Το πελατειακό κράτος και η ΛΑΡΚΟ

Kst

Κακοδιαχείριση και εξυπηρετήσεις <<βούλιαξαν>> τη ΛΑΡΚΟ

Αποκαλυπτικά στοιχεία για την κατάσταση στο εργοστάσιο επί κυβερνήσεων Ν.Δ. - Απώλεια 400 εκατ. σε λίγα μόνο χρόνια και ζημίες 100 εκατ. ετησίως ο "λογαριασμός" από τις πρακτικές των προηγούμενων διοικήσεων

Με αποκαλυπτικά στοιχεία για τις πρακτικές των διορισμένων από τις προηγούμενες κυβερνήσεις διοικήσεων της ΛΑΡΚΟ, έδωσε χθες ο υπουργός ΠΕΝ Γ. Σταθάκης το “στίγμα” παρελθόντων πολιτικών, που σωρευτικά και σε συνάρτηση με τις χαμηλές τιμές της αγοράς έχουν οδηγήσει σε ιδιαίτερα δυσχερή οικονομική κατάσταση την εθνική βιομηχανία σιδηρονικελίου.

Μιλώντας χθες στη διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής για την κατάσταση στην εταιρεία -συζήτηση που ζήτησαν βουλευτές της Δημοκρατικής Συμπαράταξης- ο υπουργός θύμισε πρακτικές του παρελθόντος με βασικό χαρακτηριστικό “την κακοδιαχείριση και την άσκηση πολιτικής στη βάση της ψηφοθηρίας και του βολέματος ημετέρων”.

Είναι ενδεικτικό ότι σε λίγα μόνο χρόνια οι διορισμένες από κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας διοικήσεις οδήγησαν την εταιρεία σε απώλεια κερδών, ύψους περίπου 400 εκατ. ευρώ και εν συνεχεία στην καταγραφή ετήσιων ζημιών άνω των 100 εκατ. ευρώ.

Παράλληλα, δεν υπήρξε στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της εταιρείας, ενώ ο βασικός σχεδιασμός αφορούσε την τριχοτόμηση της ΛΑΡΚΟ και την επίμονη προσπάθεια ιδιωτικοποίησής της.

Λάθος επιλογές

Ο υπουργός αναφέρθηκε στην προπώληση της μελλοντικής παραγωγής νικελίου με συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνου, προ δεκαετίας από τον τότε διευθύνοντα σύμβουλο Κ. Θανάσουλα (στενό συνεργάτη του Π. Δούκα), με τα οποία εκχωρήθηκαν τα δικαιώματα πώλησης νικελίου για το άμεσο μέλλον στην Goldman Sachs, η οποία βεβαίως βγήκε κερδισμένη, αφού η ΛΑΡΚΟ είχε προπωλήσει την παραγωγή της έως και 60% φθηνότερα, σε σχέση με την αγορά (η συμφωνία προέβλεπε τιμές 15.000-30.000 δολάρια/τόνο, ενώ το 2006 η τιμή άγγιξε τις 50.000 και το 2007 έμεινε σε επίπεδα άνω των 30.000 δολαρίων).

Μετά τη μεγάλη αυτή ζημιά, στις αρχές του 2008, νέος πρόεδρος ανέλαβε ο Θ. Σκρέκας -στέλεχος της Ν.Δ., πατέρας του σημερινού βουλευτή Κ. Σκρέκα- και διευθύνων σύμβουλος ο Α. Τσουκαλάς. Η νέα διοίκηση, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα ρευστότητας που δημιούργησαν οι χειρισμοί της προηγούμενης (διαθέσιμα μόλις 1 εκατ. ευρώ, αδυναμία λήψης πιστώσεων από τράπεζες λόγω έλλειψης στρατηγικού σχεδίου ανάπτυξης κ.τ.λ.), “έσπασε” τα συμβόλαια αντιστάθμισης κινδύνων. Σύμφωνα με τον υπουργό, επρόκειτο για μοιραίο λάθος, καθώς είχε ήδη αρχίσει η “κατρακύλα” της διεθνούς τιμής του νικελίου και σύντομα η ΛΑΡΚΟ βρέθηκε να παράγει με κόστος 20.000-22.000 δολαρίων/τόνο και να πωλεί σε τιμές κάτω των 10.000 δολαρίων.

Η διοίκηση προχώρησε το 2009 σε αύξηση μετοχικού κεφαλαίου 45 εκατ. ευρώ και συνέχισε με σειρά κρατικών ενισχύσεων την περίοδο 2010-2014, με αποτέλεσμα να βρεθεί η εταιρεία κατηγορούμενη από τη Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού (DG Comp), η οποία και ζητεί την επιστροφή 135 εκατ. ευρώ, ζήτημα με σοβαρό αντίκτυπο έως σήμερα στην εταιρεία, η οποία αδυνατεί να δανειστεί και να χρηματοδοτήσει επενδύσεις για την ανάπτυξή της.

Εξυπηρετήσεις ημετέρων

Ο Γ. Σταθάκης αναφέρθηκε και σε εξυπηρετήσεις ημετέρων επί προεδρίας Θ. Σκρέκα, ο οποίος τοποθετήθηκε στη θέση αυτή στις 22/2/2008 με αμοιβή 7.000 ευρώ μηνιαίως, την οποία ο ίδιος αναπροσάρμοσε σε 9.000 ευρώ, με αναδρομική ισχύ...

Έναν μήνα αργότερα, πρόσθεσε, προσέλαβε τη νύφη του (σύζυγο του Κ. Σκρέκα) Ει. Καραγκούνη-Σκρέκα ως υποδιευθύντρια -παρακάμπτοντας την ιεραρχία- με τακτικές αποδοχές ύψους 4.219,35 ευρώ, ξεπερνώντας παλαιότερους διπλωματούχους μηχανικούς. Προσέλαβε δε και τον συμπέθερό του (πατέρα της κ. Καραγκούνη-Σκρέκα), Β. Καραγκούνη, απόστρατο ταξίαρχο της χωροφυλακής, ως διευθυντή ασφαλείας με μισθό 2.700 ευρώ.

Την ίδια περίοδο, συνέχισε ο υπουργός, προσελήφθη και η κόρη του υφυπουργού Τουρισμού Α. Λιάσκου (βουλευτής Εύβοιας της Ν.Δ.), με σκοπό τη συγγραφή της ιστορίας της ΛΑΡΚΟ, η οποία, πάντως, δεν γράφτηκε ποτέ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα αυτά συνέβαιναν ενώ η εταιρεία κατέγραφε ήδη μεγάλες ζημίες προ κρίσης και Μνημονίων.

Έρευνα για απιστία

Μετά την έλευση της κρίσης και του νόμου για το ενιαίο μισθολόγιο (2011), οι νέες διοικήσεις της ΛΑΡΚΟ αρνήθηκαν να εφαρμόσουν τον σχετικό νόμο υποστηρίζοντας ότι δεν αφορούσε την εταιρεία, με αποτέλεσμα, κατά τον υπουργό, να εκκρεμεί έρευνα για απιστία σε βαθμό κακουργήματος για 15 στελέχη των τότε διοικήσεων, ενώ οι ζημίες υπολογίζονται σε περισσότερα από 40 εκατ. ευρώ.

Μάλιστα, πολλοί εξ αυτών έχουν απολογηθεί στον ανακριτή διαφθοράς Ν. Τσιρώνη, ο οποίος έχει επιβάλει σε ορισμένους και περιοριστικούς όρους.

Σύμφωνα με τον υπουργό, οι “πελατειακές” εξυπηρετήσεις δεν σταμάτησαν καθώς την περίοδο 2013-2014 πήραν προαγωγή 132 εργαζόμενοι στη ΛΑΡΚΟ και έγιναν 252 προσλήψεις. Ο Γ. Σταθάκης ανέφερε ότι την περίοδο εκείνη αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών ήταν ο Χ. Σταϊκούρας, που εκλέγεται στη Φθιώτιδα, σημειώνοντας ότι αυτές οι αποφάσεις συνήθως έχουν την έγκριση του βασικού μετόχου (Ελληνικό Δημόσιο-υπουργείο Οικονομικών).

Η στρατηγική της κυβέρνησης: Εξυγίανση με διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα

Ο υπουργός ΠΕΝ έκανε λόγο για δύσκολη εξίσωση που καλείται σήμερα να λύσει η κυβέρνηση πάντα στο πλαίσιο δημοκρατικού διαλόγου, επανέλαβε τη σαφή θέση της κυβέρνησης για τη διατήρηση του δημόσιου χαρακτήρα της εταιρείας, την πρόθεσή της να την εντάξει στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, καθώς και τις συγκεκριμένες πρωτοβουλίες που έχει λάβει για την εξυγίανση της ΛΑΡΚΟ.

Όπως τόνισε, παρά τη δυσχερή οικονομική της κατάσταση, η εταιρεία παραμένει εξωστρεφής, με σημαντική συμβολή στο εμπορικό ισοζύγιο της χώρας, καθώς διαθέτει υψηλή τεχνογνωσία και ανθρώπινο δυναμικό με τεράστια εμπειρία.

Ειδικότερα αναφέρθηκε στις παρεμβάσεις για την επίλυση άμεσων, βασικών προβλημάτων της ΛΑΡΚΟ για το ιδιοκτησιακό καθεστώς βασικών περιουσιακών στοιχείων, τα υψηλά χρέη προς τη ΔΕΗ και την αδυναμία ανάπτυξης επενδύσεων.

Σημείωσε τη σύναψη της συμφωνίας-πλαίσιο μεταξύ ΛΑΡΚΟ-ΔΕΗ, αλλά και την κατάθεση από το ΥΠΕΝ ερωτήματος προς το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους για το ιδιοκτησιακό καθεστώς του μεταλλουργικού εργοστασίου και λοιπών εγκαταστάσεων, εντός του δημόσιου μεταλλείου στη Λάρυμνα Φθιώτιδας.

Παράλληλα, χαρακτήρισε κομβικής σημασίας στη διαδικασία αναδιοργάνωσης της ΛΑΡΚΟ την απόφαση της Κομισιόν για το ζήτημα των κρατικών ενισχύσεων, η οποία αναμένεται, καθώς θα ανοίξει τον δρόμο για συμμετοχή της εταιρείας σε επενδυτικά προγράμματα, επιτρέποντας την ανάπτυξη νέων δραστηριοτήτων και την αναβάθμιση των εγκαταστάσεων.

Ο ίδιος επισήμανε ότι “το φθινόπωρο θα κληθούμε να λάβουμε σημαντικές αποφάσεις για να αναπροσαρμόσουμε το κόστος παραγωγής στο επίπεδο που επιτρέπει η σημερινή χαμηλότερη τιμή του εμπορεύματος και να διασφαλίσουμε τον δημόσιο χαρακτήρα της εταιρείας, υπό τη σκέπη της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας”. Κατέληξε “έχουμε πλάνο για τη ΛΑΡΚΟ”, που προχωρά και συνεχίζεται με διάλογο και σε συνεργασία με τη διοίκηση και τους εργαζόμενους, για τη διαμόρφωση τόσο ενός βραχυπρόθεσμου προγράμματος που θα απαντά στα τρέχοντα προβλήματα ρευστότητας, όσο και ενός στρατηγικού σχεδίου που θα αναδιοργανώσει και θα καταστήσει ισχυρή την εταιρεία στο μέλλον.

Η πρόκληση της ανακύκλωσης

 

Ο νόμος για την αλλαγή στο καθεστώς της ανακύκλωσης (εναλλακτικής διαχείρισης) απορριμμάτων βρίσκεται σε διαδικασία διαβούλευσης (δημόσια και με φορείς) έναν χρόνο τώρα. Έχει δε πλέον κατατεθεί για την τελική νομοτεχνική επεξεργασία στην Επιτροπή της Βουλής, με προοπτική να προχωρήσει άμεσα για ψήφιση. Στο μεταξύ διάστημα εμφανίζονται αρκετά δημοσιεύματα που σχολιάζουν το νομοσχέδιο.

 

Θετικό κατ' αρχήν το γεγονός ότι τα ΜΜΕ (και κατ' επέκταση η κοινωνία) ασχολούνται με την ανακύκλωση. Πράγματι, αξίζει η συζήτηση να μπει στην καθημερινότητά μας επειδή ακριβώς, χάρη στην ανακύκλωση, το μεγάλο πρόβλημα των απορριμμάτων στη χώρα μας μπορεί να αναδειχθεί σε πρόκληση και λύση. Αν η αληθινή ανακύκλωση, δηλαδή η διαλογή από τους πολίτες και η ξεχωριστή συλλογή ανακυκλώσιμων προϊόντων, αποκτήσει τα επόμενα χρόνια τον ρόλο που της πρέπει, βάσει και του νέου Εθνικού Σχεδιασμού Διαχείρισης Απορριμμάτων.

 

Αξίζει όμως να τίθενται τα θέματα στην αληθινή τους βάση:

 

* Γιατί η «επιχείρηση ανακύκλωση» δεν είναι μια «αθώα» εθελοντική πράξη. Ο τομέας της ανακύκλωσης τζιράρει στη χώρα περίπου 1 δισ. ευρώ. Τα δε τέλη της εναλλακτικής διαχείρισης συσκευασιών και άλλων προϊόντων που πληρώνουμε όλοι ως καταναλωτές ξεπερνούν τα 50 εκατ. ευρώ ετησίως, ενώ οι αποδόσεις της ανακύκλωσης των δημοτικών αποβλήτων δεν ξεπερνούν σήμερα το 6% κατά μέσον όρο.

 

* Γιατί η δημόσια συζήτηση οφείλει κατ' αρχήν να απαντάει στα ζητούμενα των πολιτών και όχι μόνο όσων επιχειρούν στον τομέα.

 

Ιδιαίτερα αξίζει να ξεκαθαρίζεται μέσα από τον δημόσιο διάλογο ο νέος (ισχυροποιημένος) ρόλος που προδιαγράφεται για τους πρωτοβάθμιους ΟΤΑ της χώρας, αλλά και τους φορείς της κοινωνίας μέσα από το νομοσχέδιο, το οποίο έρχεται ως επιστέγασμα σειράς νομοθετικών ρυθμίσεων τα τελευταία δύο χρόνια σχετικά με τα (αποκεντρωμένα σε επίπεδο δήμων) Τοπικά Σχέδια Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων, τα Πράσινα Σημεία και τις Πράσινες Γωνιές, το Ηλεκτρονικό Μητρώο Αποβλήτων, αλλά και τον καινούργιο Νόμο για την Κοινωνική και Αλληλέγγυα Οικονομία.

 

Μέσα από όλα τα παραπάνω και τον προετοιμαζόμενο Νόμο, οι αρμοδιότητες των ΟΤΑ στον τομέα της εναλλακτικής διαχείρισης απορριμμάτων ενισχύονται. Γιατί είναι ακριβώς οι ΟΤΑ, μέσα από τα τοπικά τους σχέδια, που καλούνται να οργανώσουν διαφορετικά και αποτελεσματικά την ανακύκλωση, ώστε να εξασφαλίσουν ότι το 50% τουλάχιστον των απορριμμάτων θα διαχωρίζονται στην πηγή μέχρι το 2020, επιτυγχάνοντας έτσι τους στόχους του νέου (2015) Εθνικού Σχεδιασμού για τα Απορρίμματα, σε συνεργασία και με τη συμμετοχή των πολιτών.

 

Συμμετοχή πολιτών σημαίνει ότι θα οργανωθούν έτσι οι δήμοι, ώστε οι πολίτες να μπορούν να αποθέτουν τα καθαρά ανακυκλώσιμα, χωριστά σε τέσσερα τουλάχιστον ρεύματα (γυαλί, μέταλλο, πλαστικό, χαρτί - χαρτόνι) που θα οδηγούνται σε μονάδες ανακύκλωσης. Ως σημαντική πηγή για την εξοικονόμηση των πολύτιμων και απειλούμενων με εξάντληση πρώτων υλών και για την τροφοδοσία των ντόπιων βιομηχανιών.

 

Για τον σκοπό αυτό συντάχθηκαν, από τα μέσα του 2015 μέχρι τα τέλη του 2016, τα Τοπικά Σχέδια Διαχείρισης Απορριμμάτων όλων των δήμων της χώρας και προωθήθηκαν προς τις Περιφέρειες, ώστε να αποτελέσουν τη βάση για αναθεώρηση των Περιφερειακών Σχεδιασμών (ΠΕΣΔΑ). Μάλιστα αναμένεται να δοθεί άμεσα η δυνατότητα επικαιροποίησής τους με βάση το νομοθετικό πλαίσιο, όπως εξελίχθηκε (με εξασφαλισμένους τους πόρους για μελέτες ωρίμανσης των σχεδιαζόμενων έργων).

 

Με το νομοσχέδιο της ανακύκλωσης δίνεται, για πρώτη φορά ξεκάθαρα, η δυνατότητα αυτόνομης οργάνωσης της ανακύκλωσης από τους ΟΤΑ. Μέχρι τώρα, η εμπλοκή των ΟΤΑ για τη διαλογή στην πηγή γινόταν σε συνεργασία με τα Συλλογικά ή Ατομικά Συστήματα που έχουν οργανώσει οι παραγωγοί συσκευασιών και άλλων προϊόντων (ΣΣΕΔ και ΑΣΣΕΔ). Μάλιστα οι ισχύουσες συμβάσεις επιβάρυναν τους δήμους (και συνακόλουθα τους πολίτες) με το κόστος συλλογής και μεταφοράς των ανακυκλώσιμων. Με απλά λόγια, πολίτες και δήμοι πλήρωναν δεύτερη φορά για την οργάνωση της ανακύκλωσης (όπως είπαμε ήδη, πληρώνουμε όλοι μας το τέλος της ανακύκλωσης μέσα στην τιμή των προϊόντων που αγοράζουμε). Χωρίς επιπλέον να επιτυγχάνονται και οι στόχοι της ανακύκλωσης.

 

Με την καινούργια νομοθεσία καθορίζεται σαφώς ότι η εναλλακτική διαχείριση των δημοτικών αποβλήτων συσκευασιών θα μπορεί να οργανώνεται αυτοτελώς και από τους ΟΤΑ Α' Βαθμού, εφόσον το επιλέξουν, ώστε να προσαρμόζεται στις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες των τοπικών κοινωνιών, να ωφελούνται οι δήμοι άμεσα από τα έσοδα της πώλησης των ανακυκλώσιμων, και να εξοικονομούνται πόροι για τον δήμο, τους εργαζόμενους, αλλά και τους πολίτες. Σ' αυτή την περίπτωση, οι δραστηριότητες των ΟΤΑ στηρίζονται και ελέγχονται από τον Ελληνικό Οργανισμό Ανακύκλωσης (ΕΟΑΝ). Αξίζει εδώ να τονιστεί ότι ο ΕΟΑΝ δεν είναι κρατικός φορέας, αλλά ΝΠΙΔ, εποπτευόμενο από το υπουργείο Περιβάλλοντος, και στο ενδεκαμελές Δ.Σ. του συμμετέχουν εκπρόσωποι της ΚΕΔΕ, της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων, αλλά και των περιβαλλοντικών οργανώσεων.

 

Αλλά και στην περίπτωση που οι δήμοι επιμείνουν στο υφιστάμενο μέχρι σήμερα πλαίσιο της συνεργασίας με τα ιδιωτικά συστήματα των παραγωγών, η νομοθετική πρόβλεψη είναι για συμβάσεις στις οποίες μπορούν πλέον να καθορίζονται ανταλλάγματα, όχι μόνο σε εξοπλισμό -όπως ίσχυε μέχρι σήμερα- αλλά και σε χρηματικό αντίτιμο, έτσι ώστε να ελαφρυνθεί το κόστος των δήμων, να εξασφαλιστούν πόροι για νέες θέσεις εργασίας, αλλά και να μειωθούν βαθμιαία οι απαιτήσεις από τους πολίτες.

 

Προβλέπονται επίσης στο νομοσχέδιο κίνητρα για τους πολίτες και τους δήμους να συμμετάσχουν στην ανακύκλωση και να έχουν μια ανταπόδοση από τη συμμετοχή τους.

 

Παράλληλα, ενθαρρύνονται πρωτοβουλίες στην ανακύκλωση από φορείς κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, συλλόγους, συνεταιρισμούς και κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις, εφόσον αυτό προβλέπεται στα Τοπικά Σχέδια Διαχείρισης Αποβλήτων (ΤΣΔΑ).

 

Οι προβλέψεις του Νομοσχεδίου για την ενίσχυση του ρόλου της Αυτοδιοίκησης συμπληρώνονται, τέλος, από μια ρύθμιση που «πονάει», αλλά απαιτείται για τη διασφάλιση των απαραίτητων κονδυλίων για την ανακύκλωση. Μία από τις δυσλειτουργίες του τρόπου οργάνωσης μέχρι τώρα είναι ότι παρατηρήθηκε υπέρμετρη συσσώρευση αποθεματικών στα Συστήματα. Οι εισφορές, δηλαδή, που κατέβαλαν οι παραγωγοί (και που τελικά έχουν μετακυλιστεί στη τιμή των προϊόντων και άρα στον ίδιο τον καταναλωτή) δεν χρησιμοποιήθηκαν για τις απαραίτητες υποδομές ανακύκλωσης, αλλά κρατήθηκαν στις τράπεζες ως αποθεματικά για το μέλλον(!).

 

Οι πόροι αυτοί δεν μπορεί, πλέον, ιδιαίτερα σε μια χώρα σε κρίση, να παραμένουν σε τραπεζικά αποθεματικά. Πρέπει να διατεθούν για τις κρίσιμες ανάγκες της διαχείρισης των αποβλήτων, κυρίως προς ΟΤΑ Α’ βαθμού και τους φορείς κοινωνικής αλληλέγγυας οικονομίας. Είναι μια σημαντική πρόβλεψη του νομοσχεδίου, που εκτιμάται ότι τροφοδοτεί και αντιδράσεις, αλλά για την οποία αξίζει ως Πολιτεία και πολίτες να επιμείνουμε.

 

* Η Χριστίνα Ευθυμιάτου είναι χημικός μηχανικός, μέλος του Δ.Σ. του ΕΟΑΝ και των Οικολόγων Πράσινων

Πυρηνελαιουργεία – Όταν δεν θέλεις να λυθεί το πρόβλημα

Δελτίο Τύπου

Θέμα: Πυρηνελαιουργεία – Όταν δεν θέλεις να λυθεί το πρόβλημα

Η αποσύνθεση της παράταξης του κ. Τατούλη συνεχίζεται. Στο σοβαρό θέμα λειτουργίας των πυρηνελαιουργείων «άδειασε» την Αντιπεριφερειάρχη και την αρμόδια Υπηρεσία και «πέταξε την μπάλα στην κερκίδα». Ουσιαστικά, όπως ζήτησαν οι πυρηνελαιουργοί, μετέθεσε αόριστα και για το μέλλον την αντιμετώπιση του προβλήματος.

Η προβληματική λειτουργία των πυρηνελαιουργείων – που επιτέλους τώρα και καθυστερημένα αναγνωρίζεται απ’ όλους – έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί αρκετά χρόνια πριν. Εδώ και κοντά 20 χρόνια υπάρχει το πρόβλημα και επιδεινώθηκε την τελευταία δεκαετία ιδιαίτερα λόγω της «στροφής» των ελαιουργείων από τριφασικά σε διφασικά. Προφανώς, οι εμπλεκόμενοι βλέποντας αποσπασματικά και χωρίς σχεδιασμό κύρια το θέμα με τον «κατσίγαρο» μετατόπισαν και όξυναν πολλές και άλλες παραμέτρους στην λειτουργία των πυρηνελαιουργείων. Αν προσθέσουμε σ’ αυτό ότι οι προδιαγραφές λειτουργίας των πυρηνελαιουργείων είναι παλαιές, ξεπερασμένες και έχουν μάθει με τις προηγούμενες κυβερνήσεις να λειτουργούν σ’ ένα σύστημα, που τα δικαιολογεί όλα, τα «κουκουλώνει», τα «στρογγυλεύει» και ανέχεται προκλητικά την κακή τους λειτουργία, τότε κάθε απόφαση αναβολής λήψης συγκεκριμένων αποφάσεων είναι επικίνδυνη και καταδικαστέα. Χαρακτηριστικά ν’ αναφέρουμε ότι οι επιτρεπόμενες μετρήσεις που γίνονται αφορούν κύρια μόνο τις σωματιδιακές εκπομπές με θεσμικό πλαίσιο του 1981! Για τους υδρατμούς και τις οσμές δεν υπάρχουν όρια ελέγχων. Φανταστείτε τι κενό υπάρχει με όλες τις άλλες ουσίες που έχουν καταγραφεί και που τώρα θυμήθηκαν οι πυρηνελαιουργοί ότι υπάρχουν και ότι πρέπει να δηλωθούν – εξεταστούν.

Όπως και να ’χει για να φτάσουμε στον μέγιστο στόχο καλής τους λειτουργίας πρέπει να κάνουμε το πρώτο βήμα αξιοποιώντας σήμερα ό,τι στοιχεία έχουμε και προτείνοντας συγκεκριμένα μέτρα και λύσεις.

Η Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας, κάτω από την πίεση του προβλήματος, ξεκίνησε έναν ουσιαστικό διάλογο, τον οποίο παρακολουθήσαμε από κοντά, με τους εμπλεκόμενους και κατέληξε με τις Υπηρεσίες της σε 13 συγκεκριμένες προτάσεις. Ήδη ξοδεύτηκαν πάνω από 70.000 € για μετρήσεις, ενώ υπήρξε πολύ καλή και αξιόπιστη συνεργασία με τον «Δημόκριτο» και με άλλα διαπιστευμένα εργαστήρια και καταναλώθηκαν αρκετές εργατοώρες για να καταλήξουμε σε συγκεκριμένες προτάσεις. Αυτή η προσπάθεια δυστυχώς την τελευταία στιγμή, επειδή τα «γύρισε» ο Περιφερειάρχης, δεν πήρε την πολιτική κάλυψη της Διοίκησης της Περιφέρειας. Με οριακή ψηφοφορία και αφού για άλλη μια φορά ο Περιφερειάρχης πρόσβαλε με τη στάση του τη λειτουργία του Περιφερειακού Συμβουλίου αποφάσισε – ακούγοντας το αίτημα των πυρηνελαιουργών – να μεταθέσει το πρόβλημα με ύβρεις, αντιφάσεις και κινήσεις εντυπωσιασμού.

Μ’ αυτό τον τρόπο επέλεξε:

α) να αρνηθεί τα γεγονότα και να μην στηρίξει το χρόνιο αίτημα της τοπικής κοινωνίας για την ανάγκη άμεσης εξεύρεσης λύσης,

β) για άλλη μια φορά να υποκύψει σε συγκεκριμένες πιέσεις και συμφέροντα,

γ) να αποθαρρύνει τους υπηρεσιακούς παράγοντες που απέδειξαν ότι όταν τους εμπιστεύεσαι και λύσεις βρίσκουν και το δημόσιο συμφέρον εξυπηρετούν και

δ) επικαλούμενος τώρα, σε λάθος διαδικαστική φάση, τα νέα δεδομένα στη λειτουργία των πυρηνελαιουργείων απέδειξε πόσο ελλειμματικά, προβληματικά και με ιδιοτέλεια ασκεί διοίκηση!

Στηρίξαμε τις 13 προτάσεις γιατί συμβάλαμε στη διαμόρφωσή τους, γιατί έγινε ανοικτός διάλογος χωρίς αποκλεισμούς και γιατί πιστεύουμε ότι γίνεται ένα σοβαρό βήμα για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Μπορούμε να πιέσουμε το Υπουργείο να σκύψει στο πρόβλημα και να βρει οριστικά λύσεις για όλη τη χώρα αξιοποιώντας και κάθε άλλη πρόταση που υπάρχει. Ίσως, στηριζόμενοι πάνω σ’ αυτές τις προτάσεις, να χρειαστεί να συστήσει ομάδες εργασίας που θα επεξεργαστούν περαιτέρω τα ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά των λειτουργούντων πυρηνελαιουργείων.

Να θυμίσουμε ότι με το σοβαρό πρόβλημα της αιθαλομίχλης στα μεγάλα αστικά κέντρα (Αθήνα κ.λπ.) αναγκάστηκε η Πολιτεία να θεσπίσει συγκεκριμένα μέτρα για τα τζάκια και τα καλοριφέρ που μέχρι τότε δεν υπήρχαν.

Ανάλογα πρέπει να πιέσουμε να εξειδικευτούν μέτρα για τη λειτουργία των βιομηχανικών μονάδων με καύση βιομάζας και ιδιαίτερα για τα πυρηνελαιουργεία που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της ξήρανσης του ελαιοπυρήνα.

Όλες οι άλλες προτάσεις που ακούγονται πρέπει να συνεκτιμηθούν, αλλά δεν είναι τέτοιες που να μας επιτρέπουν ούτε κατά μια μέρα να κωλυσιεργήσουμε και να καθυστερήσουμε τη δράση μας. Τα εύλογα θέματα της χωροταξίας τέτοιων μονάδων αφορούν το μέλλον και πρέπει να συνάδουν με την οικονομική κατάσταση της χώρας.

Η Περιφέρεια πρέπει α) άμεσα να προβεί σε προγραμματική σύμβαση με το Υπουργείο Υγείας και όποιον άλλον εξειδικευμένο φορέα για την ανίχνευση της επίδρασης από τη λειτουργία των πυρηνελαιουργείων στην υγεία των κατοίκων τα τελευταία χρόνια και β) να οργανώσει μια ανοικτή συζήτηση με όλες τις άλλες Περιφέρειες της χώρας, που αντιμετωπίζουν παρεμφερή προβλήματα, για τον καλύτερο συντονισμό και για τη μέγιστη αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

Κάθε περαιτέρω βελτίωση και στήριξη αυτών των μονάδων πρέπει να γίνεται πλέον με τους νέους όρους και τα νέα εργαλεία που πρέπει να θεσπίσει το συντομότερο δυνατόν η Πολιτεία. Εμείς προσπαθήσαμε να κάνουμε το πρώτο βήμα, αλλά δυστυχώς για άλλη μια φορά βρήκαμε απέναντί μας τον κ. Τατούλη και τον σκληρό του πυρήνα. Όμως «τίποτα δεν πάει χαμένο»!

27/7/2017

Για την «Πελοπόννησος Πρώτα»

Ο επικεφαλής

ΝΙΚΟΣ ΠΑΤΣΑΡΙΝΟΣ