Από την προπαγάνδα στην ανυποληψία

Γιώργος Μελιγγώνης

Αν ενημέρωση σήμαινε μόνο η «σκέτη» παράθεση της είδησης, τότε όλοι οι πολίτες θα μπορούσαν να έχουν μια συνδρομή στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων και να ήταν «αχρείαστες» οι εφημερίδες, τα κανάλια και τα ραδιόφωνα...

Η συζήτηση περί δημοσιογραφίας και αντικειμενικότητας κρατάει χρόνια και για το θέμα έχει χυθεί πολύ μελάνι. Όλα -ή περίπου όλα- τα ΜΜΕ έχουν «στίγμα», έχουν ιστορία και πολιτική κατεύθυνση. Το ίδιο ισχύει για αρθρογράφους, σχολιογράφους, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές εκπομπές. Και έτσι πρέπει να είναι.
Αν ενημέρωση σήμαινε μόνο η «σκέτη» παράθεση της είδησης, τότε όλοι οι πολίτες θα μπορούσαν να έχουν μια συνδρομή στο Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων και να ήταν «αχρείαστες» οι εφημερίδες, τα κανάλια και τα ραδιόφωνα. Όμως, από το σημείο που ένα μέσο διατηρεί το διακριτό στίγμα του ως την ακραία προπαγάνδα, η απόσταση είναι πολύ μεγάλη. Και μια ματιά στην επικαιρότητα τούτης, αλλά και της προηγούμενης εβδομάδας μπορεί να πείσει και τον πλέον δύσπιστο ότι αρκετά ΜΜΕ, που πολλοί τα ονομάζουν «συστημικά», δεν τηρούν καν τα στοιχειώδη της είδησης. Και «ξεχνούν» ότι το σχόλιο, η ανάλυση, η κριτική συνοδεύουν πραγματικές ειδήσεις. Ειδήσεις που δημοσιεύονται για να πληροφορήσουν τους πολίτες, να τους είναι χρήσιμες στη ζωή τους.
Πόσοι ξέρουν ότι εδώ και μήνες οι ανασφάλιστοι, οι άνεργοι, οι άεργοι, οι μη έχοντες, οι περιθωριοποιημένοι συμπολίτες μας έχουν πλήρη πρόσβαση και ίσα δικαιώματα με τους ασφαλισμένους στο Εθνικό Σύστημα Υγείας;
Πόσοι ξέρουν ότι εγκαινιάζεται νέο δημόσιο νοσοκομείο στη Θήρα για πρώτη φορά έπειτα από 12 χρόνια υποσχέσεων και κενολογιών;
Πόσοι έμαθαν ότι 25.000 διαμερίσματα ιδιοκτησίας του Δημοσίου διατίθενται σε αστέγους;
Πόσοι πληροφορήθηκαν τη ρύθμιση με την οποία άποροι ασθενείς θα παίρνουν τα φάρμακά τους κανονικά από τα νοσοκομεία χωρίς να πληρώνουν συμμετοχή;
Πόσοι γνωρίζουν ότι αύριο, Πέμπτη, ξεκινά η παροχή του κοινωνικού εισοδήματος αλληλεγγύης, ύψους 200-350 ευρώ τον μήνα, για όσους ζουν στο κοινωνικό περιθώριο;
Πόσο γνωστό είναι ότι, έπειτα από έξι χρόνια «αρχειοθέτησης» και «ταξιδιών» από γραφείο σε γραφείο της λίστας Λαγκάρντ, τούτες τις μέρες έχουν ήδη ταυτοποιηθεί περισσότερες από 1.000 δικογραφίες της λίστας Μπόργιανς;
Πόσοι ενημερώθηκαν για τις 200 δεσμεύσεις λογαριασμών για «αναγνωρίσιμους» μεγαλοκαταθέτες;
Ή για την εποχικά διορθωμένη ανεργία, η οποία, σύμφωνα με την ΕΛ.ΣΤΑΤ., έπεσε τον Απρίλιο στο 23,3% από 25,3% τον Απρίλιο του 2015;
Και πόσοι έμαθαν, επίσης, για την απόρριψη από το ΣτΕ των ασφαλιστικών μέτρων των τηλεοπτικών σταθμών Αlpha, Star Channel και Έψιλον από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ή για τη δήλωση της εκπροσώπου της Κομισιόν, με την οποία διαβεβαίωνε ότι οι Βρυξέλλες δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες;
Ελάχιστοι -πάντως, πολύ λιγότεροι από εκείνους που αφορούν αυτές οι ειδήσεις, έμαθαν όλα τα παραπάνω. Όπως και τις αποκαλύψεις στην εξεταστική για τα δάνεια των ΜΜΕ, όπου τραπεζικά στελέχη παραδέχονταν ότι με... μία υποσχετική έδιναν δεκάδες εκατομμυρίων σε κόμματα και κανάλια ή στελέχη κομμάτων -όπως ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της Ν.Δ.- πρότειναν, απροσχημάτιστα, να... εξαιρεθεί από την έρευνα «συνολικά ο ΔΟΛ και ο κ. Ψυχάρης».
Γιατί πολλά από τα ΜΜΕ που εμπιστεύονται έχουν αφήσει την είδηση κατά μέρος και, υπό μορφή σχολίου, ασκούνται στην πλέον ακραία και μονοσήμαντη προπαγάνδα. Βεβαίως, η κυβέρνηση, πέραν των τηλεοπτικών αδειών και του ρυθμιστικού πλαισίου για ραδιόφωνα και ιστοσελίδες, δεν μπορεί να κάνει πολλά. Και δεν χρειάζεται. Τα κάνουν ήδη οι αναγνώστες, οι ακροατές και οι τηλεθεατές, που καταδικάζουν τους φτηνούς προπαγανδιστές στην ανυποληψία.