Απλά μαθήματα πολιτικής επικοινωνίας

Του Άγγελου Μανταδάκη

Δεν υπάρχει οργάνωση μελών του ΣΥΡΙΖΑ (κι έχω υπ' όψιν μια αρκετά μεγάλη γκάμα τοπικών και κλαδικών) που να συνεδριάζει και να μην πάρουν τον λόγο κάποια μέλη για να αναφερθούν με ένταση στην "αδρανοποίηση" των οργανώσεων που αφορούν την καθημερινότητα, τα παράπονα του κόσμου όπου μας συναντά για την αθέτηση των υπεσχημένων, την αγωνία των μελών και των ψηφοφόρων μας... Το πιο ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι από τους ίδιους συντρόφους παρουσιάζεται η αδρανοποίηση αυτή ως η αιτία για την απουσία επιχειρημάτων των στελεχών μας, ακόμα και των βουλευτών. Και, κατά συνέπεια, η απουσία μας από δημόσιες εκδηλώσεις..

Κάθε φορά προσπαθώ να κατανοήσω τι ακριβώς λένε και κυρίως τι ακριβώς προτείνουν οι εν λόγω.

Πίσω, π.χ., από την έκφραση "δεν έχουμε κάνει τίποτα και ο κόσμος τελικά μας παρομοιάζει με τους άλλους" ή το γενικότερο "άλλα λέγαμε, άλλα κάνουμε", κρύβεται όλη η ουσία αυτών των αντιρρήσεων και των επιφυλάξεων.

Το κεντρικό πρόβλημα του κόμματος αυτή την ώρα είναι το επικοινωνιακό. Μας λείπουν στοιχειώδεις γνώσεις και πρακτικές με τις οποίες ένα κόμμα και δη της Αριστεράς και δη κυβερνητικό για να πείσει για την ορθότητα και την αναγκαιότητα των στόχων του αλλά και την ανάγκη των ανατροπών που καλείται να τις κάνει σήμερα και όχι στο απροσδιόριστο μέλλον, ούτε καν μετά από εξήντα χρόνια οπότε θα είμαστε όλοι νεκροί, κατά τον Κέινς. Για να πείσουμε όμως χρειαζόμαστε τρόπους κατάλληλους, έξυπνους και αποτελεσματικούς, που να μεταβιβάζουν στην κοινωνία εύκολα και εύληπτα το τι κάνουμε ή τι κάναμε μέχρι σήμερα. Χρειαζόμαστε, επομένως, απλά μαθήματα πολιτικής επικοινωνίας.

ΠΡΩΤΟ ΜΑΘΗΜΑ: Αυτοεκτίμηση. Αν δεν ενημερωθούμε τι κάναμε μέχρι σήμερα σε συνθήκες πολύ δύσκολες και πρωτόγνωρες για μια κυβέρνηση. Αν δεν πειστούμε οι ίδιοι για τη σημασία που είχαν στα λαϊκά στρώματα επιλογές και μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση αυτή από τους πρώτους μήνες, όπως η κατάργηση της τράπεζας θεμάτων στο Λύκειο και η αποσύνδεση των προαγωγικών βαθμών της Α' και Β' τάξης καθώς και του απολυτηρίου της Γ' Λυκείου από τις Πανελλαδικές εξετάσεις(!), δηλαδή μιας επιπλέον δαπάνης για τους γονιούς σε φροντιστήρια, η κατάργηση του πεντάευρου χαρατσιού για την εξέταση στα νοσοκομεία, η εφαρμογή της λίστας των μέτρων αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης σε όσες κατηγορίες συμπολιτών μας είχαν την πιο άμεση ανάγκη (που υλοποιούνται με ζωντανό χρήμα), η κάλυψη των πλείστων όσων ανασφάλιστων, οι φορολογικές ρυθμίσεις είναι γεγονότα. Έγιναν, δεν είναι υποσχεσιολογία, είναι πράξεις! Και αποφάσεις μιας αριστερής κυβέρνησης με θετικό πρόσημο.

Γιατί λοπόν οι βουλευτές του κόμματος, τα στελέχη του, οι οργνώσεις να μην τα γνωρίζουν, με συγκεκριμένες αναφορές στο κόστος.

ΔΕΥΤΕΡΟ ΜΑΘΗΜΑ: Κοίτα ποιοι μιλάνε! Ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. Κυριάκος Μητσοτάκης επισκέφθηκε το Θριάσιο Πεδίο. Και μάλιστα με κριτικό λόγιο για την αρνητική εξέλιξη της περιοχής, για την εργατούπολη του Ασπροπύργου και ξεσηκώθηκαν και οι πέτρες... Η παράταξη του Μητσοτάκη φέρει βαριές ευθύνες για την οικολογική καταστροφή και την οικονομική εξαθλίωση της περιοχής. Κάποιοι όφειλαν να τις υπενθυμίσουν... αφού πρώτα ενημερωθούν. Καταλληλότερη από τη Ν.Ε. και τις οργανώσεις Ελευσίνας και Ασπροπύργου. Δυστυχώς δεν έγινε καμία κίνηση ούτε από την κυβέρνησηη ούτε από το κόμμα. Μια ευκαιρία αποδόμησης του Μητσοτάκη πήγε χαμένη.

ΤΡΙΤΟ ΜΑΘΗΜΑ: Προγραμματική μπουρδολογία. Η περίπτωση του Ασπροπύργου αλλά και εκείνη των περιβόητων προτάσεων της Ν.Δ. για το ασφαλιστικό στους αγρότες ήταν σημαδιακές. Το κόμμα που διεκδικεί την κυβερνητική εξουσία απαντάει με μπουρδολογίες και τετριμμένα όσον αφορά τη θέση του σε καίρια ζητήματα. Όποιος μου εξηγήσει π.χ. τις θέσεις του για το ασφαλιστικό θα με κάνει υπόχρεο... Τις περμέναμε πώς και τι, αλλά στο τέλος τζίφος. Γιατί δεν το παίξαμε όσο έπρεπε;

ΤΕΤΑΡΤΟ ΜΑΘΗΜΑ: Εμείς δεν κοροϊδέψαμε κανέναν. Είμαστε και θα μείνουμε συνεπείς σε όσα δεσμευόμαστε. Τη συμφωνία του περασμένου Ιουλίου την υπογράψαμε εν γνώσει των αρνητικών της, τα εξηγήσαμε στον λαό, τη δημοσιοποιήσαμε στους πολίτες και μετά ζητήσαμε να μας ψηφίσουν. Και πήραμε την εντολή από τους ψηφοφόρους. Αυτό είναι βασικό εργαλείο στην επιχειρηματολογία μας.

Συμπέρασμα: Η επικοινωνιακή μας πολιτική πρέπει να περάσει από ριζικό κόσκινο. Χρειάζεται αναδόμηση σε όλα τα επίπεδά της. Από τις οργανώσεις, τα γραφεία Τύπου κυβέρνησης και κόμματος που χρειάζονται νέο αίμα (η θετική παρουσία της σ. Ράνιας Σβίγκου έχει τη σημασία της), την Κοινοβουλευτική Ομάδα, την αρθρογραφία κομματικών στελεχών στον Τύπο, την προετοιμασία και τη συγκρότηση των στελεχών μας που κατά... κανόνα μάς εκπροσωπούν στα κανάλια.

Η κυβέρνηση χρειάζεται τη δική μας στήριξη, που δεν είναι μόνο κριτική...

Αναπάντητα ερωτήματα για το ασφαλιστικό

Του Γ. Τριποταμιανού

·         Αν ήθελαν πραγματικά να «θεραπεύσουν» το πρόβλημα του ασφαλιστικού συστήματος, καταρχάς θα έπρεπε να παραδεχθούν ότι δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο. Μπορεί το ελληνικό «αγκάθι» να να είναι μεγαλύτερο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι μοναδικό

Αν παρακολουθήσει κανείς συστηματικά τις απαιτήσεις των δανειστών της χώρας στο ασφαλιστικό, θα πρέπει να αισθανθεί είτε απορία είτε πανικό. Και αυτό διότι οι άνθρωποι και κυρίως οι εργοδότες είτε δεν γνωρίζουν είτε δεν θέλουν να γνωρίζουν -το πιθανότερο- ότι όλα αυτά τα οποία απαιτούν είναι σαν να θέλεις να θεραπεύσεις το έλκος χορηγώντας ασπιρίνη.

Στην πραγματικότητα, αν ήθελαν πραγματικά να «θεραπεύσουν» το πρόβλημα του ασφαλιστικού συστήματος, καταρχάς θα έπρεπε να παραδεχθούν ότι δεν πρόκειται για ελληνικό φαινόμενο. Μπορεί το ελληνικό «αγκάθι» να να είναι μεγαλύτερο, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι μοναδικό, αφού οι δυο πυλώνες στους οποίους στηρίζεται το ασφαλιστικό σύστημα τα τελευταία χρόνια έχουν υποστεί θανάσιμα πλήγματα.

Όταν η οικονομία δεν μεγεθύνεται, όταν οι νέοι δεν έχουν δουλειά, όταν ο πληθυσμός γερνάει και όταν περιουσιακά στοιχεία των ασφαλιστικών φορέων απαξιώνονται, τότε το ασφαλιστικό σύστημα κλυδωνίζεται.

Δυστυχώς, όλα αυτά τα συμπτώματα δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, ούτε καν φαινόμενο των νοτίων της Ευρώπης. Είναι μια πραγματικότητα που αφορά όλους τους Ευρωπαίους, καθώς άλλος σε μεγαλύτερο και άλλος σε μικρότερο εμφανίζει αυτά τα κουσούρια.

Και, φυσικά, οι δανειστές, αντί να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τα πραγματικά αίτια, έχουν ξεκινήσει έναν συνεχή ακρωτηριασμό του κράτους πρόνοιας, με προφανή στόχο την κατάργησή του.

Τι άλλο μπορεί να υποθέσει κανείς, όταν βλέπει κορυφαίους οικονομικούς οργανισμούς να αγνοούν τα υψηλά ποσοστά ανεργίας, τη χαμηλή ανάπτυξη και τη γήρανση του πληθυσμού και να επιμένουν με κάθε τρόπο και με κάθε μέσο -ακόμα και με στυγνούς εκβιασμούς- στη συνταγή των περικοπών;

Το πιο δυσάρεστο είναι ότι η στάση αυτή όχι μόνο δεν πρόκειται να λύσει κανένα πρόβλημα αλλά αργά ή γρήγορα στα ελλείμματα των ασφαλιστικών φορέων θα προστεθούν και τα ελλείμματα της δημοκρατίας. Γιατί οι περικοπές που οδηγούν στην εξαθλίωση εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπων συντηρούν και διευρύνουν τις κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες και ουσιαστικά «πριονίζουν» το αίσθημα δικαίου που μπορεί να αισθάνεται κάθε λογικός άνθρωπος.

Για παράδειγμα, είναι πέρα για πέρα παράλογο αντί να υποστηρίζονται πολιτικές ενίσχυσης της εργασίας των νέων, να επιβάλλονται συνταγές οι οποίες προκαλούν στους νέους ανθρώπους μεγαλύτερες δυσκολίες στην προσπάθειά τους να βρουν σταθερή και καλοπληρωμένη δουλειά. Το πιθανότερο είναι να αναβάλουν τη δημιουργία οικογένειας ή να μην αποκτήσουν ποτέ παιδιά.

Πρακτικά, αυτό που συμβαίνει είναι να ξεμεθελιώνεται το κράτος πρόνοιας, αφού με τις πολιτικές αυτές όχι μόνο δεν λύνεται βραχυπρόθεσμα το πρόβλημα, αλλά αντίθετα οξύνεται ακόμα περισσότερο η δημογραφική κρίση, η οποία οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε κατάρρευση το δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα.

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς δημογράφος για να γνωρίζει ότι η Δύση αντιμετωπίζει μεγάλης κλίμακας δημογραφικό πρόβλημα, το οποίο πολύ σύντομα θα είναι μη αναστρέψιμο.

Σε πολλές χώρες, η ηλικιακή κατανομή θα πάρει κάποια μέρα τη μορφή της ανεστραμμένης πυραμίδας, της οποίας η φαρδιά βάση με τους ηλικιωμένους θα στρογγυλοκάθεται πάνω στη στενή κορυφή με τους νέους. Όταν θα έχουν λιγότερους οικονομικά ενεργούς ανθρώπους για να φορολογήσουν, οι κυβερνήσεις θα βρεθούν ενώπιον μερικών δυσάρεστων επιλογών: κατάργηση παροχών, αύξηση ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης, αύξηση της φορολογίας. Αυτό που θα κάνει τα πράγματα χειρότερα είναι το γεγονός ότι η οικονομική ανάπτυξη θα επιτυγχάνεται πολύ δυσκολότερα, καθώς θα φθίνει η ηλικία των εργαζομένων μαζί με τον αριθμό τους.

 Οι γηράσκουσες κοινωνίες θα δυσκολευτούν να αντεπεξέλθουν σε μια εποχή γρήγορων τεχνολογικών αλλαγών, που απαιτεί εργαζομένους με ευελιξία.

Τα χαμηλά ποσοστά γεννήσεων απειλούν όχι μόνο τη βιωσιμότητα των κρατών πρόνοιας στον ανεπτυγμένο κόσμο, αλλά ακόμα και την ίδια την επιβίωση των ανεπτυγμένων κρατών. Σε πολλά μέρη της Ευρώπης, ο αποπληθυσμός είναι ρεαλιστική πιθανότητα. Οι χώρες σε αυτές τις περιοχές κινδυνεύουν να πέσουν σ' αυτό που οι δημογράφοι αποκαλούν «παγίδα της χαμηλής γονιμότητας», έναν φαύλο κύκλο όπου όλο και λιγότερες γυναίκες θα γεννούν όλο και λιγότερα παιδιά, πράγμα που θα οδηγεί σε μια επιταχυνόμενη σπείρα αποπληθυσμού.

Όμως, τα δημογραφικά στοιχεία δεν είναι αυτορρυθμιζόμενα και οι επιτυχημένες πολιτικές για τη γήρανση του πληθυσμού απαιτούν κυβερνήσεις που θα πραγματοποιήσουν μακροπρόθεσμες επενδύσεις στην ενθάρρυνση της τεκνοποίησης. Αυτό σημαίνει σε μεγάλο βαθμό οικονομική στήριξη, ακόμα και σε περιόδους οικονομικής λιτότητας. Όταν πρόκειται για πολιτικές κατά της γήρανσης του πληθυσμού, δεν υφίσταται αυτό που λέμε βραχυπρόθεσμη επιτυχία.

Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι ο μοναδικός τρόπος είναι η εφαρμογή πολιτικών αναστροφής των τάσεων αυτών, μέσω του ασφαλιστικού συστήματος. Κλασική περίπτωση, το γαλλικό μοντέλο που εφαρμόστηκε μετά τον πόλεμο. Αντ' αυτού, η λογική Σόιμπλε είναι: περικοπές και λιτότητα. Και το εύλογο ερώτημα είναι αφού γνωρίζουν καλά την αλήθεια, σε τι τελικά προσβλέπουν;

Ανάγκη στήριξης της μικρομεσαίας επιχείρησης

 Φραγκίσκος Σέργης έμπορος,  μέλος Δ.Σ. ΟΕΒΕ Χίου

Ο χώρος των επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων από το 2009 και μετά, ειδικά από την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου και την εμπλοκή του ΔΝΤ, άρχισε να πιέζεται ασφυκτικά, με αποτέλεσμα σήμερα να βρίσκεται στη χειρότερη στιγμή του. Όσες επιχειρήσεις καταφέρνουν και παραμένουν ακόμα ανοιχτές, με συνεχιζόμενη την αβεβαιότητα και την άσχημη οικονομική κατάσταση, εναποθέτουν τις ελπίδες τους στην άμεση ολοκλήρωση της αξιολόγησης.

Αυτό που έχει άμεση ανάγκη η αγορά σήμερα είναι η σταθερότητα της οικονομίας και η καλή ψυχολογία των καταναλωτών.

Το λιανικό εμπόριο και η μικρομεσαία επιχείρηση είναι άμεσα συνδεδεμένα με την οικονομική ικανότητα των νοικοκυριών, που στη συντριπτική πλειοψηφία τους σήμερα τα βγάζουν δύσκολα πέρα, ακόμα και αυτά που έχουν κάποια οικονομική άνεση δεν καταναλώνουν αντίστοιχα και αυτό οφείλεται στο ότι φυλάγονται από το απρόβλεπτο.

Η κυβέρνηση στον έναν χρόνο, έκανε πολλά για την ελάφρυνση των συναδέλφων, με μια σειρά νομοθετημάτων, αυτά όμως δεν είναι αρκετά για να δώσουν ανάσα στους ασφυκτικά πιεσμένους αυτοαπασχολούμενους και ΜμΕ.

Η πρόταση της κυβέρνησης για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο, που βρίσκεται σε διαβούλευση και αφορά τους ΜμΕ, κινείται σε σωστή κατεύθυνση, παρά την παραπληροφόρηση και την απουσία πρότασης από αυτούς που λεηλάτησαν τα ταμεία όλα αυτά τα χρόνια, οδηγώντας τα στη σημερινή τραγική κατάσταση.

Το νέο ασφαλιστικό συνδέει για πρώτη φορά τις ασφαλιστικές εισφορές με το καθαρό εισόδημα. Αυτό σημάνει ότι το 85-90% των επαγγελματιών το οποίο δηλώνει εισοδήματα έως 15.000 ευρώ θα πληρώσει μικρότερες ασφαλιστικές εισφορές.

Δεν γίνεται λοιπόν κατανοητή η εξαθλίωση που η ΕΣΕΕ και η ΓΣΕΒΕΕ βλέπουν να έρχεται μέσα από την πρόταση της κυβέρνησης στο ασφαλιστικό. Πού στηρίζουν την θέση τους ότι τα νέα μέτρα διαλύουν το εμπόριο; Σήμερα ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ μας ζητάνε πολύ εύκολα να κλείνουμε τα καταστήματά μας. Δεν αντέδρασαν όμως με το ίδιο τρόπο, όταν ψηφίστηκε το Μνημόνιο, κόπηκαν μισθοί και συντάξεις και διαλύθηκε η αγορά. Μια περίοδο που πολλοί εμπορικοί σύλλογοι έκλειναν τα καταστήματα τους προβλέποντας την οικονομική κρίση που θα επακολουθήσει και μαζί με πολλές ΟΕΒΕ ανά την Ελλάδα συμπαραστέκονταν, λαμβάνοντας μέρος στις κινητοποιήσεις εργαζομένων και συνταξιούχων.

ΕΣΕΕ και ΓΣΕΒΕΕ τον Ιούλιο του 2015 μας καλούσαν να ψηφήσουμε Ναι στο δημοψήφισμα, που ως αποτέλεσμα θα είχε τη μείωση στις συντάξεις 30% βάση του σχεδίου Γιούνκερ, οδηγώντας το ασφαλιστικό σύστημα σε διάλυση και στροφή στην ιδιωτική ασφάλιση. Απέναντι στη στρατηγική του νεοφιλελευθερισμού και του κεφαλαίου ο ΣΥΡΙΖΑ υιοθετεί έναν άλλο προσανατολισμό, αυτόν της ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας, με τόνωση της ρευστότητας. Για τον σκοπό αυτό πρέπει άμεσα να παρθούν πρωτοβουλίες, όπως η δημιουργία της Αναπτυξιακής Τράπεζας και η ενίσχυση του Ελληνικού Επενδυτικού Ταμείου και παράλληλα στροφή στην καινοτομία και την προώθηση συνεταιρισμών νέας μορφής, που θα είναι ανταγωνιστικοί απέναντι στις μεγάλες επιχειρήσεις. Παρά τα στενά δημοσιονομικά περιθώρια εξαιτίας της νέας συμφωνίας, πρέπει να παρθούν μέτρα ελάφρυνσης των φορολογικών συντελεστών των ΜμΕ, με βάση το παράλληλο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.

Το υπουργείο Ανάπτυξης σε συνεργασία με τα Επιμελητήρια να ξεκινήσουν άμεσα καμπάνια ενημέρωσης των συναδέλφων για τα προγράμματα ΕΣΠΑ 2014-2020, αλλά και τις εναλλακτικές που μπορούν να εκμεταλλευτούν. Για να μπορέσει η μικρομεσαία επιχείρηση να σταθεί όρθια και να ξαναπαίξει τον ρόλο της, στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας, σταματώντας τα λουκέτα που χρόνια τώρα ταλανίζουν τον χώρο.

Το Ισλαμικό Κράτος απέναντι σε όλους

  

 Κυριάκος Δημάγγελος μέλος του γραφείου του Κ.Σ. της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ

 

Η βομβιστική επίθεση στις Βρυξέλλες αποτελεί, στη πραγματικότητα, ένα ακόμα επεισόδιο της «εισβολής» των μαχητών του Αλ Μπαγκντάτι στη Δύση. Μετά το Παρίσι, οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους, έβαλαν στο στόχαστρο την «πρωτεύουσα» της Ευρώπης, σε μια προσπάθεια να αποκομίσουν διττό όφελος. Αφενός να διατηρήσουν και να εντείνουν το αίσθημα τρομοκρατίας που η φρικαλεότητα των εγκλημάτων προκαλεί σε όλο τον κόσμο, αφετέρου να σφραγίσουν την έναρξη ενός νέου κύκλου βίας που αυτή τη φορά δεν θα έχει σαν θέατρο επιχειρήσεων τη Μέση Ανατολή αλλά την Ευρώπη.

Ο Αλ Μπαγκντάτι μετά από έξι χρόνια στρέφεται για δεύτερη φορά κατά της Δύσης, μετατρέποντας το Ισλαμικό Κράτος από στρατιωτική αντάρτικη δύναμη σε τρομοκρατικό ιστό ομάδων ανά τον κόσμο, που πλέον δεν αγωνίζονται μονάχα για την ύπαρξη του Χαλιφάτου. Η μετατόπιση προς το «δόγμα Μπιλ Λάντεν» είναι απόρροια των συνεχόμενων ηττών που έχει υποστεί ο ISIS.

Η εμπλοκή κυρίαρχα του Ιράν στο πόλεμο της Συρίας αλλά και στο Ιράκ έχει παίξει ουσιαστικό ρόλο στον περιορισμό δράσης του Ισλαμικού Κράτους. Οι Φρουροί της Επανάστασης σε συνδυασμό με τους μαχητές της Χεζμπολάχ έχουν κατορθώσει να αλλάξουν τις ισορροπίες ανάμεσα στα στρατεύματα του Άσαντ και του Ισλαμικού Κράτους - Αλ Νούσρα (συριακό παρακλάδι της Αλ Κάιντα). Χεζμπολάχ και Ιράν έδωσαν την απαραίτητη ώθηση στον συριακό στρατό που, παρ' ότι διέθετε τεράστια δυναμική σε μηχανοκίνητα, είχε σημαντική έλλειψη σε ανθρώπινο δυναμικό αλλά και σε "ηθικό" μετά τις συνεχόμενες ήττες. Όπως επισημαίνουν αναλυτές, αυτή τη στιγμή στο πλευρό του Άσαντ πολεμούν πάνω από 40.000 μαχητές της Χεζμπολάχ που επεκτείνονται και ανακαταλαμβάνουν στρατηγικές θέσεις στην περιοχή. Παράλληλα, το καθεστώς της Τεχεράνης εκπαιδεύει τον στρατό του Ιράκ αλλά και τις σιιτικές πολιτοφυλακές ώστε να εμποδίσουν την επέλαση του ΙΣΙΣ προς το ανατολικό κομμάτι που ακόμα ελέγχει η κυβέρνηση της Βαγδάτης. Αν σε όλα αυτά συνυπολογίσουμε και την ουσιαστική εμπλοκή των Ρώσων, γίνεται κατανοητό πως το Χαλιφάτο νιώθει μήνες τώρα πως η παρακμή του στην περιοχή της Μέσης Ανατολής πλησιάζει καθώς ο συνασπισμός Άσαντ - Ιράν- Χεζμπολάχ φαίνεται να υπερισχύει. Σύμφωνα με αναλύσεις, η σταδιακή μετατόπιση του Ισλαμικού Κράτους στα εδάφη της Βόρειας και Κεντρικής Αφρικής μοιάζει πιθανή εξέλιξη.

Η ήττα ή έστω ο περιορισμός δράσης του Ισλαμικού Κράτους στην περιοχή της Μέσης Ανατολής δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως θα εξαλειφθεί και το ρεύμα του ριζοσπαστικού ισλαμισμού και του σαλαφισμού που οι μαχητές του Αλ Μπαγκντάτι ασπάζονται. Η ύπαρξη του Χαλιφάτου και η δράση των τζιχαντιστών τα τελευταία χρόνια, πέρα από αποτροπιασμό, έχει επηρεάσει μεγάλη μερίδα ισλαμιστών. Αντίθετα από τις αρχές του 20ού αιώνα, όταν ο Λένιν καλούσε τους κομμουνιστές να στηρίξουν την ΕΣΣΔ με επανάσταση στις χώρες τους, ο Αλ Μπαγκντάτι καλούσε τους τζιχαντιστές να προσέλθουν στη «μητέρα των μαχών» για την εδραίωση του Χαλιφάτου στη Μέση Ανατολή. Όταν έγινε γνωστό πως Ευρωπαίοι πολίτες αναχωρούν για τη Μέση Ανατολή με στόχο τη στήριξη του Χαλιφάτου, η πολιτική των κρατών ήταν ο περιορισμός των ροών αυτών και ο έλεγχος όχι μόνο των υπόπτων αλλά συνολικά των μουσουλμανικών κοινοτήτων. Παρ' όλα αυτά, οι έρευνες που διεξήχθησαν τον Δεκέμβριο του 2015 στη Συρία και το Ιράκ έδειχναν πως στις περιοχές αυτές είχαν προσέλθει πάνω από 25.000 ξένοι μαχητές.

Η πολιτική που ακολούθησαν τα ευρωπαϊκά κράτη για να διαχειριστούν το ζήτημα της τρομοκρατίας, ιδιαίτερα, μετά το χτύπημα στο Παρίσι, βρίσκεται στον αντίποδα μιας ουσιαστικής απάντησης στο Ισλαμικό Κράτος αλλά και της αποδοχής που αυτό βρίσκει σε ένα κομμάτι νεανικού μουσουλμανικού πληθυσμού που έλκεται από τον ριζοσπαστισμό των μαχητών του Αλ Μπαγκντάτι αλλά και από την αθέατη πτυχή του δικτύου αλληλεγγύης και συλλογικής ζωής που έχει οικοδομηθεί στα εδάφη που ελέγχει ο ISIS. Εικόνες που μακράν απέχουν από την καθημερινότητα που βιώνουν οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί στην Ευρώπη, που μαστίζονται από αναλφαβητισμό, κοινωνικό και εργασιακό αποκλεισμό και περιθωριοποίηση. Αυτό σε συνδυασμό με την αίσθηση του μη ανήκειν, στη χώρα διαμονής τους ή στη χώρα καταγωγής τους, αντισταθμίζεται από τη δημιουργία μιας συλλογικής ταυτότητας κάτω από τον ISIS, με βάση τη θρησκεία και εν προκειμένω τις εξτρεμιστικές εκφάνσεις του Ισλάμ, πέρα και πάνω από την εθνική ετερογένειά τους.

Το Ισλαμικό Κράτος και η διάδοσή του, παραμένει ένα πραγματικά σύνθετο φαινόμενο με ρίζες θρησκευτικές, οικονομικές, κοινωνικές και δεν μπορεί να περιορίζεται σε μονοσήμαντες αναλύσεις που είτε αναζητούν την εδραίωση του σε μυστικούς κύκλους συνωμοσιών είτε σε αναλύσεις που στερούνται των πραγματικών συνδέσεων των τζιχαντιστών με τη Δύση και τη στήριξή τους στην πρώτη φάση του πολέμου της Συρίας απέναντι στο καθεστώς Άσαντ. Όσο υπάρχουν οι μαχητές του Ισλαμικού Κράτους στη Μέση Ανατολή τόσο δεν υπάρχει δυνατότητα ειρήνευσης. Όσο δεν ηττάται στρατιωτικά και πολιτικά ο Αλ Μπαγκντάτι τόσο δεν μπορούμε να μιλάμε για ομαλοποίηση της κατάστασης στην ευρύτερη περιοχή.

Πέρα όμως από τη στρατιωτική ήττα στο θέατρο επιχειρήσεων της Μέσης Ανατολής, χρειάζεται και μια προσπάθεια να απαλειφθούν οι αιτίες που στρέφουν τον μουσουλμανικό πληθυσμό προς την τρομοκρατία και τον φανατισμό.

Η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η τραγωδία των Βρυξελλών έλαβε χώρα μονάχα λίγες μέρες μετά την τελευταία σύνοδο κορυφής, στην οποία αποτυπώθηκε η ξενοφοβία και ο ρατσισμός που χαρακτηρίζει μια σειρά ευρωπαϊκών κυβερνήσεων μπροστά στους πρόσφυγες που εγκαταλείπουν την Μέση Ανατολή σε μια προσπάθεια να γλιτώσουν από τη φρίκη του πολέμου και της τρομοκρατίας. Σε αυτή τη συγκυρία, η επίθεση του Ισλαμικού Κράτους είναι μια πραγματικά αρνητική εξέλιξη, που ενισχύει την ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τους φράχτες, σε μια προσπάθεια κάποιων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να ταυτίσουν πρόσφυγες και τρομοκράτες δικαιολογώντας τις παράνομες και μισαλλόδοξες πρακτικές τους σε ένα παιχνίδι που αναζητά ενόχους για να δικαιολογήσει δράκους. Ιδίως την ώρα που το κόστος εκπαίδευσης των μαχητών του ISIS είναι πολύ υψηλό για να ρισκάρει ο ISIS στα επικίνδυνα μονοπάτια του Αιγαίου...

Πολλοί ισχυρίζονται πως το Ισλαμικό Κράτος είναι μια λερναία ύδρα που όσο και αν της κόβουν τα κεφάλια πάντα ένα καινούργιο θα ξεφυτρώνει. Ας μην γίνει ηγεμονική αυτή η λογική που θέλει τους μουσουλμάνους δυνάμει τρομοκράτες, ας μην γίνουν ηγεμονικοί αυτοί που στα μάτια του ISIS βλέπουν το καλύτερο άλλοθι για την δική τους πολιτική.