Ο Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη

Θεόφιλος Συχλετίδης

Η Θεσσαλονίκη, μπορείς να  πεις, είναι ένα πεδίο μάχης. Από τη μία βρίσκονται αυτοί που υπερασπίζονται το κοινό καλό και το δημόσιο συμφέρον. Και από την άλλη συμμορίες, που τα τελευταία χρόνια έχουν βρει κοινή πολιτική στέγη στο Κόμμα της Ενωμένης Δεξιάς, που θέλουν να κλέψουν προοπτικές, καλύτερες μέρες, εικόνες από ένα πιο αισιόδοξο αύριο και κομμάτια από το παζλ του μέλλοντος αυτής της πόλης. Σε αυτό το πεδίο μάχης και οι δύο πλευρές έχουν καταγράψει νίκες και ήττες και αρκετές είναι οι αναμετρήσεις που, μετά από ισοπαλίες, βρίσκονται σε εκκρεμότητα. 

Το νέο αυτών των ημερών που ζούμε από το 2015 είναι ότι σε αυτό το πεδίο μάχης βρίσκεται και ο πρωθυπουργός της χώρας απέναντι στις συμμορίες. Και αυτό δεν είναι κάτι το γενικό και το αφηρημένο – στη φάση «είναι γνωστό το ενδιαφέρον του Αλέξη για το δημόσιο χώρο» - αλλά πολύ συγκεκριμένο, πολύ μετρήσιμο, και φαίνεται σε, τουλάχιστον, δύο μεγάλες ήττες των συμμοριών. Μία στα δυτικά και μία στα ανατολικά της πόλης.

Όπως γνωρίζουν όλοι όσοι βρίσκονται – ή βρέθηκαν στο παρελθόν – σε αυτό το πεδίο μάχης, οι συμμορίες, τοπικές και υπερτοπικές, είχαν πολύ συγκεκριμένα σχέδια για την «αξιοποίηση» του πρώην στρατοπέδου Παύλου Μελά στην καρδιά της Δυτικής Θεσσαλονίκης ανάμεσα στη Σταυρούπολη και την Πολίχνη. Οι συμμορίες – σε μία προηγούμενη εποχή που ήταν εύκολη η λήψη και το ξεκοκάλισμα τραπεζικών δανείων – σχεδίαζαν το πρώην στρατόπεδο να μετατραπεί σε ένα υπερτοπικό «πάρκο» εμπορίου και διασκέδασης για το… στρατό της κατανάλωσης στην ευρύτερη περιοχή της Δυτικής Θεσσαλονίκης και των προαστίων από εκείνη την πλευρά της πόλης. Από αυτό το σχέδιο περάσαμε τώρα στο άλλο… άκρο και πολύ καλά κάναμε. Με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού και με τη συντονισμένη δουλειά που έκαναν οι άνθρωποι που στελεχώνουν το πρωθυπουργικό γραφείο στη Θεσσαλονίκη, δικαιώθηκε ένα αίτημα δεκαετιών και το πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά αποδόθηκε στο λαό της Δυτικής Θεσσαλονίκης και ο δήμος Παύλου Μελά ανέλαβε το δύσκολο έργο να κάνει ένα όνειρο πραγματικότητα και να δημιουργήσει ένα Μητροπολιτικό Πάρκο σε εκείνο το κομμάτι της πόλης που εντοπίζεται μία από τις μικρότερες αναλογίες ελεύθερου/πράσινου χώρου ανά κάτοικο σε ολόκληρη την Ευρώπη.

Και οι συμμορίες ηττήθηκαν κατά κράτος.

Στην άλλη πλευρά της πόλης εδώ και πολλά χρόνια βρίσκεται σε εκκρεμότητα το τι θα συμβεί με το πρώην στρατόπεδο Κόδρα. Οι συμμορίες είχαν και για αυτό το στρατόπεδο πολύ συγκεκριμένα σχέδια και περισσότερο φιλόδοξα.  Γιατί εδώ μιλάμε για την Καλαμαριά, που στο Πολεοδομικό Συγκρότημα της Θεσσαλονίκης είναι η περιοχή με τη μεγαλύτερη πυκνότητα αυτού που λέμε «πάνω μεσαία τάξη», οπότε ο εκεί… στρατός της κατανάλωσης έχει πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες σε σχέση με τη Δυτική Θεσσαλονίκη. Μάλιστα στην περίπτωση του Κόδρα οι συμμορίες είχαν αναφορές στο πρότζεκτ του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, στη φάση «το Κόδρα μπορεί να γίνει το Ελληνικό της Θεσσαλονίκης». Μάλιστα γνωστοί συμμορίτες αναρωτιόντουσαν δημόσια – σε τοπικά ΜΜΕ της πόλης, από τη λίστα του «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι ΚΕΕΠΝΟ θα είναι» - πως δεν έχουν πάρει χαμπάρι οι δανειστές το… φιλέτο του Κόδρα και δεν έχουν ζητήσει από την κυβέρνηση να το πουλήσει και να χτιστεί εκεί ένα γκέτο για πολύ πλούσιους με εμπορικά κέντρα, ξενοδοχεία και γιατί όχι και ένα καζίνο με θέα στη θάλασσα… Και εδώ όμως η δύναμη πυρός της άλλης πλευράς ήταν μεγάλη. Με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού και με τη δουλειά που έκαναν οι άνθρωποι που στελεχώνουν το πρωθυπουργικό γραφείο στη Θεσσαλονίκη – που έπρεπε να βάλουν στην ίδια σελίδα, στο ίδιο θέμα, πέντε υπουργεία, κάτι αρκετά δύσκολο για τα ελληνικά δεδομένα – ήδη από τον Αύγουστο σχεδόν όλα ήταν έτοιμα για να αποδοθεί το Κόδρα στους πολίτες της Ανατολικής Θεσσαλονίκης. Μετά από πολύμηνη καθυστέρηση το δημοτικό συμβούλιο της Καλαμαριάς πήρε στις αρχές Δεκέμβρη την απόφαση να κάνει αποδεκτή την… προσφορά και φαίνεται πως σύντομα οι συμμορίες θα υποστούν μία ακόμα, μεγάλη, ήττα.

Στη συνέντευξη που έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας την Τετάρτη στην ΕΡΤ3 είπε ότι η λειτουργία του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη έχει αλλάξει την ατζέντα στην πόλη και ευρύτερα στη Βόρεια Ελλάδα, που σημαίνει πως τα θέματα της Θεσσαλονίκης και ευρύτερα της Βόρειας Ελλάδας βρίσκονται στο προσκήνιο και όχι σε παρενθέσεις είτε στα εγκαίνια της ΔΕΘ κάθε Σεπτέμβρη, είτε του Αγίου Δημητρίου κάθε Οκτώβρη. Εγώ από εδώ που στέκομαι αυτό που βλέπω είναι ότι έχει αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης.

Υ.Γ. Πριν από ένα χρόνο, όταν εγκαινιάστηκε η λειτουργία του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη, πολλοί κολλητοί και παρατρεχάμενοι – κατά τα άλλα εξαιρετικοί δημοσιογράφοι – των γνωστών και μη εξαιρετέων συστημάτων Βενιζέλου, Παπαγεωργόπουλου, Μπουτάρη, Τζιτζικώστα και κάτι βιομηχάνων χωρίς βιομηχανίες, μας ενημέρωναν ότι αυτή η ιστορία αφορά τη δημιουργία ενός «κέντρου» του ΣΥΡΙΖΑ στην πόλη που θα ρυθμίζει και θα διευθετεί ρουσφέτια και εξυπηρετήσεις. Προφανώς οι άνθρωποι (ένα χρόνο μετά νομίζω πως και οι ίδιοι το κατάλαβαν) έκριναν εξ ιδίων – και με βάση τη λειτουργία των δικών τους «κέντρων» - τα αλλότρια.