Ρία Καλφακάκου( επί κεφαλής της δημοτικής κίνησης «Θεσσαλονίκη ΑΝΟΙΧΤΗ ΠΟΛΗ»)
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, πολέμου  ή φυσικών καταστροφών, ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού χάνει και τα πιο στοιχειώδη για επιβίωση. Τότε η κοινωνική αλληλεγγύη, και διάφορες οργανώσεις  ,ΟΗΕ, φιλανθρωπικά ιδρύματα, εκκλησία, συμβάλλουν για να περιοριστεί η ανθρωπιστική καταστροφή.
Στις κανονικές περιόδους  τις ανάγκες των ευάλωτων ομάδων, ανεργία,  ασθένεια ή αναπηρία, μονογονεϊκές  οικογιένειες, συνταξιούχους, καλύπτει το κοινωνικό κράτος.
Δηλαδή το σύνολο της κοινωνίας πληρώνει για να αντιμετωπιστούν τα κοινωνικά προβλήματα που πλήττουν μικρό τμήμα του συνολικού πληθυσμού , όχι αναγκαστικά ταξικά προσδιορισμένο. Παράδειγμα κάποιες μακροχρόνιες  ασθένειες με μεγάλο κόστος νοσηλείας, δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν ούτε από τις εύπορες τάξεις χωρίς κοινωνική ασφάλιση.
Αυτό το κατοχυρωμένο δικαίωμα  στους λαούς της Ευρώπης, που προσφέρει αίσθημα ασφάλειας, αλλά και αξιοπρέπεια   στο σύνολο του πληθυσμού, είναι αγκάθι στη φιλοσοφία του νεοφιλελευθερισμού που θέλει το σύνολο της κοινωνίας υποταγμένο στις αγορές, και εύκολα διαχειρίσιμο από το μεγάλο κεφάλαιο. Η οικονομική κρίση που η ίδια η φύση του νεοφιλελευθερισμού δημιούργησε, λειτουργεί ευνοϊκά στα σχέδιά του για κατάργηση δικαιωμάτων και ελευθεριών που με αγώνες, αίμα και δάκρυα κατακτήθηκαν  και καθιερώθηκαν στον 20ο αι.
Η  οικονομίστικη  και αγοραία φιλοσοφία των αγορών θέλει  την υποκατάσταση του κοινωνικού κράτους  με τη φιλανθρωπία ,τα  συσσίτια της εκκλησίας , τα κοινωνικά παντοπωλεία  και  ιατρεία , τον εθελοντισμό.
Έτσι οι εργαζόμενοι μετατρέπονται σε ευγνώμονες δουλοπάροικους, που φιλούν το χέρι του ελεήμονος αφέντη. Όσοι επιμένουν να διεκδικούν  την υποχρέωση της κοινωνίας να προστατεύει όλα τα μέλη της, είναι στην καλύτερη περίπτωση, αιθεροβάμονες ρομαντικοί, ή ακόμα και επικίνδυνοι περιθωριακοί.
Η μάχη για τα εργασιακά δικαιώματα ,που περιλαμβάνουν ελαστικές σχέσεις εργασίας, 8ωρο ,κατώτερο μισθό, απολύσεις, ακόμα και τις άδειες και τις υπερωρίες, την γονική άδεια και την άδεια μητρότητας,  και ότι άλλο επινοήσει το εφευρετικό μυαλό των γραφειοκρατών υποτελών της ιθύνουσας τάξης, θα είναι σκληρή και μακρόχρονη.
Θα υπάρξουν υποχωρήσεις και συμβιβασμοί, και θα υπάρξουν ήττες του κόσμου της εργασίας. Δεν πρέπει να μας απογοητεύουν  οι προσωρινές οπισθοχωρήσεις , αν έχουμε σταθερό στόχο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των πολλών. Το κοινωνικό κράτος είναι θεμελιακό για την αριστερά, η υπεράσπιση της ζωής ,της υγείας , και της αξιοπρέπειας των λιγότερο τυχερών, που αφορά εν δυνάμει την μεγάλη  πλειοψηφία της κοινωνίας.
Η αριστοκρατική φιλοσοφία της φιλανθρωπίας, που χαρακτηριστική της έκφραση είναι τα ιδρύματα  που κληροδότησαν πολλοί στυγνοί επιχειρηματίες, που στήριξαν την επιτυχία τους όχι μόνο στην πιο σκληρή εκμετάλλευση των εργαζομένων, αλλά και στην καταστροφή περιουσιών και υπολήψεων ακόμα και της ζωής αντιπάλων, είναι έξω από την ιδεολογία της αριστεράς.
Η προστασία όλων των μελών της είναι υποχρέωση μιας πολιτισμένης δημοκρατικής  κοινωνίας.
Και η κοινωνική πρόνοια πρέπει να νοείται ως δικαίωμα και όχι ως φιλανθρωπία.