Όταν η πολιτική εξουσία γίνεται όμηρος του χρήματος

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ

Όταν το 2008 έσκασε η φούσκα των ακινήτων με την ηχηρή χρεοκοπία της Lehman Brothers, που προκάλεσε ένα εξαιρετικά μεγάλο και καταστροφικό τσουνάμι στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, δόθηκαν από τους ηγέτες του ανεπτυγμένου κόσμου υποσχέσεις πως θα ληφθούν μέτρα ώστε να μην επαναληφθεί κάτι παρόμοιο. Ήταν μάλιστα τέτοια η μόχλευση των κεφαλαίων, που μέχρι και σήμερα δεν έχουν καταγραφεί οι κινήσεις και αγοροπωλησίες των προϊόντων που είχαν διασκορπιστεί σε όλον τον κόσμο. Τότε μάλιστα, ο πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί είχε βγεί ως σταυροφόρος για τον περιορισμό, έως και την κατάργηση, των off shore εταιρειών οι οποίες είχαν χαρακτηριστεί ως η μήτρα του κακού.

ΕΚΤΟΤΕ πέρασαν οκτώ χρόνια και τίποτα και κανείς δεν ζόρισε τη λειτουργία των εξωχώριων εταιρειών που είναι τα μεγάλα θησαυροφυλάκια απίστευτων ποσοτήτων μαύρου χρήματος. Έσκασε η λίστα Λαγκάρντ - Φαλτσιανί, την οποία αποπειράθηκαν να κρύψουν Σαμαράς και Βενιζέλος, έσκασε η λίστα Μπόργινας, την οποία αρνήθηκαν να παραλάβουν (ποιοι άλλοι;) Σαμαράς και Βενιζέλος, έσκασαν και οι 11,5 εκατομμύρια σελίδες από τις off shore του Παναμά. Έτσι μάθαμε ότι ο κ. Παπασταύρου του Σαμαρά δεν απουσιάζει ούτε από αυτές τις λίστες. Μάθαμε επίσης πως σχεδόν όλες οι γερμανικές τράπεζες είχαν στήσει εκεί off shore για την ικανοποίηση των απαιτητικών πελατών τους.

ΤΟ ΘΕΜΑ όμως δεν είναι τι μαθαίνουμε εμείς, αλλά τι μαθαίνει ο παγκόσμιος καπιταλισμός, που θέλει να είναι σοβαρός και να λειτουργεί με σαφείς κανόνες, ίδιους για όλους. Κάτι θέλει να πει ο πρόεδρος Ομπάμα, ο οποίος επέμεινε στην αναγκαιότητα να εφαρμοστούν αυστηρότερες νομοθεσίες και να ενισχυθεί η συνεργασία εντός της διεθνούς κοινότητας στο θέμα αυτό. Επιπλέον απηύθυνε έκκληση στο Κογκρέσο να αναλάβει δράση με στόχο να εμποδίσει τις αμερικανικές εταιρείες να εκμεταλλεύονται τα «παραθυράκια» της ισχύουσας φορολογικής νομοθεσίας που τους επιτρέπουν να αποφεύγουν να καταβάλουν τους φόρους που οφείλουν. «Πολλά από αυτά τα παραθυράκια επιβαρύνουν τις οικογένειες της μεσοαστικής τάξης» τόνισε ο Αμερικανός πρόεδρος, προσθέτοντας ότι τέτοιους είδους ελιγμοί «φορτώνουν σε εμάς τους υπόλοιπους τη λυπητερή».

ΠΙΟ παραστατικός και καυστικός, ο Γιάκομπ Αουγκστάιν, γιος του ιδρυτή του «Der Spiegel», γράφει στο άρθρο του στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού: «Το διεθνές κεφάλαιο δημιούργησε έναν δεύτερο κόσμο με δικούς του κανόνες, αθέατο και απροσπέλαστο για τους μη μυημένους. Πρόκειται για μια παράλληλη διάσταση, την οποία δεν μπορούμε να συλλάβουμε και στην οποία ούτε οι πολιτικοί μας θέλουν να επέμβουν, αφού στις λίστες αυτές συμπεριλαμβάνονται συγγενείς και συνεργάτες πρώην και νυν αρχηγών κρατών από τουλάχιστον 35 χώρες, από την Ανγκόλα μέχρι το Ηνωμένο Βασίλειο». Ιδιαίτερη μνεία κάνει ο Αουγκστάιν στην πρώην βρετανική αυτοκρατορία με τις αποικίες της, όπου και σήμερα βρίσκονται περισσότεροι από τους μισούς φορολογικούς παραδείσους. Υπενθυμίζει δε αυτό που ο Ντέιβιντ Κάμερον είχε ήδη πει προ ετών, ότι δηλαδή οι κατηγορίες κατά των υπεράκτιων εταιρειών «δεν είναι δίκαιες και σωστές». Και υπογραμμίζει: «Η Δύση, η οποία είναι τόσο υπερήφανη για τις αξίες της, κλείνει τις σύνορά της σε φοβισμένους ανθρώπους οι οποίοι αναζητούν μια καλύτερη ζωή, αλλά τα ανοίγει στο βρόμικο χρήμα όταν αυτό αναζητά καλύτερη επένδυση».

ΤΕΛΙΚΑ η Ε.Ε. μοιάζει πολύ γραφειοκρατική και υποκριτική απέναντι σε αυτό το πρόβλημα. Οι Αμερικανοί μπορούν να κάνουν περισσότερα αφού είναι και κάτοχοι ή έχουν τη δυνατότητα να γίνουν κάτοχοι όλων των κινήσεων κεφαλαίων που περνάνε μέσα από το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Αν η επόμενη πολιτική ηγεσία των ΗΠΑ έχει την ανάλογη δύναμη και την ελευθερία των κινήσεων, κάτι μπορεί να γίνει. Διαφορετικά, κάθε φορά που θα σκάει μια λίστα, θα κάνουμε τις ίδιες δηλώσεις για την αντιμετώπιση του φαινομένου μέχρι την επόμενη φορά και ούτω καθ' εξής.

ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ της φυγάδευσης κεφαλαίων ασφαλώς δεν είναι κάτι καινούργιο. Φούσκωσε όμως εξαιτίας του περιορισμού ή της εκχώρησης μεγάλου μέρους της πολιτικής εξουσίας στους κατόχους των κεφαλαίων. Τι αυστηρότητα θα μπορούσε να επιδείξει -για παράδειγμα- η κυβέρνηση των Σαμαρά και Βενιζέλου όταν μέσα στις λίστες της φοροδιαφυγής ήταν σπόνσορες, χορηγοί, αδέλφια και ξαδέλφια; Τι αυστηρότητα μπορούσε να επιδείξει ο περίφημος εκσυγχρονιστής Κώστα Σημίτης όταν είχε ουσιαστικά παραδώσει και την πολιτική εξουσία στις προστάτιδες δυνάμεις της διαπλοκής χρήματος και ΜΜΕ; Ήταν μάλιστα τόσο μεγάλη η απουσία του από την εφαρμογή των κανόνων που, ακόμα και όταν κάποιος κατήγγειλε δημοσίως κάποιο σκάνδαλο, ο πρωθυπουργός της ισχυρής Ελλάδας Κ. Σημίτης απαντούσε: "όποιος έχει στοιχεία, να τα πάει στο εισαγγελέα".

ΕΙΔΑΤΕ να προκαλείται θόρυβος από τα έντυπα του κ. Σταύρου και δηλώσεις από την αξιωματική αντιπολίτευση για τις λίστες του Παναμά; Ακούσατε ιδέες και προβληματισμούς από τα στελέχη της Ν.Δ. για την ανάμειξη του εκλεκτού συνεργάτη και τέως συνεταίρου της συζύγου του Κυριάκου, Σταύρου Παπασταύρου, στα κυκλώματα της μεγάλης φοροδιαφυγής; Η μόνη υποχώρηση που έκανε ο αντιπρόεδρος Άδωνις ήταν όταν απέσυρε το αίτημα να δοθεί το όνομα Παπασταύρου σε κάποιον δρόμο της πρωτεύουσας!