Ζητούμενο για την Αριστερά η "Κυβέρνηση όλων των Ελλήνων"

 Γιώργος Μελιγγώνης

Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, που, εκτός από τη Ν.Δ., περιλαμβάνει και όλα τα προβεβλημένα στελέχη της “Κεντροαριστεράς”, δρα εδώ και χρόνια καταπατώντας κάθε έννοια δεοντολογίας και ηθικής, ενεργοποιώντας “μονταζιέρες”, έχοντας αναγάγει την έννοια του “γκεμπελισμού” σε... επιστήμη, μετερχόμενο ψεμάτων και μεθόδων “μονταζιέρας” προκειμένου να πετύχει τους σκοπούς του.

Από τη Μεταπολίτευση ώς σήμερα, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το κόμμα που έχει συγκεντρώσει τα περισσότερα βέλη, που έχει υποστεί τα πιο πολλά χτυπήματα “κάτω από τη ζώνη”. Είναι το κόμμα εναντίον του οποίου έχουν ακουστεί “τέρατα”.
Το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, που, εκτός από τη Ν.Δ., περιλαμβάνει και όλα τα προβεβλημένα στελέχη της “Κεντροαριστεράς”, δρα εδώ και χρόνια καταπατώντας κάθε έννοια δεοντολογίας και ηθικής, ενεργοποιώντας “μονταζιέρες”, έχοντας αναγάγει την έννοια του “γκεμπελισμού” σε... επιστήμη, μετερχόμενο ψεμάτων και μεθόδων “μονταζιέρας” προκειμένου να πετύχει τους σκοπούς του.
Η ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία κάθε άλλο παρά προκάλεσε την εκτόνωση αυτών των πρακτικών. Αντιθέτως, όσο η κυβέρνηση δείχνει ότι θέλει να αλλάξει τα πράγματα στο πεδίο της διαπλοκής, να ταράξει όλους όσοι για χρόνια νόμιζαν ότι ήταν υπεράνω κανόνων και νόμων, να αναδιανείμει τα βάρη αλλά και τα (προσδοκώμενα, προς το παρόν) οφέλη της ανάκαμψης υπέρ των αδυνάτων, τόσο σκληραίνει ο πόλεμος σε βάρος της.

Εύλογη αγανάκτηση

Ως εκ τούτου, αν κανείς δει τις ανθρώπινες διαστάσεις τού θέματος, προφανώς και μπορεί να καταλάβει όσα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ή της κυβέρνησης επιλέγουν να απαντήσουν με σκληρό τρόπο σε τέτοιου τύπου επιθέσεις. Το εάν πρόκειται για “δίκαιη” αγανάκτηση σηκώνει πολλή συζήτηση - πάντως, οπωσδήποτε μπορεί κάποιος να μιλήσει για “εύλογη αγανάκτηση”. Είπαμε όμως: σε ανθρώπινο επίπεδο. Όταν κάποιος έχει πολιτική θέση -πολλώ δε μάλλον κυβερνητική-, οφείλει να είναι δύο και τρεις φορές προσεκτικός με τι γράφει και τι λέει. Ειδικά όταν συγκεκριμένες πρακτικές “αντίδρασης” απάδουν του ήθους με το οποίο δίνει διαχρονικά η Αριστερά τις πολιτικές μάχες της και θυμίζουν τις καταδικαστέες πρακτικές των αντιπάλων της.

Άλλη φάση

Ωστόσο, αυτή η “εύλογη αγανάκτηση” και η εκδήλωσή της δεν θέτουν μόνο ζητήματα ηθικής, αισθητικής και δεοντολογίας. Ταυτόχρονα, θίγουν και τον πυρήνα της πολιτικής στρατηγικής βάθους που οφείλει να υπηρετεί εφεξής η κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε σκληρές πολιτικές μάχες -μόνος εναντίον όλων- και κατάφερε να τις κερδίσει. Βήμα-βήμα, αναμέτρηση προς αναμέτρηση, έγινε από “μικρός” “μεγάλος” και από αξιωματική αντιπολίτευση κυβέρνηση. Είχε -και συνεχίζει να έχει- απέναντί του το παλιό κατεστημένο, πολιτικό και οικονομικό. Και αυτό το καταλάβαιναν και το καταλαβαίνουν οι πολίτες. Εξ ου και απάντησαν θετικά στο δίλημμα “ή εμείς, ή αυτοί”, όπως επίσης και στο δημοψήφισμα του Ιουλίου του 2015, που “στερέωσε” την Αριστερά στην εξουσία και έστειλε μήνυμα σε Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη και Βερολίνο ότι δεν θα “τελειώσουν” εύκολα με τον ΣΥΡΙΖΑ - ακόμη και με κλειστές τράπεζες και διάχυτη την ανασφάλεια.
Έκτοτε, όμως, κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Η κυβέρνηση υποχρεώθηκε σε έναν επώδυνο συμβιβασμό, ξαναρώτησε τους πολίτες γι' αυτόν και εκείνοι, ψηφίζοντας τον περασμένο Σεπτέμβριο με αξιοσημείωτη αίσθηση συνειδητοποίησης των δυσκολιών και του σκληρού δρόμου που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα, έδωσαν ξανά αποφασιστική απάντηση. Εδώ και έναν χρόνο, ιδιαίτερα μετά την ψήφο του περασμένου Σεπτεμβρίου, η Αριστερά μπορεί να κυβερνήσει έχοντας απέναντί της -και δίπλα της ταυτόχρονα- μια κοινωνία που ξέρει τις δυσκολίες και μπορεί να κάνει υπομονή. Κι εκείνους που την ψήφισαν, αλλά κι εκείνους που επέλεξαν άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Ως εκ τούτου, αν η κυβέρνηση θέλει να εμπνεύσει την κοινωνία, να δει κατάματα τα προβλήματα, άνευ συνθημάτων, ατακών και υποσχέσεων, οφείλει να τους αποδείξει ότι είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Το “ή εμείς, ή αυτοί” λειτούργησε σε μια άλλη πολιτική συγκυρία, υπό πολύ διαφορετικές συνθήκες. Πλέον, τα “χτυπήματα κάτω από τη μέση” δεν χρειάζεται να απαντώνται με αντίστοιχα τέτοια χτυπήματα. Άλλωστε, η Ιστορία ώς τώρα έχει αποδείξει ότι η “μονταζιέρα” και η ανηθικότητα γυρίζουν μπούμερανγκ σε εκείνους που τις επιστρατεύουν.