Σε μια χώρα που δουλεύει ρολόι και, σύμφωνα με την Transparency International (την οργάνωση που μετρά παγκοσμίως τη διαφθορά), δεν είναι επιρρεπής στον νεποτισμό, οι κυβερνήσεις αξιοποιούν, ανεξάρτητα από τις εκλογικές αναμετρήσεις, το υπάρχον δημοσιοϋπαλληλικό δυναμικό. Τους δημοσίους υπαλλήλους καριέρας, όπως λέγονται, που συνήθως είναι απόφοιτοι των κορυφαίων σχολών της χώρας. Οι μόνες παρεμβάσεις που κάνει κάθε νέα κυβέρνηση -στη Γαλλία, τη Γερμανία, τη Δανία κ.λπ.- είναι στην κορυφή της ιεραρχίας, καθώς επιλέγει τους ανθρώπους εκείνους που θέλουν και μπορούν να υπηρετήσουν τη δική της πολιτική, καθώς και στα γραφεία των κυβερνώντων, όπου το βασικό κριτήριο -από τον/την προσωπικό/ή γραμματέα μέχρι τους ειδικούς συμβούλους- είναι η σχέση εμπιστοσύνης. Σε μια τέτοια χώρα, αυτό δεν λέγεται επέλαση στο κράτος. Θεωρείται αυτονόητο, όπως αυτονόητη θεωρείται και η αξιοπρεπής αμοιβή εκείνων των ανθρώπων που παρατάνε την καριέρα τους για να βοηθήσουν στην υλοποίηση μιας πολιτικής - και να γυρίσουν πίσω στην ιδιωτική οικονομία όταν οι υπηρεσίες τους δεν είναι πλέον επιθυμητές.
Στην Ελλάδα, η εμπειρία όλων των προηγούμενων δεκαετιών είναι διαφορετική. Οι κυβερνήσεις της Δεξιάς και του ΠΑΣΟΚ έστησαν ένα κομματικό κράτος - προ ΑΣΕΠ ανερυθρίαστα και μετά ΑΣΕΠ με μια στρατιά "δικών τους παιδιών" που έμπαινε στο Δημόσιο από το παράθυρο. Με αυτό το κράτος κλήθηκε να πορευτεί η νέα κυβέρνηση κι αυτοί που θέλουν πάση θυσία να το διατηρήσουν έχουν βγει τώρα στα κεραμίδια και ωρύονται για τους 618 μετακλητούς υπαλλήλους που προσέλαβε. Για τους ανθρώπους εμπιστοσύνης που παντού έρχονται και φεύγουν μαζί με κάθε κυβέρνηση.
Επί δεκαετίες ήταν στο χέρι αυτών που το παίζουν σήμερα σταυροφόροι της αξιοκρατίας να φτιάξουν μια στιβαρή δημόσια διοίκηση που να υπηρετεί την πολιτική που επιλέγουν κάθε φορά οι πολίτες με την ψήφο τους στις εκλογές. Δεν το θέλησαν ποτέ. Και τώρα φοβούνται μήπως αυτή η κυβέρνηση καταφέρει με το νομοσχέδιο για τη Δημόσια Διοίκηση να το κάνει. Μήπως πάρει σάρκα και οστά η απόφαση να δημιουργηθεί το μητρώο των "ιδιαίτερα προσοντούχων" δημοσίων υπαλλήλων και να υπάρξει -για πρώτη φορά- μια ικανή γραφειοκρατία που να εφαρμόζει τις επιλογές των εκλεγμένων, όποιοι κι αν είναι αυτοί.