«Ξεσκεπάζουμε» τη νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ν.Δ.

 Νίκος Ε. Ηγουμενίδης βουλευτής Ν. Ηρακλείου του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο μόνος τρόπος να υπερβούμε την αναντιστοιχία αυξημένων κοινωνικών αναγκών και μειωμένων διαθέσιμων πόρων είναι ένα σοβαρό πολιτικό σχέδιο παραγωγικής, κοινωνικής, θεσμικής και διοικητικής ανασυγκρότησης της χώρας. Σε ένα τέτοιο πολιτικό σχεδιασμό εντάσσονται τα μέτρα που η κυβέρνηση νομοθέτησε. Ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο, μόνο η Αριστερά, η πολιτική δύναμη των οικονομικά ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, μπορεί να επεξεργαστεί και να προωθήσει στην ελληνική κοινωνία.

Απαντάμε στο αφήγημα της Νέας Δημοκρατίας

Η πρόταση της Νέας Δημοκρατίας

Η σημερινή Αξιωματική Αντιπολίτευση, ως «πανάκεια» για την προσέλκυση επενδύσεων και την ανάπτυξη προτείνει:
A. Μείωση των φορολογικών συντελεστών
B. μείωση (των δαπανών) του κράτους.
Σχετικά με το «Α», έχει τονιστεί από όλες τις αξιόπιστες επιστημονικές «δεξαμενές σκέψης» ότι από μόνη της η μείωση της φορολογίας είναι περιορισμένης αποτελεσματικότητας χωρίς καμία εγγύηση για την προσέλκυση επενδύσεων. Οι βασικοί παράγοντες που μαζί ή χωρίς τους φορολογικούς συντελεστές «ελέγχουν» οι επενδυτές στην Ελλάδα είναι:

• η ασταθής οικονομική πολιτική (δίνουμε μάχη να τη σταθεροποιήσουμε), 
• η πρόσβαση στη χρηματοδότηση (πρέπει περαιτέρω να ενισχύσουμε), 
• η πολυπλοκότητα της φορολογικής νομοθεσίας (πρέπει να επιμείνουμε στην απλοποίηση της) 
• η κρατική γραφειοκρατία (με την οποία δεν έχουμε ακόμη ξεμπερδέψει). 

Χαρακτηριστικά, οι φορολογικοί συντελεστές των επιχειρήσεων από 29% (2006, προ κρίσης) μειώθηκαν κατά 9 ποσοστιαίες μονάδες (2012). Ωστόσο, την ίδια περίοδο οι επενδύσεις μειώθηκαν αισθητά.
Σχετικά με το «Β», στο οποίο βασίζεται η ρητορική της ΝΔ, οφείλουμε να κάνουμε έναν βασικό διαχωρισμό: Άλλο η μείωση του κράτους και άλλο η μείωση των ανορθολογικών δαπανών του κράτους. Η διόγκωση των τελευταίων δαπανών οδηγούσε και στην απαξίωση-δαιμονοποίηση του ρόλου του κράτους.

Η πρόταση της Αριστεράς

Η πολιτική επιλογή της σημερινής Κυβέρνησης είναι σε εκ διαμέτρου αντίθετη κατεύθυνση: βελτίωση όλων των παραπάνω παραγόντων που «τσεκάρουν» οι επενδυτές, αναγκαστικά και προσωρινά αύξηση της φορολογίας, όχι μείωση των συντάξεων και (των δαπανών) του κράτους και φυσικά ναι στη διεύρυνση της φορολογικής βάσης με κοινωνικά δίκαιο τρόπο ώστε να μειωθούν αισθητά τα φορολογικά βάρη.
Χωρίς ψευδαισθήσεις ή απόκρυψη της αλήθειας, ένα μεγάλο κομμάτι των σημερινών μεσαίων στρωμάτων, των αυτοαπασχολούμενων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, καθημερινά «δοκιμάζεται».  Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι ζωτικής σημασίας για την παραγωγή σημαντικού αναπτυξιακού βάρους η συγκράτηση, διατήρηση, ενδυνάμωση των δημόσιων δαπανών ως όρος επιβίωσης της ίδιας της κοινωνίας.
Η δίκαιη φορολογική πολιτική και μάλιστα προς περιοχές πλούτου και πηγές εισοδημάτων που σήμερα αποφεύγουν τη φορολόγηση ή νομότυπα απαλλάσσονται από αυτή, απαιτεί πολιτική βούληση, συγκεκριμένες θεσμικές παρεμβάσεις και βέβαια συγκρούσεις, αφού η εγχώρια οικονομική ελίτ και οι άνθρωποι της μόλις τώρα αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι, όχι το κράτος, αλλά το κράτος όπως το γνώριζε, αρχίζει να υποχωρεί. Στο επόμενο διάστημα θα δούμε στην ποιοτική λειτουργία του δημόσιου συστήματος, το αποτύπωμα των κυβερνητικών μέτρων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται:

1. Η πρόσφατη ψήφιση των μέτρων για την προώθηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών και την καταπολέμηση της απόκρυψης εσόδων. 
2. Οι ρυθμίσεις για την βραχυπρόθεσμη μίσθωση ακινήτων στο πλαίσιο της οικονομίας του διαμοιρασμού. 
3. Το πρόγραμμα της οικειοθελούς γνωστοποίησης αδήλωτων εισοδημάτων κινούνται σε αυτή τη κατεύθυνση. 
4. Ο νόμος για το «Νέο θεσμικό πλαίσιο για την άσκηση της οικονομικής δραστηριότητας κ.ά.», ως μετάβαση σ’ ένα σύγχρονο, απλοποιημένο και λειτουργικό σύστημα που καταργεί τα 2/3 των σημερινών δικαιολογητικών (όρος που βάζουν όχι hedge funds, αλλά σοβαροί επενδυτές). 
5. Οι παρεμβάσεις για την αξιοκρατία στη στελέχωση του δημόσιου τομέα (νόμος Βερναρδάκη)   

Για την ποιοτική αναβάθμιση του κράτους χρειάζονται και κίνητρα. Επιπλέον, είναι σημαντικό το επόμενο διάστημα να στραφούμε στην εξάντληση όλων των δυνατών ισοδύναμων μέτρων για τις ομάδες του πληθυσμού που πλήττονται από τα σημερινά φορολογικά μέτρα. Ενδεικτικά αναφέρω την ενίσχυση του μεταφορικού ισοδύναμου για τους κατοίκους των νησιών (ανεξάρτητα από το αν εξαιρούνται ή όχι από την αύξηση του ΦΠΑ).
Προσωπικά, πιστεύω ότι πρέπει να εξετάσουμε και την υιοθέτηση νομοθεσίας και πίεσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την νομοθετική προστασία των πληροφοριοδοτών δημοσίου συμφέροντος (των λεγόμενων whistleblowers) στη κατεύθυνση της στοιχειώδους φορολογικής δικαιοσύνης στις ευρωπαϊκές χώρες, ώστε μεγάλες εταιρείες να μην φοροδιαφεύγουν σε βάρος άλλων χωρών (σ.σ. θυμίζω ότι η υπόθεση Novartis που αρχίζει να ξεσκεπάζεται και στη χώρα μας βασίστηκε στη προστασία αυτής ακριβώς της κατηγορίας μαρτύρων στις ΗΠΑ).
Επί ημερών ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καμία λίστα δεν μένει στα συρτάρι. Τα βεβαιωθέντα ποσά από τη Λίστα Λαγκάρντ από 23,5 εκ ευρώ το 2014, σήμερα ξεπερνούν τα 235 εκ ευρώ. Χάρη στην επιμονή μας «ξετρυπώθηκε» και ξεκίνησε μέσα στο 2016 ο έλεγχος των υποθέσεων της Λίστας Μπόργιανς. Από τους ελέγχους στα καπνικά βεβαιώθηκαν μέσα στο 2015 ποσά τριπλάσια από το 2014. Η εντατικοποίηση των ελέγχων και το ξεμπλοκάρισμα όλων των υποθέσεων είναι προτεραιότητες από τις οποίες η ίδια η κοινωνία περιμένει χειροπιαστά αποτελέσματα με στόχο να προχωρήσει αποφασιστικά η υπόθεση της καταπολέμησης της φοροαποφυγής-φοροδιαφυγής, δηλαδή η υπόθεση στην οποία έβαλαν τρικλοποδιές όσοι παραδοσιακά έχουν συμφέρον για «λιγότερο κράτος».
Έχει σημασία -για λόγους διασφάλισης του δημοσίου συμφέροντος- να καλυφθούν τα κενά και οι παραλείψεις της νομοθετικής πρόβλεψης του 2010 για την προέλευση των ποσών που εντοπίζονται από τις φορολογικές αρχές.
Για λόγους αποτελεσματικότητας και ταχύτητας απονομής φορολογικής δικαιοσύνης, θα πρέπει να ενισχυθεί το ανθρώπινο δυναμικό που υπηρετεί σήμερα στους ελεγκτικούς μηχανισμούς.
Ποια είναι λοιπόν η απάντηση στην νεοφιλελεύθερη πολιτική απαξίωσης του κράτους που μέχρι σήμερα γνωρίσαμε και στους παραδοσιακούς εκπροσώπους της; Αφενός μεν συνέχιση των εξαντλητικών πιέσεων και μέσων στη σκακιέρα της διαπραγμάτευσης, αφετέρου σταδιακή αποκατάσταση της φορολογικής δικαιοσύνης ώστε οι πολλοί και ευάλωτοι να προστατευθούν και τα ευρύτερα κοινωνικά στρώματα να διαβούν τον Ρουβίκωνα της δημοσιονομικής ασφυξίας που επιβλήθηκε.
Ο μόνος τρόπος να υπερβούμε την αναντιστοιχία αυξημένων κοινωνικών αναγκών και μειωμένων διαθέσιμων πόρων είναι ένα σοβαρό πολιτικό σχέδιο παραγωγικής, κοινωνικής, θεσμικής και διοικητικής ανασυγκρότησης της χώρας. Σε ένα τέτοιο πολιτικό σχεδιασμό εντάσσονται τα μέτρα που η κυβέρνηση νομοθέτησε. Ένα τέτοιο πολιτικό σχέδιο, μόνο η Αριστερά, η πολιτική δύναμη των οικονομικά ασθενέστερων κοινωνικών ομάδων, μπορεί να επεξεργαστεί και να προωθήσει στην ελληνική κοινωνία.
Έτσι θα κρατήσουμε την κοινωνία όρθια !
Έτσι θα παραμείνει ζωντανή, με μέλλον η πατρίδα μας !