Η χούντα είναι κάτι πιο ευρύ και προσωπικό από επέτειο

 Δημ. Σεβαστάκης

Αλλά και μετά τη χούντα, για δύο - τρία χρόνια, η κεκτημένη καταπίεση διαρκούσε. Οι εκθέσεις «ιδεών», όπως και κάθε κείμενο, έπρεπε να γράφονται σε μια αρχαΐζουσα γλωσσική πολιτική ορθότητα, γεμάτη οίος, οία, οίον, διάστικτη από δοτικές, μια γλώσσα δοκιμασίας, που μιλούσε για τον εαυτό της, που πέταγε έξω και τον αναγνώστη, και τον συγγραφέα της.

Υπήρχε, επί χούντας, ένας πολυσέλιδος, εσωτερικός κανονισμός στα σχολεία της «μέσης εκπαιδεύσεως», εφιαλτικός, γεμάτος απαγορεύσεις. Για το «φλέγον ζήτημα της κουράς» στοιχιζόμασταν τα αγόρια για να ελέγξει ο εντεταλμένος καθηγητής τους σβέρκους.

Τα κορίτσια υπέφεραν. Σεμνό βλέμμα, μπλε ποδιά κάτω από τα γόνατα, όχι γέλωτες, όχι χαριεντισμοί με τους άρρενες. Η κυκλοφορία στους δρόμους επιτρεπόταν τις καθημερινές μέχρι τις 7 το απόγευμα, τις Κυριακές μέχρι τις 8.15 μ.μ. Υπήρχε λόγος. Στις 8 τέλειωνε ο Ξανθόπουλος ή η Βουγιουκλάκη και είχες το ένα τέταρτο που χρειαζόσουν για να γυρίσεις σπίτι. Ο ξυλοδαρμός από τους καθηγητές επιτρεπόταν, υπήρχαν δε και γονείς που τον ενθάρρυναν - «Να βάλει μυαλό». Αποβολές για ψύλλου πήδημα. Μασούσες τσίχλα κατά την ομιλία του γυμνασιάρχου: «Δύο ημέρες, λίαν επιεικώς».

Αλλά και μετά τη χούντα, για δύο - τρία χρόνια, η κεκτημένη καταπίεση διαρκούσε. Οι εκθέσεις «ιδεών», όπως και κάθε κείμενο, έπρεπε να γράφονται σε μια αρχαΐζουσα γλωσσική πολιτική ορθότητα, γεμάτη οίος, οία, οίον, διάστικτη από δοτικές, μια γλώσσα δοκιμασίας, που μιλούσε για τον εαυτό της, που πέταγε έξω και τον αναγνώστη, και τον συγγραφέα της.

Οι επίσημες διαφωτιστικές ομιλίες για τον κομμουνιστικό κίνδυνο, για το παιδομάζωμα, για τους απάτριδες του παραπετάσματος συνοδεύονταν από ηθικοπλαστικά περιοδικά γεμάτα από κουρεμένα καλά παιδιά, γέρικα και απολύτως εγκεκριμένα από τη γιαγιά τους.

Δευτέρα πρωί (ο ορισμός του εφιάλτη), ο γυμνασιάρχης μάς διάβαζε αποσπάσματα από την «Ακρόπολη» ή τον «Ελεύθερο Κόσμο». Αποσπάσματα διδακτικά, συχνά και από το αστυνομικό ρεπορτάζ. Για παράδειγμα: «Μια νεαρά δεν ήκουσε τους γονείς της και τους καθηγητάς της και παρεσύρθη υπό αλητηρίου»...

Στην πόλη, βέβαια, ήταν κάπως διαφορετικά. Συζητάω με συνομηλίκους μου, δεν είχαν την ίδια εμπειρία ή δεν ήταν τραυματική στον ίδιο βαθμό. Το 1968, με τον πατέρα στην εξορία, είχαμε έρθει με τη μάνα και τα αδέλφια μου για μία σχολική χρονιά στην Κυψέλη, φιλοξενούμενοι του θείου μου. Ήταν μαγικά! Πρωτοείδα τηλεόραση σε ένα κατάστημα ηλεκτρικών, στην οδό Σύρου νομίζω. Ο Φρέντυ Γερμανός έλεγε τις ειδήσεις στη χιονισμένη εικόνα. Το κυριότερο, δεν συναντούσες ποτέ δάσκαλο ή καθηγητή του σχολείου σου. Ήταν αδύνατον να ελέγξει το σύστημα την ιδιωτική ζωή. Ελευθερίες υπήρχαν λόγω της αστικής συνθήκης. Η πόλη ενείχε εκ κατασκευής ένα είδος δημοκρατίας.

Αντίθετα, στην επαρχία ελέγχονταν όλα. Ο διοικητής του αστυνομικού σταθμού, ο χωροφύλακας, ο αγροφύλακας, ο χουντικός καθηγητής, ο γονέας του συλλόγου γονέων και κηδεμόνων, ο επίτροπος της ενορίας, οι κυρίες των φιλανθρωπικών και εξωραϊστικών συλλόγων, οι επαγγελματίες χαφιέδες, τα λούμπεν, οι κυπατζήδες, οι στρατονόμοι, όλοι διέπλεκαν ένα απέραντο δίκτυο ελέγχου ώστε να συλληφθεί ο παραβάτης μαθητής. Για ποιες παραβάσεις; Εκτός της «αντεθνικής δράσεως», να παίζει με τους φίλους του. Να είναι σε ραντεβού (έπρεπε μάλιστα να λάβει γνώση και ο πατέρας του κοριτσιού). Να καπνίζει. Να βγει ακόμα και στις διακοπές των Χριστουγέννων χωρίς τον κηδεμόνα.

«Εκάπνιζον, έπινον μέχρι καταστάσεως μέθης, εχόρευον». Ακόμα ηχούν στ’ αυτιά μου οι αιτίες για την οκταήμερη καμπάνα που μου έριξαν στη Β’ Λυκείου (τότε Πέμπτη Γυμνασίου). Αργότερα ζήτησα να βγάλουμε με την τάξη ένα λογοτεχνικό περιοδικό. «Ο σύλλογος των καθηγητών απεφάσισε ‘όχι’» μου ανακοίνωσε ένα χουντικό υποκείμενο που μισούσε τους μαθητές, όπως και τον εαυτό του. (Πρωτοφανές: 47 χρόνια μετά και κανείς από τους παλιούς του μαθητές δεν του μιλάει).

Τέλος πάντων, υπήρχε μια εγκάρσια χούντα στον μικρόκοσμο του καθενός. Μια ειδική και προσωπική καταστολή σε ένα γενικό εμφυλιοπολεμικό, πουριτανικό, απολίτιστο και εμπαθώς αντικομμουνιστικό και αντιδημοκρατικό κλίμα. Σαν κι αυτό που εισρέει σιγά και αποκρουστικά στις σύγχρονες αρτηρίες...

Eκλογές στην Αυτοδιοίκηση με ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ…

Του Ιερόθεου Μουρίκη(ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Αιγίου)

ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

Κοινός τόπος πλέον, ότι η ΑΥΤΟΔΙΟΊΚΗΣΗ είναι το μεγαλύτερο θύμα της πολιτικής των μνημονίων, αλλά και εστία διαχρονικής διαφθοράς, κατά τα λεγόμενα του ελεγκτή δημόσιας διοίκησης, κ. Ρακιντζή. Θύμα διότι η μεταρρύθμιση του Καλλικράτη, μείωσε 60-70% τούς πόρους της, άνοιξε την πόρτα σε αθρόες απολύσεις συνδυασμό με απαγόρευση προσλήψεων και επιπλέον, μεταφορά σε αυτήν περισσότερων αρμοδιοτήτων, χωρίς τους αναγκαίους αντίστοιχους πόρους, που την οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση.

Και θερμοκήπιο διαφθοράς, διότι οι Αυτοκρατορικές εξουσίες του Δημάρχου\Περιφεριάρχη και της Δημοτικής\Περιφερειακής πλειοψηφίας, απέχουν παρασάγγας από τα Διαχρονικά αιτήματα της Διαφάνειας και της Δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα.

Ένας νόμος Prova generale της μνημονιακής πολιτικής, για λιγότερο κράτος και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών. Μια Βαθειά Αντιδημοκρατική και συγκεντρωτική μεταρρύθμιση που βόλευε και διαιώνιζε την χειραγώγησή της, από τους αιωνίως ισχυρούς σύγχρονους Κοτζαμπάσηδες των τοπικών κοινωνιών.

Πιστή στις προγραμματικές δεσμεύσεις της, η κυβέρνηση ,έβαλε σε δημόσιο θεσμικό διάλογο την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου του Καλλικράτη. Οι σημερινοί ταγοί της αυτοδιοίκησης, ψελλίζουν άλλοι σίγα άλλοι πιο δυνατά, την δυσμορφία και την αναποτελεσματικότητα του Καλλικράτη σε βασικούς τομείς της Κοινωνικής ανάπτυξης, από τον σχεδιασμό, τις αρμοδιότητες, την οικονομική ανάπτυξη, την τοπική παραγωγική ανασυγκρότηση Περιβάλλον, τις ποιοτικές υπηρεσίες στους πολίτες, την Αλληλεγγύη.

Όλα όμως αυτά τα ξεχνούν και περνούν όχι σε δεύτερη μοίρα αλλά κυριολεκτικά στο περιθώριο, μπροστά στο δέος της πραγματικής Λαϊκής βούλησης, που ακούει στο όνομα εκλογές στην Αυτοδιοίκηση με ΑΠΛΗ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗ και Δημοτικό Συμβούλιο από την πρώτη Κυριακή, αποτυπώνοντας πραγματικά την λαϊκή ψήφο, αποκλείοντας έτσι επίδοξους Καίσαρες πλασματικών πλειοψηφιών.

Το αυτονόητο που ισχύει στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες ,στα καθ’ημάς μεταφράζεται σε χάος και αναρχία, σε αναποτελεσματικότητα διότι δένει τα χέρια του Φυλάρχου, αναγκάζοντάς τον να ανοίξει διάλογο με τους Πολίτες επιβάλλοντας πλήρη έλεγχο και Διαφάνεια σε όλα τα θέματα.

Ποιός Φοβάται την ενίσχυση της Τοπικής Δημοκρατίας.

Ποιός φοβάται το Λαό και αρνείται το δικαίωμά του να έχει λόγο σε ότι τον αφορά.

Η Κ.Ε.Δ.Ε με αιχμή του δόρατος τον πρόεδρό της, κ. Πατούλη αποχώρησε από τον δημόσιο διάλογο, διατρανώνοντας την συντηρητική νεοφιλελεύθερη, κατεστημένη αντίληψή της για την Τοπική Αυτοδιοίκηση ως ΦΕΟΥΔΟ.

Τις απόψεις του κ. Πατούλη και των ομογάλακτών του δημάρχων τις γνωρίζουμε.

Υπάρχει νεοφιλελεύθερο ταξικό πρόσημο, που δεν το αρνούνται αλλά το υιοθετούν με περίσσια και το στηρίζουν με σθένος.

Μένει λοιπόν να αποκαλυφθούν οι προθέσεις των δημοκρατικών – προοδευτικών αρχόντων.

Χωρίς περιστροφές, χωρίς εξωραϊσμούς η δαιμονοποιήσεις, ρεαλιστικά, χειροπιαστά, ως απόρροια της μέχρι τώρα εμπειρίας, η Απαξίωση των ηθικών αξιών που χαρακτηρίζουν και ορίζουν στην ουσία της την δημοκρατία και η Περιθωριοποίηση της βούλησης των Κοινωνιών μας έφεραν στο ως εδώ και μη παρέκει.

Το αχαρακτήριστο Δούναι και Λαβείν μεταξύ αρχόντων που δρουν ως Καίσαρες και του Απαξιωμένου στα όρια της εξαθλίωσης Λαού Πρέπει να πάρει Τέλος.

Η Μέγιστη ΗΘΙΚΗ ΗΤΤΑ του όχι στην Απλή Αναλογική σε Εθνικό επίπεδο, ανέδειξε την ανεπάρκεια και τις πραγματικές προθέσεις των κατ’ επίφαση δημοκρατών-προοδευτικών-σοσιαλιστών του Κιλού και του Σωρού. Μένει να δούμε και τους Προοδευτικούς της Αυτοδιοίκησης. Το μονοπάτι του αδυσώπητου ιστορικού χρόνου πλησιάζει σε σημείο Κομβικό, σε Δίστρατο όπως λέει ο λαός. Το ποιά κατεύθυνση θα διαλέξει ο καθένας μας, είναι το μεγάλο διακύβευμα.

Εδώ θα κριθούν ΟΛΑ και ΟΛΟΙ, από την Πολιτική και Ηθική ζυγαριά που αναμένει να μας κρίνει Επαρκείς η Ελλιποβαρεις και από το ύψος που έχει το προοδευτικό Μπόι του καθενός μας.

ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ: 13η μείωση με την υπογραφή του ΔΝΤ από το 2019

Ανδρέας Πετρόπουλος(ΑΥΓΗ)

Οι συντάξεις δεν μειώθηκαν οριζόντια, αν και η πλειοψηφία των συνταξιούχων κάτι έχασε, έστω και λίγο, ενώ η κυβέρνηση συμφώνησε να δίνονται στο εξής μικρότερες συντάξεις.

Αν υπήρχαν κάποια σημεία θετικά στη συμφωνία του 2015, ένα από τα βασικά ήταν η δυνατότητα διαχείρισης των περικοπών στο ασφαλιστικό σύστημα (και το επόμενο δεύτερο η επανεξέταση των συλλογικών συμβάσεων με αίτημα την επαναφορά τους).

Η υποχρέωση από το τρίτο Μνημόνιο ήταν και τότε να περικοπούν περί τα 1,8 δισ. από τις δαπάνες του ασφαλιστικού, όχι όμως κατ' ανάγκη απ' ευθείας από τις συντάξεις. Η δεύτερη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ. διαχειρίστηκε αυτή τη δυνατότητα με βασικό στόχο να αποφύγει τις οριζόντιες περικοπές, να μην φτάσει δηλαδή στην 13η κατά σειρά περικοπή των συντάξεων.

Μέσω της ενοποίησης των ασφαλιστικών ταμείων (ΕΦΚΑ) η εξοικονόμηση πόρων (χρησιμοποιώντας σε ένα μεγάλο βαθμό τα χρήματα των λίγων εύπορων ακόμα ταμείων) έφτασε περίπου το 1 δισ. ευρώ, ενώ συνεισφορά στο να καλυφθεί το τελικό ποσό προήλθε από την αύξηση των εισφορών υπέρ υγείας, δηλαδή την μικρή επιβάρυνση των συντάξεων. Τα υπόλοιπα αντλήθηκαν από μια περικοπή της τάξης του 20% - 25% από τις επικουρικές συντάξεις (περικοπή 450 εκ. ευρώ) και -δυστυχώς- το ΕΚΑΣ (περίπου 250 εκατ. ευρώ) και κυρίως από την εγγύηση της διαχρονικής υστέρησης των νέων μετά το 2016 συντάξεων.

Οι συντάξεις δεν μειώθηκαν οριζόντια, αν και η πλειοψηφία των συνταξιούχων κάτι έχασε, έστω και λίγο, ενώ η κυβέρνηση συμφώνησε να δίνονται στο εξής μικρότερες συντάξεις.

Δυστυχώς η συμφωνία του 2015 «πετάχτηκε στα σκουπίδια». Όπως και τα αποτελέσματα της πρώτης αξιολόγησης που είχαν φαρδιά πλατιά την υπογραφή των Ευρωπαίων. Κατά απαίτηση του ΔΝΤ στη Μάλτα αποφασίστηκε η εκ νέου περικοπή των συντάξεων, τώρα των παλιών, που διατηρούσαν την λεγόμενη «προσωπική διαφορά» σε σχέση με τις νέες μειωμένες συντάξεις.

Ουσιαστικά το τρίτο Μνημόνιο φέρει στο κλείσιμό του τη μεταχρονολογημένη υπογραφή και έγκριση του ΔΝΤ με αποτέλεσμα περίπου 1.000.000 συνταξιούχοι να χάσουν ακόμα μια σύνταξη, την 13η, από το 2019. Όποιες λέξεις και να αναζητήσεις αυτό μετά από 18 μήνες θα είναι η νέα πραγματικότητα. Ναι υπάρχουν σοβαρά «αντίμετρα» και αντισταθμιστικά μέτρα. Αλλά αυτά δεν φτάνουν για όλους, δεν θα φτάσουν σε όλους, κρατούν ανοιχτή μια πληγή που αιμορραγεί από το 2009. Στα επτά χρόνια των Μνημονίων χάθηκαν 50 δισ. ευρώ από τις συντάξεις.

 "Πλαφόν" 22% για να περιοριστούν οι απώλειες

Αναλυτικά, σύμφωνα με τον πρώτο σχεδιασμό, η συνταξιοδοτική δαπάνη θα κοπεί κατά 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δισ. ευρώ. Μειώσεις στις προσωπικές διαφορές θα υποστούν περίπου 900.000 συνταξιούχοι, καθώς οι υπόλοιποι 500.000 έχουν «αρνητικές» προσωπικές διαφορές. Το υπουργείο Εργασίας, όπως έχει αναφέρει η "Αυγή", στοχεύει οι περικοπές να μην ξεπερνούν το 22%....

«Πλαφόν» στις μειώσεις των συντάξεων από το 2019, προκειμένου να αποφευχθούν ακραίες περικοπές, μελετά το υπουργείο Εργασίας. Οι μειώσεις θα αφορούν περίπου 900.000 παλαιούς συνταξιούχους σε σύνολο 1,4 εκατομμυρίων που σήμερα διατηρούν τη λεγόμενη «προσωπική διαφορά».

Αναλυτικά, σύμφωνα με τον πρώτο σχεδιασμό, η συνταξιοδοτική δαπάνη θα κοπεί κατά 1% του ΑΕΠ ή 1,8 δισ. ευρώ. Μειώσεις στις προσωπικές διαφορές θα υποστούν περίπου 900.000 συνταξιούχοι, καθώς οι υπόλοιποι 500.000 έχουν «αρνητικές» προσωπικές διαφορές. Το υπουργείο Εργασίας, όπως έχει αναφέρει η «Αυγή», στοχεύει οι περικοπές να μην ξεπερνούν το 22%.

Βάσει των υπολογισμών του υπουργείου, η μέση σύνταξη των 700 ευρώ στο ΙΚΑ δεν θα θιγεί, αλλά θα θιγούν κατώτατες συντάξεις, για τις οποίες βέβαια οι προσωπικές διαφορές είναι μικρές και οι απώλειες σε αυτές τις περιπτώσεις θα κυμανθούν από 5 έως 20 ευρώ τον μήνα.

Από τα μέχρι τώρα στοιχεία του υπουργείου προκύπτει ότι το πρώτο κύμα επανυπολογισμού των συντάξεων (αφορά το 40%) δείχνει ότι δεν υπάρχει προσωπική διαφορά στις μεσαίες συντάξεις του ΙΚΑ (που είναι και η μεγαλύτερη κατηγορία), που ορίζονται σήμερα στα 720 ευρώ.

«Ο λογαριασμός βγαίνει από τις περικοπές στις προσωπικές διαφορές των παλαιών συντάξεων, δεν θα πάμε σε ακραίες μειώσεις και δεν θα χρειαστεί σε αυτό να εμπλακούν οι επικουρικές συντάξεις» τονίζουν πηγές του υπουργείου.

Όπως αναφέραμε, οι απώλειες θα ξεκινούν από 1 ευρώ και θα φτάσουν σε ακραίες περιπτώσεις τα 360 ευρώ σε ορισμένες κατηγορίες, όπως είναι αυτή των 270.000 συνταξιούχων του πρ. ΤΕΒΕ, που διατηρούν ένα πρόσθετο ποσό 220 ευρώ στη βασική σύνταξη. Σε αυτή την περίπτωση η περικοπή μπορεί να αγγίξει τα 360 ευρώ.

Χωρίς απώλειες, τουλάχιστον σημαντικές, μένει η πλειονότητα των συνταξιούχων του ΙΚΑ, καθώς οι χαμηλοσυνταξιούχοι που είναι η πλειονότητα έχουν μηδενικές ή ελάχιστες προσωπικές διαφορές. Διασώζονται κυρίως συνταξιούχοι ΙΚΑ με 20 - 30 έτη και μέσες ασφαλιστικές κατηγορίες.

Για τους συνταξιούχους του Δημοσίου οι προσωπικές διαφορές καθορίζουν και το ύψος της απώλειας που κυμαίνεται από 153 έως και 240 ευρώ (15% - 20% της συνολικής σύνταξης).
Για τους περισσότερους η προσωπική διαφορά πιθανότατα θα χαθεί σχεδόν ολόκληρη ή σε μεγάλο τμήμα της, καθώς είναι μικρότερη από το 20% - 22% της συνολικής σύνταξής τους, από το «ταβάνι» δηλαδή της ανώτατης περικοπής.

Μεγαλύτερες θα είναι οι απώλειες για τους συνταξιούχους πανεπιστημιακής και τεχνολογικής εκπαίδευσης, ενώ λιγότερο θα επηρεαστούν οι δευτεροβάθμιας και υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Χαμένοι είναι επίσης συνταξιούχοι του Ταμείου Νομικών και του ΤΣΑΥ, του πρώην ΤΑΕ - ΟΑΕΕ και του ΤΣΜΕΔΕ.

Τόση ανοησία δεν αντέχεται ούτε από δεξιούς

Κλέαρχος Τσαουσίδης

Οι άνθρωποι αυτοί, οι φαμίλιες Μητσοτάκη, Παπανδρέου, Καραμανλή, φέρονται σαν να μην κυβέρνησαν ποτέ, σαν να κατέβηκαν χθες από τα χειμερινά τους ανάκτορα στην πλατεία Συντάγματος

«Θριαμβολογείτε για ένα νομοσχέδιο (σ.σ.: για τον εξωδικαστικό συμβιβασμό) που καθυστερήσατε δύο χρόνια για να το καταθέσετε. Δύο χρόνια στα οποία σας καλούσαμε, και εμείς και ο επιχειρηματικός κόσμος, να το καταθέσετε».

Αυτά τα είπε, στην Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής, Ελληνίδα πολιτικός που επί δεκαετίες συμμετέχει είτε στη διακυβέρνηση της χώρας είτε στην αντιπολίτευση (με μια μικρή διακοπή όταν κατήγγειλε τη Ν.Δ. και τον τότε ηγέτη της, τον Αντώνη Σαμαρά): είναι η κ. Μπακογιάννη.

Περίμενα ότι η θυγατέρα και αδερφή και θα έλεγε κάτι καλύτερο απ’ ό,τι ο εκ δεξιών Άδωνις. Δηλαδή, αφού περίμεναν δυο χρόνια (που ήταν εφτά βέβαια), τώρα, έπειτα από τη μεγάλη καθυστέρηση, τώρα δεν το ψηφίζουν... ποιον τιμωρούν; Τον κακό ΣΥΡΙΖΑ ή τους δανειολήπτες;

Δυο χρόνια αυτό το θέμα δεν ήταν στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές, όπως και τα προηγούμενα, όταν κυβερνούσε το κόμμα της κ. Μπακογιάννη; Μας είπε ακόμη η κ. Μπακογιάννη ότι φέτος έχουν κοκκινίσει δάνεια ύψους 1,5 δισ. που ήταν ρυθμισμένα. Ξέχασε να μας πει πόσα είναι συνολικά τα κόκκινα δάνεια, πόσα δημιουργήθηκαν στα πέντε χρόνια της παντοκρατορίας των δύο κομμάτων, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.

Μιλάμε για 110 δισ. ευρώ, αλλά η κ. Μπακογιάννη φωνάζει για το 1,5. Εντάξει, η κυρία δεν τα πάει καλά με τους αριθμούς, αλλά μάλλον η ενόχληση οφείλεται στο ότι η κυβέρνηση κατάφερε να νομοθετήσει και να υπάρξει ανακούφιση στις επιχειρήσεις αλλά και μείωση της ανεργίας.

Φυσικά, οι απορίες για κάτι κόκκινα θαλασσοδάνεια σε φιλικά μέσα ενημέρωσης -έως και οικογενειακά- δεν απασχόλησαν την κυρία.

Οι «άγιες» φαμίλιες

Οι άνθρωποι αυτοί, οι φαμίλιες Μητσοτάκη, Παπανδρέου, Καραμανλή, φέρονται σαν να μην κυβέρνησαν ποτέ, σαν να κατέβηκαν χθες από τα χειμερινά τους ανάκτορα στην πλατεία Συντάγματος. Έτσι επιστράτευσαν στον υπέρ πάντων αγώνα την εκκλησιαστική ηγεσία αλλά και άλλες οικογένειες, όπως αυτή του κ. Στουρνάρα, και κάποιες ξεχασμένες από τα χρόνια της Κατοχής.

Αυτά δεν τα βλέπει η κ. Γεννηματά, η οποία συντάσσεται μ’ αυτούς που θα την εξαφανίσουν από την πολιτική ζωή, τα βλέπει αλλά κάνει ότι δεν καταλαβαίνει ο κ. Θεοδωράκης (χαριτολογεί στο Τwitter μπας και διασωθεί σε κάποια λίστα), τα ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο ο κ. Κουτσούμπας. Και αντί να βάλουν πλάτη στη μόνη κυβέρνηση που προσπάθησε μεταπολεμικά να μοιράσει έστω ψίχουλα στους μη έχοντες (χωρίς δανεικά), ανέχονται ακόμη και τις πιο εξωφρενικές περιπτώσεις διαφθοράς και παριστάνουν τους άφωνους λόγω κρυολογήματος.

Για σκεφτείτε π.χ. να είχε εταιρεία δημοσίων σχέσεων (PR στα κολωνακιώτικα) η σύζυγος π.χ. του Ευκλείδη Τσακαλώτου και να έπαιρνε δουλειές (κάποιων εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ) από φορέα που χρηματοδοτείται από το Δημόσιο. Τι θα γινόταν;

Για σκεφτείτε ο σύζυγος μιας υπουργίνας του ΣΥΡΙΖΑ να είχε ξεχάσει να βάλει κοινό στο Πόθεν Έσχες ένα εκατομμύριο ευρώ. Τι θα γινόταν;

Τι είναι ένα νοσοκομείο;

Για σκεφτείτε τι θα γινόταν αν όχι ένας, αλλά πέντε υπουργοί Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορούνταν από έναν προφυλακισμένο, άρα ίσως και αναξιόπιστο αλλά δικό τους, ότι ξεπούλησαν σε ιδιώτη ένα νοσοκομείο;

Για σκεφτείτε τι θα γινόταν στα μπαταξίδικα μέσα παραπληροφόρησης αν ένας βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, όχι υπουργός ή πρωθυπουργός, εμπλεκόταν στο σύστημα και έπαιρνε δώρο ένα ηλεκτρικό σίδερο ή μια καφετιέρα, όχι ένα τηλεφωνικό κέντρο.

Και για σκεφτείτε, τέλος, τι πολιτικός σεισμός θα σημειωνόταν αν ένα γερμανικό δικαστήριο αποφαινόταν ότι η Siemens χρηματοδοτούσε με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ πολιτικούς της Αριστεράς, αν βεβαιωνόταν ότι οι «ταμίες» των αριστερών κομμάτων εισέπρατταν κάποια εκατομμύρια μάρκα για τα κόμματά τους;

Προς το παρόν, τα δυο κόμματα που είχαν δοσοληψίες με τον Γερμανό Μιχάλη Χριστοφοράκο κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν όταν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τους ρωτάει αν συναινούν στην άσκηση πίεσης στη Γερμανία να τον εκδώσει στην Ελλάδα. Σφυρίζουν αδιάφορα για το ένα εκατομμύριο μάρκα που ο κολλητός του Κώστα Σημίτη, ο Θόδωρος Τσουκάτος, ομολογεί ότι πήρε και τα έδωσε στο κόμμα (το οποίο δεν τα βρήκε!), κάνουν ότι δεν ακούν όταν ο Τάσος Μαντέλης δηλώνει πως τα 200.000 ευρώ που ενθυλάκωσε τα θεώρησε προεκλογική ενίσχυση. Στο τέλος μας λένε διά στόματος Σημίτη ότι η διαφθορά είναι ενδημικό φαινόμενο στην Ελλάδα και καθαρίζουν από το αφελές ερώτημα πώς διάολο όλοι σχεδόν οι υπουργοί Άμυνας του ΠΑΣΟΚ εμπλέκονται σε μίζες για εξοπλιστικά.

Η αφωνία των εκτός Ν.Δ. δυνάμεων μόνον σε ένα, δρόμο οδηγεί: στην εξαφάνισή τους στις επόμενες εκλογές. Μόνοι τους σκαρφάλωσαν στην απέναντι πλευρά του γκρεμού, τη γαλάζια. Θα γκρεμοτσακιστούν.

Τα χειροκροτήματα αργότερα

Θανάσης Καρτερός

 

Αν όμως τα πράγματα δείχνουν να ξεκαθαρίζουν ως προς τον οδικό χάρτη για την έξοδο από τα Μνημόνια, δεν είναι καθόλου ρόδινα για τους γνωστούς - γνωστούς, που πληρώνουν πάντα το μάρμαρο. Διότι, εντάξει ως προς το μηδενικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Αλλά να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας...

Οδεύουμε, λοιπόν, όπως φαίνεται, προς το κλείσιμο της στοιχειωμένης αξιολόγησης, ελπίζοντας και προσευχόμενοι να μη σκαρφιστούν οι γνωστοί - άγνωστοι κάποια νέα τεχνική τρικλοποδιάς. Και όσα απέδωσε η επίπονη, σε βαθμό εξάντλησης, διαπραγμάτευση δεν είναι καθόλου ασήμαντα. Ούτε η αποκατάσταση των εργασιακών σχέσεων, ούτε η ρύθμιση του χρέους, ούτε το μηδενικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα μπορούν να θεωρηθούν ασήμαντα, εκτός αν είσαι Κικίλιας, Φώφη και Σταύρος σε συσκευασία Κυριάκου.

Αν όμως τα πράγματα δείχνουν να ξεκαθαρίζουν ως προς τον οδικό χάρτη για την έξοδο από τα Μνημόνια, δεν είναι καθόλου ρόδινα για τους γνωστούς - γνωστούς, που πληρώνουν πάντα το μάρμαρο. Διότι, εντάξει ως προς το μηδενικό δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Αλλά να μην κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας: Αυτό δεν σημαίνει μηδενικό οικονομικό αποτέλεσμα για τις τσέπες των υποζυγίων, είτε είναι εργαζόμενοι, είτε είναι συνταξιούχοι. Σημαίνει για κάποιες από τις λεγόμενες ευπαθείς ομάδες νέες περικοπές.

Δεν θα παίρναμε τέτοια μέτρα αν η χώρα δεν βρισκόταν σε Μνημόνιο και επιτροπεία, είπε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Σωστό, αλλά έτσι δεν καθαρίζουμε. Όταν κόβεις τη σύνταξη του φτωχού και ταυτόχρονα τον πηδάς με το αφορολόγητο, τότε δεν αρκεί να του λες, και να αποδεικνύεις, ότι δεν φταις. Αυτός την κυβέρνηση βλέπει μπροστά του. Την κυβερνητική πλειοψηφία βλέπει να νομοθετεί. Και, συμπεριλαμβανομένης της προστιθέμενης απαξίας της προπαγάνδας, στην κυβέρνηση θα στρέψει την οργή του.

Η μεγαλύτερη χαζομάρα θα ήταν να πιστέψουμε ότι μπορούμε να καθαρίσουμε επικοινωνιακά. Για την κυβέρνηση είναι μονόδρομος: Πρώτον, να πει όλη την αλήθεια, όταν το βασανιστικό γαϊτανάκι τελειώσει. Κατά προτίμηση διά στόματος των πιο αρμοδίων, του Τσίπρα χοροστατούντος. Δεύτερον, να ρίξει όλο το βάρος της στη λεγόμενη καθημερινότητα. Και τρίτον, να γίνει τέτοια πρόβλεψη και κατανομή, ώστε εκείνοι που θα χάσουν από τα αρνητικά μέτρα να αποζημιωθούν όσο γίνεται περισσότερο από τα θετικά.

Υποψιάζομαι ότι βρισκόμαστε στο πιο λεπτό σημείο της διαδρομής που άρχισε το 2015. Όχι μόνο γιατί η φρενιασμένη αντιπολίτευση γίνεται κάθε μέρα και πιο ηλίθια καταστροφική. 

Αλλά γιατί η εφαρμογή των νέων μέτρων δεν θα είναι καθόλου ανώδυνη διαδικασία. Πιθανότατα θα αποδειχτεί σωστό ότι το πιο βαθύ σκοτάδι είναι πριν από την αυγή. Συνεπώς, ας κρατάμε αναμμένο το κεράκι μας. Κι ας αφήσουμε το χειροκρότημα για αργότερα...

Οι πολιτικές της βίαιης απαξίωσης της κοινωνικής ασφάλισης

Kst

 Σάββας Γ. Ρομπόλης (ομότ. καθ. Παντείου Πανεπιστημίου)
 Βασίλειος Γ. Μπέτσης (υποψ. διδάκτορας Παντείου Πανεπιστημίου)

Τα χαρακτηριστικά της βίαιης προσαρμογής που έχουν διαμορφωθεί στην ελληνική οικονομία από τις ασκούμενες από τις ελληνικές κυβερνήσεις και επιβαλλόμενες πολιτικές από τους δανειστές, και ιδιαίτερα του ΔΝΤ, διευρύνονται με ανησυχητική ένταση και επιτάχυνση και στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης της χώρας μας.

H παρατήρηση αυτή εμπεριέχει, μεταξύ των άλλων, τις διαδοχικές δεκατέσσερις μειώσεις του επιπέδου των συντάξεων συνολικού ύψους πλέον των 50 δισ. ευρώ την περίοδο 2010-2016, σε συνδυασμό με αυτές που θα αποφασιστούν σήμερα και θα υλοποιηθούν κατά τα αμέσως επόμενα χρόνια.

Επίσης, εμπεριέχει τη διατήρηση του στόχου της συνταξιοδοτικής δαπάνης της κύριας και της επικουρικής ασφάλισης στο όριο του 16% του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα τη βίαιη μείωση των παροχών όχι μόνο των σημερινών αλλά και των μελλοντικών γενεών κατά 30 χρόνια νωρίτερα, με στόχο η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη να μειωθεί το 2060 στο επίπεδο του 14,3% του ΑΕΠ.

Ετσι, οι ασκούμενες πολιτικές κοινωνικής ασφάλισης (2010-2017) που επιβάλλονται από τους δανειστές και όσες (περαιτέρω μείωση των συντάξεων, αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, ιδιωτικοποίηση της κοινωνικής ασφάλισης κ.λπ.) διακηρύσσονται για το μέλλον με το λανθασμένο επιχείρημα ότι το συνταξιοδοτικό σύστημα στην Ελλάδα είναι γενναιόδωρο και δαπανηρό, παραγνωρίζουν ότι το ποσοστιαίο μέγεθος της συνταξιοδοτικής δαπάνης συσχετιζόμενο με το ΑΕΠ είναι σχετικό, με την έννοια ότι αυτό μεταβάλλεται ανάλογα με τη μεταβολή του ΑΕΠ.

H παρατήρηση αυτή σημαίνει ότι, για παράδειγμα στην Ελλάδα, η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη (κύριες και επικουρικές συντάξεις, ανασφάλιστοι του ΟΓΑ, ΕΚΑΣ) το 2016 ήταν 31,7 δισ. ευρώ, δηλαδή 18,6% του ΑΕΠ (ΑΕΠ 173,4 δισ. ευρώ). Το 2017 η συνολική συνταξιοδοτική δαπάνη εκτιμάται ότι θα ανέλθει σε 32,1 δισ. ευρώ, δηλαδή 17,9% του ΑΕΠ (ΑΕΠ 179,3 δισ. ευρώ).

Με άλλα λόγια, η αύξηση του ΑΕΠ της χώρας μας το 2017 σε σχέση με το 2016 κατά 5,9 δισ. ευρώ (3,4%), θα συμβάλει στην ποσοστιαία μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης κατά 0,7% το 2017, παρά το γεγονός της αύξησης του απόλυτου μεγέθους της κατά 400 εκατ. ευρώ το 2017.

Τα στατιστικά αυτά δεδομένα σημαίνουν με τον πιο εύληπτο τρόπο ότι οι δανειστές αλλά και παράγοντες της χώρας μας (πολιτικοί, εμπειρογνώμονες, τραπεζίτες, ιδιωτικές ασφάλειες, επιχειρηματίες) αντί να επιχειρηματολογούν λανθασμένα για την αναγκαιότητα της περαιτέρω μείωσης των συντάξεων και του ποσοστού της συνταξιοδοτικής προς το ΑΕΠ, θα ήταν οικονομικά ορθό, επιστημονικά έγκυρο και κοινωνικά αποτελεσματικό να υποστηρίζουν και να προτείνουν πολιτικές ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας και αύξησης του ΑΕΠ, προκειμένου να συντελεσθεί η ποσοστιαία μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης προς το ΑΕΠ με όρους αναπτυξιακούς και αύξησης της απασχόλησης και όχι με όρους ύφεσης, στασιμότητας, ανεργίας, διαδοχικών περικοπών των συντάξεων και φτωχοποίησης του πληθυσμού.

Η λανθασμένη αυτή, μεταξύ των άλλων, στρατηγική των δανειστών, η οποία οδήγησε τόσο στη συρρίκνωση των αποθεματικών όσο και στην εισοδηματική εξάντληση μεγάλου τμήματος του συνταξιοδοτικού πληθυσμού, προσανατολίζει εκ νέου τους δανειστές στην επιβολή περαιτέρω μειώσεων των συντάξεων ύψους 1% του ΑΕΠ (1,8 δισ. ευρώ), με την κατάργηση της προσωπικής διαφοράς, μειώνοντας από 5% μέχρι 40% το επίπεδο των κύριων συντάξεων των ήδη συνταξιούχων, προκειμένου να διατηρηθεί μέχρι το 2060 το όριο του ποσοστού του 16% της συνταξιοδοτικής δαπάνης ως προς το ΑΕΠ.

Ομως στην κατεύθυνση της στρατηγικής των μνημονίων, στο σημερινό και στο μελλοντικό δυσμενές οικονομικό περιβάλλον της κοινωνικής ασφάλισης στη χώρα μας (στασιμότητα, χαμηλός ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ, εκτεταμένη ευελιξία της απασχόλησης, ανεργία, γήρανση του πληθυσμού, κ.λ.π.), σε συνδυασμό με την προοπτική μείωσης της ετήσιας κρατικής χρηματοδότησης (από 10% του ΑΕΠ (18 δισ. ευρώ) στο 7% του ΑΕΠ (12 δισ. ευρώ) για τη χρηματοδότηση μόνο της εθνικής σύνταξης, προδιαγράφονται, κατά τα αμέσως επόμενα χρόνια αλλά και κατά την διάρκεια της επόμενης δεκαετίας 2020-2030, περαιτέρω μειώσεις των συντάξεων, διεύρυνση των οικονομικών-κοινωνικών ανισοτήτων και αύξηση του επιπέδου φτωχοποίησης του πληθυσμού.

Αντίθετα απ’ αυτή τη στρατηγική της βίαιης απαξίωσης του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης (ΣΚΑ) στην Ελλάδα, η οικονομικά βιώσιμη και κοινωνικά αποτελεσματική λύση, προκειμένου να αποφευχθεί η αποδιάρθωση του ΣΚΑ, κατά την περίοδο 2017-2030 (ανατροπή του διανεμητικού χαρακτήρα ο οποίος διατηρείται σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης), συνίσταται, καταρχήν, στην αποκατάσταση των λανθασμένων επιλογών των δανειστών καθώς και στη διατήρηση της ταυτότητας και του χαρακτήρα της κοινωνικής ασφάλισης (διανεμητικό σύστημα καθορισμένης παροχής).

Στην κατεύθυνση αυτή, η μακροχρόνια βιωσιμότητα του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος, ακόμη και με ύψος δαπανών κύριων και επικουρικών συντάξεων 16% του ΑΕΠ το 2060, σύμφωνα με την πρόταση των δανειστών, μπορεί εναλλακτικά να εξασφαλιστεί, σύμφωνα με την αναλογιστική μας μελέτη και επεξεργασία, με ποσοστό αναπλήρωσης 65%-67%, όρια ηλικίας συνταξιοδότησης μέχρι 62 ετών (πρόωρες συντάξεις) και 67 ετών (πλήρεις συντάξεις), επίπεδο ασφαλιστικών εισφορών προγενέστερο του Ν. 4387/2016, τριμερή χρηματοδότηση, θεσμικές παρεμβάσεις οργανωτικο-λειτουργικού και κοινωνικο-ασφαλιστικού χαρακτήρα στο σκέλος των εισροών και των εκροών του ΣΚΑ, μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας σε ποσοστό 1,5%, αντίστοιχη αύξηση της απασχόλησης, διατήρηση του πληθυσμού της χώρας μας στα σημερινά επίπεδα και αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας.

Με άλλα λόγια, αναδεικνύεται ότι η οικονομικά βιώσιμη και κοινωνικά αποτελεσματική-εναλλακτική προοπτική του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος στην Ελλάδα, βασίζεται όχι στις διαδοχικές περικοπές των συντάξεων και στη φτωχοποίηση του πληθυσμού, αλλά στην αύξηση του ΑΕΠ και της απασχόλησης (όχι βέβαια της ευέλικτης που θα προκαλέσει ετήσια αύξηση των ελλειμμάτων του ΣΚΑ κατά τα επόμενα χρόνια 1,8 δισ. ευρώ), τη δημογραφική ανανέωση του πληθυσμού και την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας, τα οποία ελλείπουν ανησυχητικά από τις πολιτικές της βίαιης αποδιάρθωσης και απαξίωσης της κοινωνικής ασφάλισης από τους δανειστές.

 

Επίθεση Χαρίτση σε Κωνσταντινόπουλο για ΕΣΠΑ

Kst

«Η θητεία του Οδ. Κωνσταντινόπουλου ως υφυπουργού Ανάπτυξης εξαντλήθηκε στο να εντάσσει σκανδαλωδώς έργα στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, χωρίς πιστώσεις και μελέτες, κοροϊδεύοντας τους πολίτες», αναφέρει σε δηλώσεις του ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας.

Σε απάντηση των ανυπόστατων ισχυρισμών του βουλευτή Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου για τη διαχείριση του Προγράμματος Βιώσιμης Αστικής Ανάπλασης, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Αλέξης Χαρίτσης δήλωσε τα εξής:

«Για μία ακόμη φορά ο κ. Κωνσταντινόπουλος δείχνει την πλήρη άγνοιά του για τη διαχείριση των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ. Τον κατανοούμε ωστόσο. Η θητεία του ως υφυπουργού Ανάπτυξης εξαντλήθηκε στο να εντάσσει σκανδαλωδώς έργα στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, χωρίς πιστώσεις και μελέτες, μέχρι και την ημέρα των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015, κοροϊδεύοντας τους πολίτες και υπονομεύοντας τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Δεν είχε λοιπόν χρόνο να ασχοληθεί επί της ουσίας με τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των προγραμμάτων.

Αφού ο ίδιος επέλεξε να λειτουργεί ως τοπικός κομματάρχης και όχι ως πρώην υπουργός που οφείλει να γνωρίζει το αντικείμενο του χαρτοφυλακίου του, τον ενημερώνουμε πως η διαχείριση των Περιφερειακών Προγραμμάτων αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα των Περιφερειακών Αρχών. Το Υπουργείο Οικονομίας δεν εμπλέκεται στη διαδικασία επιλογής των περιοχών υλοποίησης των προγραμμάτων Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης (ΒΑΑ).

Ο νόμος που ψήφισαν ο ίδιος και η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το 2014 δεν αφήνει καμία δυνατότητα στο Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης να εμπλακεί στον ορισμό των περιοχών υλοποίησης των Προγραμμάτων Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης. Χρειάζεται λοιπόν μεγάλο θράσος για να εγκαλεί τώρα εμάς για πράγματα που ψήφισε ο ίδιος και η κυβέρνησή του.

Η διάταξη που επικαλείται και αφορά προφανώς το σύνολο των Περιφερειών της χώρας ικανοποιεί ένα πάγιο αίτημα για αποκέντρωση, επιτάχυνση και απλοποίηση στη διαχείριση των προγραμμάτων και αίρει τις σχέσεις εξάρτησης που τόσα χρόνια συντηρούσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις χάριν μικροκομματικών συμφερόντων. Επί της ουσίας, με τη συγκεκριμένη διάταξη γίνεται σαφής ο διαχωρισμός μεταξύ της αρμοδιότητας του υπουργού και των περιφερειαρχών, οι οποίοι εξάλλου έχουν την πλήρη ευθύνη και αρμοδιότητα όλων των επιμέρους σταδίων για την υλοποίηση των ΒΑΑ.

Για τα κριτήρια επιλογής των περιοχών υλοποίησης των προγραμμάτων ΒΑΑ ο κ. Κωνσταντινόπουλος μπορεί να αποταθεί στον περιφερειάρχη Πελοποννήσου, τον οποίο άλλωστε στήριξε απλόχερα στις εκλογές του 2014. Αν τώρα έχει μετανιώσει γι’ αυτή τη στήριξη, είναι κάτι που δεν μας αφορά.

Όσο εμείς δίνουμε μάχη για να διορθώσουμε τα καταστροφικά αποτελέσματα της θητείας του κ. Κωνσταντινόπουλου στο Υπουργείο Ανάπτυξης, ο ίδιος εξυφαίνει αστεία σενάρια συνωμοσίας, που το μόνο που αποκαλύπτουν είναι η άγνοιά του και η παντελής έλλειψη πολιτικής αξιοπρέπειας. Η περίπτωσή του θα ήταν ανάξια σχολιασμού, αν δυστυχώς δεν είχε προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημιά στη χώρα, τις συνέπειες της οποίας βιώνει τώρα ο ελληνικός λαός».

 

Σε απάντηση των ανυπόστατων ισχυρισμών του βουλευτή Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλου για τη διαχείριση του Προγράμματος Βιώσιμης Αστικής Ανάπλασης, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης Αλέξης Χαρίτσης δήλωσε τα εξής:
«Για μία ακόμη φορά ο κ. Κωνσταντινόπουλος δείχνει την πλήρη άγνοιά του για τη διαχείριση των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ. Τον κατανοούμε ωστόσο. Η θητεία του ως υφυπουργού Ανάπτυξης εξαντλήθηκε στο να εντάσσει σκανδαλωδώς έργα στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, χωρίς πιστώσεις και μελέτες, μέχρι και την ημέρα των εκλογών του Ιανουαρίου του 2015, κοροϊδεύοντας τους πολίτες και υπονομεύοντας τη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Δεν είχε λοιπόν χρόνο να ασχοληθεί επί της ουσίας με τον σχεδιασμό και την υλοποίηση των προγραμμάτων.
Αφού ο ίδιος επέλεξε να λειτουργεί ως τοπικός κομματάρχης και όχι ως πρώην υπουργός που οφείλει να γνωρίζει το αντικείμενο του χαρτοφυλακίου του, τον ενημερώνουμε πως η διαχείριση των Περιφερειακών Προγραμμάτων αποτελεί αποκλειστική αρμοδιότητα των Περιφερειακών Αρχών. Το Υπουργείο Οικονομίας δεν εμπλέκεται στη διαδικασία επιλογής των περιοχών υλοποίησης των προγραμμάτων Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης (ΒΑΑ).
Ο νόμος που ψήφισαν ο ίδιος και η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το 2014 δεν αφήνει καμία δυνατότητα στο Υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης να εμπλακεί στον ορισμό των περιοχών υλοποίησης των Προγραμμάτων Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης. Χρειάζεται λοιπόν μεγάλο θράσος για να εγκαλεί τώρα εμάς για πράγματα που ψήφισε ο ίδιος και η κυβέρνησή του.
Η διάταξη που επικαλείται και αφορά προφανώς το σύνολο των Περιφερειών της χώρας ικανοποιεί ένα πάγιο αίτημα για αποκέντρωση, επιτάχυνση και απλοποίηση στη διαχείριση των προγραμμάτων και αίρει τις σχέσεις εξάρτησης που τόσα χρόνια συντηρούσαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις χάριν μικροκομματικών συμφερόντων. Επί της ουσίας, με τη συγκεκριμένη διάταξη γίνεται σαφής ο διαχωρισμός μεταξύ της αρμοδιότητας του υπουργού και των περιφερειαρχών, οι οποίοι εξάλλου έχουν την πλήρη ευθύνη και αρμοδιότητα όλων των επιμέρους σταδίων για την υλοποίηση των ΒΑΑ.
Για τα κριτήρια επιλογής των περιοχών υλοποίησης των προγραμμάτων ΒΑΑ ο κ. Κωνσταντινόπουλος μπορεί να αποταθεί στον περιφερειάρχη Πελοποννήσου, τον οποίο άλλωστε στήριξε απλόχερα στις εκλογές του 2014. Αν τώρα έχει μετανιώσει γι’ αυτή τη στήριξη, είναι κάτι που δεν μας αφορά.
Όσο εμείς δίνουμε μάχη για να διορθώσουμε τα καταστροφικά αποτελέσματα της θητείας του κ. Κωνσταντινόπουλου στο Υπουργείο Ανάπτυξης, ο ίδιος εξυφαίνει αστεία σενάρια συνωμοσίας, που το μόνο που αποκαλύπτουν είναι η άγνοιά του και η παντελής έλλειψη πολιτικής αξιοπρέπειας. Η περίπτωσή του θα ήταν ανάξια σχολιασμού, αν δυστυχώς δεν είχε προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημιά στη χώρα, τις συνέπειες της οποίας βιώνει τώρα ο ελληνικός λαός».

“Η συμφωνία είχε κλείσει κατά 95% αλλά Σόιμπλε και ΔΝΤ έχουν αποφασίσει να ρίξουν τον Τσίπρα”

Ενώ η τεχνική συμφωνία είχε κλείσει κατά 95%, ΔΝΤ και Σόιμπλε με παράλογες απαιτήσεις εκτός πλαισίου επιδιώκουν να ρίξουν την κυβέρνηση, πρέπει αυτοί «που έχουν μυαλό στο κεφάλι τους» να βγάλουν αυτές τις απαιτήσεις από το τραπέζι, είπε ο αντιπρόεδρος της Ευρωβουλής Δημήτρης Παπαδημούλης μιλώντας Στο Κόκκινο και το Στάθη Σχινά. 

Ο κ.Παπαδημούλης θα είναι ο εισηγητής της ομάδας της ευρωπαϊκής Αριστεράς στην ειδική συνεδρίαση του Ευρωκοινοβουλίου για την Ελλάδα, την πορεία του προγράμματος και την διαπραγμάτευση για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, το μεσημέρι της Τρίτης. Απών από τη συνεδρίαση αυτή θα είναι ο επικεφαλής του Eurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ, όπως έγινε χθες γνωστό, προκαλώντας σφοδρές αντιδράσεις, με ορισμένους μάλιστα, όπως ο επικεφαλής του ΕΛΚ Μάνφρεντ Βέμπερ, η Γκάμπι Τσίμερ της Ενωτικής Αριστεράς και ο Τζιάνι ΠΙτέλα των Σοσιαλιστών να ζητούν ευθέως την παραίτησή του. 

Όπως είπε ο Δημήτρης Παπαδημούλης,  «ο τραγικός Ντάισελμπλουμ σε λίγο θα είναι και παρελθόν» από την ηγεσία της Ευρωζώνης «αποφάσισε να κρυφτεί και αυτοκτόνησε οριστικά πολιτικά».

Η ουσία ωστόσο βρίσκεται στην ολοκλήρωση της τεχνικής συμφωνίας και της διαπραγμάτευσης για την δεύτερη αξιολόγηση του ελληνικού προγράμματος, τόνισε ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σημειώνοντας ότι «στο Στρασβούργο θα συζητάμε ενώ στις Βρυξέλλες συνεχίζονται οι εντατικές διαβουλεύσεις».

Η τεχνική συμφωνία, κατά τον ίδιο, θα «έπρεπε να έχει κλείσει χτες» και η καθυστέρηση οφείλεται στις παράλογες (κατά Κομισιόν) απαιτήσεις των υπηρεσιακών παραγόντων του ΔΝΤ, του Τόμσεν και των υφιστάμενών του, αλλά και της πλευράς Σόιμπλε.

Αυτή η στάση κάνει ζημιά τόσο στην ελληνική οικονομία και κοινωνία όσο και στην Ευρωζώνη, τόνισε ο κ.Παπαδημούλης και ο μόνος τρόπος να εξηγηθεί είναι αφενός ότι παραμένει η διαφωνία της επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ με τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, αφετέρου ότι παίζονται πολιτικά παιχνίδια που υπηρετούν πολιτικούς σκοπούς, εναντίον της Ελλάδας και της κυβέρνησης Τσίπρα.

Κάποιοι που μειοψηφούν μεταξύ των δανειστών επιδιώκουν να προκαλέσουν αναταραχή στην Ελλάδα για να ρίξουν την κυβέρνηση, κάτι που είναι επικίνδυνο, ανόητο και αντίθετο με τα συμφέροντα της ΕΕ, σε μία εποχή που οι 27 χώρες μέλη πρέπει να είναι ενωμένες, απέναντι στα φαινόμενα του Τραμπ, του Ερντογάν κτλ. και με δεδομένο ότι η Ελλάδα φυλάει το νοτιοανατολικά σύνορα της Ένωσης και σηκώνει το μεγαλύτερο βάρος του προσφυγικού, είπε ο κ.Παπαδημούλης, ωστόσο «κάποιοι ροκανίζουν το χρόνο με νέες απαιτήσεις, προσπαθούν να μας σπρώξουν με την πλάτη στον τοίχο».

Σε κάθε περίπτωση, «το ψητό είναι ο καπνός που θα βγει από τις συναντήσεις που ξεκινούν στις Βρυξέλλες, στο επίπεδο του Brussels Group που αποτελείται από τους εκπροσώπους της ελληνικής κυβέρνησης και του κουαρτέτου των δανειστών σε επίπεδο πιο υψηλό από αυτούς που έρχονται στην Ελλάδα», συνέχισε ο κ.Παπαδημούλης.

«Από όσα εγώ γνωρίζω, το 95% όσων απαιτούνται για την τεχνική συμφωνία έχουν ήδη συμφωνηθεί τις προηγούμενες ημέρες στο τελευταίο Brussels Group (όταν έμειναν στις Βρυξέλλες οι υπουργοί μετά το Eurogroup) και η τεχνική συμφωνία δεν ολοκληρώθηκε διότι υπήρξαν και κατατέθηκαν στο τραπέζι απαιτήσεις που και η ίδια η Κομισιόν χαρακτήρισε παράλογες, της τελευταίας στιγμής και έξω από το συμφωνημένο πλαίσιο», υπογράμμισε ο αντιπρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου.

«Αν αυτές οι απαιτήσεις φύγουν από το τραπέζι -και μπορούν να παίξουν ρόλο όσοι έχουν μυαλό στο κεφάλι τους- τότε, όπως έχει πει και ο κ.Μοσκοβισί, όπου υπάρχει βούληση υπάρχει και τρόπος», προσέθεσε.

Ο κ.Παπαδημούλης επανέλαβε ότι το ελληνικό πρόβλημα έχει καταστεί αντικείμενο πολιτικής αντιπαλότητας και στη Γερμανία, με την Αριστερά, τους Πράσινους και τους Σοσιαλδημοκράτες να διαφωνούν καθαρά με τη γραμμή Σόιμπλε, κάτι που θα φανεί και στις ομιλίες της σημερινής ειδικής συνεδρίασης του Ευρωκοινοβουλίου.

Οι 8 θέσεις της Νομαρχιακής Επιτροπής ΣΥΡΙΖΑ Αρκαδίας για την επικείμενη αλλαγή του «Καλλικράτη».

Δελτίο Τύπου

Στις 28 Φεβρουαρίου 2017 η Επιτροπή για την Αναθεώρηση του θεσμικού πλαισίου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης δημοσίευσε την τελική της πρόταση προς τον Υπουργό Εσωτερικών.  

Εν όψη της σχετικής νομοθετικής πρωτοβουλίας για την αλλαγή του Καλλικράτη, που αναμένεται έως το Καλοκαίρι, η Νομαρχιακή Επιτροπή Αρκαδίας του ΣΥΡΙΖΑ καταθέτει τις ακόλουθες προτάσεις:

1.       Οι εκλογές για την ανάδειξη των Δημοτικών και Περιφερειακών Συμβουλίων να διεξάγονται με το εκλογικό σύστημα της Απλής Αναλογικής.

2.      Οι εκλογές για την ανάδειξη των Δημοτικών και Περιφερειακών αρχών να διεξάγονται ανά 4 έτη και όχι ανά 5.

3.      Οι θητείες των προσώπων στις θέσεις των Δημάρχων και των Περιφερειαρχών να είναι το πολύ δύο.

4.      Η εκλογή του Δημάρχου και του Περιφερειάρχη να γίνεται από τα μέλη του Δημοτικού και Περιφερειακού Συμβουλίου αντίστοιχα.

5.      Να θεσμοθετηθούν τα Δημοτικά και Περιφερειακά Δημοψηφίσματα, τα οποία θα προκαλούνται και με πρωτοβουλία των πολιτών.

6.      Οι εκλογές για την ανάδειξη των Τοπικών Συμβουλίων των Κοινοτήτων να διεξάγονται με ενιαίο ψηφοδέλτιο.

7.      Οι Δήμοι να υποχρεώνονται να διαθέτουν προϋπολογισμό στα Τοπικά Συμβούλια των Κοινοτήτων την διαχείριση του οποίου και θα αναλάβουν τα ίδια τα Κοινοτικά Συμβούλια. 

8.      Να καταργηθούν οι αποκεντρωμένες διοικήσεις και οι αρμοδιότητές τους να παρέχονται από αποκεντρωμένες διευθύνσεις των Υπουργείων.

Η νομοθέτηση των ανωτέρω υλοποιεί τη θεμελιώδη αρχή του Συντάγματος ότι  «Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα».

Πολλοί φωνασκούντες εναντίον της νομοθέτησης των ανωτέρων κινούνται από ιδιοτελή κριτήρια με στόχο τόσο τη διατήρηση των προσώπων - επαγγελματιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης όσο και τη συνέχιση των πελατειακών σχέσεων και των σχέσεων διαπλοκής, με λάφυρο το Δημόσιο χρήμα.

Τρίπολη 4 Απριλίου 2017

Η Νομαρχιακή Επιτροπή  ΣΥΡΙΖΑ Αρκαδίας.

Το τελευταίο οδόφραγμα

 Θανάσης Καρτερός

Αυτό -η αριστερή αποτυχία- είναι εκ των ων ουκ άνευ, όχι μόνο για να επανέλθουν στα πράγματα αλλά και για να μπορέσουν να επιβάλουν σαρωτικές νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, με πρόσχημα ότι παρέλαβαν καμένη γη. Με πιο απλά λόγια, να τελειώσουν τη δουλειά, για την οποία ξεκίνησαν όλα πριν από εφτά χρόνια.

Το σχεδόν επίσημο μέτωπο του Στουρνάρα με τη Ν.Δ., που έγινε φανερό μετά την τελευταία συνάντησή τους, δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αυταπάτες. Πρόκειται για ένα μέτωπο εχθρικό στην κυβέρνηση και φιλικό στους ακραίους δανειστές. Με το κοινό του πρόγραμμα -να κλείσει γρήγορα και με όποιο κοινωνικό κόστος η αξιολόγηση- γίνεται ο εσωτερικός βραχίονας του εκβιασμού της πρώτης από τους δεύτερους. Τη στραγγαλίζει τραπεζικά, οικονομικά, πολιτικά, και την πιέζει να αφήσει τις... ιδεοληψίες και να υποκύψει σε μια συμφωνία που θα παρατείνει το καθεστώς της επιτροπείας, θα αφήνει ανοιχτό παράθυρο στην ύφεση, και θα διευκολύνει τους λαϊκιστές της άκρας Δεξιάς να παριστάνουν τους φίλους του λαού, καταγγέλλοντας την αριστερή αποτυχία.

Αυτό -η αριστερή αποτυχία- είναι εκ των ων ουκ άνευ, όχι μόνο για να επανέλθουν στα πράγματα αλλά και για να μπορέσουν να επιβάλουν σαρωτικές νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις, με πρόσχημα ότι παρέλαβαν καμένη γη. Με πιο απλά λόγια, να τελειώσουν τη δουλειά, για την οποία ξεκίνησαν όλα πριν από εφτά χρόνια. Να βγάλουν από τη μέση το εμπόδιο της Αριστεράς και να μπορέσουν να παίξουν μπάλα μόνοι τους για τόσο διάστημα, όσο τους χρειάζεται να μας κάνουν πεδίο εφαρμογής των συνταγών του Φρίντμαν. Λίθος επί λίθου δεν θα μείνει, με τον ΣΥΡΙΖΑ εξουθενωμένο, τη λοιπή Αριστερά στον κόσμο της, την κοινωνία κουρασμένη από υποσχέσεις που δεν έγινε δυνατό να τηρηθούν. Γκρίζο μέτωπο, με στόχο ένα μαύρο καθεστώς, εν ολίγοις. Αυτός είναι ο στόχος τους.

Αν προσθέσουμε τη ΣΤΕγανοποιημένη διαπλοκή, την ολοκληρωτική προπαγάνδα, τα αγριεμένα μπροστά στην απειλή του εισαγγελέα λευκά κολάρα, την επιστράτευση των σημιτικών ζόμπι, τις μαφίες που ξεσαλώνουν στη Δικαιοσύνη και στα ψηλά του κράτους, γεννιέται εύλογα η υποψία ότι το μεταμοντέρνο πραξικόπημα μπαίνει στην τελευταία φάση. Γαία πυρί μιχθήτω με την αξιολόγηση, την ποσοτική χαλάρωση, το δάνειο. Ερείπια επιδιώκουν. Επί των ερειπίων θα ξαναπιάσουν το νήμα, που τους ξέφυγε το 2015. Γιατί ποτέ στόχος τους δεν ήταν τα επί μέρους σκληρά μέτρα. Στόχος τους ήταν -και παραμένει- η εξάλειψη των αντιστάσεων της κοινωνίας, για να χτιστεί στα συντρίμμια δικαιωμάτων και ελευθεριών ένα καθεστώς αγνού, αμόλυντου, ολοκληρωτικού, πινοσετικού καπιταλισμού.

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με όλα του τα τραύματα, την απειρία, τις αντιφάσεις, τις υποχωρήσεις, είναι το τελευταίο οδόφραγμα. Αυτό εξηγεί το καταστροφικό μένος εναντίον του. Θα κάνουν ό, τι μπορούν για να τον βγάλουν οριστικά από τη μέση. Κι αν δεν καταλάβουμε την ανάγκη για αντίσταση όλων, σε όλα τα μέτωπα, σαν μια σφιχτοδεμένη ομάδα, καλή αντάμωση, ξέρετε πού...