CETA και ευρωπαικό κίνημα

Ως Πανελλαδικό Δίκτυο Φορέων “Stop TTIP CETA TiSA” αγωνιζόμαστε σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε συνεργασία με το ευρωπαϊκό κίνημα συγκεντρώνουμε υπογραφές αυτοδιοικητικών και κοινωνικών φορέων στο κοινό μας ευρωπαϊκό υπόμνημα που αφορά εννέα βήματα για την απόρριψη νεοφιλελεύθερων ρυθμίσεων το οποίο θα καταθέσουμε έως το τέλος του 2017 στα 28 εθνικά κοινοβούλια, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Ευρωκοινοβούλιο

Του Γιώργου Εμμανουήλ*

Από τις 21.9.2017 είναι σε ισχύ, για την επόμενη τριετία, η προσωρινή εμπορική συμφωνία Ε.Ε. - Καναδά (CETA). Για την οριστική εφαρμογή της, μετά από διεκδίκηση του πανευρωπαϊκού κινήματος που αξιοποίησε το άρθρο 4 της συνθήκης της Λισσαβώνας, χαρακτηρίστηκε μεικτής αρμοδιότητας και των 28 εθνικών κοινοβουλίων των χωρών - μελών της Ε.Ε. και απαιτείται η έγκρισή τους. Έως σήμερα μόνο 6 εθνικά κοινοβούλια την έχουν εγκρίνει αυτά των: Λετονίας, Κροατίας, Τσεχίας, Δανίας, Μάλτας, Ισπανίας.

Ας δούμε εν τάχει τα “οφέλη” και τις ζημίες από την εφαρμογή της CETA:

* Η κατάργηση των δασμών για το 98% των εξαγόμενων προϊόντων από και προς τον Καναδά μπορεί να ωφελήσει τους καταναλωτές από τη μείωση των τιμών, κυρίως όμως θα ευνοήσει τις εξαγωγές της ευρωπαϊκής αυτοκινητοβιομηχανίας. Λόγω της διευκόλυνσης των εισαγωγών τροφίμων, θα πλήξει την αγροτική παραγωγή της Νότιας Ευρώπης, άρα και της χώρας μας, και τους καταναλωτές, από τις υποβαθμισμένες προδιαγραφές των καναδικών τροφίμων.

* Αυξάνει τις ποσοστώσεις εισαγωγών από τον Καναδά, χωρίς δασμούς, βοοειδών και χοιρινών από 9.662 τόνους σε 130.551 τόνους με αρνητικές επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή και ελληνική κτηνοτροφία.

* Αυξάνει την ποσόστωση χωρίς δασμούς των εξαγωγών ευρωπαϊκών τυριών προς τον Καναδά από 13.472 τόνους σε 33.072 τόνους.

* Προστατεύει μόνον 143 Προϊόντα Ονομασίας Προέλευσης ΠΟΠ/ΠΓΕ (Προστατευόμενη Γεωγραφική Ένδειξη) της Ε.Ε. από τα 3.400 ΠΟΠ/ΠΓΕ που έχει συνολικά κατοχυρωμένα η Ε.Ε. (και μόνο 16 από τα 101 ΠΟΠ/ΠΓΕ της Ελλάδας). Δεν κατοχυρώνει το σημαντικότερο ΠΟΠ προϊόν μας, τη φέτα, ενώ παράλληλα δίνει το δικαίωμα στους Καναδούς να παράγουν και εξάγουν "Feta made in Canada" από αγελαδινό γάλα και μεταλλαγμένες ζωοτροφές. Οι επιπτώσεις είναι προφανείς, οπότε χρειάζεται από κοινού υπεράσπιση από καταναλωτές, παραγωγούς, ελληνική Βουλή, καθώς και την Ε.Ε. σε όλες τις διεθνείς συμφωνίες. Τον κίνδυνο αναγνωρίζει και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην έγγραφη απάντησή της στο υπόμνημα διαμαρτυρίας της Κοινής Επιτροπής Υπεράσπισης από 37 φορείς (3.5.2017).

* Δεν κατοχυρώνει την “Ευρωπαϊκή Αρχή της Πρόληψης”, σύμφωνα με την οποία δεν κυκλοφορεί προϊόν με πρόσθετα χημικά και φάρμακα αν υπάρχουν ενδείξεις ότι μπορούν να βλάψουν καταναλωτές και περιβάλλον. Δεν απαγορεύει την εμπορία μεταλλαγμένων τροφίμων και παραπέμπει τα υγειονομικά μέτρα φυτικής και ζωικής παραγωγής σε επιτροπές ρυθμιστικής συνεργασίας.

* Διευκολύνει την πρόσβαση ευρωπαϊκών εταιρειών προμηθειών και υπηρεσιών σε καναδικούς διαγωνισμούς έργων, καθώς και των Ευρωπαϊκών ναυτιλιακών εταιρειών στα λιμάνια του Καναδά.

* Προωθεί την ιδιωτικοποίηση δημόσιων υπηρεσιών και έργων υγείας, ηλεκτρικής ενέργειας, ΑΕΙ, εξόρυξης μεταλλευμάτων όπου έχουν ισχυρό ενδιαφέρον καναδικές πολυεθνικές εταιρείες και εμποδίζει την επαναδημοτικοποίηση υπηρεσιών που πολλοί ευρωπαϊκοί δήμοι και περιφέρειες επιχειρούν σήμερα. Eμποδίζει, επίσης, πολιτικές ενίσχυσης των παραγωγικών και καταναλωτικών συστημάτων των τοπικών κοινωνιών.

* Δεν περιλαμβάνει τις δεσμεύσεις της Ε.Ε. για την κλιματική αλλαγή που απορρέουν από τη διεθνή συμφωνία του Παρισιού, με δεδομένη τη θέση του Καναδά υπέρ των ορυκτών καυσίμων (πετρελαίου, αερίου και λιγνίτη).

* Δεν κατοχυρώνει τις συνθήκες του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας του ΟΗΕ, ILO, για συλλογικές διαπραγματεύσεις, ενώ επιτρέπει τις ατομικές συμβάσεις εργασίας.

Κάτω από την πίεση του ευρωπαϊκού κινήματος φορέων των παραγωγών, καταναλωτών, πολιτών, επιστημόνων και της αυτοδιοίκησης, η εφαρμογή της εταιρικής επιδιαιτησίας (ICS), όπου οι εταιρείες θα μπορούν να μηνύουν κράτη για διαφυγόντα κέρδη, δεν ισχύει στην προσωρινή τριετή εφαρμογή της, αλλά προβλέπεται η ισχύς της μετά την έγκριση των 28 εθνικών κοινοβουλίων.

Το Βέλγιο έκανε στις 6.9.2017 προσφυγή κατά της εταιρικής επιδιαιτησίας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να κριθεί εντός του επόμενου έτους η συμβατότητά της με τις συνθήκες της Ε.Ε. Ανάλογη γνωμοδότηση θα κληθούν να δώσουν τα 28 εθνικά κοινοβούλια, μεταξύ αυτών και το ελληνικό.

Ως Πανελλαδικό Δίκτυο Φορέων “Stop TTIP CETA TiSA” αγωνιζόμαστε σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Σε συνεργασία με το ευρωπαϊκό κίνημα συγκεντρώνουμε υπογραφές αυτοδιοικητικών και κοινωνικών φορέων στο κοινό μας ευρωπαϊκό υπόμνημα που αφορά εννέα βήματα για την απόρριψη νεοφιλελεύθερων ρυθμίσεων το οποίο θα καταθέσουμε έως το τέλος του 2017 στα 28 εθνικά κοινοβούλια, στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο Ευρωκοινοβούλιο.

* Ο Γιώργος Εμμανουήλ είναι εκπρόσωπος του ελληνικού Δικτύου Φορέων και Πολιτών Stop TTIP CETA TiSA στο Πανευρωπαϊκό Δίκτυο "Seattle to Brussels"

Χρηματοδότηση από εθνικούς πόρους 17 νέων έργων στην Πελοπόννησο

33,5 εκατ. ευρώ από εθνικούς πόρους για 17 νέα έργα στην Περιφέρεια Πελοποννήσου

Τη χρηματοδότηση από εθνικούς πόρους 17 νέων έργων στην Πελοπόννησο, συνολικού προϋπολογισμού 33,5 εκατ. ευρώ, ενέκρινε ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομίας και Ανάπτυξης, Αλέξης Χαρίτσης, έπειτα από σχετικό αίτημα της Περιφέρειας.

Τα έργα τα οποία εντάσσονται στο εθνικό σκέλος του ΠΔΕ, αφορούν σε σημαντικές υποδομές όπως η κατασκευή δικτύων ύδρευσης και άρδευσης, η συντήρηση του οδικού δικτύου, ο εκσυγχρονισμός αθλητικών εγκαταστάσεων, καθώς και δράσεις για την τουριστική προβολή και την προώθηση των αγροτικών προϊόντων της Περιφέρειας.

Ο κ. Χαρίτσης δήλωσε για την χρηματοδότηση των έργων αυτών από εθνικούς πόρους:

«Γνωρίζουμε  τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών και κινητοποιούμε κάθε διαθέσιμο χρηματοδοτικό μέσο για να υλοποιήσουμε τις απαραίτητες παρεμβάσεις στις Περιφέρειες και τους Δήμους όλης της χώρας. Σταθερή πεποίθησή μας στο Υπουργείο Οικονομίας είναι ότι η συνεργασία και ο συντονισμός με τους παραγωγικούς και αυτοδιοικητικούς φορείς συνιστά βασική προϋπόθεση για να επιτύχουμε τον κοινό στόχο για ανάπτυξη βιώσιμη και κοινωνικά δίκαιη». 

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ η κατάσταση στην Περιφέρεια Πελοποννήσου

 

Είμαστε «στο ίδιο έργο θεατές» στην φθορά των θεσμών, των συνειδήσεων και των προσώπων.

Πρωταγωνιστές σ’ αυτό το έργο στην Περιφέρεια Πελοποννήσου ο Περιφερειάρχης κ. Τατούλης, η πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής κ. Νικολάκου και από κοντά ο πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου. Στόχος τους η επίτευξη ιδιοτελών σκοπών που εκφράζεται με αλαζονεία, αυταρχικότητα και αντιδημοκρατικότητα.

Αντί τα όργανα της Περιφέρειας και ιδιαίτερα το Περιφερειακό Συμβούλιο να είναι συλλογικά όργανα δημιουργίας, σύνθεσης και ανοχής των διαφορετικών απόψεων, με σεβασμό προς όλες τις απόψεις και προς όλους, με τήρηση των διαδικασιών, έχουν γίνει μ’ ευθύνη των παραπάνω, χώροι εντάσεων, απρεπών επιθέσεων, ύβρεων και προσωπικών προσβολών. Έτσι το κλίμα είναι πολωτικό, διασπαστικό, προσωποποιημένο, ομαδοποιημένο και διαλυτικό. Εξ’ ου και τα φαινόμενα της συνεχούς υποβάθμισης του Περιφερειακού Συμβουλίου και της Οικονομικής Επιτροπής. Η Επιτροπή Διαβούλευσης συνεδρίασε μόνο μία φορά όταν δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς.

Δεν τηρούνται τα προβλεπόμενα ωράρια και οι χρόνοι, η διαδικασία ένταξης των θεμάτων, η πληρότητα και ο τρόπος συζήτησής τους, ο τρόπος λήψης των αποφάσεων και η ανάρτησή τους εκεί όπου προβλέπεται. Δεν τηρούνται οι δεσμεύσεις της Περιφερειακής αρχής περί ορθής λειτουργίας του ΠΕΣΥ, δεν μας δίνονται εξηγήσεις και απαντήσεις, δεν δίνεται ο λόγος στους Δημάρχους και στους φορείς ενώ είναι καλεσμένοι, δεν μπαίνουν σε ψηφοφορία οι προτάσεις των μειοψηφιών, των συμβούλων ακόμα και των αντιπεριφερειαρχών ενώ είναι εισηγητές. Σοβαρές αποφάσεις παίρνονται με την τακτική των αιφνιδιασμών και της προχειρότητας και εκτός θεμάτων ημερησίας διάταξης.

Επόμενο λοιπόν η απαξίωση των θεσμών και των προσώπων μ’ αποτέλεσμα να φτάνουμε στο σημείο οριακής απαρτίας και με συνεχή φαινόμενα διάλυσης στη λειτουργία του Περιφερειακού Συμβουλίου χωρίς αρκετές φορές να μπορούν να παρθούν στο τέλος αποφάσεις. Το μεγάλο έργο της Περιφέρειας για τ’ απορρίμματα συγκέντρωσε 18 ψήφους από τους 31 της πλειοψηφίας. Προχτές περιμέναμε 1 ώρα και 15 λεπτά από την έναρξη του Περιφερειακού Συμβουλίου, μετρηθήκαμε, δεν είχαμε απαρτία και είπαμε δεν πάει άλλο! Στείλαμε ένα μήνυμα με την αναβολή της συνεδρίασης.

Αντί ο Περιφερειάρχης, όπως κάνει συνήθως, να τα βάζει και να βρίζει τους άλλους θεσμούς (κυβέρνηση, βουλευτές, δημάρχους, φορείς, παρατάξεις της αντιπολίτευσης) επιτέλους να καταλάβει την βαρύτητα του θεσμού που εκπροσωπεί και να σταθεί στο ύψος του. Αν δεν μπορεί ας γράψει την ιστορία του και να αφήσει τουλάχιστον τους άλλους να δημιουργήσουν. Έφτασε στο σημείο μάλιστα, ύστερα από την μακρόχρονη διαδρομή του σε όλο το φάσμα των πολιτικών κομμάτων, να βλέπει «καπέλωμα» στον αναπτυξιακό συνεδριακό διάλογο που θα γίνει στην Περιφέρεια επειδή ασχολούνται και τα κόμματα με τα θέματα της ανάπτυξης!!! Να καλεί τους επικεφαλής της κυβέρνησης και των κομμάτων να εγκαλέσουν τα τοπικά στελέχη τους!!!

Επειδή οι περισσότεροι ζητούμε το αυτονόητο, δηλαδή να συμμετέχουμε συνειδητά, να προσφέρουμε στην κοινωνία και να δημιουργούμε και οπωσδήποτε δεν θέλουμε να πέσουμε στα «χάπια» εξαιτίας της ψυχοπαθολογίας που επιδεικνύει η Περιφερειακή Αρχή, ούτε να δοκιμάζουμε σε κάθε συμβούλιο τα όριά μας και τις αντοχές μας ανεχόμενοι ύβρεις και χυδαίο bulling:

– Τον καλούμε να σεβαστεί τους νόμους και τους θεσμούς, την κοινωνία και τους πολίτες, τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης και όλους τους Περιφερειακούς Συμβούλους, ιδιαίτερα την διαφορετική άποψη, γιατί μόνο έτσι μπορούν ν’ αντιμετωπιστούν οι μεγάλες προκλήσεις που έχουμε μπροστά μας στην χώρα και στην Περιφέρεια. Σ’ αυτή την προσπάθεια δεν περισσεύει κανείς.

26/9/2017

Για την «Πελοπόννησος Πρώτα»

Ο επικεφαλής

ΝΙΚΟΣ ΠΑΤΣΑΡΙΝΟΣ

Μία στάση εδώ

Τα μέλη και οι οπαδοί έχουν αναλάβει το βάρος της απολογίας των κυβερνητικών ελλείψεων και παραλείψεων, χωρίς να μπορούν να παρέμβουν, να επικοινωνήσουν και, κυρίως, να ενημερώσουν τους κυβερνητικούς παράγοντες για το κλίμα που επικρατεί στην καθημερινότητα του πολίτη

του Βασίλη Δρακόπουλου*

Εδώ και καιρό έχει ευρέως δημιουργηθεί η εντύπωση σε μέλη και οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ ότι η πολιτική ηγεσία των υπουργείων έχει αποκοπεί από τη βάση. Ότι έχουν δημιουργηθεί προσωπικές ομάδες και στεγανά στα κυβερνητικά επιτελεία και ότι έχουν ξεκοπεί από την κοινωνία.

Τα μέλη και οι οπαδοί έχουν αναλάβει το βάρος της απολογίας των κυβερνητικών ελλείψεων και παραλείψεων, χωρίς να μπορούν να παρέμβουν, να επικοινωνήσουν και, κυρίως, να ενημερώσουν τους κυβερνητικούς παράγοντες για το κλίμα που επικρατεί στην καθημερινότητα του πολίτη. Το βάρος αυτό είναι τεράστιο με δεδομένο ότι όλα σχεδόν τα μέσα «ενημέρωσης» -έντυπα και ηλεκτρονικά- κάνουν καθημερινή σκληρή προπαγάνδα εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.

Πολλοί ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ αναγκάζονται να λένε ότι δεν συμφωνούν με την πολιτική του και πως δεν θα τον ξαναψηφίσουν στις επόμενες εκλογές, στις καθημερινές τους συναναστροφές, κάτω από το βάρος της έντονης κριτικής που δέχονται. Ακόμα δεν έχουν βέβαια περάσει στην «απέναντι όχθη», ελπίζουν! Αλλά μέχρι πόσο; Τα σημάδια δεν είναι ευοίωνα.

Δεν περιμένουν πολλά, έχουν επίγνωση της κατάστασης της χώρας, ξέρουν ότι υπάρχει ασφυκτικός κλοιός, αλλά απλά καθημερινά προβλήματα και χρόνιες ελλείψεις, παρατυπίες και παρανομίες που είχαν δημιουργήσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις -για να καταστήσουν συνενόχους τους πολίτες ή τους ψηφοφόρους τους και να νέμονται την εξουσία- όχι μόνο δεν λύνονται, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις δυστυχώς αναπαράγονται.

Το κατεστημένο και η «Δημόσια Διοίκηση» πολεμούν με δύο τρόπους την κυβέρνηση. Ο ένας είναι η καθυστέρηση, ο αποσυντονισμός, τα κωλύματα, η μη λειτουργία και γενικότερα η δολιοφθορά υπό την καθοδήγηση τις περισσότερες φορές των κυβερνητικών παραγόντων των προηγούμενων κυβερνήσεων.

Ο δεύτερος είναι ο χειρότερος. Δηλώνουν ότι πρόσκεινται θετικά στην κυβέρνηση, γίνονται πιστευτοί από τους κυβερνητικούς παράγοντες, οι οποίοι σε πολλές περιπτώσεις αφελώς τους εμπιστεύονται και έτσι αποκόπτονται από την κοινωνία, από το εκλογικό, αλλά και από το κομματικό σώμα και συνεχίζει απρόσκοπτα τη λειτουργία του το κατεστημένο.

Υπάρχει συντονισμός και σοβαρός προσανατολισμός της κυβέρνησης; Υπάρχει. Η υλοποίηση της κυβερνητικής πολιτικής όμως, περιλαμβάνει και μια σειρά από πρωτοβουλίες των κυβερνητικών παραγόντων και το προσωπικό τους στίγμα, το οποίο όμως σε μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν πρέπει να φαίνεται. Πρέπει να φαίνονται και να προβάλλονται οι προτάσεις των συλλογικών φορέων, συνδικαλιστικών και επιστημονικών, της κοινωνίας γενικότερα και οι κυβερνητικοί παράγοντες να κάνουν σύνθεση αυτών των προτάσεων· όχι να λειτουργούν ως αυθεντίες και με τη μόνη συμβολή του μικροπεριβάλλοντός τους.

Πέρα όμως από την κεντρική κυβερνητική πολιτική, υπάρχουν -και πιθανόν εκεί θα κριθεί η κυβέρνηση- και τα καθημερινά ζητήματα και κυρίως το αίσθημα δικαιοσύνης σε Κυβερνητικό Επίπεδο, όχι σε επίπεδο Δικαιοσύνης η οποία είναι «άλλου παπά ευαγγέλιο», τα οποία μέχρι σήμερα είναι ζητούμενα στη συντριπτική πλειοψηφία των κυβερνητικών επιτελείων.

Όποιο κόμμα υποτίμησε το εκλογικό του σώμα το πλήρωσε ακριβά. Τα κυβερνητικά επιτελεία είναι υπηρέτες του λαού, όχι παράγοντες και αφεντικά στο γυαλί.

* Ο Βασίλης Δρακόπουλος είναι γιατρός εργασίας

Τα ΑΕΙ πέρα από το τέλος της Ιστορίας

Παντού στην Ευρώπη ο νεοφιλελευθερισμός εκβάλλει πλέον στον εθνικισμό, στην ξενοφοβία, στην εθνική «καθαρότητα». Αυτό το πολιτικό πρόταγμα έχει τις δικές του σημαίες: ατομικιστική αριστεία, αγελαίος ανταγωνισμός, τιμωρητική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αποδοχή του κοινωνικού δαρβινισμού («οι ανισότητες αποτελούν φυσικό φαινόμενο»)

Του Γιώργου Αγγελόπουλου*

Την προηγούμενη Τετάρτη έγιναν οι πρώτες εκλογές ανάδειξης πρύτανη σύμφωνα με τον πρόσφατα ψηφισμένο Νόμο 4485. Τέθηκε έτσι τέλος σε μια επταετία νομοθετικών ανακατατάξεων του πλαισίου λειτουργίας των ΑΕΙ. Τον Αύγουστο του 2011 η Άννα Διαμαντοπούλου προέβλεπε ότι ο Νόμος 4009 για τα ΑΕΙ -που έμεινε γνωστός με το όνομά της- θα μακροημέρευε για δεκαετίες. Έναν χρόνο αργότερα βασικές προβλέψεις του νόμου ανατράπηκαν επί υπουργίας του Κ. Αρβανιτόπουλου.

Πολλοί από τους σημερινούς ένθερμους υποστηρικτές του Νόμου 4009 είχαν το 2012 εγκαινιάσει το ξήλωμά του. Ανάμεσά τους και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στα χρόνια που ακολούθησαν υπήρξε μια ολοένα αυξανόμενη ακύρωση του Νόμου 4009. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του 2011 βρίσκεται σήμερα συρρικνωμένη (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ) έως εξαφανισμένη (ΛΑΟΣ).

Η μεγάλη συνεισφορά του νομοθετικού πλαισίου που ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2011 αναφερόταν σε ό,τι ονομάστηκε «προσπάθεια για το τέλος της μεταπολίτευσης». Η συμπόρευση της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ στη διαδικασία ψήφισης του Νόμου 4009 ήταν μια «γενική πρόβα» δημιουργίας των κυβερνήσεων που έβαλαν τη χώρα στην επιτροπεία.

Ο αυταρχισμός της υπουργού που τον Δεκέμβριο του 2011 απειλούσε τους πρυτάνεις ότι, αν δεν εφαρμόσουν τον νόμο, θα διέκοπτε τη χρηματοδότηση των ΑΕΙ αποτελούσε πρελούδιο του αυταρχισμού των Μνημονίων. Το «τέλος της μεταπολίτευσης» μεταφραζόμενο στα ακαδημαϊκά δεδομένα προϋπέθετε τη λοιδορία του Νόμου 1268 του 1982 για τη δομή και λειτουργία των ΑΕΙ.

Το ζήτημα δεν είναι αν ο Νόμος 1268 συνιστά απάντηση στις σημερινές ανάγκες των ΑΕΙ. Είναι σαφές ότι δεν αποτελεί. Απλά και μόνο διότι κάθε νόμος απαντά στα ζητούμενα μιας συγκεκριμένης ιστορικής συγκυρίας.

Για την Αριστερά ο Νόμος 4485 τοποθετήθηκε ήδη ρεαλιστικά στην ιστορικότητά του: από τους εισηγητές του αναφέρθηκαν σημεία που θα μπορούσαν να διαφοροποιήσουν μελλοντικά τις προβλέψεις του (π.χ. μια μορφή κινητικότητας των φοιτητών εντός των ΑΕΙ της χώρας). Τουναντίον το μεγάλο πρόβλημα όσων υποστήριξαν τον Νόμο Διαμαντοπούλου είναι ότι δεν μπορούσαν να τον νοηματοδοτήσουν ως επανεκκίνηση αλλά έως το τέλος. Ένα τέλος πέραν του οποίου τίποτα δεν πρέπει να υπάρξει.

Μια τέτοια προοπτική τοποθετούσε τον Νόμο 4009 εκτός ιστορικού χρόνου και τον ανήγε σε ιερή βίβλο συγκεκριμένης πολιτικής προοπτικής. Υπό αυτήν την έννοια η εφαρμογή του Νόμου 4485 βιώνεται τραυματικά ως ακύρωση της αφήγησης για το «τέλος της Ιστορίας». Βιώνεται ως «επαναφορά της μεταπολίτευσης» ενάντια σε όσους διακαώς επιδίωξαν το τέλος της προταγμάτων ισότητας που αυτή πρέσβευε.

Δεν είναι τυχαίο ότι το Ποτάμι και η Χρυσή Αυγή εξέφρασαν πιο καθαρά από όλα τα κόμματα αυτή τη θέση. Δεν είναι σύμπτωση ότι κορυφαία στελέχη του ακραίου Κέντρου είχαν εδώ και μήνες διατυπώσει την άποψη ότι «οι θεσμοί δεν θα επιτρέψουν την ανατροπή του Νόμου Διαμαντοπούλου». Στον βαθμό που οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις της αντιπολίτευσης δεν αρκούσαν για να εμποδίσουν την ψήφιση του Νόμου 4485, αναζητήθηκαν οι γνωστοί «προστάτες» από το εξωτερικό.

Η εκτίμηση ότι τελικά η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να ψηφίσει νόμο για τα ΑΕΙ ήταν βαθιά εδραιωμένη σε ορισμένα στελέχη της αντιπολίτευσης. Η διάψευση του «τέλους της Ιστορίας» οδήγησε στην ανάγκη μιας μετάθεσης του πεδίου της ιστορικής αφήγησης στα εθνικά και θρησκευτικά θέματα. Αυτά άλλωστε τα θέματα είναι πιο οικεία για τη ρητορική τεχνογνωσία της συντηρητικής παράταξης.

Δεν πρέπει να διαφύγει της προσοχής μας ότι παντού στην Ευρώπη ο νεοφιλελευθερισμός εκβάλλει πλέον στον εθνικισμό, την ξενοφοβία, την εθνική «καθαρότητα» και τους ταξικούς προσδιορισμούς. Αυτό το πολιτικό πρόταγμα έχει τις δικές του σημαίες: ατομικιστική αριστεία, αγελαίος ανταγωνισμός σε θεσμικό επίπεδο, τιμωρητική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αποδοχή του κοινωνικού δαρβινισμού («οι ανισότητες αποτελούν φυσικό φαινόμενο») κ.λπ.

Η αντιπαράθεση για τα πανεπιστήμια, τους σημαιοφόρους, το θρήσκευμα συνιστούν εκδοχές μιας ολοένα και πιο ξεκάθαρης κοινωνικής σύγκρουσης.

* Ο Γιώργος Αγγελόπουλος διδάσκει στο ΑΠΘ

Καταιγισμός ονομάτων και αριθμών από Πολάκη

Καταιγισμός ονομάτων και αριθμών από Πολάκη προς τη Δικαιοσύνη που... έχει ρυθμούς «κουτσής χελώνας»

Πόσα άλλα πρέπει να δημοσιοποιήσουμε, για το ΚΕΕΛΠΝΟ, τη γυναίκα του Στουρνάρα, τους διορισμούς του Άδωνι, τα εκατομμύρια σε δημοσιογράφους; Θα σεβαστεί ποτέ η Δικαιοσύνη τον εαυτό της, αντί να διώκει υπαλλήλους με μήνυση Γεωργιάδη επειδή ερευνούν τις παράνομες μοριοδοτήσεις; αναρωτήθηκε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας Παύλος Πολάκης μιλώντας Στο Κόκκινο Κρήτης και το Βασίλη Σπυριδάκη. Ο εισαγγελέας κ. Καραφλός που διώκει τους υπαλλήλους είναι αυτός που αθώωσε το Μαντέλη για τα... λάθος διαστάσεων βαγόνια του ΟΣΕ, ενώ ο κ. Πουλής που καθυστέρησε τον καταλογισμό των 5 εκατ. ευρώ στον Θέμο Αναστασιάδη είναι συγγενής και συνεργάτης του Δένδια. «Και το βρωμερό υποκείμενο γλεντοκοπάει στην Ελβετία και δεν πληρώνει».

20 09 2017 14:26:32

«Ανακαλύψαμε πολλά πράγματα και ανακαλύπτουμε κάθε μέρα, δώσαμε σειρά από συνεντεύξεις και πήγαμε τα στοιχεία εκεί που έπρεπε να τα πάμε, στη Δικαιοσύνη, γιατί πήραμε την κυβέρνηση με εκλογές, δεν κάναμε επανάσταση να καταλάβουμε τα χειμερινά ανάκτορα, να αρχίσουμε να "παίρνουμε κεφάλια" με τη χατζάρα», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Πολάκης.

«Αυτά τα κεφάλια πρέπει να τα "πάρει" η Δικαιοσύνη ... πόσα άλλα πρέπει να βρω, να δώσω συνεντεύξεις, να τα δημοσιοποιήσω, για το ΚΕΕΛΠΟ;», συνέχισε ο ίδιος.

«Είπα για την "λουμπινιά" που έκανε η γυναίκα του αρχιτραπεζίτη, του Στουρνάρα. Το στείλαμε στη Δικαιοσύνη και το φύλαγαν ένα χρόνο, γιατί έπρεπε να προφυλάξουν τη γυναίκα του αρχιτραπεζίτη».

«Είπα για τους διορισμούς του Άδωνι Γεωργιάδη, που πήρε 25 άτομα και τα είχε στο γραφείο του, ενώ φαινόταν ότι δούλευαν στις δομές του ΚΕΕΛΠΝΟ. Τα στείλαμε στη Δικαιοσύνη».

«Ανακαλύψαμε μία διαφημιστική δαπάνη 5-6 εκατ. ευρώ "αέρα κοπανιστό" σε πάρα πολλούς δημοσιογράφους σε όλη την Ελλάδα, που έπαιρναν 15.000 ευρώ το μήνα ή το τρίμηνο για να βάζουν ένα μπάνερ σε κάτι σάιτ που δεν τα ξέρει ούτε η μάνα τους, ή δημοσίευαν ένα άρθρο σε μία εβδομάδιαία εφημερίδα να παίρνουν 19.800 ευρώ, με θέμα "πολυομυελίτιδα στη Συρία".

«Τα έχουμε πει, τα έχουμε ανακοινώσει όλα αυτά. Η Δικαιοσύνη τι κάνει; ... Θα σεβαστεί ποτέ η Δικαιοσύνη τον εαυτό της;», είπε χαρακτηριστικά ο κ. Πολάκης.

«Οι ρυθμοί της Δικαιοσύνης είναι ρυθμοί ανάπηρης, κουτσής χελώνας ... είναι δυνατόν να έχουν πάει οι υποθέσεις στη Δικαιοσύνη εδώ και παραπάνω από ένα χρόνο και να κάθονται στα συρτάρια;», αναρωτήθηκε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας.

«Και την ίδια στιγμή να ασκείται δίωξη, από μήνυση που κατέθεσε ο κ. Γεωργιάδης σε τρεις υπαλλήλους του υπουργείου Υγείας, που εγώ διέταξα να ελέγξουν τον τρόπο μοριοδότησης των προσλήψεων του ΚΕΕΛΠΝΟ, που ανακαλύψαμε 88 λάθος μοριοδοτήσεις σε 230 αιτήσεις για πρόσληψη γιατρών σε μονάδες εντατικής θεραπείας; Και να τους πηγαίνει για κακούργημα ΄'ενας εισαγγελέας ... Δεν είχαν λέει δικαίωμα να πάρουν δημόσια έγγραφα ... τους στέλνει για κακούργημα, για υπεξαίρεση δημόσιων εγγράφων. Ποιους; Τους υπαλλήλους του κεντρικού μηχανισμού του υπουργείου, που με εντολή υπουργού έλεγξαν και βρήκαν την "λουμπινιά" που έκανε ένα παρακράτος από κάτω», συνέχισε ο ίδιος.

«Ο εισαγγελέας που το έκανε αυτό λέγεται Καραφλός, είναι αυτός που αθώωσε το Μαντέλη, που είχαν πάρει τα βαγόνια του ΟΣΕ που ήταν πιο μεγάλα από τις ράγες που είχαμε στην Ελλάδα. Αυτή είναι η Δικαιοσύνη. Αλλά άμα πεις κάτι γι' αυτούς, παρεμβαίνεις στους θεσμούς και προσβάλλεις την ανεξαρτησία της».

«Είναι και άλλες υποθέσεις σε εξέλιξη, η Novartis είναι η κορυφή του παγόβουνου, δεν είναι η μοναδική, όλες οι εταιρείες έχουν παίξει σε αυτό το παιχνίδι» συνέχισε ο αναπληρωτής υπουργός Υγείας. «Ζητάμε στοιχεία από το υπουργείο Ανάπτυξης για το πώς τιμολογούσαν το 2005-2010 που έγινε το μέγιστο του γλεντιού και λένε οι υπηρεσιακοί του υπουργείου ότι δεν τα έχουν! ... Πώς είναι ένας σκύλος που παίρνει το κόκκαλο και το θάβει; Το ίδιο κάνουν και αυτοί...».

Η Δικαιοσύνη, είπε καταλήγοντας ο κ. Πολλάκης, πρέπει να επιταχύνει το έργο της διερεύνησης και να ασκήσει διώξεις, γιατί «κάποιοι πρέπει να πληρώσουν και με ποινές φυλάκισης και να γυρίσουν αυτά που έκλεψαν, με τη διαδικασία της κατάσχεσης. Παράδειγμα, ο κ. Αναστασιάδης, στον οποίον κινείται διαδικασία κατάσχεσης ... γλεντοκοπάει αυτή τη στιγμή το βρωμερό υποκείμενο στην Ελβετία και δεν πληρώνει τα 5 εκατ. ευρώ που του έχει καταλογίσει το ελεγκτικό συνέδριο, που έκανε και δύο χρόνια να τα καταλογίσει, γιατί κάποιος εισηγητής που λέγεται Πουλής και είναι συγγενής και συνεργάτης του κ. Δένδια, καθυστερούσε να πάρει την απόφαση. Αυτή η βρωμιά υπάρχει, αυτό το κράτος πρέπει να αλλάξουμε».

Επισήμως η ΝΔ είναι σοβαρή Χρυσή Αυγή -Το μανιφέστο του Μητσοτάκη στη ΔΕΘ

Αυγερινός Χατζηχρυσός

Η οικονομική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού είναι η πιο ακροδεξιά πολιτική στην Ελληνική Δημοκρατία από συστάσεως του ελληνικού Κράτους.

Εχθές ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στο υψηλότερο επίπεδο και με τον πιο επίσημο και αδιαμφισβήτητοτρόπο ανακοίνωσε την μετάλλαξη της Νέας Δημοκρατίας σε σοβαρή Χρυσή Αυγή.

Είπε συγκεκριμένα: «Δεν τρέφω αυταπάτες για μια κοινωνία χωρίς ανισότητες, κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση».

Τελικά η τέως μεγάλη πατριωτική και κεντροδεξιά παράταξη του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αντί να απορροφήσει τις ακροδεξιές μεταστάσεις, οι ακροδεξιές μεταστάσεις την κατάπιαν.

Νεοφιλελευθερισμός είναι μια πιο εύπεπτη λέξη για τον φασισμό έγραφα πριν από τέσερα χρόνια, την εποχή που η ακροδεξιά είχε αναλάβει υπουργεία στην κυβέρνηση των Σαμαραβενιζέλων, φορώντας το φιλελεύθερο προσωπείο. Δεν ήταν όμως η ακροδεξιά που άλλαξε νοοτροπία (τρόπος του νοείν) μέσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, αλλά η φιλελεύθερη πολιτική που προσχώρησε στο φασιστικό παρακλάδι του νεφιλελευθερισμού.

Παρά το δεύτερο συνθετικό της λέξης που παραπέμπει στην «ελευθερία», δεν έχει καμία σχέση με την ελευθερία, όπως την εννοούν θεωρητικοί του φιλελευθερισμού, που δεν τους έχουν διαβάσει, όπως και τον Μαρξ άλλωστε, αλλά μεταφράζεται σε ελευθεριότητα. Δηλαδή διεκδικούν το δικαίωμα στην ελευθερία να αδικούν τον συνάνθρωπο.

Δεν σας κάνει εντύπωση ότι όλοι οι εκπρόσωποι το νεοφιλελευθερισμού προέρχονται από την ίδια πολιτική ιδεολογία; Ειναι όμως αυτονόητο να είναι έτσι

Ναι, στη φύση επικρατεί ο νόμος του ισχυρότερου. «Όποιος δεν προσαρμόζεται πεθαίνει» λέει ο αντιπρόεδρος του Κυριάκου Μητσοτακη.

Ναι, η ζωώδης φύση του ανθρώπου είναι εύπεπτη, είναι η εύκολη λύση, είναι αυτό που προκαλεί τους πολέμους και την ανισότητα. Αν ο κόσμος είχε τέτοιους ανθρώπους, θα ήμασταν ακόμη στα σπήλαια, γιατί πάντα θα υπήρχε κάποιος Κυριάκος να μας λέει ότι είναι στη φύση μας να μη βγούμε έξω και μας φάνε τα λοντάρια. 

Το δύσκολο είναι να χτίσεις την Πόλη και την κοινωνία, τον ΠΟΛΗτισμό που δημιουργήθηκε από αυτούς που πίστεψαν ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνον ζώο, είναι κάτι παραπάνω. 

Το εύκολο είναι γίνεις πιο ανταγωνιστικός από τον απέναντί σου, να τον κατασπαράξεις, μέχρι να έρθει κάποιος που θα «καινοτομήσει» και θα καταπιεί εσένα, μέχρι να βρεθεί κάποιος που θα κατισχύσει κι αυτόν κ.ο.κ.

Το δύσκολο είναι να χτίζεις ανθρώπινες κοινωνίες, να αμβλύνεις τις ανισότητες του ζωικού βασιλείου και να κοινωνείς αυτό που χωρίζει τους ανθρώπους από τα κτήνη, την Ελευθερία. Για τους Ελληνες, ο άλλος δεν είναι η κόλαση, αλλα η δική σου Ελευθερία

Για να το εκλαϊκεύσουμε, φανταστείτε κάποιον ανίκανο να βαδίσει να θέλει να ανέβει σκάλες για κάποιο λόγο. Φυσικά κι έχει την ελευθερία να το κάνει, αλλά όχι τη δυνατότητα.

Η φιλελεύθερη λογική, των ίσων ευκαιριών, αυτά που ξέρουμε και από την Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, θα επέβαλε την κατασκευή ανελκυστήρα, αλλά για τη νεοφιλελεύθερη-νεοναζιστική είναι παράλογο να στερείς πόρους από την «ελευθερία» των υπολοίπων «αρίστων» που μπορούν να ανεβούν, για κάποια «μετριότητα», η οποία μπορεί ίσως να εξυπηρετηθεί κάποια στιγμή από τη «φιλανθρωπία» τύπου «όλοι μαζί μπορούμε».

Πρόσφατο παράδειγμα αυτών που εξανίστανται για το κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ που «κάνει κοινωνική πολιτική με τα λεφτά μας» (sic) αλλά όχι με τα εκατομμύρια που σκορπάνε σε υπερκοστολογημένα έργα ημέτερων εργολάβων  

Στη νεοφιλελεύθερη-νεοφασιστική κοινωνία της ανισότητας επικρατεί η απόλυτη ωμή δύναμη, όπως αυτή με την οποία «μάγεψε» τους Γερμανούς ο Αδολφο την δεκαετία του 1930, φυσικά για όσο καιρό ήταν αυτοί οι ισχυροί.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν διέφερε εχθές από ιεροεξεταστή του Μεσαίωνα που προσπαθούσε με κάθε τρόπο να προστατεύσει την τάξη πραγμάτων από τους αιρετικούς που αμφισβητούσαν την κοινωνική ανισότητα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Οι Ναζί επέλεξαν τη θεοποίηση του παραλόγου και έθεσαν σαν απόλυτη αλήθεια το τυχαίο της δύναμης, της απόλυτης δύναμης. Αυτή η ηθική ταυτίζεται απόλυτα στις μέρες μας με τον νεοφιλελεύθερο «ρεαλισμό» της νέας Fuhrerprinzip (= η αρχή του Φύρερ) που είναι οι Αγορές και το χρηματοπιστωτικό σύστημα, που για τους νεοφιλελευθερους ταυτίζεται ακόμη και με φυσικό φαινόμενο!

Κατά την απόλυτη αυτή αρχή, ο πραγματικός κόσμος αναλύεται μόνο πάνω στις αρχές της Αγοράς, του ανταγωνισμού, της προσφοράς και της ζήτησης, τίποτα πριν απο αυτό και τίποτα μετά από αυτό δεν έχει καμία αξία. Αυτός που μπορεί να πληρώσει να πάει στο Harvard ή να αγοράσει τα θέματα είναι αυτομάτως κι ο «Άριστος» και εκ της θέσης ισχύος ο αυτόκλητος ηγέτης των «μετρίων».

Κατά την απόλυτη αυτή αρχή, ο κάθε επενδυτής μπορεί και πρέπει να είναι υπεράνω των νόμων, των εργασιακών και ανθρώπινων δικαιωμάτων και του περιβάλλοντος, απλά επειδή υπόσχεται επενδύσεις με τη δικαιολογία ότι η χώρα έχει τεράστια ανεργία, που κατά σύμπτωση (;) κι αυτή ο ίδιος ο Μητσοτάκης δημιούργησε και εχθές μας υποσχέθηκε δικαιοσύνη-εξπρές για τις επενδύσεις!

Η οικονομική πολιτική του νεοφιλελευθερισμού είναι η πιο ακροδεξιά πολιτική στην Ελληνική Δημοκρατία από συστάσεως του ελληνικού Κράτους.  Η μόνη πιο ακροδεξιά πολιτική  στην Ελληνική Ιστορία, ήταν η δικτατορία και η Κατοχή του 1940 και, ναι, δεν είναι τυχαίο πόσοι νοσταλγοί αυτών των δυο περιόδων είναι στο επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη, φανεροί, αφανείς, αλλά και γραφίδες απολογητών των Ταγμάτων Ασφαλείας

Το χθεσινό μανιφέστο του Κυριάκου Μητσοτάκη, ήταν η κυνική παραδοχή της μετατροπής της ΝΔ σε σοβαρή Χρυσή Αυγή, κάτι που μέχρι σήμερα δεν τολμούσε ποτέ κανείς να παραδεχθεί, και δεν υπάρχει πλεον καμία δικαιολογία για τη μεγάλη βάση της ΝΔ και των στελεχών που ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο να μην πάρουν θέση σε αυτή την κατρακύλα

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ* Κάθε άνθρωπος γεννιέται με μια μάλλον βίαιη κλίση για κυριαρχία, πλούτο και απολαύσεις. Είναι επομένως τα φυσικά πάθη του ανθρώπου που δημιουργούν καθολική, αιώνια ανισότητα.-Βολταίρος

Καίγονται τα δάση, <καίγονται> και οι πόλεις

Σύμφωνα με επικρατούσες απόψεις, τα δασικά οικοσυστήματα είναι προσαρμοσμένα στη φωτιά - στον μεγαλύτερο εχθρό τους, με αποτέλεσμα να έχουν συνήθως τη δυνατότητα να αναγεννηθούν άμεσα και αποτελεσματικά. Ωστόσο οι περισσότερες φωτιές προέρχονται από ανθρωπογενή και όχι φυσικά αίτια

Της Έφης Καραθανάση*

Η καταστροφή των δασών από φωτιές οδηγεί σε μεγάλο βαθμό στην καταστροφή, την υποβάθμιση των πόλεων και των οικισμών. Οι εκφράσεις «σώθηκε ο οικισμός» και «η φωτιά έφθασε μέχρι τα πρώτα σπίτια και σώθηκε η πόλη» είναι συνήθεις, αλλά καθόλου εύστοχες... Μπορεί να σώθηκαν ως κελύφη, αλλά έχασαν την αξία τους -τόσο την οικονομική όσο και τη συνολική ως ένα δομημένο σύστημα. Κανένας δεν θέλει να μείνει σε μια τέτοια πόλη, σε τέτοιο οικισμό, άρα δεν γίνεται καμία αγοραπωλησία. Και εύκολα, μετά τη φωτιά, η περιοχή που σώθηκε σηματοδοτείται ως «τα καμένα»...

Σύμφωνα με επικρατούσες απόψεις, τα δασικά οικοσυστήματα είναι προσαρμοσμένα στη φωτιά - στον μεγαλύτερο εχθρό τους, με αποτέλεσμα να έχουν συνήθως τη δυνατότητα να αναγεννηθούν άμεσα και αποτελεσματικά. Ωστόσο οι περισσότερες φωτιές προέρχονται από ανθρωπογενή και όχι φυσικά αίτια.

Πρόκειται για εμπρησμούς, για απόρριψη αναμμένων τσιγάρων, ή το άναμμα φωτιάς στο δάσος, για κάποιες δραστηριότητες σε αγρούς και εξοχικές κατοικίες, καύση ξερών χόρτων και σκουπιδιών κ.λπ. Επιπλέον και πολύ σημαντικός παράγοντας είναι η αστικοποίηση περιοχών που βρίσκονται πλησίον των δασικών οικοσυστημάτων. Πρόκειται για επέκταση των πόλεων και των οικισμών, για μεγάλες τεχνικές υποδομές, όπως τα δίκτυα υψηλής τάσης της ΔΕΗ που προκαλούν φωτιές, και άλλες, οι οποίες διακόπτουν πολλές φορές τα δασικά οικοσυστήματα και επιφέρουν σημαντικές επιπτώσεις που προέρχονται από ανθρώπινες δραστηριότητες στις όμορες περιοχές.

Έτσι συνεχώς επιβαρύνεται το περιβάλλον, τόσο στον εξωαστικό και φυσικό όσο και στον αστικό χώρο, δηλαδή στις πόλεις. Επηρεάζεται το μικροκλίμα των καμένων περιοχών, αλλά και των όμορων αστικών περιοχών, αυξάνοντας τον παράγοντα της ξηρασίας και της θερμοκρασίας. Δεν υπάρχουν τα δάση με τις ευεργετικές τους επιδράσεις. Παράλληλα αυξάνεται η ατμοσφαιρική ρύπανση, με αποτέλεσμα τις ίδιες επιπτώσεις και στις πόλεις και τους οικισμούς. Ειδικά τα καμένα - κατεστραμμένα περιαστικά δάση επιφέρουν ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή στις πόλεις και τους οικισμούς.

Όταν έχουν καεί τα δάση, με τι οξυγόνο θα ζήσουν οι πόλεις και οι οικισμοί αφού τα δάση είναι οι παραγωγοί του; Και όταν παράλληλα δεν θα υπάρχουν τα δάση για να δεσμεύουν το διοξείδιο του άνθρακα που είναι επικίνδυνο για την ανθρώπινη ζωή, πώς θα το μετατρέπουν σε οξυγόνο, με τη φωτοσύνθεση;

Καίγονται λοιπόν τα δάση, καταστρέφονται και οι πόλεις, διότι επέρχεται η κλιματική αλλαγή. Δεν αμβλύνονται οι ακραίες θερμοκρασίες - δεν μειώνονται οι μεγάλες, δεν αυξάνονται οι μικρές θερμοκρασίες και δεν παρεμποδίζεται ο σχηματισμός δροσιάς και πάχνης. Δεν συγκρατούνται τα στερεά σωματίδια (σκόνη) και δεν απορροφώνται το διοξείδιο του θείου και άλλα οξείδια. Δεν μειώνεται η ένταση του ανέμου. Δεν αυξάνονται οι βροχές, δεν μετατρέπεται σε βροχή η υγρασία του αέρα (υγροποίηση της ομίχλης).

Επιπλέον, οι δασικές περιοχές με το ριζικό τους σύστημα δεν συγκρατούν τα όμβρια ύδατα, δεν είναι εφικτή η απορρόφηση από το έδαφος και η ενίσχυση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα. Η ανυπαρξία του φυλλώματος προκαλεί την έντονη πτώση του νερού στο έδαφος, διαβρώνοντάς το και προκαλώντας αναπόφευκτα πλημμύρες στον αστικό και εξωαστικό χώρο. Δεν αυξάνεται η υγρασία του εδάφους, με αποτέλεσμα όλες τις επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτή στη φυσική αναγέννηση του οικοσυστήματος

Τέλος, καθώς τα δάση εξαλείφονται, παύουν να υπάρχουν οι υγιεινές συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, δημιουργίας, άθλησης και ψυχαγωγίας, δηλαδή λειτουργίες που υποδέχονται ειδικώς τα περιαστικά δάση.

Παύουν να υπάρχουν τα δάση, παύουν και οι πόλεις και οι οικισμοί...

* Η Έφη Καραθανάση είναι δρ αρχιτέκτων - πολεοδόμος, μέλος της Ο.Μ. Πεντέλης, μέλος Δ.Σ. ΣΕΠΟ

Οι εργάτες της Eldorado και ο ηθικός υποβιβασμός της Ν.Δ.

Κατέ Καζάντη

Ποιος ακριβώς ανθρωπολογικός τύπος είναι αυτός που συγκροτεί το πελατειακό κοινό στο οποίο απευθύνεται η Νέα Δημοκρατία, διά των κραυγών της, στο ζήτημα της Eldorado Gold;

Ποιος ακριβώς ανθρωπολογικός τύπος είναι αυτός που συγκροτεί το πελατειακό κοινό στο οποίο απευθύνεται η Νέα Δημοκρατία, διά των κραυγών της, στο ζήτημα της Eldorado Gold; Κοινώς, από τους πολίτες της χώρας, ποιοι, και πόσοι, συναποτελούν τα ευήκοα ώτα που πείθονται πως το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ηράσθη αίφνης τον κόσμο της εργασίας και κόπτεται για τα δικαιώματά του; Και, εν τέλει, υπάρχει τέτοιος άνθρωπος ή η εκπροσωπούσα την αστική τάξη Ν.Δ. πασχίζει να τον δημιουργήσει με κάθε μέσο (ΜΜΕ ή άλλο) που διαθέτει;

Ότι τα κόμματα της Δεξιάς –από την πιο μαλακή έως την πλέον σκληρή και μαύρη εκδοχή τους- έχουν ένα συγκεκριμένο τρόπο αντίληψης της εργατικής τάξης, είναι, θεωρητικά και πρακτικά, εμπεδωμένο: όχι, ο λαός, οι από κάτω, δεν είναι το ιστορικό υποκείμενο που γράφει ιστορία, αλλά το υποκείμενο – υποζύγιο στις πλάτες του οποίου πρέπει να γραφτεί, και γράφεται, η ιστορία.

Τούτο, φυσικά, δεν αποτελεί ελεύθερη ανάγνωση της πολιτικής φιλοσοφίας της Δεξιάς αλλά, απεναντίας, την πεμπτουσία της. Στις βασικές αρχές, δηλαδή, αυτού που σήμερα ονομάζουμε νεοφιλελευθερισμό περιλαμβάνεται πρωτίστως η προστασία των δυνατών: εκείνων που μπορούν να εκμεταλλεύονται υπεραξία και να την επανεπενδύουν με το μέγιστο δυνατό διάφορο για λογαριασμό τους. Έτσι χοντρικά –και χονδροειδώς- λειτουργούν οι αγορές, όπου εξάλλου κυριαρχούν οι «άριστοι», οι ξύπνιοι, οι καπάτσοι.

Το προλεταριάτο, οι πτωχοί πλην τίμιοι εργάτες, με μαύρα ή λευκά κολάρα, δεν είναι παρά το απαραίτητο υποζύγιο: με τη διαφορά πως τούτο, σε αντίθεση με τα ά-λογα, τα γαϊδούρια, τα βοοειδή κ.ο.κ. συλλογάται –ενίοτε ελεύθερα.

Έτσι, οι κυρίαρχες τάξεις και οι πολιτικοί υποστηρικτές τους επενδύουν στον κοινωνικό αυτοματισμό. Να στρεβλώσουν τη συνείδηση, ταξική και άλλη, του ήδη αλλοτριωμένου εργάτη θεωρείται σχετικώς εύκολη υπόθεση. Αφού, «κάτω από το νεκρό βάρος της φτώχειας» (Μαρξ), έχει επέλθει ο διανοητικός ξεπεσμός, να στραφεί ο αλλοτριωμένος εργαζόμενος εναντίον του ειδώλου του, λησμονώντας τον όντως αντίπαλο, μοιάζει να μην θέλει και πολλή πολλή δουλειά. Οι εξεγερμένοι εργάτες της Eldorado Gold όχι πλέον εναντίον του αφεντικού, αλλά υπέρ των συμφερόντων του, αυτό πιστοποιούν.

Τα νεοφιλελεύθερα ιδεολογήματα για το «δικαίωμα στην εργασία», ήτοι την απεργοσπασία κ.ο.κ., σε συνδυασμό με τη αντιμετώπιση του ανθρώπου ως μηχανικό εξάρτημα παραγωγής, καταδεικνύει επίσης πως ο καπιταλισμός δεν είναι μοναχά οικονομικό σύστημα αλλά και σύστημα κοινωνικών σχέσεων, αλληλοδιαπλεκόμενων και συγκρουσιακών. Κοντά σ’ αυτά, ομνύοντας σε ατομικότητες, αφού η ύπαρξη της κοινωνίας αμφισβητείται (Θάτσερ), και τοποθετώντας τα υπερκέρδη υπεράνω της φύσης, η οποία και καταστρέφεται και εκδικείται (η Φλόριντα της φτώχειας και των τυφώνων είναι εδώ), η νέα Δεξιά ασχημονεί επί των συνειδήσεων.

Φυσικά, ο ηθικός υποβιβασμός και η πολιτική ανυποληψία, δεν αφορά τους, έτσι κι αλλιώς σε τούτη τη φάση του καπιταλισμού ηττημένους, εργάτες. Εξάλλου, η όποια μελλοντική νίκη «θα ανθίσει στο έδαφος αυτών των ηττών». Η διολίσθηση αφορά εκείνους μόνον που επενδύουν την εξουσία τους στο φόβο και στον πόνο, που διαιρούν για να βασιλέψουν, που απεχθάνονται τους συνολικούς μετασχηματισμούς υπέρ των δικαιωμάτων των λαών.

Και αν, φυσικά, ο τρόπος που πολιτεύεται η Ν.Δ., αλλά και οι θέσεις της καθαυτές, αφορούν την κοινωνία των ανθρώπων εν γένει ή το ανθρωπολογικό πρότυπο των τηλεθεατών συγκεκριμένου καναλιού, το οποίο και προσπαθούν να συντηρήσουν, αποτελεί ερώτημα επί του οποίου οφείλει να στοχαστεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης.  

Κεκλεισμένων των θυρών

Παντελής Μπουκάλας

Τι είπε ο κ. Μοσκοβισί, που συμμετείχε στο Οικονομικό Φόρουμ του ιδρύματος Αμπροσέτι, κοντά στη λίμνη του Κόμο;

Να χαρούμε που κάποιος λέει την αλήθεια, έστω αργοπορημένα, έστω κι αν ομολογεί σκοπιμοθηρικά ένα μόνο μέρος της; Ή να επιτρέψουμε στη «εθνική κατάθλιψή» μας να καταφάει ψυχή και μυαλό και να τσακίσει κάθε διάθεση διαμαρτυρίας και αντίδρασης; Κατά τον τρόπο του ο καθένας. Οσα είπε πάντως στην εφημερίδα Corriere della Sera ο Πιερ Μοσκοβισί, επίτροπος αρμόδιος για τις οικονομικές υποθέσεις, επαληθεύουν μέχρι κεραίας τις οξύτερες κριτικές που έχουν ασκηθεί τα τελευταία χρόνια, διεθνώς, για την πολιτική της Ε.Ε.

Επιπλέον, εξηγούν γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο να ανακοπεί το ρεύμα του ευρωσκεπτικισμού, που έχει ποικίλες μορφές: Ο ευρωσκεπτικισμός της απόλυτης άρνησης, του σωβινισμού και του απομονωτισμού δεν έχει καμία σχέση με τον ευρωσκεπτικισμό της βελτιοδοξίας, που επιμένει ότι τα πράγματα μπορεί και πρέπει να βελτιωθούν. Γι’ αυτό και επιμένει να θυμίζει πως η Ε.Ε. δεν είναι μια τίμια και απολύτως δημοκρατική ένωση ισότιμων χωρών που σέβονται όντως όσα υποτίθεται ότι τους δεσμεύουν. Για παράδειγμα, την αρχή της αλληλεγγύης, άφαντη στην περίπτωση του προσφυγικού.

Τι είπε ο κ. Μοσκοβισί, που συμμετείχε στο Οικονομικό Φόρουμ του ιδρύματος Αμπροσέτι, κοντά στη λίμνη του Κόμο; Πολύ απλά, ότι ο τρόπος με τον οποίο επιβλήθηκαν τα μνημόνια στη χώρα μας είναι σκανδαλωδώς αντιδημοκρατικός. Μια επείσακτη βαναυσότητα που ευτέλισε αλαζονικά τους θεσμούς της Ελλάδας, περιφρόνησε τους πολιτικούς της και καθύβρισε τους πολίτες της. Οι δηλώσεις του επιτρόπου αναλυτικά: 

«Πρόκειται για σκάνδαλο σχετικά με τις δημοκρατικές διαδικασίες. Οχι επειδή οι αποφάσεις ήταν σκανδαλώδεις, αλλά διότι το να λαμβάνεις αποφάσεις με αυτό τον τρόπο για το μέλλον ενός λαού, το να επιβάλλονται λεπτομερείς αποφάσεις στον τομέα των συντάξεων, της αγοράς εργασίας... Αναφέρομαι στις κύριες λεπτομέρειες, από τις οποίες εξαρτάται η ζωή μιας χώρας. Οι λεπτομέρειες αυτές αποφασίστηκαν μέσα σε έναν Οργανισμό, κεκλεισμένων των θυρών, από τεχνοκράτες, χωρίς τον παραμικρό έλεγχο εκ μέρους ενός Κοινοβουλίου. Χωρίς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης να γνωρίζουν τι πραγματικά λεγόταν, χωρίς αμετάβλητα κριτήρια ή μια ενιαία γραμμή».

«Χωρίς τον παραμικρό έλεγχο εκ μέρους ενός Κοινοβουλίου». Του ελληνικού δηλαδή. Που απλώς επικυρώνει τα αποφασισμένα. Οχι βέβαια. Καμιά χαρά δεν προκαλεί η ειλικρίνεια του κ. Μοσκοβισί. Θλίψη στη θλίψη προσθέτει. Και θυμό στον θυμό. Ηταν άλλωστε κι αυτός μέσα από τις κλειστές θύρες.