Αν, τώρα, η πραγματικότητα δεν ανταποκρίνεται στις «διαπιστώσεις» ή στις προβλέψεις τους και τους διαψεύδει, τόσο το χειρότερο για την... πραγματικότητα! Στο μεταξύ, και ενώ η κυβέρνηση παλεύει ενάντια στους τζογαδόρους δανειστές της χώρας και στους εντός των τειχών υπονομευτές του εθνικού αγώνα επιβίωσης σε μια πολύμηνη και σκληρή διαπραγμάτευση, αυτοί που ποτέ δεν διαπραγματεύτηκαν πραγματικά, μιλούν για «δήθεν διαπραγμάτευση» και «σκηνικό διαπραγμάτευσης». Τα κόμματα της αντιπολίτευσης κάνουν ό,τι μπορούν για να περιπέσουν στην έσχατη ανυποληψία.

Η δυστυχία είναι ότι σ' αυτόν τον βρόμικο πόλεμο συμμετέχουν και άνθρωποι «ευυπόληπτοι» («Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο το 'ξερα τι κάθαρμα ήσουν, τι κάλπικος παράς», Μανόλης Αναγνωστάκης), οι οποίοι θα έπρεπε να σέβονται στοιχειωδώς τους τίτλους και τα αξιώματα με τα οποία η πολιτεία τους τίμησε και ο λαός τα πληρώνει. Τι κι αν καθημερινά αποκαλύπτεται πως η διαφθορά και η σήψη έχουν τις τελευταίες δεκαετίες διεισδύσει σε όλους τους τομείς της δημόσιας ζωής; Χορός δισεκατομμυρίων, όταν ο λαός καλούνταν να πληρώνει από το υστέρημά του για να καλύπτει το μεγάλο φαγοπότι.

Αξίζει, όμως, να σταθούμε ιδιαίτερα σ' ένα σλόγκαν, «το Όχι που έγινε Ναι», γιατί πρόκειται για απολίτικη πλάνη ή για απάτη, που αναπαράγεται κάθε τόσο, προκειμένου να στηριχτεί κατηγορία για προδοσία του λαού και της εμπιστοσύνης που επανειλημμένα έδειξε στην κυβέρνηση. Ποιο «όχι» ακριβώς έγινε «ναι»; Τι ψήφισε ο λαός στο δημοψήφισμα; Μα, αυτό που έγραφε το ψηφοδέλτιο: να μη δεχτεί η κυβέρνηση την πρόταση Γιούνκερ. Τον ίδιο καιρό οι σφυγμομετρήσεις έδειχναν ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών ήταν -και εξακολουθεί να είναι- κατά της εξόδου της χώρας από την Ευρωζώνη και την Ε.Ε. (Κι αν, βέβαια, ο λαός ήξερε τι ακριβώς θα πάθαινε σε μια τέτοια περίπτωση, υπέρ της «εξόδου» θα ήταν μόνο όσοι είχαν βγάλει τα χρήματά τους στο εξωτερικό.) Και να μην ξεχνάμε τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις του Γ. Βαρουφάκη, ότι η έξοδος από το ευρώ θα ήταν καταστροφή για τη χώρα. Όλοι γνώριζαν ότι η δυναμική του δημοψηφίσματος θα χρησιμοποιούνταν για την ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της Ελλάδας.

Τι έπρεπε, λοιπόν, να κάνει ένας υπεύθυνος πρωθυπουργός ως εκπρόσωπος αυτού του λαού; «Να τα βροντήξει και να φύγει», όπως και καλόπιστοι ακόμα υποστηρίζουν; Αλλά πότε ο λαός έδωσε τέτοια εξουσιοδότηση στον πρωθυπουργό του, που θα σήμαινε έξοδο από την Ευρωζώνη και μάλλον και από την Ε.Ε.; Ποιος θα μπορούσε να αντέξει τις συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης; Πριν ο Αλ. Τσίπρας επιστρέψει από τις Βρυξέλλες στην Αθήνα, οι Έλληνες που είχαν καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες (αλλά όχι και οι μεγαλοκαταθέτες, που είχαν βγάλει τα συνήθως ύποπτα χρήματά τους στο εξωτερικό) θα έχαναν τις οικονομίες τους που θα είχαν κατασχεθεί από την πρώτη στιγμή. (Λίγες μέρες νωρίτερα κάποιοι δορυφόροι της Γερμανίας είχαν προειδοποιήσει για «άμεσα απαιτητό χρέος»), ενώ οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι μάταια θα περίμεναν τον μισθό ή τη σύνταξή τους έξω από τις κλειστές τράπεζες, και όλοι οι Έλληνες θα καταριόνταν την κυβέρνηση, περιμένοντας στις ουρές για την «ανθρωπιστική βοήθεια» που υποσχέθηκε ο... προνοητικός και φιλάνθρωπος κύριος Σόιμπλε!

Κι έπειτα, τι ψήφισε ο λαός στις εκλογές τον Σεπτέμβριο; Ξανάδωσε με την ίδια πλειοψηφία την εμπιστοσύνη του στον πρωθυπουργό του, εκτιμώντας την κατάσταση και συνακόλουθα επικυρώνοντας την πράγματι δυσβάστακτη συμφωνία, την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, υπερψήφισαν το καλοκαίρι και τα κόμματα που φωνάζουν τώρα πιο πολύ! Ποιο «όχι», λοιπόν, έγινε «ναι»; Ποιοι δικαιούνται να μιλάνε εξ ονόματος του λαού καλύτερα από τον ίδιο;

Εξάλλου, για να λέμε τα πράγματα με τ' όνομά τους, δεν ψήφισε ο λαός την Αριστερά από ξαφνική ιδεολογική μετάλλαξη∙ την ψήφισε, επειδή είδε κι απόειδε ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις, υπακούοντας στις εντολές των κυρίων τους, δεν νοιάζονταν παρά μόνο «για την πάρτη τους». Εξ ου και η δεύτερη, μετά την υπογραφή της κάκιστης «συμφωνίας» του Ιουλίου, ψήφος εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, εξ ου και η μεγάλη ευθύνη της Αριστεράς έναντι του λαού, να μείνει και να παλέψει, μέχρι τέλους. Αν, ωστόσο, οι ευρωπαϊκοί θεσμοί επιμείνουν στη σαδιστική συμπεριφορά τους απέναντι στην Ελλάδα, ο ελληνικός λαός είναι πάντα εδώ, για να πάρει, αν χρειαστεί, τη μεγάλη απόφαση. Και τότε όλοι θα αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στον λαό και την Ιστορία.

Κατά τα άλλα, πέρα από τις αναμφισβήτητα καλές προθέσεις τους, όσοι με οποιονδήποτε τρόπο διαφοροποιήθηκαν από τον κοινό αγώνα, προσφέρουν αρνητικές υπηρεσίες στον λαό για τον οποίο υποτίθεται ότι νοιάζονται, και ρίχνουν νερό στον μύλο της αντίδρασης, με την οποία -πώς δεν το βλέπουν;- στην πράξη συμπλέουν, πυροβολώντας με απίστευτη εμπάθεια την κυβέρνηση. Τώρα που δίνεται η μάχη των μαχών, μετά από δεκαετίες αγώνων σε αυτήν τη χώρα, την ώρα που πρέπει «να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση», να αλωθεί το κράτος της ανομίας και της ρεμούλας και να πάρει ο λαός επιτέλους τη ζωή του στα χέρια του, αυτήν την ώρα ένα δυναμικό κομμάτι της Αριστεράς επέλεξε όχι απλώς να αποστρατευτεί, αλλά να συστρατευτεί με τους εχθρούς του λαού. Κρίμα.

Το Όχι, λοιπόν, που έγινε Ναι αποτελεί μια διανοητική λαθροχειρία, που αναπαράγουν τόσο οι... αριστερότεροι όσο και όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε αγαστή σύμπλευση με τα αμαρτωλά ΜΜΕ, καθώς βλέπουν το τρένο να τρέχει χωρίς αυτούς. Λυπάμαι να το πω, αλλά «το Όχι που έγινε Ναι» είναι μια μεγάλη ανοησία. Ας βρουν, λοιπόν, κάτι άλλο όσοι θέλουν να πλήξουν αυτήν την κυβέρνηση.

ΥΓ.: Η Ευρώπη παρουσιάζει συμπτώματα αποσύνθεσης. Δεν είναι αυτό που περιμέναμε και ευχόμασταν για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αλλά, πού ξέρεις; «Ουδέν κακόν αμιγές καλού»!

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η αξιοπιστία

Εφ. Συν.

«Τα πρόσθετα μέτρα είναι το τίμημα της προσωπικής αναξιοπιστίας του Αλέξη Τσίπρα» δήλωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Από ποιο σύννεφο έπεσε άραγε ο αρχηγός της Ν.Δ. και ξέχασε ότι από το 2009, όταν δόθηκαν τα πλασματικά στοιχεία για το χρέος, μέχρι και το mail Χαρδούβελη (που λησμονεί ότι δεν είχε γίνει αποδεκτό από την τρόικα) η χώρα βρίσκεται σε μόνιμη «δίνη αναξιοπιστίας»;

Μάλιστα πρόσφατα ενώ και με την ψήφο της αντιπολίτευσης επικυρώθηκε το τρίτο Μνημόνιο και ενώ έπειτα από μήνες διαπραγματεύσεων τα συμφωνηθέντα μέτρα έφτασαν τελικά στη Βουλή, ξαφνικά (πάλι) οι θεσμοί θέλουν να επιβάλουν πρόσθετα μέτρα-ρήτρα για το ποσό που αφορά αποκλειστικά το τρίτο Μνημόνιο.

Καμία αντίφαση φυσικά δεν διαπιστώνει εδώ ούτε ο Κυρ. Μητσοτάκης ούτε η εκδοτική παρέα του. Ολα καλώς καμωμένα από τους δανειστές και κυρίως από το ΔΝΤ, αρκεί να πέσει η κυβέρνηση. Τόσο ενδιαφέρον για τη χώρα ο αρχηγός! Κι αυτό, την ώρα που ακόμα και ο Γιούνκερ δηλώνει ότι τα προληπτικά μέτρα είναι αντισυνταγματικά.

Το αίτημα του Αλέξη Τσίπρα να σεβαστούν οι δανειστές τη συμφωνία, όπως τη σεβάστηκε με μεγάλο πολιτικό κόστος κι η κυβέρνησή του, δεν αφορά την αξιωματική και υπεύθυνη αντιπολίτευση. Μάλιστα κατηγορούν για λαϊκισμό τον ΣΥΡΙΖΑ τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ (κακώς ή καλώς) δεν συνυπέγραψε και δεν συναίνεσε ποτέ στα προηγούμενα μνημόνια ενώ οι ίδιοι τα υπέγραφαν όλα όπως και το τελευταίο για το καλό της Ελλάδας.

Τώρα πάει το καλό της Ελλάδας για άλλη μια φορά στα σκουπίδια, μια και προέχει το να πέσει η κυβέρνηση. Νομίζει, άραγε, ο Κυρ. Μητσοτάκης (με τη στρατιά των συμβούλων που διόρισε στο δικό του υπουργείο «απολύσεων και μετατάξεων») ότι θα κάνει αύριο έναν περίπατο στην κυβερνητική εξουσία με τον Σόιμπλε και τη Λαγκάρντ να του στρώνουν ροδοπέταλα αξιοπιστίας;

Δεν έχει καταλάβει ότι ακόμα κι αν εξαιρέσει ως κυβέρνηση τους δικηγόρους, τους βυτιοφορείς, τους δημοσιογράφους και τους ταξιτζήδες από τα μέτρα, ακόμα κι αν ρίξει τις συντάξεις των αδύναμων, ακόμα κι αν επιτρέψει απόλυτα χαλαρές εργασιακές σχέσεις και απολύσεις, ακόμα κι αν κάνει όλη την άνυδρη Ελλάδα ένα απέραντο γήπεδο γκολφ, ακόμα κι αν φυλακίσει όλους τους πρόσφυγες, δεν θα αλλάξει τίποτα στον τρόπο που οι κυρίαρχες δυνάμεις της Ε.Ε. και του ΔΝΤ θα συνεχίσουν να προσπαθούν να επιβάλλουν στην Ελλάδα ένα αποτυχημένο οικονομικό μοντέλο; Και μάλιστα, λίγο πριν η Ε.Ε. πληγεί συθέμελα από το ενδεχόμενο Brexit και τη φτωχοποίηση των μισών από τις χώρες που την απαρτίζουν.

Τέλος, η απαξιωτική και επαναλαμβανόμενη από τον Κυρ. Μητσοτάκη έκφραση περί της «παρέας του Τσίπρα» που κυβερνάει, και μάλιστα τη στιγμή που η «παρέα των Βρυξελλών και του ΔΝΤ» αλλά και η «παρέα των ελληνικών media» συναγωνίζονται στο ποιος θα αποδομήσει καλύτερα την... αριστερή παρένθεση, είναι απλά άλλο ένα τυπικό δείγμα υποκρισίας που σίγουρα δεν εξασφαλίζει την παραμικρή αξιοπιστία.

Νέα στρατηγική διαχείρισης στερεών αποβλήτων από το υπ. Εσωτερικών

 ΗΛΕΚΤΡΑ ΒΙΣΚΑΔΟΥΡΑΚΗ

 Σε αναδιοργάνωση των φορέων διαχείρισης στερεών αποβλήτων, που στο εξής μετονομάζονται σε Διαχειριστές Στερεών Αποβλήτων (ΔΙΣΑ) και θα υλοποιήσουν τη νέα στρατηγική για τα απορρίμματα, προχωρούν με νομοσχέδιο τα υπουργεία Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών. Σκοπός είναι οι ΔΙΣΑ να συγκροτούνται με βάση την αρχή της εγγύτητας και της αντιπροσωπευτικότητας των αιρετών οργάνων των τοπικών κοινωνιών, λαμβάνοντας υπ' όψιν τα γεωγραφικά και πληθυσμιακά κριτήρια. Συγχρηματοδοτούμενα από την Ε.Ε. προγράμματα, που έχουν ξεκινήσει αυτή την περίοδο, συνεχίζουν να υλοποιούνται από τους νεοσυσταθέντες ΔΙΣΑ ως "καθολικοί ανάδοχοι" των προηγούμενων νομικών προσώπων.

Η μετατροπή των ΦΟΔΣΑ σε ΔΙΣΑ θα γίνει ύστερα από τρεις μήνες από την ψήφιση του νομοσχεδίου και την ευθύνη συγκρότησης των νέων φορέων διαχείρισης αποβλήτων θα έχουν οι επτά συντονιστές της αποκεντρωμένης διοίκησης. Σε περίπτωση άρνησης συμμετοχής των δημοτικών συμβουλίων σε ΔΙΣΑ και αφού ο συντονιστής αποκεντρωμένης διοίκησης έχει εξαντλήσει όλα τα νόμιμα μέσα για εξεύρεση λύσης, οι αιρετοί τίθενται σε αργία.

Οι ΔΙΣΑ διακρίνονται σε ηπειρωτικούς και νησιωτικούς και θα συσταθούν σε επίπεδο Περιφέρειας με βάση τα πληθυσμιακά κριτήρια. Εξαιρούνται οι φορείς διαχείρισης της Περιφέρειας Αττικής και του Νομού Θεσσαλονίκης, οι οποίοι έχουν συγκροτηθεί με βάση τον "Καλλικράτη". Για τους ηπειρωτικούς ΔΙΣΑ προβλέπεται η σύσταση ενός σε επίπεδο Περιφέρειας με πληθυσμό έως 400.000 κατοίκων, τριών για 400.001 έως 700.000 κατοίκους και τεσσάρων για άνω των 700.001 κατοίκων. Ελάχιστος πληθυσμός δήμων για σύσταση ΔΙΣΑ είναι οι 80.000 κάτοικοι. Επίσης, προϋπόθεση για τη σύσταση ΔΙΣΑ είναι η λειτουργία τουλάχιστον ενός χώρου υγειονομικής ταφής, η λειτουργία μονάδας επεξεργασίας αποβλήτων ή έργα που έχουν ενταχθεί στο περιφερειακό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων.

Για τη νησιωτική χώρα προβλέπεται η συγκρότηση ΔΙΣΑ στις περιπτώσεις όπου στο νησί υπάρχουν δήμοι πέραν του ενός (βλ. Εύβοια, Κρήτη). Στην περίπτωση δηλαδή όπου το νησί ταυτίζεται με δήμο, οι αρμοδιότητες διαχείρισης αποβλήτων ασκούνται από τις δημοτικές υπηρεσίες ή στο πλαίσιο διαδημοτικών συνεργασιών. Εάν το νησί γειτνιάζει με την ηπειρωτική χώρα ή με άλλο νησί, τότε μπορεί να συμμετέχει στο νομικό πρόσωπο που εξυπηρετεί τον όμορο δήμο.

Οι ΔΙΣΑ εκπονούν σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων στο πλαίσιο της τοπικής αρμοδιότητας, εξειδικεύουν τους όρους του περιφερειακού σχεδίου, μπορούν να εμπορευθούν τα προϊόντας της διαχείρισης αποβλήτων και να αποκομίζουν έσοδα. Επίσης, μπορούν να αναθέτουν υπηρεσίες διαχείρισης των αποβλήτων και λοιπές υπηρεσίες σε άλλα φυσικά ή νομικά πρόσωπα. Για τους πρώην ΦΟΔΣΑ, που είναι ανώνυμες εταιρείες και συστάθηκαν προ του 2010, συνεχίζεται η λειτουργία τους χωρίς αλλαγές στην νομική τους μορφή. Προβλέπεται εντός τριών μηνών η μετάβαση του 50% του προσωπικού, μόνιμου ή με πάγια εντολή, αλλά και του 50% των μηχανημάτων στον νεοσυσταθέντα ΔΙΣΑ. Με την παρέλευση τριμήνου προβλέπεται εκκαθάριση της προηγούμενης ανώνυμης εταιρείας και μεταφορά του υπολοίπου προσωπικού στον ΔΙΣΑ. Οι συμβάσεις εργασίας ορισμένου χρόνου ολοκληρώνονται στον ΔΙΣΑ. Σε περίπτωση μη λύσης του πρώην ΦΟΔΣΑ Α.Ε., ο κάθε δήμος - μέτοχος βαρύνεται με ημερήσιο πρόστιμο 5.000 ευρώ.