Του Θανάση Καρτερού

Να το θυμάστε, ότι οι μέρες που ζούμε θα έχουν μια θέση μετά από χρόνια στην Ιστορία. Όπως ο Δεκέμβρης του '44, ή το εκλογικό πραξικόπημα του '61, ή τα Ιουλιανά, ή και το χουντικό πραξικόπημα του '67. Όχι γιατί αυτά τα δραματικά ορόσημα είναι συγκρίσιμα ή ταυτίζονται με κάποιο αριστερό ιδεότυπο για τη σύγκρουση προόδου και αντίδρασης. Αλλά γιατί σε όλα μπορεί να διακρίνει ο απλός άνθρωπος ένα κοινό στοιχείο: Την καταστολή της προσπάθειας του λαού να ξεφύγει από το μέλλον που του έχουν προδιαγράψει δυνάμεις εκτός και εντός Ελλάδας. Τη ματαίωση με δόλια και βίαια μέσα της φυγής του προς τα μπρος, μακριά από όσα του ετοίμασαν.
Ε, αυτό γίνεται και σήμερα. Δεν έχουμε βέβαια Σκόμπι, αλλά έχουμε πλεόνασμα από ξένους προστάτες. Δεν έχουμε βασιλιά, αλλά έχουμε βαρόνους. Δεν έχουμε τανκς και ξιφολόγχες, αλλά έχουμε ΜΜΕ και παράθυρα. Ένα σύμπλεγμα συμφερόντων και δυνάμεων που έχουν ξεκινήσει από την πρώτη μέρα την επιχείρηση αποδόμησης, φθοράς, ανατροπής της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην Ιστορία. Μιας κυβέρνησης που άφησε ήδη το αποτύπωμά της στην Ευρώπη. Και με την οποία πρέπει να ξεμπερδεύουν για λόγους ταξικούς και ιδεολογικούς πρώτα - πρώτα. Αλλά και γιατί τους χάλασε το πάρτι. Μπήκε στα χωράφια τους. Άπλωσε χέρι πάνω τους. Αμφισβήτησε το καθεστώς τους.
Υπάρχει λοιπόν αυτή τη στιγμή σε εξέλιξη συντονισμένη επιχείρηση για την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης -παρεμπιπτόντως και της χώρας, αλλά who gives a damn. Και δεν χρειάζεται να είσαι Τζέιμς Μποντ. Μορφάζει σε παράθυρα, γαβγίζει στη Βουλή, γρυλίζει στον κρατικό μηχανισμό, δαγκώνει στο Διαδίκτυο. Ένα μίσος εμφύλιο -σε καταψύκτες το φύλαγαν;- κατευθύνεται κατά του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν θέλουν απλώς να τους ξαποστείλουν. Όχι. Θέλουν πρώτα να τους κρεμάσουν την ταμπέλα του προδότη των αριστερών ιδεών. Οι ακροδεξιοί και οι βαρόνοι! Και εν συνεχεία την ταμπέλα του ηττημένου: Να τι παθαίνει όποιος τα βάζει μαζί μας!
Ο μύλος τους όλα τα αλέθει. Και το Μνημόνιο, και τη δίκαιη λαϊκή αγανάκτηση. Και τα τρακτέρ, και τη γραβάτα. Και τα εκατομμύρια των ανθρώπων που δεν αντέχουν άλλο. Ας αναλάβουν αυτοί τον Τσίπρα και μετά αναλαμβάνουμε εμείς αυτούς! Κάπως έτσι, στα χαρτιά. Στην πράξη όμως όλα είναι ανοιχτά. Τόσο ανοιχτά, που ούτε το υποψιάζονται. Όχι γιατί ο αριστεροί είναι πιο καθαροί ή πιο σταθεροί - που είναι. Αλλά γιατί στη νέα αριστερή φουρνιά που «είναι στα πράγματα», οι μνήμες της ήττας συνυπάρχουν με το τσαγανό -και την εξυπνάδα- της νίκης. Κι αυτή είναι μια αρετή καινούργια. Και πανίσχυρη...