Στάθης Τραχανατζής
Γενικός Γραμματέας του ΕΚΑ -Μέλος του ΔΣ της ΓΣΕΕ.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 1η
Ο «συνδικαλιστής» της ΛΑΕ φοράει την
«στολή εργασίας» ,(το κοστούμι και την γραβάτα λόγω του ότι η εργασία
του είναι στην διεύθυνση πωλήσεων της πολυεθνικής) και πηγαίνει στο
γραφείο του . Καλεί 5 υφισταμένους του, μεταξύ αυτών και ένας
συνδικαλιστής μέλος του ΔΣ του κλαδικού Σωματείου, και τους ανακοινώνει
την απόφαση της εταιρείας να απαλλαγεί από αυτούς. Τις επόμενες ημέρες
πηγαίνει να παρακολουθήσει, αφού έχει βγάλει την «στολή εργασίας», την
Εκτελεστική Επιτροπή της Ομοσπονδίας του σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Μετά το θόρυβο που δημιουργείται πείθεται να
παραιτηθεί από μέλος της ΕΕ και παραμένει μέλος της Διοίκησης της
Ομοσπονδίας. Στην τελευταία εκλογικο-απολογιστική συνέλευση του
Σωματείου του δεν παρευρίσκεται ,γιατί έχει κάτι πιο σημαντικό να κάνει,
να παρακολουθήσει την διήμερη συνδιάσκεψη της ΛΑΕ στο αίθουσα του ΣΕΦ.
Στην συνέλευση του Σωματείου, του ορισμένα μέλη ζητούν να ενημερωθούν τι
νέα υπάρχουν από την συζήτηση αυτής της υπόθεσης στην επιτροπή
Δεοντολογίας στην οποία έχει παραπεμφθεί το Θέμα.
ΣΧΟΛΙΟ 1ο
Ποιο λόγο έχει ο εργαζόμενος να
ταυτιστεί με ένα συνδικαλιστή, που την μια ημέρα του ανακοινώνει την
απόλυση του και την επόμενη τον υποδέχεται στο συνδικάτο του στην
Ομοσπονδία ,για να τον «βοηθήσει»…. Ποιό λόγο έχει να εμπιστευτεί τα
συνδικάτα και το συνδικαλιστικό κίνημα?
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 2η
Ο «συνδικαλισμός» της ΛΑΕ στον Ιδιωτικό
Τομέα , είναι χρόνια γνωστός στην Ελλάδα και για την στήριξη του από
Σωματεία, που κάνουν εκλογές στα κρυφά , άλλα από αυτά πραγματοποιούν
τις αρχαιρεσίες τους στο γραφείο του Προσωπάρχη!!! άλλα από αυτά δεν
έχουν γνωστή έδρα, άλλα από αυτά δεν έχουν οργανώσει ποτέ μια απεργία η
στάση εργασίας, δεν έχουν συγκρουστεί ποτέ με τον εργοδότη τους δεν
έχουν ποτέ συμμετάσχει σε μια απεργία της ΓΣΕΕ η της Ομοσπονδίας τους. Η
Ομοσπονδία του κλάδου πραγματοποιεί απεργία, και αν σε αυτήν
συμμετέχουν και επιχειρήσεις !!! του κλάδου η απεργία έχει επιτυχία.
Όταν οι επιχειρήσεις δεν συμμετέχουν τα ποσοστά είναι κάτω του
000,1.Πάντα οι απεργιακές συγκεντρώσεις της Ομοσπονδίας του κλάδου
έχουν κάτω των 10 απεργών, γύρω από τα πανό της Ομοσπονδίας ,οι οποίοι
συμπληρώνονται από 30 αλληλέγγυους συνδικαλιστές του ΕΚΑ της ΑΔΕΔΥ κλπ,
συν από 30 έως και 70 κομματικά μέλη του ενιαίου ΣΥΡΙΖΑ πριν το
καλοκαίρι του 2015 η καμιά 10 μέλλων της ΛΑΕ τελευταία.
ΣΧΟΛΙΟ 2ο
Υποστηρίζουν πολλοί ότι για να αλλάξει η
καθημερινότητα στα συνδικάτα πρέπει να αλλάξουν οι συσχετισμοί .Δεν
υπάρχει κανείς που θα μπορεί να διαφωνήσει σε αυτό. Σήμερα ιδιαίτερα,
μετά την άσκηση μνημονιακών πολιτικών τα τελευταία 6 χρόνια ,τα ήδη
αποδυναμωμένα συνδικάτα από τις παθογένειες που είχαν έτσι και αλλιώς
πριν το 2009, ,έχουν καταρρεύσει. Το ερώτημα είναι ,σε τι ακριβώς θα
ενισχύσει την αναζωογόνηση, των συνδικάτων το παράδειγμα που
περιγράφεται στην φωτογραφία 2 ?
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ 3η
«Συνδικαλιστές» της ΛΑΕ στις Τράπεζες
υποστηρίζουν ,όπως και άλλοι, αλλά και πολλοί πολίτες, ότι οι
διοικήσεις των Τραπεζών, έπρεπε να έχουν αλλάξει από την πρώτο διάστημα
που ανέλαβε την διακυβέρνηση της χώρας ο ΣΥΡΙΖΑ. Υπάρχει κανείς μέσα
στην Αριστερά που θα διαφωνήσει με αυτήν την αναγκαιότητα; Νομίζω
κανείς. Η συνέχεια όμως των επιχειρημάτων τους, όπως, ότι πρέπει να
αλλάξουν οι προσωπάρχες….. και στην θέση τους να μπουν παλιοί
συνδικαλιστές των τραπεζών!!! η γενικότερα «δικοί μας» !!! με την
αιτιολογία ότι μόνον έτσι η Αριστερά θα μπορέσει να αλλάξει !!!τους
συσχετισμούς στα συνδικάτα των Τραπεζών μας αφήνει άφωνους.
ΣΧΟΛΙΟ 3ο
Η παραπάνω εικόνα αλλά και η
επιχειρηματολογία αποδεικνύει το λιγότερο, το διαζύγιο τους με τους
όρους της ταξικής ανάλυσης και πάλης για την αλλαγή των συσχετισμών στα
συνδικάτα υπέρ της Αριστεράς. Αποδεικνύει έναν άκρατο οπορτουνισμό και
μια ψευδαίσθηση για τον ρόλο των εταιρειών ,των τραπεζών αλλά και του
αστικού πολιτικού συστήματος. Οι προσωπάρχες, η όπως αποκαλούνται την
τελευταία 20ετία ,οι «διαχειριστές ανθρωπίνων πόρων» είναι οι εκπρόσωποι
της επιχείρησης. Οριακά μπορούν να διαφέρουν μεταξύ τους ,ως προς την
συμπεριφορά τους ως προσωπικότητες, και τίποτα άλλο. Τι άλλο κρύβει όμως
αυτή του η επιχειρηματολογία αυτών των συνδικαλιστών; Ίσως την
κινηματική τους οκνηρία, ίσως την μικροαστική τους ψευδαίσθηση αλλά πάνω
από όλα την λαχτάρα για συμμετοχή στα ρουσφέτια, τις προσλήψεις
εργαζομένων ,που όλοι γνωρίζουμε ότι εδώ και δεκαετίες σε Τράπεζες και
ΔΕΚΟ έκανε το 50% το μάνατζμεντ και το άλλο 50% ο καθεστωτικός
συνδικαλισμός!
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τα φαινόμενα όμως αυτά τροφοδοτούνται
,ας είμαστε ειλικρινείς, από μια μεγάλη μερίδα συνδικαλιστικών
παρατάξεων. Γιατί λοιπόν ρίχνουμε τα «φωτά» σε αυτήν την πλευρά; Γιατί
κάνουμε FOCUS σε αυτό το κομμάτι του συνδικαλισμού που και αριθμητικά
δεν είναι υπολογίσιμο ; Άρα δεν έχει και την μεγαλύτερη , αριθμητικά
ευθύνη για τις παθογένειες σε σχέση με τους γαλαζοπράσινους
συνδικαλιστές του κυβερνητικού συνδικαλισμού ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ και του
σεχταρισμού του ΠΑΜΕ;
Γιατί δεν μπορεί όλοι αυτοί που έχουν
συμβάλει χρόνια ,στην ΜΕΤΑΛΑΞΗ του συνδικαλισμού, ως εκπρόσωποι του
υποχρεωτικού συνδικαλισμού των ΔΕΚΟ&ΔΗΜΟΣΙΟΥ ,ως εκπρόσωποι του
εργοδοτικού-αναθετικού συνδικαλισμού στον ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ, με απόλυτο
θράσος ομιλούν για ταξικό συνδικαλισμό, δεν μπορούν να μιλούν για
συμβιβασμένους που έχουν χάσει τις αξίες τους , δεν μπορούν να μιλούν
για νέο-κυβερνητικούς συνδικαλιστές!!!!
Τι σχέση έχουν όλα τα παραπάνω με την
συνδικαλιστική αριστερά; Γιατί δεν είναι τώρα, η ώρα να ξεμπερδεύουμε με
το παλιό, το σάπιο στο συνδικαλισμό; Αν όχι τώρα πότε ;Αν όχι εμείς
ποιοι ;
